ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ – บทที่ 374

ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 374

ในตอนนี้เรื่องที่ทำให้มหาเสนาบดีเซี่ยยุ่งยากใจนั่นก็คือจะพาต้องหยวนซื่อไปด้วยหรือไม่

หากพาไปแล้ว ก็ไม่รู้ว่าหยวนซื่อจะเอ่ยคำพูดใดที่ไม่เหมาะสมออกมาหรือไม่ โดยเฉพาะในช่วงนี้เมื่อได้พูดคุยกับนางนั้น นางจะมีท่าทีหยิ่งผยองและเย็นชาออกมา

แต่ถ้าหากไม่นำนางมาด้วย นางอย่างไรแล้วก็เป็นถึงเสี้ยนจู่ และยังเป็นฮูหยินใหญ่ของมหาเสนาบดีเซี่ย ซีเหมินเสี่ยวเยว่แต่งเข้ามาแล้วนั้น ถึงแม้จะเป็นภรรยารอง แต่ว่าเพราะว่าสถานะเสี้ยนจู่จึงมิอาจให้ผู้อื่นล่วงเกินได้ ดังนั้นฮูหยินเสี่ยวเยว่จึงยังคงเป็นอนุภรรยา

ท่านกั๋วกงเชิญจวนมหาเสนาบดีนั้น ไม่ได้รวมถึงสะใภ้ แม้จะพูดว่าเชิญคนทั้งจวน ถ้าไม่นำหยวนซื่อไปด้วย ก็จะพูดไม่ได้แล้ว

ในตอนที่มหาเสนาบดีเซี่ยกำลังลำบากใจอยู่นั้น จื่ออันได้สั่งให้เสี่ยวซุนมาแจ้งข่าวว่า หยวนซื่อร่างกายไม่ค่อยจะสบาย คงไปจวนกั๋วกงไม่ได้แล้ว

มหาเสนาบดีเซี่ยถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาสั่งเสี่ยวซุนว่า “เช่นนั้นเจ้าให้คุณหนูใหญ่เตรียมตัวให้พร้อม อีกประเดี๋ยวก็จะออกเดินทางกันแล้ว”

ที่จริงเขาไม่หวังให้จื่ออันไปด้วย แต่ว่าวันนี้เป็นเพียงการร่วมทานอาหารกันมื้อนึงเท่านั้น นางคงจะไม่ก่อเรื่องเดือดร้อนอะไรออกมา

เมื่อคิดถึงครั้งก่อนหน้านี้ ล้วนเป็นเพราะทางฝั่งของเขานั้นที่ลงมือก่อน จนทำให้เรื่องราวมันบานปลาย เชื่อว่าหากทางฝั่งจวนกั๋วกงนั้นไม่ลงมือกับนาง นางก็คงจะไม่ก่อเรื่องอะไรขึ้นมา

นอกจากนี้แล้ว เมื่อถึงจวนกั๋วกงแล้ว นางเองก็มีเพียงลำพังคนเดียว ฝั่งตรงข้ามล้วนแต่เป็นคนของตระกูลซีเหมิน และทางฝั่งจวนมหาเสนาบดีที่นางสามารถนำไปด้วยได้นั้น มีเพียงแค่สาวใช้คนหนึ่ง และก็เด็กรับใช้อีกคน หากว่านางกล้าที่จะก่อเรื่องในจวนกั๋วกงแล้ว นางก็คงจะไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำแล้ว

เมื่อคิดจนถึงสุดท้ายแล้ว เขากลับรู้สึกว่า เซี่ยจื่ออันหากก่อเรื่องเข้าสักเรื่องคงจะดีที่สุด ให้นางได้เจอดีเข้าบ้าง บางทีวันข้างหน้านางอาจจะรู้จักยับยั้งชั่งใจ

เขาเอาความคิดนี้เอ่ยออกมากับซีเหมินเสี่ยวเยว่ ซีเหมินเสี่ยวเยว่เผยยิ้มออกมา “หากว่าท่านพี่ไม่เอ่ยออกมา ข้าเองก็มีแผนการไว้แล้วเหมือนกันเจ้าค่ะ”

“แผนการอะไรหรือ?” มหาเสนาบดีเซี่ยเมื่อได้ยินคำพูดนี้ ในใจส่งเสียงกู่ร้องออกมา ไม่รู้ว่าทำไม เมื่อพบใบหน้าที่ร้ายกาจของซีเหมินเสี่ยวเยว่แล้ว เขากลับรู้สึกถึงลางสังหรณ์ที่ไม่ดีนัก

ไม่ว่าจะเป็นกุ้ยหยวนหรือว่าไฟไหม้เรือนด้านข้างนั้น ล้วนเป็นแผนการของซีเหมินเสี่ยวเยว่ทั้งนั้น ทั้งสองเรื่องนี้ล้วนก่อเรื่องจนเลยเถิด ทำให้จวนมหาเสนาบดีนั้นกลายเป็นตัวตลกของผู้คนและเสียหายมากมายนัก

ซีเหมินเสี่ยวเยว่เผยยิ้มออกมา “ท่านวางใจได้ ข้าไม่ได้คิดที่จะทำอะไรนาง เพียงแต่อยากจะให้คนในสกุลนั้นได้มองเห็นมุมที่ร้ายกาจของนาง”

“อืม? เช่นนี้แล้วมีความเห็นอย่างไร?” มหาเสนาบดีเซี่ยเริ่มที่จะเสียใจที่เมื่อครู่เสนอข้อคิดเห็นไป เขาเองก็มีแผนการแล้วว่าจะจัดการกับเซี่ยจื่ออันอย่างไรดี เมื่อครู่เอ่ยเอาไว้ว่าจะสั่งสอนนางนั้นก็เพื่อที่จะเอาใจ

ซีเหมินเสี่ยวเยว่เอ่ย “ตั้งแต่ที่เซี่ยจื่ออันละทิ้งสัญญาแต่งงานในครั้งนั้น ชื่อเสียงของนางก็เริ่มจะไม่ค่อยดี ผู้คนในเมืองหลวงนั้นล้วนไม่มีผู้ใดเอ่ยถึงนางในทางที่ดีนัก แต่ว่าในช่วงระยะเวลาสั้น ๆ ไม่กี่เดือนนั้น นางได้เปลี่ยนจากหญิงชั่วร้ายที่น่ารังเกียจและไร้ยางอาย ไม่เคารพผู้อาวุโส ได้เปลี่ยนเป็นคนที่น่าสงสาร และยังเป็นคนที่น่าสงสารที่ถูกจวนมหาเสนาบดีข่มเหงในวันที่เกิดเพลิงไหม้ห้องด้านข้าง วันที่เรือนด้านข้างเกิดไฟไหม้นั้น ข้าได้ยินป้าชุ่ยยู่เอ่ยว่า ผู้คนเมื่อมองเห็นว่านางปลอดภัย ก็พากันโล่งใจ พิสูจน์ได้แล้วว่านางเริ่มที่จะได้ใจของผู้คน”

“เรื่องนี้เจ้าไม่ต้องเอ่ยถึงแล้ว ตัวข้าเองก็รู้ดี” มหาเสนาบดีเซี่ยเอ่ยเสียงเยือกเย็น ถึงแม้ว่าไม่อยากที่จะยินยอมยอมรับมัน แต่ความจริงก็เป็นเช่นนี้ ในตอนนี้ชื่อเสียงของเขาเซี่ยหวายจุนเหม็นเสียยิ่งกว่าห้องส้วมเสียอีก แต่ทว่าเซี่ยจื่ออันและหยวนซื่อกลับเปลี่ยนเป็นใสสะอาดสูงส่งขึ้นมา แม้แต่ชุยไท่เฟย เหล่าไท่จวิน ผู้อาวุโสทั้งหลาย ต่างก็ค่อย ๆ เริ่มสนับสนุนพวกนาง

ทำให้เขารู้สึกอัปยศอดสูใจ

“แล้วเซียงท่านพี่รู้หรือไม่ว่ากลับบ้านฝั่งมารดาในวันนี้นั้น มีผู้ใดร่วมอยู่ด้วย?” ซีเหมินเสี่ยวเยว่เผยยิ้มร้ายกาจ

“ผู้ใด?” มหาเสนาบดีเซี่ยเอ่ยถาม

“ไท่เป่าขององค์รัชทายาท ใต้เท้าซีเหมิน” ซีเหมินเสี่ยวเยว่เอ่ยเสียงเบา แววตาเผยความพึงพอใจออกมา ถึงตอนนี้ทั้งตระกูลจิ้นกั๋วกงที่เห็นจะลงมือได้ ก็คือท่านราชครูซีเหมินผู้นี้

“อะไรนะ? ซีเหมินไท่เป่าก็ไปด้วยงั้นรึ?” มหาเสนาบดีเซี่ยประหลาดใจเป็นอย่างมาก จะต้องรู้ว่าท่านผู้เฒ่าผู้นี้นั้น เป็นเวลานานมากแล้วที่ไม่ร่วมงานต่าง ๆ หากว่าในเมืองหลวงนี้นั้นผู้ที่มีชื่อเสียงสูงส่งนั้น มีเพียงเขาและมหาบัณฑิตหยวนก็ไม่มีผู้อื่นแล้ว

มหาบัณฑิตหยวนได้เกษียณกลับบ้านเกิดไปแล้ว ในเมืองหลวงนี้สายสัมพันธ์ต่าง ๆ ก็ค่อย ๆ กระจัดกระจายออกไป แต่ว่าซีเหมินไท่เป่านั้นเคยเป็นถึงราชครูขององค์จักรพรรดิพระองค์ก่อน ก่อนที่จะเกษียณกลับมาอยู่บ้านนั้นก็มีอำนาจเพิ่มขึ้น มีอิทธิพลต่อผู้คนมากมาย เขาเป็นคนที่โดดเด่นและมีชื่อเสียงอย่างแท้จริง