ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 48
เขาส่งใบสั่งยาให้เด็กผู้ชาย และสั่งให้พวกเขาลงไปรับยา เพื่อนำมารักษาให้หายดี จื่ออานถอดเสื้อผ้าขององค์จักรพรรดิเหลียง นางกระซิบกับองค์จักรพรรดิเหลียง “ฝ่าบาท ข้าจะช่วยพลิกตัว ข้าจะฟังเสียงจากหลังของท่าน”
องค์จักรพรรดิเหลียงพยักหน้า ไม่พูดสิ่งใด สีหน้าเขียวช้ำ หายใจไม่สะดวก
หมอหลวงและข้ารับใช้หยางที่มารอ เห็นจื่ออานแนบหูบนหลังองค์จักรพรรดิเหลียง ภาพแบบนี้จริง ๆ แล้วห้ามมอง หลายคนหันหน้าหนี
ไร้ยางอายเสียจริง ๆ รักษาแบบนี้ได้ที่ไหนกัน?
การใช้หูฟังสู้การใช้หูฟังของแพทย์ไม่ได้ แต่ถึงแม้ว่าจะฟังเช่นนี้ ก็ยังสามารถได้ยินเสียงปอด การแสดงออกของจื่ออานก็ค่อนข้างจริงจัง
องค์รัชทายาทเสด็จกลับมา เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ พระองค์พูดกับมู่หรงเจี๋ยว่า “ท่านอา คู่หมั้นของท่านแปลกเสียจริง”
มู่หรงเจี๋ยไม่ต้องการคุยกับเขา ไม่หันแม้แต่ศีรษะ เพียงแค่มององค์จักรพรรดิเหลียงด้วยท่าทางที่มืดมน
องค์รัชทายาทพูดกับตัวเอง เขาพูดต่อว่า “ราชสำนักหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเซี่ยจื่ออานจะสามารถรักษาท่านพี่ได้ แทบรอไม่ไหวที่จะเห็นท่านแต่งงานกับชายาที่ดีคนนี้ และกลับไปพร้อมนาง”
ไม่มีใครพูดอะไร เขาจึงนั่งบนเก้าอี้ มือทั้งคู่ของเขาพิงอยู่ที่หลังเก้าอี้ ศีรษะหนุนบนฝ่ามือ และเขามองไปที่จื่ออานด้วยความดูถูก
จื่ออานแยกเยื่อหุ้มหัวใจ และเส้นลมปราณของปอดออก แล้วเริ่มฝังเข็ม
เข็มยาวทั้งสิบสองเข็ม ทั้งหมดจะถูกฝังเป็นแนว
จากนั้น เธอก็หันกลับมาถามหยวนพ่านว่า “ท่านมีโกฐจุฬาลัมพาจีนหรือไม่”
“มีสิ เป็นพืชชั้นยอดทีเดียว”
“รบกวนท่านขอให้ใครก็ได้นำไปบดให้เป็นผง ยิ่งละเอียด ยิ่งดี”
“บดเป็นผงรึ เหตุใดต้องทำเช่นนี้นี้” หยวนพ่านงุนงง โกฐจุฬาลัมพาจีนใช้เฉพาะไล่แมลง ส่วนใหญ่ใช้จุดไฟ การบดเป็นผงจะมีผลอย่างไรกัน
“การฝังเข็ม การฝังเข็มเป็นเพียงหนึ่งในขั้นตอน เรายังต้องใช้วิธีการนำเอาสมุนไพรซึ่งเผาร้อน แล้วมานาบตรงตำแหน่งที่ฝังเข็มด้วย” จื่ออานอธิบายสั้น ๆ
การนำเอาสมุนไพรซึ่งเผาร้อน แล้วมานาบตรงตำแหน่งที่ฝังเข็มรึ วิธีนี้จริง ๆ แล้วไม่ค่อยมีประโยชน์สักเท่าใดนัก หยวนพ่านพูดในสิ่งที่เขารู้ ที่สำคัญคือ ไม่ต้องการเขาไม่ต้องการให้จื่ออานทำซ้ำมาก
“ประสิทธิผลจะมากน้อย เดี๋ยวก็รู้”
หยวนพ่านเห็นว่าหล่อนดื้อรั้นมาก จึงต้องหันกลับมาสั่งให้ข้ารับไปทำ
หลังจากฝังเข็มที่เส้นลมปราณปอดเสร็จสิ้น จื่ออานฝังที่จุดถานจงอีกครั้ง คราวนี้ฝังลงไปลึก ๆ แต่การเลือกจุดนั้นสุ่มเสี่ยงมาก ต้องใช้สองนิ้วแตะเข็มไว่อย่างแน่น
การฝังเข็มตรงจุดถานจง ทำให้จักรพรรดิเหลียงขมวดคิ้ว สูดหายใจเข้าลึก ๆ สองสามครั้ง แทบจะหายใจไม่ออก
หยวนพ่านกล่าวอย่างกังวลว่า “ไม่ ฝังเข็มผิดด้าน”
จื่ออานไม่สนใจเขา และฝังเข็มต่อไปอีกหนึ่งแถว หลังจากนั้น จื่ออานจึงขอให้หยวนพ่านช่วยประคองจักรพรรดิเหลียง เพื่อฝังเข็มด้านหลังคอ
เมื่อหมอหลวงเห็นแบบนี้ ก็ส่ายหัวไม่ได้ เพราะเมื่อฝังเข็มต้องระมัดระวังให้มาก สักพักก็มีบางอย่างผิดปกติ ฝ่าบาทไม่สามารถยืนขึ้นได้อีกต่อไป
หลังจากทั้งหมดนี้ จื่ออานหยิบเข็มที่ยาวที่สุดออกมาแล้วบีบเบา ๆ แล้วหายใจเข้าลึก ๆ
มู่หรงเจี๋ยลุกขึ้นยืน และต้องจะถามนางว่าทำอะไรลงไป แต่จำได้ว่า เคยพูดกับนางไปก่อนหน้านี้แล้ว นางสามารถตัดสินใจอะไรก็ได้ คำพูดนั้นลอยมาในหัวทันที
เขากลืนมันกลับเข้าไปอีกครั้ง เพียงแค่มองไปที่จื่ออานอย่างประหม่า
จื่ออานเงยหน้าขึ้นเม้มริมฝีปากและอธิบายว่า “นี่เป็นวิธีระบายของเหลวออกจากปอดของฝ่าบาท”
มู่หรงเจี๋ยพยักหน้า “เข้าใจแล้ว!”
จื่ออานรู้สึกประหม่าเพราะว่านี่เป็นเพียงเข็มเล็ก ๆ ไม่ใช่สายสวนระบายน้ำ ที่ทำให้ของเหลวจากปอดต้องไหลผ่านเข็มนี้
ทว่าต้องควบคุมน้ำหนักให้ดี ถ้าหากหนักไปยิ่งทำให้หัวใจได้รับความสูญเสีย หากเบาไปก็จะยิ่งระบายไม่ออก
