ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 339
ซีเหนียงออกไปแล้วนั้น เซี่ยฉวนมองจื่ออันอย่างใจร้อน “คุณหนูใหญ่มีเรื่องอะไรกัน?”
จื่ออันเอ่ย “ข้าเหมือนจะเหนื่อยล้าไม่มีแรง เจ้าเข้ามาประคองฮูหยินไปนั่งทางด้านโน้นที”
เสียงฆ้องและกลองยิ่งดังขึ้น ดูท่าแล้วมังกรไฟคงจะเข้ามาใกล้แล้ว
เซี่ยฉวนดูเหมือนจะตื่นเต้นขึ้น จึงเอ่ย “ข้าออกไปเรียกคนมา”
พูดจบ หมุนตัวก็ออกไป
จื่ออันยกเก้าอี้โยนออกไป เก้าอี้ชนเข้ากับหลังของเซี่ยฉวน เซี่ยฉวนโซเซล้มลงบนพื้น
จื่ออันรีบเร่งเข้าไปปิดประตู กีดขวางฝีเท้าเขาเอาไว้ เอ่ยเสียงเย็น “พ่อบ้านเซี่ย ช่างไม่เห็นคุณหนูใหญ่ผู้นี้อยู่ในสายตาซะจริง!”
เซี่ยฉวนร้อนรน แล้วปีนขึ้นมาจากพื้น “บ่าวผิดไปแล้ว คุณหนูใหญ่ระงับโทสะด้วย บ่าวจะไปตามคนมาเดี๋ยวนี้ขอรับ”
ประตูด้านนอกและภายในเรือนล้วนเต็มไปด้วยน้ำมันตะเกียง เพียงแค่มังกรไฟผ่านมา เกิดอุบัติเหตุขึ้นเพียงเล็กน้อย เรือนแห่งนี้เพียงชั่วครู่ก็จะกลายเป็นทะเลเพลิง
ดังนั้นเขาจึงจำต้องออกไปจากที่แห่งนี้ในชั่วขณะนี้
เขารีบเร่งปีนขึ้นมา คิดที่จะเปิดประตู
แต่ว่าจื่ออับกลับขัดขวางอยู่เบื้องหน้าเขา ท่าทางเย็นชา
“คงจะมิทันการแล้ว เซี่ยฉวน เจ้าช่วยพวกเขาวางกับดักเหล่านี้ ก็ต้องให้เจ้าเป็นผู้ที่รับผลกรรม
เหลียงซื่อได้ยินคำกล่าวนี้ จึงรีบร้อนพยุงกายขึ้น เอ่ยถามอย่างยากเย็น “เกิดอะไรขึ้น?”
จื่ออันมองมายังเหลียงซื่อ ส่ายศีรษะพร้อมเอ่ย “ผู้ใดให้ท่านมาเรือนรับรองนี้กับข้า?”
“ส่งของขวัญตอบกลับ!” เหลียงซื่อเอ่ยตอบอย่างตกใจ
“ส่งของขวัญตอบกลับ? หากข้าจำมิผิด ในตอนที่พวกท่านส่งของขวัญมานั้น เป็นโถงรับรองในเรือนด้านหน้า แล้วทำไมถึงได้เป็นเรือนด้านข้างในสวนดอกไม้แห่งนี้ได้?”
เหลียงซื่อตกตะลึงไปในชั่วขณะนั้น “นี่… ที่นี้มีอะไรอำพลางอยู่หรือ? ทำไมข้าถึงได้รู้สึกมึน?”
“เพราะว่าท่านดื่มเหล้าที่มีพิษลงไป”
มองเห็นใบหน้าของเหลียงซื่อที่เปลี่ยนเป็นตกใจนั้น คาดไม่ถึงว่านางเองก็มิได้รู้ความใน
“เป็นซีเหมินเสี่ยวเยว่ นางให้ข้าและเจ้าตรวจนับของขวัญที่จะส่งกลับพร้อมกัน นางบอกว่าให้ข้าใช้โอกาสนี้ขอโทษเจ้า” เหลียงซื่อในที่สุดก็ฟื้นคืนสติขึ้นมา “พระเจ้าช่วย นางต้องการทำร้ายข้า?”
เซี่ยฉวนเมื่อเห็นว่าทั้งสองพูดคุยกัน เขาปีนขึ้นมาจากพื้น กำหมัดพุ่งเข้าไปใส่จื่ออัน
เขาเป็นวรยุทธ์ขั้นต่ำ เดิมคิดว่าทำให้จื่ออันล่วงลงนั้นเป็นเรื่องง่ายดาย
แต่ว่าจื่ออันกระโดดขึ้นไป ข้อศอกกดลงบนหัวของเขา ยกเข่าขึ้น และกระแทกเข้าไปที่หน้าท้องของเขา
จื่ออันลงมืออย่างรวดเร็วและโหดร้าย สองหมัดต่อยออกไป ตกลงไปที่ขมับทั้งสองข้างของเขา เพียงตีให้เขาวิงเวียนศีรษะตาลาย แล้วล้มลงไปบนพื้น
ที่จื่ออันใช้ทั้งหมดนั้นเป็นมวยไทย ศาสตร์ของมวยไทยนั้นคือใช้แรงและพลังที่มีออกมา ชกลงไปเร็ว ๆ แต่เน้นจุด เซี่ยฉวนมีแค่วรยุทธ์ขั้นต่ำ แต่กว่าเขาจะลงมือนั้น จื่ออันก็ได้ลงมือจนเสร็จสมบูรณ์แล้ว
เซี่ยฉวนล้มลงไปบนพื้นในชั่วขณะนั้น ประตูด้านนอกเกิดเสียงโกลาหลขึ้น
เขามองเห็นจากประตูที่แง้มออก เห็นเปลวไฟพุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ดวงตาเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ใช้แรงผลักตัวเองลุกขึ้นสุดแรง และพุ่งไปยังประตู
จื่ออันใช้ขาเดียวเตะเขาออกไป “เจ้าก็ไม่ต้องออกไปแล้ว รออยู่ที่นี่เถอะ”
“ท่านบ้าไปแล้ว ท่านเองก็จะถูกเผาจนตาย รีบเปิดประตูเร็วเข้าสิ!” เซี่ยฉวนตกใจจนร้องเรียกเสียงดัง “ฮูหยินรองช่วยด้วย รีบเข้ามาจับนางเอาไว้ ข้าจะไปเปิดประตู”
เหลียงซื่อได้ตกใจจนนิ่งงันไปแล้ว นางทำอย่างไรก็คาดไม่ถึงว่า ซีเหมินเสี่ยวเยว่จะทำกับนางได้เยี่ยงนี้
