Chapter 111: หานเฟย ลูกชิ้น
หานเฟยถูกสมาชิกของแก๊งปลามังกรรายล้อมอย่างรวดเร็ว แต่ทุกคนก็ระวังตัว ไขมันคนนี้ดู เหมือนจะค่อนข้างแข็งแรง
หานเฟยตะโกน “เฮ้! คุณจําไม่ได้หรอว่าฉันเป็นใคร”
สมาชิกคนหนึ่งตะโกนว่า “ไม่ว่าคุณจะเป็นใครก็ตามคุณต้องทําตัวเป็นตัวของตัวเองที่นี่ นอก จากนี้เราไม่มีคนอ้วนขนาดนี้ในหมู่บ้านน้ําสวรรค์ คุณเป็นสายลับจากหมู่บ้านอื่นหรือเปล่า”
หานเฟยดึงไขมันบนใบหน้าออกด้วยความยากลําบาก “ตอนนี้คุณจําฉันได้รึยัง”
“โอ้!”
สมาชิกทุกคนตะลึง ดูเหมือนพวกเขาจะพบบางสิ่งที่น่ากลัว
“ละลูกพี่หรอ?”
หานเฟยถามว่า “คุณเพิ่งรู้ว่าเป็นฉันเหรอ?”
“โห…ลูกพี่…คุณเปลี่ยนไปขนาดนี้ได้ยังไงเนี่ย!”
“ลูกพี่เกิดอะไรขึ้นกับคุณหรอ”
หลังจากนั้นไม่นานหลี่กาน,หลี่กังและหลี่ชิง คนทั้งหมดก็กลับมา เมื่อพวกเขาเห็นหานเฟย พวกเขาแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง หลีกังถึงกับยืนท้องออกมาและตบมัน โอ้ฉันเกือบจะผอมเมื่อ เทียบกับเขาเนี่ย!
หานเฟยชี้ไปที่หลีกังด้วยความโกรธ “หลี่ถังเดี๋ยวเถอะ”
หลี่กัง: “???”
“ตลอดเวลากว่าครึ่งเดือนตั้งแต่ฉันจากไปมีใครถามหาฉันบ้างไหม”
หลี่กังตอบว่า “ลูกพี่หน้าหมู่บ้านมาหาคุณดังนั้นขอให้คนที่คุณพาไปที่ร้านอาหารหม้อไฟ ของเราเพื่อทานอาหารค่ําครั้งสุดท้าย แต่พวกเขาทั้งหมดคิดว่าคุณไปที่โซนผสมเพื่อฝึกฝน”
หานเฟยงงงวย “ไม่มีใครถามเลยหรอว่าทําไมฉันไม่กลับมาครึ่งเดือนเลยเหรอ”
หลี่ถังเกาหัวของเขาและพูดว่า “ก็ปรมาจารย์ตกปลาหญิงสองคนบอกว่าคุณต้องสบายดีและ บอกว่าเขตผสมนั้นไม่เป็นอันตรายสําหรับคุณเลย”
หานเฟย: “ ”
หานเฟยไม่ต้องการพูด เขาโบกมือ “ โอเคไปทําธุระของตัวเอง! ฉันต้องไปไร่”
มันเริ่มมืดแล้ว หานเฟยคิดว่าเขาควรรีบไปหาผู้เฒ่าเจียงเพื่อขอความช่วยเหลือ บาง ที่ในหมู่บ้านน้ําสวรรค์ทั้งหมดมีเพียงเขาเท่านั้นที่สามารถช่วยเขาลดน้ําหนักได้
ผู้เฒ่าเจียงและเจียงซินเพิ่งทําอาหารของพวกเขาเสร็จ เจียงซินนําบาร์บีคิวจากแผงขายบาร์บี คิวมาจัดเรียง เฒ่าเจียงกําลังยุ่งกับหม้อไฟ
เฒ่าเจียงขมวดคิ้ว “ทําไมฉันทํามันอร่อยแบบที่ได้เด็กคนนั้นทําไม่ได้นะ”
เจียงซินกล่าวเพียงว่า “ นี่อาจเป็นพรสวรรค์ของเขา”
“ให้ตายสิไอ้เด็กน้อยไปไหนกันนะ เขาคิดว่าเขาอยู่ยงคงกระพันหรือไง เขากล้าไปทะเลคน เดียวได้ยังไง…มากินข้าวกันเถอะ”
เฒ่าเจียงเพิ่งดื่มเหล้าไปสามแก้วและเจียงซินเพิ่งกินหอยแมลงภู่ทะเลย่างชิ้นเล็ก ๆ ด้วยมือ ของเธอและพวกเขาเห็นลูกชิ้นขนาดใหญ่กลิ้งเข้ามา
“เฮ้! เจ้าอ้วนเจ้าเป็นใคร”
“ คุณปูช่วยด้วย!”
“พรัด…”
“แก๊กๆแศึกๆ”
เฒ่าเจียงหุ่นเหล้าเข้าปากทันที่และเจียงซินก็สําลัก ดวงตาของพวกเขาแทบจะถลนออกมา อะไรวะนี่ย! ทําไมเจ้าลูกชิ้นนี้ถึงมีเสียงของหานเฟย
หานเฟยค่อยๆกระเด้งเข้ามาใกล้และทุกย่างก็ชัดเจน
เฒ่าเจียงอ้าปากค้าง “หานเฟยหรอ”
“พวกคุณจําฉันไม่ได้เหรอ? คุณปู่คุณมีวิธีที่จะช่วยลดน้ําหนักได้มั้ย? คุณต้องมีแน่ๆใช่มั้ย?”
เจียงซินตกใจ “หานเฟยคุณกลายเป็นคนอ้วนแบบนี้ได้อย่างไร”
เฒ่าเจียงเยาะเย้ยเขา “นี่มันอ้วนเหรอ? นี่มันลูกชิ้นชัด ๆ แต่ว่าแต่หานเฟยเจ้าเป็นแบบนี้ ได้ยังไง?”
หานเฟยโกหกเขากล่าวอย่างเศร้า ๆ ว่า “ ฉันฝึกในพื้นที่ผสมและพบว่าการตกปลาไม่เพียง พอที่จะทําให้ฉันพอใจอีกต่อไป ดังนั้นฉันจึงลงไปในทะเล แต่ก้นทะเลนั้นอันตรายจริงๆ ฉันถูกฝูง ปลาไล่ตามฉันจึงพยายามวิ่งหนีและบังเอิญว่ายเข้าไปในถ้ําใต้ทะเลทันใดนั้นน้ําในถ้ําก็เปลี่ยนเป็น สีแดงและฉันรู้สึกราวกับว่าฉันถูกย่าง เมื่อฉันตื่นขึ้นมาฉันก็กลายเป็นแบบนี้…คุณปู่ฉันยังผอมได้ อีกไหม”
เจียงซินหรี่ตา “ถ้ําก้นทะเล?”
เฒ่าเจียงหรี่ตาของเขาด้วย “น้ําทะเลสีแดง?”
“ใช่! น้ําทะเลสีแดงนั้นแทรกซึมเข้าไปในร่างกายของฉันเหมือนพลังวิญญาณ”
เฒ่าเจียงถาม “แล้วคุณรู้สึกยังไง? คุณรู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติในร่างกายของคุณหรือเปล่า”
เจียงซินยังคงสับสน แต่เฒ่าเจียงก็หายใจเข้าลึก ๆ และพึมพํา “ เป็นไปไม่ได้! เทียนเลือดมัง กรปรากฏที่นั่นได้อย่างไร?”
หานเฟยดูตื่นตระหนก “คุณเทียนเลือดมังกรเลือดคืออะไร”
ใบหน้าของเฒ่าเจียงกลายเป็นจริงจัง “นี่เป็นแค่ข่าวลือฉันไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ตามคําอธิ บายของคุณน่าจะมีเทียนเลือดมังกรหยดอยู่ในที่นั้นซึ่งคุณดูดมันเข้าไปโดยบังเอิญ…ไม่สิ ถ้ามันคือ เทียนเลือดมังกรจริงๆร่างกายของเจ้าน่าจะระเบิดแล้ว ทําไมเจ้าถึงอ้วนขึ้นล่ะ?”
หานเฟย: “????
หานเฟยตกใจ คนธรรมดาจะระเบิดหลังจากดูดซับน้ําทะเลสีแดงงั้นหรอ?! แม้ว่าเขาจะเสี่ยง ว่าเขาจะระเบิดในเวลานั้น แต่เขาก็รอดชีวิตมาได้ในที่สุด
เฒ่าเจียงออกคําสั่ง “ซินต่อยเข้าที่ท้องด้วยพลังของปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่ระดับต้นซิ”
หานเฟยประหลาดใจ “ฮะ?”
ผั๊วะ
หานเฟยกลิ้งลงบนพื้นเจ็ดหรือแปดตลบจากนั้นลุกขึ้นยืนห่างออกไปสิบเมตรและเกาหัวของ เขา “คุณปู่ทําไมคุณถึงต้องให้พี่ชินต่อยฉันด้วยเนี่ย”
แต่เจียงซินตะลึง “ทําไมร่างกายของคุณถึงแข็งแรงขนาดนี้”
“ใช่ไหม? ดูเหมือนว่าจะแข็งแกร่งกว่าเดิมมากเลย!”
เจียงซิน: “ ”
ดวงตาของเฒ่าเจียงกะพริบ “ดูเหมือนว่าเจ้าจะต้องยังอ้วนอยู่ซักพัก”
“อะไรนะ”
หานเฟยวิงวอนว่า “คุณปู่ช่วยอะไรฉันไม่ได้จริงๆเหรอ? ฉันจะออกไปพบปะกับผู้คนได้อย่างไร”
เฒ่าเจียงเยาะเย้ย “อ้วนแล้วมันเป็นอะไร นี่คือความสุขของคุณ ถ้าการอ้วนขึ้นสามารถทําให้ ร่างกายของนายตกปลาแข็งแรงได้ฉันขอสาบานว่าหมู่บ้านน้ําสวรรค์จะเต็มไปด้วยไขมัน”
หานเฟยไม่ยอมรับเรื่องนี้ “ ฉันจะลดน้ําหนักได้เร็วแค่ไหน?
“คุณมีพลังค้างอยู่ในร่างกายมาก เมื่อพลังงานนี้หมดลงน้ําหนักคุณก็จะลดลง”
ตาของหานเฟยสว่างขึ้น “มันจะหมดได้อย่างไรล่ะ”
“อืม..ทุกครั้งที่คุณพัฒนายิ่งขึ้นความสามารถของร่างกายในการทนต่อพลังงานก็จะยิ่งมากขึ้น และพลังก็จะยิ่งถูกใช้ไปมากเท่านั้น ดังนั้นทุกครั้งที่คุณประสบความสําเร็จคุณจะลดน้ําหนักได้บ้า ง สําหรับระดับที่คุณสามารถผอมได้อีกครั้งฉันคิดว่าเมื่อคุณกลายเป็นปรมาจารย์ตกปลาที่เก่งกาจ ระดับสูงสุดคุณอาจลดน้ําหนักได้ครึ่งหนึ่งนะ”
“อะไรนะ?”
หานเฟยพูดไม่ออก ฉันจะลดน้ําหนักเพียงครึ่งเดียวเมื่อฉันกลายเป็นปรมาจารย์ตกปลาระดับ สูงสุดงั้นหรอ? แต่ฉันก็ยังคงเป็นก้อนไขมันอยู่ดีหลังจากลดน้ําหนักไปครึ่งหนึ่ง!
เฒ่าเจียงเดาะลิ้นของเขา “ถ้าคุณเรียนเพื่อเป็นนักรบวิญญาณต่อไปคุณอาจจะผอมกว่านี้”
หานเฟยหันไปหาเจียงซินทันที “พี่ซินฉันจะเรียนต่อเลยได้ไหม”
“แน่นอนสิ แต่จากนี้ไปคุณจะต้องอยู่ในสวนอย่างน้อย 20 วันต่อเดือน ถ้าคุณเห็นด้วยคุณคว รทําภารกิจของคุณให้เสร็จสิ้นในการประมงระดับหนึ่งในวันพรุ่งนี้แล้วรีบกลับมาโดยเร็วเพื่อที่คุณ จะได้ใช้เวลาทั้งเดือนในการฝึก”
หานเฟยเกาท้อง “เอาล่ะไปกินข้าวกันก่อนดีกว่า!”
เฒ่าเจียงตะโกนด้วยความโกรธ “ คุณอ้วนมาก ทําไมคุณยังต้องกินอีกเล่า?”
หานเฟยตะโกนกลับไปว่า “ฉันไม่ได้กินข้าวมาครึ่งเดือนแล้วหม้อไฟไม่ทําให้ฉันอ้วนขึ้นกว่านี้หรอก”
ใช่ ตอนนี้หานเฟยยอมแพ้กับตัวเองแล้ว ดูเหมือนว่ามันจะเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะลดน้ําหนัก ได้ในเวลาอันสั้น เขาตัดสินใจเปลี่ยนความเศร้าโศกให้เป็นความกระหาย
วันที่สามที่บ้านของหัวหน้าหมู่บ้าน
“พรู้ดดด…เจ้าคือหานเฟยเหรอ”
หานเฟยไม่สบายใจจึงเล่าเรื่องนี้อีกครั้ง แต่หัวหน้าหมู่บ้านก็ประหลาดใจ “พระเจ้า! นี่คือ ของขวัญจากเทพแห่งท้องทะเลสําหรับเจ้าหรอ หานเฟยเจ้าโชคดีมาก! เราไม่มีใครโชคดีเท่า เจ้าในหมู่บ้านน้ําสวรรค์มา 100 ปีแล้วยกเว้นถังเกอ่ะนะ!”
“คุณปูช่วยอย่าดราม่าได้ไหม ฉันอยากถามว่าลุงเฉาเฟยและคนอื่น ๆ อยู่ที่ไหนและฉันอยาก ขอให้พวกเขาไปตกปลาระดับหนึ่งกับฉัน”
“โอ้! พวกเขาออกเดินทางไปเมื่อวานก่อนหน้านี้ แต่สองสาว เฉินเจียเอ๋อร์และเชินหลิงยังไม่ ได้ไปไหนนะ เจ้าสามารถขอให้พวกเขาไปกับคุณได้นะ”
“ไม่เอาผู้หญิงสิ”
“ทําใจให้สบายเถอะ แม้ว่าเจ้าจะไม่ได้อ้วน แต่เจ้าอายุแค่ 12 ปีและพวกเขาจะไม่สนใจหรอกนะ!”
หานเฟย: “ ”
