Chapter 108: ฉันเป็นคนอ้วนที่คล่องตัว
หานเฟยตระหนักว่าสภาพแวดล้อมในแต่ละประตูนั้นแตกต่างกัน!
ปลากระดูกในประตูแรกโจมตีร่างกายของเขาในขณะที่มีของเหลวที่ไม่รู้จักในประตูที่สองทําให้เขาต้องทนทุกข์ทรมานทางจิตใจ ชั่วขณะหนึ่งเขาคิดว่าเขาคงมีความสุขมากทถ้าได้ตายๆ ไป แต่เขาก็ตายไม่ได้
หานเฟยหลับไปอีกวัน เขาอยู่ในถ้ำเพียงสิบกว่าวันหรือมากกว่านั้น แต่เขารู้สึกราวกับว่าเขาตายมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน
ปลาดาวหกแฉกถามว่า มนุษย์คุณกําลังจะไปประตูที่สามหรือเปล่า?
คุณหกแฉก คุณรู้ไหมว่าคุณเป็นหนี้ฉันก้อนโต? ฉันไม่ต้องการทําอะไรต่ออีกแล้ว
ปลาดาวหกแฉกเงียบไปครู่หนึ่ง หากคุณยินยอมที่จะเข้าสู่อีกสองประตูฉันสามารถให้พลังวิญญาณคุณมากขึ้นได้นะ
หานเฟยพร้อมสําหรับเรื่องนี้ ให้ฉันเดียวนี้
คุณต้องการฝึกฝนก่อนเข้าประตูหรอ
ไม่ฉันแค่ต้องการพลังวิญญาณก่อน มันทําให้ฉันรู้สึกปลอดภัย
วินาทีถัดมาน้ำพุแห่งจิตวิญญาณปรากฏขึ้นต่อหน้าหานเฟย ดูเหมือนจะไม่มากนัก แต่หานเฟยก็ยังมีความสุขมากที่ได้รับมัน เขากลืนมันเหมือนกับการกลืนซุปกลืนวิญญาณที่เขาสามารถดื่มได้มากกว่าสามสิบชามในคราวเดียว อย่างไรก็ตามไม่เหมือนกับซุปกลืนวิญญาณที่จะเปลี่ยนเป็นน้ำในกระเพาะอาหารน้ำพุแห่งวิญญาณจะถูกเปลี่ยนเป็นพลังงานทางจิตวิญญาณและเก็บไว้
ในท้ายที่สุดหานเฟยมองไปที่พลังวิญญาณที่เพิ่มขึ้น 50,000 จุดของเขาและพูดอย่างไม่เต็มใจว่าคุณหกคุณให้ฉันน้อยเกินไปมันแค่ 50,000 จุดเอง
ปลาดาวหกแฉกสงสัยและคิดกับตัวเองว่ามนุษย์คนนี้เป็นปีศาจหรืออย่างไร? ทําไมท้องของเขาถึงเป็นเหมือนหลุมดําแบบนี้?
ฉันสะสมพลังวิญญาณมา 300 ปีและ 80 ปีในนั้นได้ถูกใช้โดยคุณไปแล้ว ถ้าคุณต้องการมากกว่านี้ฉันจะตายเอานะ
ตาของหานเฟยสว่างขึ้น อะไรนะ? ยังมีพลังงานวิญญาณที่เก็บไว้อีก 220 ปีเหลืออยู่ในปลาดาวตัวนี้หรอ นั่นเป็นข่าวดี!
คุณหกแฉกคุณไม่รู้จริงๆหรอว่ามีอะไรอยู่ในประตูนะ?
ปลาดาวหกแฉกพูดว่า ฉันสารภาพว่าฉันไม่สามารถมองเห็นด้านในของประตูเหล่านี้มาตั้งแต่ 300 ปีที่แล้ว ดูเหมือนพวกเขาจะถูกปิดผนึก
ฉันจะไปประตูที่สามแล้ว
ปลาดาวหกแฉกให้ความมั่นใจกับเขา ฉันรอคุณอยู่ข้างนอกนะและฉันจะตอบแทนคุณมนุษย์
ดีถ้าอย่างนั้นก็หาพลังวิญญาณเพิ่มเติมให้ฉันด้วย
ปลาดาวหกแฉกเงียบในตอนแรก ดูเหมือนคุณไม่ต้องการมันในตอนนี้นะ เข้าประตูไปก่อนเลยได้ไหม
ดวงตาของหานเฟยเป็นประกายและเขาไม่ลังเลที่จะเลือกประตูที่สาม เขาไม่เชื่อว่าจะมีประตูอื่นที่น่ากลัวกว่าประตูที่สอง ที่สําคัญบางทีเขาอาจจะผอมในประตูที่สาม
สวัสดี…
ทันทีที่หานเฟยเข้าไปเขารู้สึกเจ็บที่ก้น เมื่อมองย้อนกลับไปเขาพบลูกศรเรืองแสงขนาดเล็กสอดเข้าที่บั้นท้ายของเขาแล้วมันก็ค่อยๆสลายไป ปรากฏว่ามันถูกควบแน่นด้วยพลังวิญญาณาน
หานเฟยกัดฟันและแตะที่บั้นท้าย แต่แล้วเขาก็พบว่ามือของเขาเต็มไปด้วยเลือด
“เชี่ยช่วยด้วย! คราวนี้ฉันจะถูกฆ่าจริงๆแล้ว…”
ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว!
หานเฟยตะลึง เขาเห็นลูกศรเรืองแสงนับร้อยยิ่งมาที่เขา
“เหรินเทียนเฟยยยยย! ถ้าฉันรอดฉันจะฟาด…อุ๊ย…”
หานเฟยตื่นตระหนกจริงๆ ในสองประตูแรกอย่างน้อยการป้องกันของเขาก็ใช้ได้ผล แต่คราวนี้มันใช้ไม่ได้ ทันทีที่ลูกศรพุ่งเข้าใส่ร่างกายของเขาเลือดก็พุ่งออกมาทันที
“หลบ..หลบ…อุ๊ย…หลบ…อ๊าก!…”
ร่างกายของหานเฟยกําลังจัดท่าทางต่างๆ แต่น่าเสียดายที่เขาไม่ได้เป็นชายร่างผอมเหมือนก่อนอีกต่อไป ด้วยร่างกายที่อ้วนนี้เขารู้สึกว่ามันก็ทรมานแล้วเพียงแค่การเคลื่อนไหวแต่ละครั้ง
“เหรินเทียนเฟยฉันหวังว่าคุณจะถูกศัตรูของคุณโจมตีจน…อ๊ะ…”
สิ่งเดียวที่ทําให้หานเฟยมีความสุขก็คือดูเหมือนว่าลูกศรเรืองแสงเหล่านี้มีแค่ร้อยลูก และทุกครั้งที่เขาโดนพลังของพวกมันก็ลดลง
สามวันต่อมา
เมื่อเหลือลูกศรเพียง 30 ลูกหานเฟยก็ยืนอยู่ที่นั่นปล่อยให้ลูกศรกรีดผิวหนังของเขาและตอนนี้เขาก็ไม่ได้เลือดออกมาก แต่หานเฟยพบวิธีลดน้ำหนักที่ดีนั่นคือเขาสามารถลดน้ำหนักได้โดยการทําให้เลือดออก เขารู้สึกว่าเขาลดน้ำหนักไปอย่างน้อย 20 ปอนด์
หานเฟยออกจากประตูนี้ด้วยร่างที่เต็มไปด้วยเลือด
หานเฟยกระอักเลือด เร็วเข้าเร็วเข้า…พลังวิญญาณ ฉันรู้สึกว่าฉันกําลังจะตาย ขอพลังวิญญาณของคุณให้ฉันเร็ว
อย่างไรก็ตามปลาดาวหกแฉกแข็งตัวชั่วขณะ ลมหายใจของคุณแรงมาก ฉันรู้สึกว่าพลังของ คุณแข็งแกร่งกว่าของฉันอีกนะ
หานเฟยสาปแช่งอย่างลับๆและพูดเบา ๆ ว่าไม่อวัยวะภายในของฉันได้รับบาดเจ็บสาหัส คุณรู้ไหมว่ามีอะไรอยู่ในประตู? ฉันเกือบถูกฆ่า! คุณไม่เห็นเหรอว่าฉันเลือดไหลเต็มไปหมด
ปลาดาวหกแฉกงงงวย อวัยวะภายในของคุณก็ดูดีนี่นา…
ไม่! อวัยวะภายในของฉันแทบจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ ฉันรู้สึกว่าแหล่งพลังวิญญาณของฉันเสียหายและไฟวิญญาณของฉันก็เกือบจะดับลง มันเป็นเรื่องร้ายแรงนะ! ฉันไม่คิดว่าฉันจะลุกขึ้นได้หากไม่มี 5 …เอ่อ…ไม่นะพลัง 100,000 จุดจากน้ำพุจิตวิญญาณหานเฟยตะโกนออกมาในใจ
ถ้าปลาดาวหกแฉกเป็นมนุษย์เขาคงจะตะโกนด่า เขาเอาแต่คิดกับตัวเองว่า เขาไร้ยางอายขนาดนี้ได้ยังไง การแสดงของเขาแย่มาก!
ปลาดาวหกแฉกพูดง่ายๆว่าฉันไม่เหลือพลังวิญญาณของฉันไว้มากแล้วในตอนนี้
เรื่องไร้สาระคุณยังมีเหลืออีก 220 ปี
แต่ฉันก็เก็บพลังวิญญาณนี้มาตลอดสามร้อยปีเลยนะ! ฉันให้คุณเพิ่มไม่ได้หรอก
ฉันไม่สน ฉันไม่คิดว่าฉันจะอยู่รอดในประตูที่สี่ได้โดยไม่มีพลังวิญญาณ 100,000 จุด…คุณหกแฉกมองมาที่ฉันสิ เพื่อที่จะพาคุณออกไปจากที่นี่ฉันกลายเป็นคนอ้วน ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของคุณไม่รู้สึกอะไรเลยหรอ
ปลาดาวหกแฉกยังไม่ยอมแพ้ปลาดาวไม่มีใจ ฉันไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่คุณพูดถึงหรอก
หานเฟย ถามเพียงว่าคุณจะให้ฉันหรือไม่
ปลาดาวหกแฉกทําอะไรไม่ถูกและในที่สุดมวลของน้ำพุแห่งวิญญาณก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าหานเฟยอีกครั้ง หานเฟยรีบกระโจนขึ้นจากพื้นและกลืนมันลงไป
แต่แล้วหานเฟยก็บ่น คุณหกแฉกทําไมมีแค่ 50,000 จุดเองล่ะ? แล้วอีก 50,000 จุดล่ะ?
ปลาดาวหกแฉกเงียบไปชั่วขณะ แม้ว่าฉันจะไม่มีหัวใจ แต่ฉันรู้สึกว่าขาทั้งหกของฉันกระตุกอย่างไม่สามารถควบคุมได้
หานเฟยชะงักไปชั่วขณะและรีบพูดว่าคุณต้องเรียนรู้ที่จะควบคุมตัวเอง ความรุนแรงไม่สามารถแก้ปัญหาใด ๆ มนุษย์เรามักจะโน้มน้าวผู้คนโดยใช้เหตุผล …
อย่างไรก็ตามหานเฟยเห็นปลาดาวตัวใหญ่ตัวนี้ชูสี่ขา
หานเฟยตะโกน “คุณหกแฉกฉันคิดว่าสิ่งสําคัญที่สุดในตอนนี้คือการช่วยคุณกําจัดวงเวทย์ที่กักขังนี้ ฉันกําลังจะเข้าประตูที่สี่เพื่อที่คุณจะได้ออกไปจากที่นี้โดยเร็วที่สุดนะ”
หานเฟยรีบวิ่งเข้าไปที่ประตูที่สี่พร้อมกับขหัวใจของเขาที่เต้นรัว
ฉันต้องรีบเติบโตอย่างแข็งแกร่งให้ได้ ใช่แล้วปลาดาวที่ไม่ดีนี้อยู่ที่ระดับ 36 หลังจากผ่านมาถึง 300 ปี มันช้าเกินไป ความสามารถของเขาต้องแย่มากแน่ ๆ ขอ เวลาฉันสักสองสามปีฉันจะสามารถตัดขาของเขาออกมาย่างและกินได้
หืม..ดูเหมือนจะไม่มีอันตรายในประตูนี้นะ?
ไม่มันมี…ปัง!!
หานเฟยรู้สึกราวกับว่าเขาถูกภูเขาลูกใหญ่กระแทกเข้ามา เขาได้ยินเพียงเสียงโครมคราม จากนั้นเขาก็เกือบจะหมดสติไป ใครกันที่แอบโจมตีฉัน?
หานเฟยมองกลับไปกลางอากาศและสบถทันที เขาเห็นทั้งตัวมหึมาอีกครั้ง
<ชื่อ> ราชากั้งกลายพันธุ์
<ระดับ> 20
<คุณภาพ> แปลกใหม่
<พลังวิญญาณ> 1,200 จุด
เอฟเฟกต์ที่กินได้ เนื้อของมันอร่อยมาก การกินเนื้อสามารถสร้างร่างกายของคุณได้ และการรับประทานเม็ดทั้งนี้สามารถเสริมสร้างความแข็งแรงให้กับร่างกายของคุณได้อย่างมาก
<ที่สะสมได้> เม็ดกั้ง
<ดูดซับได้>
หานเฟยเหงื่อตกอย่างหนัก ครั้งที่แล้วเขาฆ่าราชาทั้งตัวนั้นโดยบังเอิญ ราชาทั้งตัวนั้นอยู่ที่ระดับ 18 เท่านั้น แต่เจ้านี่ล่ะ?
“เจ้าดํา เจ้าดําช่วยฉันที!”
หานเฟยยังคงเรียกหาเจ้าดําแต่ก็ไม่ได้รับการตอบรับ
“ทําไมเจ้าดําไม่ออกมาเนี่ย”
พั๊วะ…
ทันใดนั้นราชากั้งก็พุ่งเข้ามาหาเขาราวกับสายฟ้าฟาดลงที่ท้องของเขาอย่างแรงและทําให้เขากระเด็นไปไกลหลายร้อยเมตร
“อั๊ก…”
หานเฟยเอื้อมมือไปหยิบตราน้ำวนออกมา แม้ว่าพื้นที่นี้ดูเหมือนจะสามารถแยกการเชื่อมต่อของเขากับสัตว์วิญญาณของเขาได้ แต่หม้อชําระล้างวิญญาณดูเหมือนจะไม่อยู่ภายใต้ข้อจํากัดนี้ เขาตัดสินใจที่จะทําให้กุ้งตัวนี้ตายด้วยตราน้ำวน มาดูกันว่ากรงเล็บหรือตรานวนของฉันมีพลังมากกว่ากัน!
“ฮะ แปลกจัง ฉันไม่ได้รับบาดเจ็บเหรอ”
หานเฟยลูบท้องกลมโตของเขา ในทางทฤษฎีไม่มีสิ่งมีชีวิตใดในการประมงระดับหนึ่งที่สามารถต้านการโจมตีของราชาทั้งได้แม้แต่เต่าหุ้มเกราะยกเว้นเต่าแบกหินในตํานาน แต่ตอนนี้หลังจากที่ราชาทั้งต่อยท้องอย่างแรงเขาก็ไม่ได้รับบาดเจ็บเลยเหรอ?
หานเฟยกระพริบตาและนําตราน้ำวนกลับคืนมาทันที
เขากําหมัดแน่น “แกทําอะไรฉันไม่ได้หรอก…วันนี้ฉันจะทําซุปกั้งกินให้อิ่มเลย!”
