ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 465
แม่นมหยางใช้มือดันตัวขึ้นมา ความรู้สึกของนางนั้นซับซ้อนมาก นางรู้ว่าหากตนเองเลือกผิด การเลือกนี้อาจทำให้ตนเองต้องพบเจอกับหายนะ
แต่ว่านางก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ถึงเลือกโดยไม่สนใจเหตุผล โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่หลังจากที่ฮองเฮาตรัสเช่นนั้นออกมา ทว่ามันยิ่งทำให้นางมั่นใจในความคิดตนเอง
เพราะว่าหากฮองเฮาต้องการฆ่าคุณหนูใหญ่ หลังจากที่คุณหนูใหญ่ตายไป รายต่อไปก็ต้องเป็นนางแน่
นางติดตามฮองเฮามาเป็นเวลาหลายปี ฮองเฮาจะไม่ปล่อยผู้ที่รู้ความลับมากมายเอาไว้
ดังนั้น วันนี้ที่นางแสดงความภักดี จึงมีส่วนที่มีความเห็นแก่ตัวอยู่บ้างไม่มากก็น้อย
เห็นได้ชัดว่าคุณหนูใหญ่รู้ดี แต่นางไม่ได้เปิดโปง แม่นมหยางรู้สึกขอบคุณนางอย่างมากที่ทำให้นางเติมเต็มศักดิ์ศรีของตนเองได้
จื่ออันอ่านตำรามาทั้งวัน และได้ศึกษาทักษะฝังเข็มเร็วกับหยวนฉุ่ยยวี่เล็กน้อย
ทักษะฝังเข็มเร็วเป็นทักษะหนึ่งที่ถูกบันทึกไว้ในตำราฝังเข็มทอง แตกต่างจากทักษะฝังเข็มเร็วแบบดั้งเดิม ทักษะฝังเข็มเร็วที่กล่าวถึงในที่นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อกระตุ้นเส้นประสาทและทำให้การไหลเวียนโลหิตเร็วขึ้น
ทำไมต้องฝังเข็มลงไปอย่างรวดเร็ว และก็ดึงขึ้นมาอย่างรวดเร็วด้วย ในนี้มีการกล่าวถึง
ในตำราเขียนว่า ทิ้งเข็มไว้มันค่อนข้างจะเป็นอันตราย เพราะไม่อาจกะเวลาที่แน่นอนได้ ซึ่งมันอาจจะทำให้เส้นประสาทเสียหายอย่างถาวร
แน่นอนว่าจื่ออันรู้ข้อนี้ดี ก่อนหน้านี้นางได้ครุ่นคิดปัญหานี้มาโดยตลอด การฝึกทักษะฝังเข็มเร็วในครั้งนี้ จะเริ่มจากจุดฝังเข็มบนเส้นลมปราณ เทียบเท่ากับการกระตุ้นเส้นประสาท และสะท้อนไปยังระบบประสาทส่วนกลางของสมองอย่างรวดเร็ว เช่นเดียวกับผลกระทบของผีเสื้อ ที่ทำให้เกิดปฏิกิริยาลูกโซ่ เริ่มซ่อมแซมร่างกายโดยอัตโนมัติ และมันจะซ่อมแซมเส้นประสาททุกที่ในรางกาย
แนวความคิดแปลกประหลาดนี้ทำให้จื่ออันประหลาดใจเป็นอย่างมาก นางคิดว่าคนที่เขียนตำราฝังเข็มทองเล่มนี้นั้นมีความรู้ด้านการแพทย์แผนจีนอย่างลึกซึ้ง ตอนนี้ได้ล้ำหน้าศาสตราจารย์หลินไปแล้ว
ตอนที่นางเริ่มอ่านรู้สึกว่าไม่น่าจะไดัผล แต่ว่าหลังจากที่ได้อ่านจนเข้าใจ ก็รู้ว่ามันจะต้องเห็นผลดีแน่นอน
อีกทั้งนางก็ตัดสินใจแล้วว่าจะทดลองบนตัวของกุ้ยหยวนสักหน่อย
ฝังเข็มเร็วไม่ได้เป็นอันตรายแต่อย่างใด เพราะว่าไม่ต้องฝังเข็มค้างไว้ ย่อมจะไม่ได้รับความเสียหาย
การทดลองจะต้องดูผลที่ได้จากการรักษา
แน่นอนว่า ทุกอย่างต้องรอหลังจากบาดแผลของกุ้ยหยวนหายดีถึงจะสามารถทดลองได้ ขาหักไปแล้ว เส้นประสาทก็น่าจะได้รับความเสียหายเช่นกัน หากการฝังเข็มเร็วสามารถซ่อมแซมร่างกายได้ในระยะเวลาอันสั้น เช่นนั้นก็ต้องนำไปใช้กับอ๋องเหลียงได้
แม้ว่าในตอนนี้อ๋องเหลียงจะไม่ให้นางรักษาเขาอีกต่อไปแล้ว แต่ว่าจื่ออันเชื่อว่าต้องมีสักวันที่เขาจะยินยอมในที่สุด
ชีวิตของคนเรานี้ เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ไล่ตาม หากอ๋องเหลียงมีคนที่รัก เขาก็ต้องอยากจะเข้าใจเหมือนกัน
วันที่สอง เป็นตามที่คาดไว้มีทหารองครักษ์หนึ่งนายออกจากวังมาหาที่เรือนเซี่ยจื่อหย่วน
“บ่าวคือพานตาน ตามรับสั่งของฮองเฮา ให้บ่าวมาคุ้มครองคุณหนูใหญ่ที่จวนมหาเสนาบดีแห่งนี้ขอรับ” ทหารองครักษ์พานตานยกมือคำนับ
จื่ออันเคยพบเขาที่วังของฮองเฮา รูปร่างผอมแห้ง ดังนั้นจึงดึงดูดสายตาผู้คน และเคยคิดว่าคนเช่นเขา จะทำงานอยู่ในวังหลวงได้อย่างไร
แต่ว่าแม่นมหยางได้บอกกับจื่ออันเป็นการส่วนตัวแล้วว่า พานตานผู้นี้เป็นคนที่เก่งกล้าสามารถมาก นอกจากจะเก่งกังฟูแล้ว เขายังเฉลียวฉลาดและรอบคอบอีกด้วย
พานตานมาถึงเรือนเซี่ยจื่อหย่วน แทบไม่ได้พูดอะไร ทว่าคำสั่งของจื่ออัน เขาก็ล้วนเชื่อฟัง
ตาวเหล่าต้ากลับต่อต้านเขามาก
เขาบอกกับจื่ออันว่าพานตานผู้นี้นัยน์ตาแลดูเจ้าเล่ห์
แต่เสี่ยวซุนบอกว่าที่ตาวเหล่าต้าต่อต้านเขาก็เพราะว่าพานตานกินเก่ง อีกทั้งยังชอบทานเนื้อมากอีกด้วย ส่งผลให้เขาทานอาหารในแต่ละมื้อได้ไม่อิ่ม
จื่ออันหัวเราะ บอกตาวเหล่าต้าว่าอย่าขัดแย้งกับพานตาน
จู่ ๆ ซูชิงก็มาหาที่เรือน
จื่ออันไม่ได้เจอซูชิงมาหลายวันแล้ว พอเจอเขาก็เลยรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
ซูชิงผอมซีดไปทั้งตัว เหมือนคนที่ไม่ได้นอนติดต่อกันมาหลายวัน หนวดเคราก็ยาวออกมา
