นางสนมแพทย์อัจฉริยะ 951 ไม่ยินยอม คำพูดที่หยาบคายยังไม่สู้สายตาที่มองข้าม
เสด็จอาเก้าและซีหลิงเทียนอวี่ตกลงในรายละเอียดบางอย่าง และรายละเอียดเหล่านี้ทำหน้าที่เพียงสิ่งเดียวเท่านั้น นั่นคือเพื่อรักษาชีวิตของจักรพรรดิซีหลิงไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น มิฉะนั้นพวกเขาสามารถเฝ้าดูซีหลิงเทียนเหล่ยขึ้นครองบัลลังก์เท่านั้น
ตั้งแต่ออกจากจวนเฟิ่ง ซีหลิงเทียนอวี่รีบไปที่พระราชวัง แต่เขาไม่รู้ว่าเขาพูดอะไรกับจักรพรรดิ ซีหลิงเทียนอวี่บ่นเรื่องอาการป่วยในคืนนั้น จักรพรรดิจึงส่งกองทหารมาปกป้องเขา และในขณะเดียวกันก็ป้องกันไม่ให้องค์หญิงเหยาหวาเห็นคนภายนอก
“ซีหลิงเกิดเรื่องแล้วอย่างแน่นอน” องค์หญิงเหยาหวาเป็นเหมือนแมวที่ไม่มีกรงเล็บ เมื่อเร็ว ๆ นี้นางไม่สามารถรับข่าวสารจากโลกภายนอกได้มากนัก แต่ก็ไม่ได้ขัดขวางความเฉียบแหลมทางการเมืองของนาง
แต่ไม่ว่านางจะฉลาดแค่ไหนนางก็ได้รับการคุ้มกันในสนามและนางไม่ได้รับอนุญาตให้เคลื่อนไหวอย่างอิสระ ทหารที่ซีหลิงส่งมาเพื่อปกป้องนางถูกย้ายออกไปทีละคนโดยซีหลิงเทียนอวี่สิ่งที่เธอทำได้ตอนนี้คือนั่งรออยู่ที่ลานบ้าน
หากซีหลิงเทียนเหล่ยชนะ นางคือองค์หญิงซีหลิงผู้มีเกียรติ แต่ถ้าหากซีหลิงเทียนเหล่ยแพ้ นางคือเบี้ยสำหรับการแต่งงาน
“ไม่ยินยอม ข้าไม่ยอม” ซีหลิงเหยาหวาทุบบนเตียงอย่างขมขื่น แต่สุดท้ายแล้วพวกเขาก็ทำได้เพียงยอมจำนนต่อโชคชะตาเท่านั้น
ซีหลิงเทียนอวี่กลับไปที่ซีหลิงอย่างลับ ๆ และพาปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีกลับไปพร้อมกันด้วย แน่นอนว่าปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีปฏิเสธที่จะตกลงที่จะมีส่วนร่วมในการต่อสู้เพื่ออำนาจของจักรวรรดิ แต่ในที่สุดเขาก็พ่ายแพ้ให้กับเสด็จอาเก้า
เสด็จอาเก้าขู่ปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีว่าถ้าเขาไม่ไป เขาจะพาซุนซือสิงกลับมา เมื่อปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีได้ยินสิ่งนี้ เขาก็วางท่าทางที่มีอำนาจและหยิ่งผยองทันทีและโต้กลับด้วยความโกรธ
เสด็จอาเก้าและซีหลิงเทียนอวี่ตกลงในรายละเอียดบางอย่าง และรายละเอียดเหล่านี้ทำหน้าที่เพียงสิ่งเดียวเท่านั้น นั่นคือเพื่อรักษาชีวิตของจักรพรรดิซีหลิงไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น มิฉะนั้นพวกเขาสามารถเฝ้าดูซีหลิงเทียนเหล่ยขึ้นครองบัลลังก์เท่านั้น
ตั้งแต่ออกจากจวนเฟิ่ง ซีหลิงเทียนอวี่รีบไปที่พระราชวัง แต่เขาไม่รู้ว่าเขาพูดอะไรกับจักรพรรดิ ซีหลิงเทียนอวี่บ่นเรื่องอาการป่วยในคืนนั้น จักรพรรดิจึงส่งกองทหารมาปกป้องเขา และในขณะเดียวกันก็ป้องกันไม่ให้องค์หญิงเหยาหวาเห็นคนภายนอก
“ซีหลิงเกิดเรื่องแล้วอย่างแน่นอน” องค์หญิงเหยาหวาเป็นเหมือนแมวที่ไม่มีกรงเล็บ เมื่อเร็ว ๆ นี้นางไม่สามารถรับข่าวสารจากโลกภายนอกได้มากนัก แต่ก็ไม่ได้ขัดขวางความเฉียบแหลมทางการเมืองของนาง
แต่ไม่ว่านางจะฉลาดแค่ไหนนางก็ได้รับการคุ้มกันในสนามและนางไม่ได้รับอนุญาตให้เคลื่อนไหวอย่างอิสระ ทหารที่ซีหลิงส่งมาเพื่อปกป้องนางถูกย้ายออกไปทีละคนโดยซีหลิงเทียนอวี่สิ่งที่เธอทำได้ตอนนี้คือนั่งรออยู่ที่ลานบ้าน
หากซีหลิงเทียนเหล่ยชนะ นางคือองค์หญิงซีหลิงผู้มีเกียรติ แต่ถ้าหากซีหลิงเทียนเหล่ยแพ้ นางคือเบี้ยสำหรับการแต่งงาน
“ไม่ยินยอม ข้าไม่ยอม” ซีหลิงเหยาหวาทุบบนเตียงอย่างขมขื่น แต่สุดท้ายแล้วพวกเขาก็ทำได้เพียงยอมจำนนต่อโชคชะตาเท่านั้น
ซีหลิงเทียนอวี่กลับไปที่ซีหลิงอย่างลับ ๆ และพาปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีกลับไปพร้อมกันด้วย แน่นอนว่าปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีปฏิเสธที่จะตกลงที่จะมีส่วนร่วมในการต่อสู้เพื่ออำนาจของจักรวรรดิ แต่ในที่สุดเขาก็พ่ายแพ้ให้กับเสด็จอาเก้า
เสด็จอาเก้าขู่ปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีว่าถ้าเขาไม่ไป เขาจะพาซุนซือสิงกลับมา เมื่อปรมาจารย์แห่งหุบเขาซวนยีได้ยินสิ่งนี้ เขาก็วางท่าทางที่มีอำนาจและหยิ่งผยองทันทีและโต้กลับด้วยความโกรธ
คนตระกูลซูที่หนานหลิงต่างก็ร้องไห้ออกมา พวกเขาคุกเข่าในห้องโถงและตะโกนร้องทุกข์เสียงดัง แม้ว่าก่อนหน้านี้พวกเขาจะพูดเกินจริง แต่พวกเขาไม่ได้ทำอะไรเลยตั้งแต่บรรลุข้อตกลงความร่วมมือกับตงหลิง พวกเขาไม่รู้ว่าทำไมถึงเกิดการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่ขึ้น
ไม่ว่าตระกูลซูจะพูดอะไร เรื่องนี้ก็ได้เกิดขึ้นแล้ว และจักรพรรดิก็ไม่อาจปล่อยมันไปได้ ในฐานะประเทศที่มีอำนาจในจิ่วโจว ไม่เพียงแต่แข็งแกร่งในด้านการทหารเท่านั้น แต่ตงหลิงยังเป็นหนึ่งในวัฒนธรรมที่ดีที่สุดอีกด้วย และการปกครอง ตามคำร้องขอของนักวิชาการหลายคนจักรพรรดิไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากการแข่งขันระหว่าง เฟิ่งชิงเฉินและตระกูลซูจะถูกเปิดเผยต่อสาธารณะและสำนักบัณฑิตเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด
เมื่อได้ยินคำบอกต่อจากขันที เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้มีท่าทีตกใจแต่อย่างใด ก่อนที่เสด็จอาเก้ามาที่นี่เพียงแค่สองสามวัน ไม่ใช่แค่เพื่อดูว่านางแน่ใจที่จะทำลายสถานการณ์หรือไม่หลังจากได้รับคำตอบที่เป็นบวกแล้ว ถ้าหากเสด็จอาเก้าไม่ใช้โอกาสนี้เพื่อเหยียบตระกูลซูแห่งหนานหลิงแล้ว เขาคงไม่ใช่เสด็จอาเก้า
หลังจากที่ให้รางวัลขันทีด้วยกระเป๋าหนัก ๆ แล้ว เฟิ่งชิงเฉินนั่งอยู่บนรถเข็นทั้งยังพาทงจือ ทงเหยาและชุนฮุ่ย ชิวฮว่า เซี่ยหว่าน ตงชิงซึ่งเป็นสาวใช้แสนสวยทั้งหกคนไปด้วย
จะทำการแข่งขันต้องครบทีม เสด็จอาเก้าทำให้เฟิ่งชิงเฉินฟื้นตัว เพียงแค่ไม่ต้องนอนบนเตียง แต่ซูโหยวยังอยู่ในอาการสาหัส เฟิ่งชิงเฉินจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไรในเมื่อมีอะไรเกิดขึ้นวุ่นวายไปหมด เรื่องนี้อธิบายบอกคนอื่นได้อย่างไม่ชัดเจน เฟิ่งชิงเฉินมีบางอย่างที่ยุ่งยากเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บ
ถ้าจะให้พูด การนั่งบนรถเข็นเพื่อแสดงความอ่อนแอของศัตรูยังสามารถชนะความเห็นอกเห็นใจจากผู้รู้และนักวิชาการหลายคน ให้ทุกคนเห็นว่าตระกูลซูก้าวร้าวเพียงใด และเฟิ่งชิงเฉินไร้เดียงสาและน่าสมเพชเพียงใด
ความคิดเห็นสาธารณะไม่เพียง แต่ใช้โดยตระกูลซูเท่านั้น แต่ยังใช้โดยเฟิ่งชิงเฉินอีกด้วย
แน่นอนว่าเฟิ่งชิงเฉินที่นั่งอยู่บนรถเข็น และเมื่อมีคนผลักนางเข้าไป สายตาของทุกคนก็จับจ้องมาที่นาง
“แม่นางเฟิ่งเป็นอะไรไป เหตุใดจึงนั่งรถเข็น”
มีคนถาม และผู้รอบรู้ตอบทันที: “ไม่นานมานี้ มีอุบัติเหตุในวัง แม่นางเฟิ่งได้รับบาดเจ็บเพื่อช่วยชีวิตคนอื่น”
“ข้าได้ยินมาว่าเป็นแผลไฟไหม้ หญิงสาวแสนดีที่มีแผลเป็นตามร่างกาย เธอจะแต่งงานได้อย่างไรในอนาคต” ทันทีที่บัณฑิตที่อ้างตัวว่ามีความเห็นอกเห็นใจพูดจบ นักสัจนิยมก็เย้ยหยัน: “แต่งงานเหรอ มันขึ้นอยู่กับนางแล้ว” ผู้หญิงที่เสียพรหมจรรย์ก่อนแต่งงาน เสียชื่อเสียง ไม่มีพ่อไม่มีแม่ โผล่หน้ามาขอแต่งงานทุกวัน เจ้าไร้เดียงสาเกินไป”
“เหตุใดจึงจะถึงแต่งงานไม่ได้ แม่นางเฟิ่งพึ่งพาตนเองได้ ในฐานะที่เป็นผู้หญิง เจ้าภูมิใจมาก เจ้าไม่เห็นสิ่งที่แม่นางเฟิ่งทำเพื่อผู้คนในโลกในช่วงที่เกิดภัยพิบัติหิมะ เจ้าไม่เห็นวันที่แม่ทัพเฟิ่งและเฟิ่งฮูหยินถูกฝัง คนทั่วไปส่งงานศพโดยสมัครใจเหตุใดผู้หญิงคนนี้จะแต่งงานไม่ได้ เจ้าเป็นผู้อวดรู้เกินไปแล้ว ”
……
ไม่ว่าพวกเขาจะอยู่ในระดับใดเฟิ่งชิงเฉินก็เป็นบุคคลที่มีความขัดแย้ง ทันทีที่เฟิ่งชิงเฉินมา ทุกคนก็พูดถึงนางและจำการแข่งขันหมากรุกไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
การสนทนาของทุกคนแว่วเข้าหู สาวใช้ทั้ง 6 คนก็ดูโกรธ หากเฟิ่งชิงเฉินไม่เตือนให้ระวัง สาวใช้ทั้ง 6 คนอาจรีบออกมาด่าว่าผู้รู้หนังสือและนักวิชาการเหล่านั้น
“ซิ่ว เหตุใดพวกเขาถึงพูดถึงเจ้าเช่นนี้” ทงจือและทงเหยาตาแดงก่ำ พวกนางอยู่ข้างกายเฟิ่งชิงเฉินมานาน ก็พอจะเข้าใจเรื่องของนางดี
“คนปากไม่ตรงกับใจ ไม่ว่าเขาจะพูดอะไร คนพวกนี้รู้แค่ตัวละครใหญ่ๆ ไม่กี่ตัว นักวิชาการที่แท้จริงคือคนในนั้น ไม่เสียหายที่คนเหล่านี้พูดไม่กี่คำ และสิ่งที่พวกเขาพูดก็ไม่ผิด……”
ไม่ใช่ว่านางไม่เคยได้ยินคำพูดที่แย่กว่านี้ นอกจากนี้ แม้ว่าการโจมตีทางวาจาจะไม่สบายใจ
คนเหล่านั้นมีการศึกษาดีและได้รับการปลูกฝังมาดี แม้จะดูถูกใคร ก็จะไม่พูดออกมา พวกเขาจะเมินเฉยคุณด้วยท่าทางเย่อหยิ่งและสายตาเย็นชา บางครั้งดวงตาเหล่านั้นก็เหมือนมองอะไรสกปรก การเลี้ยงดูและความสมบูรณ์แบบของบุคลิกภาพก็กระทบคุณเช่นกัน
เฟิ่งชิงเฉินพูดเช่นนั้น สาวใช้ทั้งหกจะทำอะไรได้ พวกนางทำได้เพียงผลักเฟิ่งชิงเฉินให้เข้าไปโดยเร็ว เพื่อไม่ให้แปดเปื้อนจากสิ่งหยาบคายเหล่านี้
ในสนามเด็กเล่นเล็ก ๆ ในไท่ซือ เสด็จอาเก้าและพรรคพวกนั่งอยู่ที่นั่น โดยมีกระดานหมากรุกอยู่ตรงกลาง เฟิ่งชิงเฉินมองไปที่ทุกคนเมื่อเขาเข้าไป และทุกคนก็มองไปที่เฟิ่งชิงเฉิน
เมื่อเห็นว่าเฟิ่งชิงเฉินนั่งรถเข็นมา ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นค่อนข้างประหลาดใจ และจากนั้นพวกเขาก็เข้าใจว่าทำไม แก้มที่มีจิตใจดีบางคนจึงแดงขึ้นเล็กน้อย และพวกเขารู้สึกละอายใจที่จะบังคับผู้หญิงที่อ่อนแอและบาดเจ็บเช่นนี้
มีคนประมาณร้อยคนอยู่ข้างใน คนที่สะดุดตาที่สุดคือเสด็จอาเก้าในชุดดำ ทางซ้ายคือคุณชายหยวนซีและนักวิชาการหลายคนที่เฟิ่งชิงเฉินไม่รู้จัก และทางขวาคือสำนักบัณฑิตตงหลิง และคนตระกูลซูแห่งหนานหลิง
แตกต่างจากเสียงด้านนอก สถานที่นี้เงียบสงบและผ่อนคลาย เหมือนกับการชุมนุมรอบรู้ จนกระทั่งเฟิ่งชิงเฉินเข้ามา บรรยากาศที่นี่เปลี่ยนไปเล็กน้อย
ตอนที่เฟิ่งชิงเฉินเข้ามา ทุกคนเงียบเสียงและมองไปที่นาง ทำให้ผู้คนรู้สึกประหม่าโดยไม่มีเหตุผล
มุมปากของเฟิ่งชิงเฉินยังคงรักษารอยยิ้มอันอบอุ่นไว้ได้ โดยปราศจากอาการตื่นกลัวใดๆ ปล่อยให้ทงจือและทงเหยาดันนางไปข้างหน้า…
