ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 373
เป็นดั่งที่จื่ออันว่าเอาไว้ วันนี้เหลียงซื่อได้กลับไปยังจวนจิ้นกั๋วกง
นางกลับมายังจวนนั้นมิได้ส่งเสียงอันใดออกมา รอเพียงแต่ตอนที่ซีเหมินเสี่ยวเยว่จะกลับจวนเมื่อครบสามวัน
นางรู้ดีว่าภายในจวนนั้นรวมทั้งเหล่ากั๋วกงต่างก็รู้ดีในใจว่าวันนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้น ไม่มีผู้ใดไปเอ่ยถามไถ่นาง รวมทั้งสามีของนาง
ทุกคนต่างคิดว่า นางควรที่จะเสียสละตนเพื่อจวนจิ้นกั๋วกงนี้ ไม่มีผู้ใดสนใจความโกรธของนาง
และไม่มีผู้ใดคิดว่านางจะโกรธ
เพราะว่าหลายปีมานี้ ทุกคนล้วนเคยชินกับกับการที่นางทุ่มเทให้กับจวนกั๋วกง พวกเขาถึงกับคิดว่าให้นางยอมเสียสละชีวิต ขอเพียงแค่ทำเพื่อจวนกั๋วกงแล้วนั้น นางก็ไม่ลังเลที่จะนำเชือกขึ้นไปแขวนคอตนเลยสักนิด
บางทีนางควรจะทำให้ทุกคนได้เห็นว่า นางนั้นมิใช่สิ่งของหรือเครื่องมือสร้างความมั่นคงของจวนกั๋วกง
นางเหลียงซื่อถึงแม้ว่าจะไม่มีจวนกั๋วกง ก็ยังคงจะมีชีวิตอยู่ด้วยความราบรื่น แต่ถ้าหากจวนกั๋วกงนั้นไม่มีนางเหลียงซื่อ เช่นนั้นก็มิอาจแน่ใจได้
ครบสามวันที่ต้องกลับบ้านนั้น เดิมควรจะกลับกันตั้งแต่เช้าตรู่ แต่เนื่องจากอ๋องหลี่นั้นมาประกาศพระราชเสาวนีย์ จึงทำให้ล่าช้าไปถึงหนึ่งชั่วยาม มหาเสนาบดีเซี่ยได้ให้คนมาแจ้งแก่จวนกั๋วกงเอาไว้แล้วว่าจะถึงประมาณเที่ยงวัน
จิ้นกั๋วกงเอ่ยสั่งบ่าวรับใช้ภายในจวนจัดเตรียมมื้อเที่ยง หลานเขยคนใหม่จะมายังจวน อีกทั้งยังเป็นถึงมหาเสนาบดี ดังนั้นจิ้นกั๋วกงจึงได้เชิญมิตรสนิท และผู้อาวุโสในสกุลมาด้วยบางส่วน
ผลิกิ่งใบออกไปมากมาย แต่ที่โดดเด่นนั้นมีอยู่ไม่มากนัก ส่วนผู้อาวุโสในสกุลที่เชิญมาในวันนี้นั้น ล้วนเป็นทหารผ่านศึกในราชสำนัก เพียงแต่เกษียณออกมาแล้วเท่านั้น
หนึ่งในนั้นมีท่านหนึ่งที่เป็นถึงราชครูขององค์จักรพรรดิพระองค์ก่อน ในตอนที่องค์จักรพรรดิพระองค์ก่อนๅยังคงเป็นองค์รัชทายาทนั้น ก็ได้รับการสั่งสอนจากเขา ราชครูขององค์รัชทายาทผู้นี้นั้นเป็นผู้ที่โดดเด่นที่สุดในตระกูล
เขาเคารพลัทธิขงจื้อ เคารพหลักมารยาท และสั่งสอนองค์จักรพรรดิพระองค์ก่อนให้ปกครองประเทศด้วยหลักคุณธรรมและความกตัญญูกตเวที แต่บังเอิญว่าอ๋องหลี่นั้นเป็นลูกศิษย์คนสุดท้ายของเขา สามารถเอ่ยออกมาได้ว่าความคิดต่าง ๆ ของอ๋องหลี่นั้น ล้วนได้รับมาจากราชครูท่านนี้
ฮูหยินผู้เฒ่าเพียงท่านเดียวของจวน วันนี้ก็ได้รับเชิญมา เดิมก็คอยทุ่มเททำเพื่อจวนจิ้นกั๋วกง แต่ว่าใครจะคาดคิด? ชีวิตมักจะมีเรื่องให้คาดไม่ถึง
จิ้นกั๋วกงเพื่อแสดงความยิ่งใหญ่แล้วนั้น จึงได้ตั้งใจที่จะเชิญทุกคนในจวนมหาเสนาบดีมาร่วมรับประทานอาหารด้วย ธรรมเนียมนี้นั้นมีมาเนิ่นนานแล้ว เรียกว่าเชิญลูกเขย ความหมายก็คือ บ้านของฝ่ายหญิงนั้น เมื่อแต่งงานนั้นมิอาจที่เชิญญาติสนิทของฝ่ายลูกเขยมาร่วมรับประทานอาหารได้ ดังนั้นจึงได้เชิญมาในวันที่ครบสามวันต้องกลับบ้าน เพื่อเชื่อมสัมพันธ์ของทั้งสองครอบครัว
จื่ออันเองเดิมก็ไม่อยากที่จะมาร่วมนัก แต่ว่าวันนี้เหลียงซื่อนั้นได้ส่งเทียบเชิญมาให้เป็นการส่วนตัว หวังว่านางจะสามารถมาร่วมได้
เพราะเหตุนี้จื่ออันจึงได้ตัดสินใจไปร่วมงานด้วย เรื่องที่เรือนด้านข้างเกิดไฟไหม้ขึ้น เหลียงซื่อคงจะไม่ยอมปล่อยผ่านเป็นแน่ ดังนั้นนางจึงได้เอ่ยเตือนซีเหมินเสี่ยวเยว่ออกไป ให้นางได้เตรียมตัวเตรียมใจเอาไว้ให้ดี
ไปดูเรื่องสนุกรื่นเริง จะต้องให้ทั้งสองฝ่ายนั้นดูสูสีกันถึงจะสนุก
เซี่ยหว่านเอ๋อสองวันมานี้จิตใจดูหดหู่ ตั้งแต่วันงานแต่งงานกลับมานั้น นางก็ไม่ได้แผลงฤทธิ์อะไรออกมา วันนี้มหาเสนาบดีเซี่ยคิดว่านางคงจะไม่ไปด้วยกัน แต่นางกลับดูกระตือรือล้นเป็นอย่างมาก หลังจากที่หยวนซื่อรับพระราชเสาวนีย์แล้วนั้น จึงได้แต่งตัวเรียบร้อยมารออยู่ที่เรือนเซี่ยวเซียงหย้วน
นางแสดงออกต่อซีเหมินเสี่ยวเยว่อย่างสนิทสนม เอ่ยเรียกท่านแม่อยู่ตลอดเวลา
ซีเหมินเสี่ยวเยว่เพิ่งจะแต่งเข้ามา แน่นอนว่าต้องการที่จะเอาชนะคนของจวนมหาเสนาบดี ดังนั้นความสนิทสนมระหว่างแม่ลูกคู่นี้ จึงอยู่ในจุดที่น่ารังเกียจของทุกคน
เฉินหลิงหลงนั้นมิอาจไปร่วมได้ ถึงแม้ว่าจะเอ่ยออกมาว่าเชิญทุกคนในจวนของมหาเสนาบดี แต่นั่นเป็นเพียงแค่มารยาทเท่านั้น หากว่าจวนมหาเสนาบดีนั้นนำเฉินหลิงหลงไปด้วยแล้ว เรื่องราวคงจะดำเนินไปอย่างไม่น่ายินดีนัก
