นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1067
เจ้ากลัวว่าองค์ชายสามจะขายเขาหรือ?
เสด็จอาเก้าเกรงกลัว ดังนั้น…
องค์ชายสามจะไม่มีโอกาสนี้ เขาจะไม่ให้โอกาสองค์ชายสามที่จะทรยศเขา
หลังจากเจรจากับองค์ชายสามแล้วเสด็จอาเก้าขอให้คนของจ้ายตงหมิงปกป้ององค์ชายสามและนำเขาเข้าไปในวัง สำหรับปรมาจารย์จิ้งซิน แม่ชีที่เป็นลมเสด็จอาเก้าก็ก้าวไปข้างหน้าและทำดาบ
คนวงในไม่สามารถอยู่ได้ เมื่อเขามาถึงสำนักแม่ชีหวางเยว่วันนี้ มันเป็นเรื่องบังเอิญอย่างแท้จริงที่เขาพบว่าองค์ชายสามพักอยู่ที่ไหน ทั้งหมดนี้เป็นเพราะตี้ตงหมิง
อย่างดีที่สุดเขาไม่เชื่อวัดหวางเยว่และนำตี้ตงหมิงไปอยู่ในที่ปลอดภัย คุณงามความดีทั้งหมดเป็นของจี้ตงหมิงและเขา ตงหลิงจิ่วไม่มีคุณงามความดีใด ๆเลย
ทุ่งดอกกุหลาบมีขนาดใหญ่มากและเป็นไปไม่ได้ที่จะขุดให้เสร็จในคืนนี้ แต่องค์ชายสามรอไม่ไหวแล้ว จ้ายตงหมิงจะพาผู้คนไปคุ้มกันองค์ชายสามกลับเมืองในตอนเช้า
เสด็จอาเก้าและเฟิ่งชิงเฉินไม่มีอะไรทำในขณะที่อยู่ที่นี่ ดังนั้นพวกเขาจึงกลับมาพร้อมกับจ้ายตงหมิง
หลังจากเข้ามาในเมืองเฟิ่งชิงเฉินและจ้ายตงหมิงก็แยกทางกัน จ้ายตงหมิงก้าวไปข้างหน้าเพื่อขอบคุณเขา ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม มันเป็นเพราะการปรากฏตัวของเฟิ่งชิงเฉินที่เขาสร้างผลงานมากมายโดยเปล่าประโยชน์
เฟิ่งชิงเฉินมองเขาอย่างมีเลศนัย “ข้ารู้จักเจ้าดี หากเจ้าไม่ให้โอกาสแบบนี้ในการทำบุญ เจ้าจะให้ใครล่ะ”
สิ่งนี้ตรงไปตรงมาและเป็นความจริง จ้ายตงหมิงพูดด้วยความเย้ยหยัน “ท่านปู่ของข้ายังบอกด้วยว่าคุณมีกฎมากมายในการกระทำของเจ้า ให้ข้าเรียนรู้จากเจ้า ในความคิดของข้า เจ้าไม่มีกฎเลย เจ้าเป็นเจ้าแห่งการเล่นพรรคเล่นพวก”
“ข้าเห็นแก่ตัวและปกป้องจุดอ่อนของข้าด้วยหรือ ทุกวันนี้มีใครบ้างที่ไม่เห็นแก่ตัวบ้าง? คนที่ไม่เห็นแก่ตัวเข้ามายุ่งเกี่ยวกับราชการแบบใด? เกษียณให้เร็วที่สุดและกลับไปทำไร่ไถนา” เฟิ่งชิงเฉินหาว ” ข้าจะไม่บอกเจ้าแล้ว ข้าง่วง เจ้าควรรีบเข้าไปในวัง นี่เป็นการตอบแทนที่ยิ่งใหญ่”
เพียงแต่ข้าไม่รู้ว่าคุณงามความดีนี้สามารถชดเชยอาชญากรรมของนางที่ “ฆ่า” นางสนมซูได้หรือไม่ ถ้าไม่ได้ ก็ใช้เฟิงชายอีกครั้ง
หากจักรพรรดิตามล่านางสนมซู นางจะบีบให้จักรพรรดิมอบตัวเฟิงชายให้ มันจะเป็นหายนะเช่นกัน
เสด็จอาเก้าไม่ได้เข้าไปในวังพร้อมกับจ้ายตงหมิงและไม่ได้ส่งเฟิ่งชิงเฉินกลับไปที่จวน แต่กลับไปที่จวนของท่านอ๋องเก้าโดยตรง เฟิ่งชิงเฉินรู้ว่าเสด็จอาเก้าต้องจัดการกับผลที่ตามมา ดังนั้นเขาจึงไม่รบกวน และเสด็จกลับเอง
ผู้ชายที่มีอาชีพจะเป็นแบบนี้เสมอแค่ชินกับมัน
ทันทีที่นางก้าวเข้าประตูจวน พ่อบ้านบอกว่าหวางจินหลิงรอนางมาทั้งเช้าและจากไป…
นี่เป็นเรื่องน่าเสียดายจริงๆ
“ลูกชายคนโตพูดอะไรหรือไม่”
“ลูกชายคนโตเพิ่งมาดูการแสดง ที่จริงลูกชายคนโตมาเมื่อวานนี้ หลังจากได้ยินว่าซิ่วและเสด็จอาเก้ากำลังเพลิดเพลินกับดอกไม้นอกเมือง เขาก็จากไป ทำไมเราไม่ส่งใครไปแจ้ง ลูกชายคนโต ลูกชายคนโตกังวลว่าซิ่วจะมาแต่เช้าตรู่ และรอจนกระทั่งครอบครัวหวางส่งคนมาเชิญเขาก่อนออกไป” แม่บ้านอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเป็นทุกข์เมื่อเขานึกถึงความกังวลของหวางจินหลิงและ ดวงตาที่ผิดหวังก่อนที่เขาจะจากไป ยืนขึ้น
ลูกชายคนโตที่เป็นเหมือนนางฟ้าที่ถูกเนรเทศ เจียซิ่วของพวกเขาจะมีใจเมินเฉยต่อลูกชายคนโตได้อย่างไร
“ไม่เป็นไร เจ้าส่งคนไปบอกลูกชายคนโตว่าข้ากลับมาอย่างปลอดภัย หากเจ้าต้องการพบข้า โปรดรอสักครู่ ข้าง่วง ข้าอยากนอนกับเจ้า” ประกอบกับเมื่อคืนนี้ เฟิ่งชิงเฉินเหนื่อยมาก
คำพูดถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน หลังจากที่ เฟิ่งชิงเฉินล้มลงบนเตียง ตี้ตงหมิงก็ส่งองค์ชายสามไปที่พระราชวัง จักรพรรดิยกย่องตี้ตงหมิงตามความประสงค์ และเขาแทบรอไม่ไหวที่จะได้เห็นองค์ชายสาม
พี่น้องทั้งสองไม่ได้เจอกันมากว่ายี่สิบปี การพบกันครั้งนี้น่าจะเป็นครั้งสุดท้าย ในฐานะผู้ชนะ จักรพรรดิทรงปรารถนาอย่างยิ่งที่จะอวดต่อหน้าองค์ชายสาม
แต่ความปรารถนาของจักรพรรดิก็ไร้ผล จักรพรรดิเข้ามาหลังจากยืนยันว่าเป็นองค์ชายสามเอง เขาพูดว่า “ท่านพี่องค์ชายสาม ข้าไม่คิดว่าจะเจอเจ้าในวันหนึ่ง”
องค์ชายสามเพิ่งเปิดปาก และมีเวลาเพียงพูดคำว่า “ท่านพี่จักรพรรดิ” เมื่อเขาได้ยินเสียงพ่น และลูกธนูเย็น ๆ ก็พุ่งออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ตรงเข้าที่คอขององค์ชายสาม…
เลือดพุ่งกระฉูด…
“สาม……”
การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันทำให้จักรพรรดิหน้าซีดด้วยความตกใจ นางกำนัลและขันทีรีบวิ่งไปข้างหลังเขา ปกป้องจักรพรรดิอย่างแน่นหนา “คุ้มกัน คุ้มกัน คุ้มกันเร็ว”
“เอ่อ…” องค์ชายสามคว้าคอเสื้อด้วยมือทั้งสองข้าง ม่านตาของเขาพองออกทันที เขาเปิดปากและพึมพำสองสามคำ แต่ไม่มีใครได้ยิน เมื่อองครักษ์ของจักรพรรดิรีบเข้ามา เปลือกตาขององค์ชายสาม ล้มลงกระแทกพื้นอย่างแรง
“ท่านพ่อ…” เสด็จอาเก้าเขียนคำสุดท้ายและหักปากกาในมือพร้อมๆ กัน “พี่สาม หลับให้สบาย ราชาองค์นี้จะตอบสนองความปรารถนาสุดท้ายของเจ้าอย่างแน่นอน”
เสด็จอาเก้าจะไม่ให้โอกาสองค์ชายสามที่จะทรยศเขา และเสด็จอาเก้าก็ไม่ใส่ใจที่จะทำอะไรระหว่างทาง เขาต้องการให้ความหวังกับองค์จักรพรรดิและองค์ชายสาม แล้วทำให้พวกเขาสิ้นหวัง การตายของอีกฝ่ายทำให้จักรพรรดิตกใจยิ่งกว่า?
“ฝ่าบาทเห็นพี่ชายคนที่สามตายต่อหน้าท่านรู้สึกอย่างไร”
รับปิ่นเฟิ่งของเฟิ่งชิงเฉินมีราคาเสมอ เขาบอกว่าเขามีความอยากอาหารมาก และนางสนมซูไม่สามารถระงับความโกรธของเขาได้เลย
เมื่อจักรพรรดิเห็นองค์ชายสามกำลังจะสิ้นใจต่อหน้าเขา เขาก็เหงื่อแตกทันที เขารู้สึกว่าอันตรายอยู่รอบตัวเขา ถ้าลูกธนูยิงไปที่เขาเมื่อกี้ เขาคงตายไปแล้ว
จักรพรรดิคือคนที่กลัวความตายที่สุดในโลก จักรพรรดิรับสั่งให้สอบสวนหาตัวฆาตกรอย่างละเอียด ไม่ให้บุคคลที่น่าสงสัยไป และในคืนนั้นจักรพรรดิก็ล้มป่วยลง ด้วยวิธีนี้จักรพรรดิจะยังสนใจการตายของนางสนมซูและจับผิดเฟิ่งชิงเฉินได้อย่างไร
นางสนมคนโปรดที่แม้จักรพรรดิจะโปรดปรานเพียงใดก็เทียบไม่ได้กับชีวิตของตนเองและราชบัลลังก์การสิ้นพระชนม์ขององค์ชายสามทำให้จักรพรรดิรู้สึกว่าไม่เพียงแค่ชีวิตของเขาเท่านั้นแต่ประเทศของเขาก็ไม่มั่นคงเช่นกัน ..
การเยียวยาของจักรพรรดิเป็นไปอย่างทันท่วงที เสด็จอาเก้าไม่เพียงแต่มีเวลารักษาอาการบาดเจ็บ แต่ยังมีเวลามากพอที่จะจัดการกับเรื่องที่องค์ชายสามทิ้งไว้
ครั้งนี้องค์ชายสามไม่ได้ใช้กลอุบายใด ๆ ลุงของจักรพรรดิทั้งเก้าเข้ายึดกองทัพหนึ่งหมื่นด้วยเครื่องรางของขลังทหาร ฆ่าให้สิ้น
แม้ว่าเสด็จอาเก้าจะไม่มององค์ชายสามในแง่ดีและคิดว่าองค์ชายสามไม่มีท่าทางเป็นผู้นำ แต่องค์ชายสามสามารถวางแผนลับๆ ได้หลายอย่าง จะเห็นได้ว่าเขายังมีกลุ่มของ ผู้ติดตามที่ภักดี หลายคนยังเป็นคนที่มีพรสวรรค์ แต่เสด็จอาเก้ายังคงไม่เต็มใจที่จะรักษาพวกเขาไว้
ผู้ติดตามที่จะทรยศองค์ชายสามในวันนี้จะทรยศเขาในวันพรุ่งนี้ จะมีประโยชน์อะไรที่จะอยู่กับผู้ติดตามที่ไม่ก่อกบฏแม้ว่าเขาจะขาดนายพล
และด้วยคนของเสด็จอาเก้าเข้ายึดครองกองทหารขององค์ชายสามได้สำเร็จ การปะทะกันในซานตงก็สงบลง และการเจรจาสันติภาพระหว่างไท่เฉิงและหนานหลิงดำเนินไปเป็นเวลาหนึ่งเดือน และผลลัพธ์ก็บรรลุผล…
