ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 524
อีกทั้งเมื่อเกิดแบบอย่างขึ้นแล้ว ราษฎรคนอื่น ๆ ล้วนแต่จะต้องมาบอกว่าต้องการจะเข้าเยี่ยมคนที่บ้าน
เมื่อถึงเวลานั้นสถานการณ์ก็ยากที่จะควบคุมได้แล้ว
“ไม่ ไม่อาจเข้าไปได้”
แม่ทัพหลี่เอ่ยออกมาอย่างอดไม่ได้ “ท่านหมอเซี่ย จริง ๆ แล้วเพียงแค่เข้าไปดูเพียงชั่วแวบเท่านั้น มีอะไรให้ต้องกังวลอย่างนั้นหรือ”
โหรวเหย๋าเสี้ยนจู่เองก็เข้ามาเอ่ย “ใช่แล้ว ไม่เป็นอะไร เพียงแค่เหลือบมองจากที่ไกล ๆ”
“ไม่ได้ แบบอย่างเช่นนี้ไม่อาจเปล่อยให้เกิดขึ้นได้” จื่ออันเอ่ยปฏิเสธไปในทันที ไม่หวั่นไหวเพียงเพราะว่าโหรวเหย๋าเสี้ยนจู่เข้ามาเอ่ยขอร้อง
แม่ทัพหลี่กรุ่นโกรธขึ้นมา “ทำไมเจ้าถึงได้ใจร้ายเช่นนี้? ในฐานะที่เป็นมารดาคิดถึงบุตรชายตนเองขึ้นมา อีกทั้งนางยังรู้ว่าบุตรชายของตนใกล้จะตายแล้ว เพียงแค่ก่อนจะตายพบหน้ากันสักคราวก็ไม่ได้อย่างนั้นหรือ? เจ้าจะวางท่าอะไรกัน? ที่นี่เองก็ไม่ใช่ที่เจ้าจะตัดสินใจได้”
เมื่อเอ่ยจบแล้ว ก็ดึงหลูซื่อขึ้นมาเอ่ย “ข้าจะส่งเจ้าเข้าไป ไม่ต้องสนในนาง”
จื่ออันยังคงต้องการที่จะหยุดนางอีก ทว่าโหรวเหย๋ากลับทำใบหน้าเย็นชา “เจ้ามาที่นี่ ไม่ได้มีส่วนร่วมใด ยังไม่อนุญาตทุกคนทำอย่างนี้ทำอย่างนั้นอีก ช่างทำให้ผู้คนน่ารำคาญจริง เจ้าออกไปจัดยาเถอะ มีเรื่องอะไรข้ารับผิดชอบเอง”
จื่ออันเมื่อเห็นว่าแม่ทัพหลี่นำหลูซื่อเข้าไปด้านในแล้ว หากว่านางยังรั้งอยู่ต่อไปอีกก็คงดูจะไม่มีเหตุผล จำต้องเอ่ยออกมา “ช่างเถอะ อย่าได้เอาเป็นตัวอย่างอีก”
โหรวเหย๋าเสี้ยนจู่เมื่อได้ยินนางยอมอ่อนข้อ จึงได้เอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม “เอาล่ะ ไม่จำต้องเคร่งเครียดขนาดนั้น ไม่มีอะไรแล้ว วางใจได้”
จื่ออันเองก็ยิ้มออกมา “ข้ารู้ว่าข้าเป็นเหมือนกับเทพหน้าดำเคร่งเครียด ทุกคนล้วนแต่ไม่ชอบข้า ชื่นชอบเพียงแต่เจ้าโหรวเหย๋าเสี้ยนจู่ผู้อ่อนโยน ข้าออกไปได้แล้วหรือไม่?”
หลังจากที่ใช้เวลาร่วมกับโหรวเหย๋าเสี้ยนจู่อยู่สองสามวัน พบว่านางเองก็เป็นคนติดดินเช่นกัน ที่สำคัญก็คือนางไม่ใช่ศัตรูหัวใจของตน เพราะฉะนั้นจื่ออันเองก็ไม่มีความคิดเห็นอื่นใดกับนางอีก แน่นอนว่า ยังไม่อาจเอ่ยว่าชมชอบได้
โหรวเหย๋าเสี้ยนจู่ยิ้มแล้วเตะนางไป “เจ้าเทพหน้าดำอย่างเจ้ารีบออกไปปรุงยาเถิด”
จื่ออันหมุนกายออกไป เด็กปรุงยาที่นี่ล้วนแต่เป็นเด็กฝึกหัดของสำนักฮุ้ยหมิน ทักษะการแพทย์ยังไม่ดีนัก ทว่าการปรุงยานั้นยอดเยี่ยมนัก เพราะว่าเข้าไปยังสำนักฮุ้ยหมินแล้ว อันดับแรกคือตากยา ปรุงยา บดยา วันแล้ววันเล่า ปีแล้วปีเล่า หลังจากนั้นสามปีถึงได้เรียนจับชีพจร
เพราะเหตุนี้ หลังจากที่จื่ออันเข้าไปยังพื้นที่ภัยพิบัติแล้ว มู่หรงเจี๋ยจึงได้ออกคำสั่งให้สำนักฮุ้ยหมินส่งเด็กปรุงยาเข้าไปคอยช่วยเหลือ
ท่านหมอจากสำนักฮุ้ยหมินเองก็มาด้วยสองสามคน ทว่าเป็นเพราะก่อนหน้านี้มีท่านหมอถูกกัด ดังนั้นคนเหล่านี้จึงไม่ได้เข้ามาอีก ทำความสะอาดบาดแผลล้วนแต่เป็นจื่ออัน และคนของโหรวเหย๋านำมาเป็นผู้จัดการ
จื่ออันนำเครื่องมือทางการแพทย์ที่ใช้ในวันนี้วางลงไปในน้ำเดือดเพื่อฆ่าเชื้อ ที่เรียกว่าเครื่องมือทางการแพทย์เหล่านี้ไม่มีอะไรนอกจากเข็มทองของนาง มีดเล่มบางสำหรับขูดซากเนื้อสัตว์ แหนบจำพวกนี้
เมื่อเพิ่งจะโยนลงไป หยิบกล่องยาขึ้นมา ก็ได้ยินเสียงร้องอันน่าอนาถดังลอยออกมาจากโถงบรรพบุรุษ จากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงร้องคำรามจำเพาะของผู้ป่วยโรคผีดิบ
ในใจของจื่ออันเคร่งขรึมขึ้น “เกิดเรื่องแล้ว”
มือข้างหนึ่งของนางคว้ากล่องยาแล้วพุ่งออกไป
เมื่อเข้าไปยังโถงบรรพบุรุษ หลี่เอ้อร์ก็ดิ้นรนจนหลุดออกจากเชือกแล้วกระโดดออกมา เขากัดหลูซื่อไปแล้ว และยังกัดทหารที่คอยรักษาความสงบอยู่ ณ ที่แห่งนั้นอีกสามนาย ตอนนี้กำลังกระโดดเข้าใส่แม่ทัพหลี่
และถึงแม้ว่าแม่ทัพหลี่จะมีวรยุทธ์ ทว่าเมื่อถูกผู้ป่วยโรคผีดิบจู่โจมเข้าใส่ พลังมหาศาลไร้ขีดจำกัด ในตอนนั้นที่หวางหยูจู่โจมเข้าใส่ หนี่หรง และทหารองค์รักษ์ทั้งหลายอยู่ด้วย ก็ไม่อาจควบคุมเขาเอาไว้ได้ และยังกลับถูกเขากัดเข้า
โหรวเหย๋าเสี้ยนจู่ตกตะลึงจนนิ่งอึ้งไป ท่านหมอทั้งหลายก็ก้าวถอยหลังไปไม่หยุด สีหน้าเปลี่ยนไปเป็นซีดขาว
แม่ทัพหลี่แทบจะต้านทานเอาไว้ไม่ไหว ทว่าหลี่เอ้อร์แยกฝันขึ้นอย่างต้องการจะกัด ไม่ว่าส่วนใดจะถูกเปิดเผย ล้วนแต่ถูกหลี่เอ้อร์กัดเข้า
จื่ออันไม่ทันได้คิดอะไรมาก พุ่งเข้าไปดึงคอเสื้อด้านหลังของหลี่เอ้อร์ แล้วเหวี่ยงออกไปด้านนอก นางเองก้มลงบนพื้นด้วย หลี่เอ้อร์เปลี่ยนเป้าหมายพุ่งเข้าใส่นาง ในตอนที่นางกำลังตกอยู่ในอันตรายนั้นก็หมุนวนแหวนแห่งจิตวิญญาณ โจมตีเข้าใส่หัวใจของหลี่เอ้อร์ หลี่เอ้อร์ชักกระตุกอยู่ชั่วครู่ก่อนจะล้มลงบนพื้น
จื่ออันรีบหยิบเชือกขึ้นมามัดเขาเอาไว้ แม่ทัพหลี่เองก็นับว่าได้สติขึ้นมา หลังจากที่รอดพ้นจากอันตรายแล้วก็รีบลุกขึ้นมาช่วยเหลือ ทั้งสองคนรวมแรงกันมัดหลี่เอ้อร์เอาไว้กับเสาหินในโถงบรรพบุรุษ
