นางสนมแพทย์อัจฉริยะ บทที่ 1032 สารภาพผิด คุกเข่าก็มีประโยชน์แต่กฎหมายจะมีประโยชน์อะไร
น่าเสียดาย พลาดซะแล้วกลายเป็นผิดพลาดแล้ว ไม่ว่าจะเสียใจมากเพียงใด เสด็จอาเก้าจะไม่พาเฟิ่งชิงเฉินวิ่งออกไปข้างนอกเพื่อถูกฆ่า
หลูซานเซาคนที่สามพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อสงบความโกรธในใจของเขา ยืดเสื้อผ้าของเขาให้ตรง และกลับไปที่ลานด้านในเพื่อเชิญตระกูลหลูให้เป็นหัวหน้าครอบครัว เขากำลังจะไปเมืองฮวาหยวนเพื่อสารภาพผิด มีการมอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้กับตระกูลหลู ซึ่งเป็นของขวัญชิ้นใหญ่ที่ทำให้ตระกูลหลูรู้สึกไม่สบายใจ!
เกิดอะไรขึ้นในงานเลี้ยงวันเกิดของเฟิ่งชิงเฉิน เสด็จอาเก้าค้นพบในคืนนั้น แต่ในมุมมองของเสด็จอาเก้า การลงโทษฆาตกรที่อยู่เบื้องหลังมีความสำคัญมากกว่าการไม่ช่วยเฟิ่งชิงเฉิน ตราบใดที่เฟิ่งชิงเฉินยังปลอดภัย เขามีเวลาอีกมากที่จะ ชำระบัญชีกับคนเหล่านั้น
สำหรับพันธมิตรนักฆ่าหรืออะไรสักอย่าง เสด็จอาเก้าให้คนตัดนักฆ่าทุกคนที่สังหารเฟิ่งชิงเฉินในวันนั้น ช่วยชีวิตพวกเขา และโยนพวกเขาพร้อมกับหนังไปยังสถานที่ที่พันธมิตรนักฆ่าข้ามาทำธุรกิจ
ไม่เป็นไรที่จะฆ่าเฟิ่งชิงเฉินแต่จะดีกว่าหากมีความมั่นใจที่จะไม่ตกอยู่ในมือของเขา คนเหล่านี้จะจบลง
แม้ว่าการเคลื่อนไหวของลุงเก้าจักรพรรดิจะดูนองเลือดและรุนแรงเล็กน้อย ซึ่งทำให้สมาชิกของพันธมิตรนักฆ่าโกรธมาก คิดว่าศักดิ์ศรีของพวกเขาถูกยั่วยุ แต่มันก็ขัดขวางคนจำนวนมาก และทำให้นักฆ่าบางคนที่ต้องการโจมตีเฟิ่งชิงเฉินทันทีให้ ขึ้นความคิดนี้
ทองหลายแสนตำลึงนั้นดึงดูดใจจริงๆ แต่หลักฐานคือคุณมีชีวิตที่จะสนุกกับมัน และพวกเขายังคงยอมรับคดีทั่วไปอย่างตรงไปตรงมา อย่างน้อยคุณก็ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการตาย
มีนักฆ่าไม่กี่คนที่มีความคิดแบบนี้ อย่างไรก็ตาม พันธมิตรนักฆ่าเป็นเพียงองค์กรหลวม ๆ และนักฆ่ารายใหญ่ ๆ ก็ไม่เคยรวมตัวกันภายในเวลาอันสั้นไม่ได้วางแผนที่จะทำอะไรเลย
ฮองเฮาเหนียงเนียงหรืออะไรซักอย่าง… นี่มันค่อนข้างลำบากนะ เพราะยังไงซะนางก็ไม่ได้อยู่ในคอกม้า และในกรณีของกระทรวงกิจการภายใน เสด็จอาเก้าก็ไม่ต้องการรบกวนรัฐบาลของตงหลิงในช่วงเวลาสั้นๆ ดังนั้นเขาจึงต้องปล่อยฮองเฮาไปชั่วคราวหลังจากชำระบัญชีเรียบร้อยแล้วก็ยังคงต้องคำนวณ
วันนั้นมีคนสี่กลุ่มที่ลงมือ ไท่เฉิงสอนบทเรียนให้เขาก่อนและเหลือเพียงตระกูลหลูในฐานะตระกูลหลูที่ยั่วยุปัญหาของเสด็จอาเก้าจะหันกลับมาและขอให้ผู้คนเตรียมเขาให้พร้อมได้อย่างไร ทันทีที่พวกเขามาถึงเมืองฮวาหยวนก็มีการส่งของขวัญมากมายมาให้
ของขวัญมากมายชิ้นนี้ไม่ใช่สิ่งอื่นใดนอกจากกระดูกของสาวใช้สองคนที่โจมตีเฟิ่งชิงเฉินในวันนั้น สาวรับใช้สองคนนี้ถูกฝังในฮวาหยวนโดยตระกูลหลู
การส่งศพของสองคนนี้ไปยังตระกูลหลูเป็นการบอกตระกูลหลูว่าเขารู้เรื่องนี้แล้วและเขาจะไม่ปล่อยมันไป ขณะเดียวกัน เขากำลังบอกทุกคนในซานตงเกี่ยวกับสิ่งที่ตระกูลหลูทำที่ งานเลี้ยงวันเกิดของเฟิ่งชิงเฉิน
ไม่นานหลังจากที่กระดูกของสาวใช้ทั้งสองถูกส่งออกไป หัวหน้าตระกูลเฉินก็พาทั้งครอบครัวไปที่ฮวาหยวน พวกเขาไม่ได้ขอพบเสด็จอาเก้าแต่คุกเข่าที่ประตูของฮวาหยวนอ้อนวอนขอบาปเหมือนเสด็จอาเก้า
ผู้คนทั้งหมดหกสิบห้าคน ตั้งแต่มารดาอายุแปดสิบปีจนถึงเด็กอายุไม่เกินหนึ่งขวบ ล้วนคุกเข่านอกสวนด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตน…
เกิดอะไรขึ้นกับงานเลี้ยงวันเกิดของเฟิ่งชิงเฉิน ตระกูลกูลรู้สึกกระวนกระวายใจมากที่สุดเพราะคนรับใช้ทั้งหมดในฮวาหยวนถูกจัดโดยตระกูลเฉินและสาวใช้สองคนที่โจมตีเฟิ่งชิงเฉินก็เป็นคนรับใช้ของตระกูลเฉินทุกคนกำลังมีช่วงเวลาที่ยากลำบาก และพวกเขากลัวว่าเสด็จอาเก้าจะโกรธ แต่พวกเขาไม่กล้ามาที่ประตู ดังนั้นพวกเขาจึงได้แต่รอด้วยความกังวลใจเพื่อดูว่าเสด็จอาเก้าจะจัดการกับพวกเขาอย่างไร หลังจากได้รับ “ของขวัญชิ้นใหญ่” ผู้เฒ่าตระกูลเฉินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และนำทั้งครอบครัวไปสารภาพผิดทันที
“ตระกูลเฉินฉลาดจริงๆ” เสด็จอาเก้าไม่แปลกใจเลยเมื่อได้ยินข่าว แต่เฟิ่งชิงเฉินที่นอนอยู่บนเตียงรู้สึกงงมาก “เจ้าไม่ได้ส่งศพไปให้ตระกูลหลูหรือ ตระกูลเฉินถามหา?”
“หากนายจ้างไม่สอบสวน ข้านี้ก็ไม่ควรลงโทษเขาหรือ?” ถ้าไม่ใช่เพราะสาวใช้สองคนนั้น เฟิ่งชิงเฉินคงไม่ถูกชาวไท่เฉิงพรากไป นับประสาอะไรกับความเจ็บปวดนี้
“เจ้ากำลังระบายความโกรธ มาคุยกันเรื่องนี้กันเถอะ เรื่องนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลเฉินจริงๆ” ในทางกลับกัน เฟิ่งชิงเฉินมีความประทับใจที่ดีต่อผู้เฒ่าตระกูลเฉิน เขาเก่งในการเจาะ ขยิบตา และหนักแน่นพอ ตัวละครเช่นนี้น่าชื่นชม และแน่นอนว่าเขาเป็นฮีโร่ในช่วงเวลาที่มีปัญหา
“คนของราชวงศ์นั้นระบายความโกรธได้ดีที่สุด มิฉะนั้น พวกเขาจะถูกลงทัณฑ์ด้วยอาชญากรรมเก้าครั้งได้อย่างไร แต่เพื่อความรู้เชิงปฏิบัติ ข้านี้จะไว้ชีวิตพวกเขาสักครั้ง” เหตุผลหลักคือเฟิ่งชิงเฉินกล่าวว่า มิฉะนั้นเสด็จอาเก้าจะไม่ปล่อยตระกูลเฉินไป
ตระกูลเฉินในซานตงมีประโยชน์ต่อเขาเพียงเล็กน้อย
“เสด็จอาเก้าฉลาด” เฟิ่งชิงเฉินแสร้งทำเป็นประจบสอพลอ
“ข้าไม่ฉลาด ถ้าข้าฉลาด ข้าจะไม่ถูกตระกูลหลูหลอก ข้ามาที่นี่วันนี้เพื่อดูว่าใครในตระกูลหลู” เสด็จอาเก้าหรี่ตาเล็กน้อย แล้วแสงเย็นก็ส่องวาบ ในสายตาของเขา
เฟิ่งชิงเฉินรู้สึกงงงวยในตอนแรก แต่หลังจากที่นางคิดออก ดวงตาของนางก็สว่างขึ้น “ปรากฎว่าเจ้าส่งศพของสาวใช้สองคนนั้นกลับไปที่ตระกูลหลูเพื่อบังคับให้คนที่รับผิดชอบตระกูลหลูออกมาข้างหน้า แต่… ตระกูลเฉินก็ฉลาดมากเช่นกัน ข้าสามารถเข้าใจความคิดของเจ้า ตระกูลเฉินสารภาพผิด และตระกูลหลูเป็นเป้าหมายของการตำหนิเจ้า หากเจ้าต้องการมาสารภาพผิด แม้ว่าเจ้าจะไม่ทำก็ตาม ไม่ต้องการ เจ้าจะแย่ไปกว่าตระกูลเฉินไม่ได้ อย่างน้อยเจ้าก็ต้องคุกเข่าอยู่ข้างนอกฮวาหยวน”
“ การย้ายของอาจารย์เฉินเป็นไปตามพระราชประสงค์ของกษัตริย์ ข้าอยู่ที่ซานตงมานานและไม่เคยเห็นตัวจริงที่ดูแลตระกูลหลู ความจริงก็คือตระกูลหลูนั้นไม่เหมือนคนธรรมดา พ่อค้า ข้านี้ปฏิบัติต่อตระกูลหลูเป็นอย่างดี ผู้คนที่มีอำนาจต่างอยากรู้อยากเห็นมาก” เดิมทีเสด็จอาเก้าต้องการเพียงใช้ศพของสาวใช้สองคนเพื่อบังคับให้หัวหน้าตระกูลหลูออกมาข้างหน้า แต่เขาไม่ทำ ไม่คาดหวังว่าตระกูลเฉินจะเคลื่อนไหวเช่นนั้น ดังนั้นข้าต้องบอกว่า…
อาจารย์เฉินเป็นคนที่ยอดเยี่ยม แต่มันช่วยเขาจากปัญหามากมาย
“ตระกูลหลูนั้นระมัดระวังและโหดเหี้ยม ไม่เลวร้ายไปกว่าลั่วหวางและคนอื่น ๆ เลย โหดเหี้ยมยิ่งกว่านั้น แต่ตระกูลหลูจะเป็นเหมือนตระกูลเฉินจริง ๆ หรือไม่ที่คุกเข่านอกฮวาหยวนเพื่อสารภาพผิดกับเจ้า” เฟิ่งชิงเฉินสงสัยเป็นอย่างมาก
ตระกูลที่กล้ายืนหยัดต่อสู้กับเจ้าชายแห่งราชวงศ์ปัจจุบันย่อมเป็นเจ้านายที่หยิ่งยโส คนเช่นนี้ จะยอมก้มหัวง่ายๆและทำเรื่องน่าละอายเช่นนั้นหรือ?
“สิ่งที่นินจาทนไม่ได้ เจ้าสามารถทำในสิ่งที่คนอื่นทำไม่ได้ แผนการของตระกูลหลูนั้นไม่ใช่เรื่องเล็ก และผู้ที่สร้างเรื่องใหญ่ต้องใจดีและซ่อนเร้น หากตระกูลหลูไม่มาสารภาพผิด ข้านี้จะไม่เอาเป็นเอาตาย” คนที่ดุร้ายสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ต้องกลัว คนที่กลัวที่สุด คือคนที่เห็นว่าความดุนั้นไร้ประโยชน์ จึงยอมจำนน
ผ่านเหมืองทองคำภูเขาเสี่ยวฉีและไท่เฉิง เสด็จอาเก้าเชื่อว่าตระกูลหลูเป็นคนกลุ่มหลัง ตราบใดที่ตระกูลหลูได้รับโอกาส ตระกูลหลูจะกระโดดขึ้นมากัดเขา
“ดังนั้น ฉันจึงตั้งหน้าตั้งตารอคอยที่ตระกูลหลูจะมาสารภาพผิด” เฟิ่งชิงเฉินเม้มริมฝีปากของเธอเล็กน้อย และแสงที่มีเสน่ห์ส่องประกายไปทั่วใบหน้าอันงดงามของนาง
“เร็ว ๆ นี้ … ” ทันทีที่เสด็จอาเก้าเปิดปาก คนรับใช้ก็พูดนอกประตู “นายท่าน ผู้เฒ่าแห่งตระกูลหลูพาตระกูลหลูลุกขึ้นและคุกเข่าข้างนอกเพื่อสารภาพผิดต่อท่านเจ้าเมือง ”
“มันมาเร็วมาก”
“ดูเหมือนว่าตระกูลหลูเตรียมพร้อมมานานแล้ว”
เสด็จอาเก้าและเฟิ่งชิงเฉินพูดทีละคำ จากนั้นพวกเขาก็มองหน้ากันและยิ้มพร้อมกับมีแสงที่คาดเดาไม่ได้ส่องเข้ามาในดวงตาของพวกเขาพร้อมกัน
เสด็จอาเก้ากระพริบตา สงบสติอารมณ์ ยืนขึ้นและพูดกับเฟิ่งชิงเฉิน “ไปกับข้าเพื่อพบกับตระกูลหลู พวกเขาทำร้ายเจ้า และพวกเขาควรคุกเข่าแทบเท้าเจ้าเพื่อสารภาพผิด”
“ขอโทษ?” เฟิ่งชิงเฉินเยาะเย้ย “ถ้าการคุกเข่ามีประโยชน์ แล้วกฎหมายจะมีประโยชน์อะไร แต่เนื่องจากตระกูลหลูชอบคุกเข่า เราไปดูกันดีกว่า…”
ตระกูลหลูมีความอดทนสูงมาก นางต้องการเห็นว่าใครคือผู้รับผิดชอบตระกูลหลู และนางต้องการเห็นว่าหัวหน้าตระกูลหลูนั้นหล่อเหลาเพียงใด คนที่ฆ่าพ่อของนางทางอ้อม…
