ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 352
กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ เหล่าผู้อาวุโสของเขาที่มาก็เพราะนางโดยเฉพาะ
วันนี้มีเรื่องให้ตื่นเต้นมากเสียจริง? นางแทบจะคิดไปว่าชีวิตนี้ช่างสวยงามไปเสียแล้ว
“คนบ้าผู้นั้นสำคัญขนาดนี้เชียวหรือ?” จื่ออันไม่ได้จะบอกว่าคนบ้ากัดคน จากนั้นคนก็ตาย ชีวิตของคนไม่สำคัญนะ แต่ว่าเขาที่เป็นถึงผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิ แต่กลับต้องสอบสวนและจัดการเรื่องนี้ด้วยตนเอง เป็นการทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่หรือไม่?
มู่หรงเจี๋ยมองไปยังนาง ใบหน้าเคร่งขรึมเป็นอย่างมาก “เมื่อคืนนี้ เกิดเหตุคนกัดกันที่ทัพใต้ และมีทหารถูกกัดไปสามนาย”
“อะไรนะ?” จื่ออันตกใจมาก “ลุกลามไปถึงฐานทัพเชียวหรือ?”
“ทัพใต้เป็นกองกำลังที่ถูกเลือกให้มาประจำการที่เมืองหลวง โดยมีข้าเป็นผู้บัญชาการ เรื่องนี้มีเบื้องหลังที่น่าสงสัยอยู่ “มู่หรงเจี๋ยกล่าว
จื่ออันนึกไม่ถึงว่า สถานการณ์จะรุนแรงเช่นนี้ ทั้งยังเข้าไปเกี่ยวข้องกับกองทัพอีก
หากทหารในทัพใต้ทั้งหมดกลายเป็น “ผีดิบ” เช่นนั้น พวกเขายังจะมีความสามารถในการต่อสู้หรือไม่? ถ้ากองทัพที่ผู้สำเร็จราชการเป็นผู้บัญชาการอยู่ไม่สามารถทำการสู้รบได้ เช่นนั้นแล้ว จำนวนคนที่เขาสามารถระดมกำลังมาได้ก็มีไม่มาก ถึงเวลานั้นไม่ต้องพูดถึงอ๋องหนานหวายที่จะนำกองทัพบุกเข้าสู่เมืองหลวง แต่ท่านราชครูเหลียงก็จะสามารถระดมกองกำลังได้มากกว่าเขา สามารถเข้ายึดวังได้โดยตรง
“ตอนนี้อำนาจทางการทหารของกองทหารประจำการทุกภาคส่วน อยู่ในมือของผู้ใดเพคะ?” จื่ออันกล่าวถาม
มู่หรงเจี๋ยที่ได้ยินนางถามเช่นนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชม “เจ้าเข้าใจถ่องแท้ถึงได้ถามเช่นนี้ งั้นก็แสดงว่าเจ้าไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดา ที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร ข้าจะอธิบายให้เจ้าฟังก็แล้วกัน ตอนนี้อำนาจทางการทหารของต้าโจวแบ่งออกเป็นสามส่วน ส่วนหนึ่งอยู่ในมือของฝ่าบาท อีกส่วนหนึ่งอยู่ในมือของข้า และส่วนสุดท้ายอยู่ในมือของพวกอ๋องที่อยู่ในแคว้นต่าง ๆ แต่อำนาจทางการทหารในมือของข้านอกจากทัพใต้ที่ประจำการในเมืองหลวงแล้ว ก็ยังมีทหารรักษาการที่กระจัดกระจายไปตามหัวเมืองต่าง ๆและตามแนวชายแดนอีกด้วย กล่าวให้ถูกก็คือ กองกำลังที่ข้าสามารถระดมมาได้ก็คือทัพใต้ในเมืองหลวงและทหารองครักษ์ ซี่งมีอยู่ประมาณห้าหมื่นนาย”
“เช่นนั้นทหารรักษาการในเมืองหลวง ที่เป็นของท่านราชครูเหลียงมีอยู่จำนวนเท่าไหร่?” จื่ออันกล่าวถาม
“หากมีคำสั่งโยกย้ายจากกรมกลาโหม เขาสามารถระดมทัพเหนือกับกองพันทหารราบได้ มีทหารอยู่ประมาณสามหมื่นนาย หากไม่มีคำสั่งโยกย้าย เขาจะสามารถระดมได้เพียงผู้ใต้บังคับบัญชาเก่าของเขาเท่านั้น ซึ่งมีอยู่ประมาณเก้าพันนาย ขึ้นอยู่กับการละเมิดกฎ แต่ว่าถ้าเขามีอำนาจในการระดมคนมาสนับสนุน ก็จะสามารถเข้ายึดวังได้ในระยะเวลาอันสั้น ทหารเก้าพันนายนี้ ก็เพียงพอให้เขาได้ใช้แล้ว”
จื่ออันเข้าใจขึ้นมาแล้ว ท่านราชครูเหลียงต้องการทำให้อำนาจทางการทหารของมู่หรงเจี๋ยอ่อนแรงลง เมื่อทัพใต้ถูกทำลายลงแล้ว มู่หรงเจี๋ยก็จะเหลือเพียงทหารองครักษ์ หากเขาได้อำนาจบัญชาการทหารองครักษ์ เมื่อเกิดเรื่องขึ้น กองกำลังรักษาการที่กระจายอยู่ตามที่ต่าง ๆ ก็จะมาช่วยไม่ทัน มู่หรงเจี๋ยก็ไม่อาจต่อสู้กลับได้
มู่หรงเจี๋ยเมื่อเห็นว่าประเด็นนี้ยิ่งพูดถึงก็ยิ่งเครียด ก็เลยลุกขึ้นแล้วพูดว่า “ช่างเถิด ไม่พูดถึงเรื่องนี้แล้ว พวกเราควรไปดูเจ้าสาวคนใหม่กัน ไม่รู้ว่าถูกเผาจนตายไปแล้วหรือยัง”
จื่ออันยิ้ม “หม่อมฉันเหลือทางรอดไว้ให้พวกนางอยู่แล้ว ไฟไม่เผาตายหรอก เพียงแต่ใบหน้าที่งดงามดุจผกา จะได้รับบาดเจ็บหรือไม่นั้น หม่อมฉันเองก็มิทราบได้?”
ทั้งสองคนเดินออกไปด้านนอก จู่ ๆ มู่หรงเจี๋ยก็จับข้อมือนาง “จริงสิ เมื่อครู่นี้เจ้าบอกว่ามีของจะให้ข้าดู ข้ายังไม่เห็นเลยนะ”
จื่ออันมองค้อนเขา “ไม่ใช่ว่าท่านเมินที่ของข้ามีอยู่น้อยนิดหรอกหรือ?”
“มีน้อยนิดก็จริง แต่ว่าโทษเจ้าก็ไม่ได้ การขาดเงื่อนไขที่กระทำการต่าง ๆ นั้นยากจะกระทำการให้สำเร็จ เจ้าแสร้งว่าเจ้ามีของ แต่ข้าก็ไม่ได้ตาบอดเสียหน่อย”
“ไม่ช้าก็เร็วหม่อมฉันจะวางพิษให้ท่านตาบอด จากนั้นก็ทำให้ท่านเป็นใบ้” จื่ออันเปิดประตู และกล่าวทิ้งท้ายด้วยคำพูดที่โหดร้าย
มู่หรงเจี๋ยเดินออกไปอย่างสบายใจ “ข้ามีท่านหมอเซี่ยอยู่ จะกลัวพิษกระจอก ๆ ของเจ้าทำไม?
หลังจากที่
ทั้งสองคนออกมาแล้ว ซูชิงและเซียวท่าก็กระโดดลงมาจากบนหลังคา เซียวท่ามองไปที่แผ่นหลังของมู่หรงเจี๋ยที่เดินไปอย่างช้า ๆ อย่างสบายใจ ก็ย่อมจะรู้สึกรับไม่ได้ จึงกล่าวออกมาด้วยความรู้สึกมึนงง “แค่นี้เองเหรอ? จะไม่โบยสักหน่อยหรือ? ท่านอ๋องจะใจดีเกินไปไหม?”
“จริงด้วย ข้าผิดหวังในตัวท่านอ๋องมาก!” ซูชิงพูดตัดพ้อ เหมือนถามหาความยุติธรรม
