ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 468
อีกทั้งคำสั่งนี้ก็ไม่อาจผิดพลาดได้ ต้องไปตามเส้นเลือดหลัก
“ได้ ข้าจะเริ่มแล้วนะ” จื่ออันเอ่ยออกมาทั้งยังหยิบเข็มเอาไว้ในมืออย่างมั่นคง เริ่มเข็มตั้งแต่จุดเสินถิ้งทะยานไปอย่างรวดเร็วเพื่อไปยังจุดป๋ายฮุ่ย จุดเฉียงเจียน แต่ว่าเมื่อมาถึงจุดหยางป๋ายนั้น จู่ ๆ ศีรษะของหวางหยูก็หมุนไปเล็กน้อย เข็มของนางตกอยู่ที่จุดหยู่ยาว จึงทำให้เกิดการผิดพลาดของลำดับจุดฝังเข็ม เพราะว่าจะต้องมายังจุดหยางป๋ายเสียก่อนถึงจะเป็นจุดหยู่ยาว
เมื่อผ่านเข้ามาทางเส้นชีพจรแล้วจึงมิอาจที่จะถอยกลับหลังได้ นี่ก็เท่ากลับว่านางจะต้องเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
นางเอ่ยกลับซูชิงว่า “เจ้าจะต้องทำให้เขาไม่อาจเคลื่อนไหวได้ ไม่งั้นข้าก็จะต้นเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง ข้ามีโอกาสเพียงแค่สามครั้งเท่านั้น ครั้งนี้เป็นครั้งที่หนึ่งแล้ว”
ซูชิงเอ่ย “ข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาทำไมจู่ ๆ ถึงได้เคลื่อนไหวขึ้นมาได้ ข้าคิดว่าเขาจะฟื้นขึ้นมาเสียอีก ทำเอาข้าตกใจเสียแล้ว”
จื่ออันเอ่ย “อืม ครั้งนี้เจ้าต้องระมัดระวังไว้ให้ดี”
ซูชิงประคองส่วนศีรษะของหวางหยูเอาไว้อย่างแน่นหนา ประคองเอาไว้แน่นกว่าเดิม เพื่อที่จะให้จื่ออันได้ฝังเข็มได้โดยง่าย
ครั้งที่สองนี้ ยังคงเมื่อถึงจุดหยางป๋ายนั้น หวางหยูก็เคลื่อนไหวอีกครั้ง กลับเป็นศีรษะของหวางหยูนั้นยกขึ้นมา ทำให้ซูชิงตกใจจนต้องรีบร้อนกดเอาไว้ แต่ว่าก็ทำให้พลาดโอกาสในการฝังเข็มไปแล้ว
จื่ออันรู้สึกแปลกประหลาดใจเป็นอย่างมาก หรือว่าจะเป็นเพราะจุดเฟิงซือนี้ทำให้เขาเกิดอาการตอบสนอง?
จื่ออันคิดอยู่ครู่นึง “ซูชิง เจ้ารออีกสักครู่หนึ่ง”
ซูชิงเอ่ยถามด้วยความสงสัย “ทำไมหรือ?”
“เจ้าปล่อยให้ข้าคิดเสียหน่อย จุดฝังเข็มเฟิงซือนี้ คงจะมีอะไรผิดแปลกอยู่” จื่ออันเอ่ยออกมา
ซูชิงวางเขาลง “มีอะไรผิดแปลกหรือ?”
จื่ออันจู่ ๆ ก็นึกขึ้นว่าได้ว่าหนี่หรงเองก่อนหน้านั้นก็เคยถูกผู้อื่นกัดมาเหมือนกัน นางเอ่ยถาม “หนี่หรงเองใช่หรือไม่ใช่ว่าเคยถูกคนไข้พวกนี้กัดมาก่อน?”
“ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าใช่หรือไม่ใช่ แต่ว่าหนี่หรงนั้นก็เคยมายังที่นี่ เขาบอกว่ารู้สึกเหมือนบนกายของหวางหยูนั้นมีกลิ่นเหม็นที่เหมือนกับกลิ่นกายของคนในวันนั้น”
จื่ออันภายในใจมีความตื่นเต้นขึ้นมา “หากว่าสามารถยืนยันได้ว่าหนี่หรงเองก็ถูกคนไข้ประเภทนี้กัดมา ก็คงจะเป็นการดี”
“ดีหรือ?” ซูชิงในชั่วขณะนั้นยังไม่เข้าใจในคำพูดของนาง จึงได้เอ่ยออกมาด้วยความโกรธเล็กน้อย “เจ้ายังจะหวังให้หนี่หรงเองก็เกิดเรื่องขึ้นหรือ?”
“หนี่หรงตอนนี้นั้นไม่ได้เป็นอันใด ไม่มีอาการป่วยไข้” จื่ออันเงยหน้าขึ้นมามองยังนาง
ซูชิงส่งเสียงอ่าออกมา และเริ่มที่จะตื่นเต้นขึ้นมา “ใช่แล้ว หนี่หรงไม่มีอาการป่วยไข้”
จื่ออันภายในหัวนั้นเริ่มคิดคำนวณอย่างรวดเร็ว เข็มทะยานเมื่อมาถึงจุดเฟิงซือก็หยุดลง จุดหยางป๋ายไม่มีทางที่จะแทงไปถึงได้ นี่ก็หมายความว่า ก่อนหน้าจุดหยางป๋ายนั้นไม่กี่จุดนั้นล้วนแต่มีผลกับเขา
“ซูชิง ข้าจะฝังเข็มเพื่อปิดเส้นชีพจรของเขาเอาไว้ เพื่อให้เขาสู่อาการนิทรา แต่ว่าก่อนที่จะเข้าสู่อาการนิทรานั้น เจ้าลองหาวิธีที่จะป้อนซุปเข้าไปให้เขา เพื่อรักษาชีวิตเขาเอาไว้” จื่ออันเอ่ยออกมา
“จริงหรือ?” ซูชิงตื่นเต้นดีใจมองมายังจื่ออันพร้อมกับเอ่ยถาม
“มีเพียงแค่เบาะแสเท่านั้น” จื่ออันไม่อยากจะให้ความหวังกับเขามากนัก โดยเฉพาะช่วงนี้ที่ยังไม่มีความก้าวหน้า แต่ว่าก็สามารถมั่นใจขึ้นมาได้เล็กน้อยว่าใช้เข็มทยานเพื่อฝังเข็มให้แก่เขานั้นพอจะมีผลอยู่บ้าง เพียงแต่ยังไม่มีวิธีไปยังจุดสุดท้าย เพราะฉะนั้นแล้ว นางจะต้องกลับไปศึกษาอาการป่วยไข้นี้กับความเชื่อมโยงกันของจุดฝังเข็มเฟิงซือและจุดก่อนหน้านั้นไม่กี่จุด และเส้นทางของเส้นชีพจรเหล่านี้ด้วย
พี่สะใภ้ใหญ่หวางเมื่อได้ยินจื่ออันเอ่ยว่ามีเบาะแส ก็ตื่นเต้นดีใจเป็นอย่างมาก
เซียวท่านำยาต้มเมื่อครู่ประคองขึ้นมา “ตอนนี้เริ่มที่จะเย็นแล้ว”
“นำไปต้มอีกสักครั้งหนึ่ง แล้วก็ต้มซุปเป่ยฉีใส่เนื้อไม่ติดมันเข้ามาด้วย ข้าจะเขียนใบสั่งยาปฏิชีวนะจากสมุนไพรให้พวกเจ้าอีกหนึ่งวัน พวกเจ้าจัดยาแล้วนั้นก็รีบนำมาให้เขาดื่มลงไป จากนั้นข้าค่อยมาฝังเข็มให้อีกครั้ง” จื่ออันเอ่ยออกมา
“อะไรคือยาปฏิชีวนะจากสมุนไพร？” ซูชิงเอ่ยถาม
จื่ออันอมยิ้ม “คือยาสมุนไพรที่ใช้รักษาอาการจากพิษไข้”
จื่ออันนำถ่านไม้ออกมาจากในกล่องยา นำตัวอักษรเขียนลงไปบนกระดาษฟาง เซียวท่าจึงได้เร่งรีบให้คนไปจัดยามา
ในช่วงระยะเวลาที่กำลังรออยู่นั้น จื่ออันก็ได้ฝึกซ้อมจุดฝังเข็มทะยานด้วยตนเองอีกหลายครั้ง สุดท้ายแล้วก็มองมายังซูชิง “เจ้ายินยอมที่จะมาให้ข้าได้ทดลองหรือไม่? เจ้าวางใจได้ ผู้ที่ร่างกายไม่ได้มีปัญหานั้น อันดับการฝังเข็มเหล่านี้ เพียงแต่ไปกระตุ้นระบบประสาทในหัวให้ดีขึ้นเท่านั้น ไม่ได้มีผลข้างเคียงตามหลังมา”
