ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ – บทที่ 304

ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 304

นางตกตะลึง เรียกหาสาวใช้ข้างกาย “คุณหนูใหญ่เล่า รีบไปตามหา”

เป็นเพราะตามกฎระเบียบแล้ว ยกน้ำชาจะต้องเป็นเซี่ยจื่ออันที่ยกก่อน แล้วจึงต่อด้วยนาง ไม่งั้นนางคงจะไม่ใส่ใจว่าเซี่ยจื่ออันจะมาหรือไม่มา

สาวใช้ได้ฟังคำก็รีบวิ่งออกไป

ซีเหนียงเมื่อพบว่าตะโกนออกไปแล้วไม่มีผู้ใดเข้ามา จึงได้ตะโกนออกไปอีกครั้ง “เชิญคุณหนูใหญ่ คุณหนูรองเข้ามายกน้ำชาไหว้ท่านแม่”

เซี่ยหว่านเอ๋อกดเสียงต่ำด่า นางคนชั้นต่ำนั้นขยันก่อเรื่องจริง ๆ

มหาเสนาบดีเซี่ยพบว่านานแล้วยังไม่มีผู้ใดเข้ามา จึงได้ให้เซี่ยฉวนออกไปดู

เซี่ยฉวนเดินออกไป ไม่พบจื่ออัน จึงได้สอบถามทาสรับใช้ที่ให้คอยจับตามองเซี่ยจื่ออันไว้ “คนอยู่ไหนเล่า?”

“คุณหนูใหญ่บอกว่าต้องการจะไปเข้าห้องน้ำ บ่าวติดตามนางไปไม่สะดวกขอรับ” ทาสรับใช้เอ่ยตอบ

“ไปนานแล้วหรือยัง?” เซี่ยฉวนเอ่ยถาม

“เพิ่งจะไปเมื่อครู่นี้เองขอรับ”

“เจ้าโง่ รีบไปหาเร็วเข้า!” เซี่ยฉวนนึกถึงครั้งก่อนที่ลงมือกับหยวนซื่อนั้น นางเอ่ยอ้างว่าจะไปห้องน้ำเดินหนีหายไป

จื่ออันจริง ๆ แล้วอยู่ในห้องน้ำ ในตอนที่ทาสรับใช้มาตามหาที่ห้องน้ำนั้น นางอยู่ด้านในจึงเอ่ยออกมา “ออกไป ไปรออีกด้านนึง”

ทาสรับใช้เอ่ยตอบกลับเสียงขมขื่น “คุณหนูใหญ่ ท่านช่วยรีบหน่อยได้ไหมขอรับ ทุกท่านต่างกำลังรอท่านกันอยู่”

จื่ออันเอ่ยเสียงเข้มขึ้น “หากเจ้ายังไม่หลบไปไกลอีกหน่อย ข้าก็จะอยู่ในนี้อีกครึ่งชั่วยาม”

ทาสรับใช้ต่างก็รับรู้ว่า ทุกวันนี้มิอาจล่วงเกินนางได้ จึงทำได้เพียงถอยหลังออกไป ให้อีกคนกลับไปรายงาน ส่วนเขาคอยเฝ้าอยู่ที่นี้ก่อน

ทาสรับใช้อีกคนนึงเข้าไปในห้องโถงหลัก “เรียนฮูหยินผู้เฒ่า เรียนนายท่าน คุณหนูใหญ่ปวดท้อง ตอนนี้ยังอยู่ในห้องน้ำขอรับ”

ซีเหมินเสี่ยวเย่วใบหน้าเปลี่ยนไปไม่น่ามอง เซี่ยจื่ออันผู้นี้ เช้ามิไปเย็นมิไป กลับไปในเวลานี้ เป็นเพราะอยากจะหลบพิธียกน้ำชาในครั้งนี้

มหาเสนาบดีเซี่ยเอ่ย “ไปคอยเฝ้าดูไว้ ให้นางรีบหน่อย อย่าให้ท่านแม่ต้องรอนาง นี่มันเป็นธรรมเนียมที่ใดกัน?”

มือของมู่หรงเจี๋ยจับถ้วยชาไว้ เอ่ยออกมาอย่างช้าๆ “ท่านมหาเสนาบดีรีบร้อนอันใดกัน? ต่อให้องค์จักรพรรดิเองประทับอยู่ที่นี่ก็ทำอะไรไม่ได้ คนเรามีเรื่องเร่งด่วนอยู่สามเรื่อง”

มหาเสนาบดีเซี่ยหัวเราะ “ท่านอ๋องพูดมามีเหตุผล”

ฮูหยินผู้เฒ่าเอ่ย “ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว หว่านเอ๋อเข้ามายกน้ำชาก่อน”

เซี่ยหว่านเอ๋อรออยู่ด้านนอกนานแล้ว ได้ยินคำของฮูหยินผู้เฒ่า จึงได้ปรากฏกายขึ้น เดินเข้ามาอย่างช้า ๆ

วันนี้นางตั้งใจแต่งตัวเป็นพิเศษ ใช้แป้งปกปิดรอยแผลเอาไว้ ถึงแม้ว่ามิอาจปกปิดได้หมด แต่ก็เหลือเพียงรอยบาง ๆ เอาไว้เท่านั้น

องค์รัชทายาทมองมายังนาง ในใจปรากฏความรังเกียจขึ้นมา หนึ่งเป็นเพราะรูปลักษณ์ของนาง สองเป็นเพราะต้องการยกเลิกงานอภิเษกจนถูกฮองเฮาและราชครูเหลียงว่ากล่าวยกใหญ่

แต่ว่าตามคำของราชครูแล้ว ตำแหน่งฮ่องแต้นั้นเป็นเรื่องเร่งด่วน สำหรับเซี่ยหว่านเอ๋อแล้ว นางต้องการเพียงตำแหน่งพระชายาขององค์รัชทายาท เขายังจะสามารถรับเหลียงตี้ เหลียงหยวนและนางสนมได้อีก

และเซี่ยหว่านเอ๋อเองก็ดูมีเสน่ห์เย้ายวนมากพอที่จะทำให้องค์รัชทายาทใจสั่นไหว

ก็ดี หญิงสาวเพิ่มมาคนหนึ่งถือว่าไม่มาก แต่ขาดไปคนหนึ่งไม่ได้

โดยเฉพาะวันนี้ที่จวนมหาเสนาบดีได้เกี่ยวดองกับจวนจิ้นกั๋วกงแล้ว สำหรับเขาแล้วก็เป็นดั่งเสือติดปีกโดยมิต้องสงสัย