ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 314
นี่เป็นครั้งแรกที่เฉินหลิวหลิ่วได้ยินเซียวท่าใช้น้ำเสียงอ่อนโยนพูดกับนาง ในใจรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง ชั่วขณะนั้นก็แสร้งทำท่าทางน่าสงสารนั่งอยู่ข้างกายเซียวท่า นำผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดลงบนหางตา “ใครว่ามิใช่เล่า? ผู้อาวุโสในจวนนั้นใส่ใจชายมากกว่าหญิง ข้าที่เป็นหญิงนั้นแน่นอนว่าจะต้องได้รับทุกข์เบาบางเล็กน้อย อันที่จริงพวกท่านต่างก็คิดว่าจื่ออันโดนจวนมหาเสนาบดีวางแผนทำร้ายนั้นดูน่าสงสาร สถานะของข้าในจวนตระกูลเฉินก็ไม่ต่างไปจากจื่ออัน”
เซียวท่าขมวดคิ้ว “ทำไมข้าถึงได้ยินต่างไปจากนี้เล่า?”
“ก่อนที่เรื่องจื่ออันจะยกเลิกงานแต่งงานออกมานั้น ท่านเชื่อว่ามหาเสนาบดีเซี่ยเป็นคนเช่นนั้นหรือไม่？”
เซียวท่าคิดอยู่ครู่นึง “ก็ใช่ ก่อนหน้านั้นแม้ว่าข้าจะมีความเห็นในราชสำนักที่ไม่ตรงกันกับเซี่ยหวายจุน แต่คาดไม่ถึงว่าเบื้องหลังเขาจะเป็นคนที่ร้ายกาจเช่นนี้”
จื่ออันและมู่หรงจ้วงจ้วงสบตากัน รู้สึกว่าเฉินหลิวหลิ่วเริ่มเกินเลยแล้ว ทั้งสองลุกขึ้นพร้อมกัน “ไป พวกเราไปทางด้านนั้นกันดีกว่า”
มู่หรงเจี๋ยใบหน้าดูเงียบสงบ จ้องมองไปยังด้านหลังของจื่ออัน “ดูท่าทางน้อยใจเยี่ยงนั้นสิ น่ารำคาญซะจริง”
ซูชิงเงยหัวขึ้น “ท่านอ๋อง ดูเหมือนท่านจะเป็นห่วงท่านหมอเซี่ยมากนะพ่ะย่ะค่ะ”
“นี่ไม่ใช่เรื่องเหลวไหลหรือ? นางเป็นว่าที่ภรรยาของข้า จะต้องสำรวมความประพฤติ” มู่หรงเจี๋ยแสดงท่าทีอย่างตรงไปตรงมา
“ก็ถูกพ่ะย่ะค่ะ” ซูชิงเกาศีรษะ เรื่องระหว่างชายหญิงนี้ แม้ว่าเขาจะถือตนว่าตนเองนั้นเป็นยอดฝีมือ แต่ว่าในบางคราวก็มองดูไม่เข้าใจ
มู่หรงเจี๋ยเมื่อเห็นว่ามู่หรงจ้วงจ้วงเดินจากไปไกลแล้ว จึงได้ออกรับสั่งให้แก่ซูชิง “เจ้าตามพี่น้องสกุลเฉินไป ให้พวกเขานำเหล้าย้ายไปยังจวนอ๋อง”
“ข้าขอสิบไห!” ซูชิงเอ่ยออกมา
มู่หรงเจี๋ยหรี่ตาลงมองเขา แววตาดูอันตราย ซูชิงเหลือบมองเขา ลุกขึ้นยืน “ช่างเถอะ ถ้วยเดียวแค่ถ้วยเดียวพ่ะย่ะค่ะ”
คำพูดของซูชิงทำให้มู่หรงเจี๋ยรู้สึกรำคาญเล็กน้อย หยิบถ้วยเหล้าบนโต๊ะขึ้นมา และไม่รู้ว่าเป็นของผู้ใด แล้วดื่มเข้าไป
เซียวท่ายังฟังเฉินหลิวหลิ่วพูดถึงวัยเด็กที่น่าเศร้าของนางอย่างเพลิดเพลิน ฟังจนรู้สึกเห็นใจนางเป็นอย่างมาก
มู่หรงเจี๋ยลุกขึ้นมาเอ่ยกับเซียวท่าเบา ๆ “เจ้าสมองหมู นางโกหกเจ้า ในตระกูลเฉินนั้น นางเป็นดั่งไข่มุกในมือ แต่เจ้าคงรู้ดี แค่เจ้าไม่รู้จะทำเรื่องไม่ดีอะไร”
เซียวท่าเบิกตากว้างมองเขา “ท่านทำไมถึงได้ไม่รู้จักเห็นใจกัน? ไม่ได้ฟังคำของน้องหลิวหลิ่วพูดถึงว่านางใกล้จะโดนพี่สะใภ้ทั้งสิบสองบีบบังคับให้ตายหรอกหรือ?”
มู่หรงเจี๋ยพ่นลมหายใจออกมา “ยังจะน้องอยู่อีกหรือ? ทุกคนต่างรู้ดีว่า เซี่ยจื่ออันให้คำมั่นต่อหน้าเหล่าไท่จวินว่าภายในครึ่งปีนี้จะจับเจ้าผูกติดกับเตียงของเฉินหลิวหลิ่ว”
เฉินหลิวหลิ่วเปิดดวงตาใหญ่ขึ้น ดวงตาใหญ่นั้นมีประโยชน์อยู่คือมีพื้นที่รับลมกว้าง ลมพัดเข้าตาแล้วน้ำตาไหลรินได้ง่าย เซียวท่าเมื่อเห็นเข้า จึงได้เกิดความรู้สึกสงสาร อดไม่ได้ที่จะดึงหน้าตึงเอ่ยกับมู่หรงเจี๋ย “รีบไป รีบไป เจ้าเฒ่าชราผู้โดดเดี่ยวนี้ พูดจาไร้สาระ หลิวหลิ่วเป็นสตรีที่ดี ก่อนหน้านี้เป็นข้าที่มองนางผิดไป”
พูดจบ จึงขับไล่เขาดั่งแมลงวัน
มู่หรงเจี๋ยเดินถือขวดสุราบนโต๊ะออกไป “เสแสร้งซะจริง”
เฉินหลิวหลิ่วโมโหจนปอดแทบจะระเบิด ไม่ง่ายเลยที่จะได้พูดคุยกันกับท่านพี่เซียวท่าสักประโยค ยังจะถูกผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิใส่สีตีไข่อีก นางจะต้องได้ฆ่าคนเป็นแน่
แต่ว่าเขาเป็นถึงผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิ ผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิช่างสูงใหญ่นัก นางทำอะไรไม่ได้ จึงได้แต่ลุกขึ้นยืน เอ่ยออกมาข้างหูของมู่หรงเจี๋ยเบา ๆ “ท่านย่าตอนที่อยู่เป่ยโม่ได้นำมีดเผาและแท่นบูชากลับมาสิบกว่าอัน ล้วนเป็นท่านอ๋อง”
มู่หรงเจี๋ยแววตาสั่นระริก หมุนตัวกลับมา เอ่ยออกมาอย่างเห็นอกเห็นใจผู้อื่น “หลิวหลิ่ว เรื่องราวของเจ้าข้าพอรู้มาบ้าง เพียงแต่เหล่าไท่จวินนั้นเป็นที่นับหน้าถือตา ข้าเองก็มิอาจจะเอ่ยถึงนางได้ ทำได้เพียงแต่หวังว่าเจ้าจะหาเจ้าบ่าวสมดั่งที่หวังได้โดยเร็ว และหลุดพ้นจากขุมขุมที่จวนตระกูลเฉิน”
พูดจบ เขาก็ส่ายศีรษะและเดินจากไปอย่างเศร้าโศกแทนเฉินหลิวหลิ่ว
เซียวท่ามองมายังเฉินหลิวหลิ่ว “จริง ๆ แล้วเรื่องที่เหล่าไท่จวินให้ท่านหมอเซี่ยทำให้เราทั้งสองใกล้ชิดกันนั้น ข้ารู้มานานแล้ว ข้ารู้ว่าเจ้าจะต้องไม่ได้ตั้งใจจะแต่งงานกับข้าอย่างจริงใจ เพียงแค่อยากจะแต่งงานโดยเร็ว เจ้าวางใจได้ ข้าแกล้งทำเป็นไปมาหาสู่กับเจ้า เพื่อหาคนดี ๆ ให้กับเจ้า”
เซียวท่ามิได้โง่ เขารู้ว่าเฉินหลิวหลิ่วในตระกูลเฉินนั้นไม่ได้พบสถานการณ์แบบนั้น แต่ที่นางโดนพี่สะใภ้ทั้งสิบกว่าคนบีบบังคับและรังแกนั้นเป็นเรื่องจริง สาเหตุที่เฉินหลิวหลิ่วต้องการแต่งงานโดยเร็วนั้น เป็นเพราะนางจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่เกินอายุสิบเก้าปี ต้องพึ่งพาสามีช่วยเหลือ
เขาไม่อยากจะแต่งเฉินหลิวหลิ่ว เพราะว่าพี่ชายของนางนั้นโหดร้ายเกินไป แต่ก็ไม่อยากจะล่วงเกินเฉินไท่จวินจนทำร้ายความสัมพันธ์ของทั้งสองตระกูล จึงทำได้แต่แกล้งโง่เยี่ยงนี้ แล้วแอบหาผู้อื่นให้แก่เฉินหลิวหลิ่ว
เขามีคนที่เลือกไว้แล้ว
ซูชิง!
