ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 544
ในตอนที่นางฟื้นขึ้นมานั้น ก็ได้ยินเสียงแม่นมหยางคำรามดังอยู่ข้างหู “พานตาน เจ้าได้รับคำสั่งของฮองเฮาให้มายังเซี่ยจื่อหย่วนเพื่อคอยปกป้องฮูหยินและเสี้ยนจู่ เมื่อครู่นี้เจ้าไปที่ใดมา?”
น้ำเสียงของพานตานดังขึ้นอย่างเฉยชา “ขออภัยด้วย ฮองเฮาเพียงแต่ให้ข้าคุ้มครองคุณหนูใหญ่ ส่วนควาคับข้องใจระหว่างสามีภรรยาของเสี้ยนจู่และมหาเสนาบดีเซี่ย ข้าไม่อาจเข้าไปยุ่ง และไม่อาจแทรกแซงได้”
“เจ้าอย่ามาเอ่ยคำโกหก เป็นเจ้าที่รับเงินมาจากมหาเสนาบดีเซี่ย!” แม่นมหยางตะโกนด่าออกมา “ข้าจะกราบทูลเรื่องของเจ้าต่อหน้าของฮองเฮาแน่นอน เจ้าคอยดูเอาเถิด”
พานตานเอ่ยออกมาอย่างกรุ่นโกรธ “แม่นมหยาง อย่ามาโทษที่ข้าไม่เตือนท่าน ท่านคิดว่าทำไมข้าถึงต้องมาอยู่ที่นี่? เป็นเพราะฮองเฮาเริ่มคลางแคลงใจในตัวท่าน ท่านคิดว่าฮองเฮายังจะเชื่อคำของท่านอีกหรือ? เมื่อไหร่ที่เซี่ยจื่ออันตายไป คนที่จะถูกฝังไปด้วยกันก็คือท่าน คราวนี้ท่านเลือกเจ้านายผิดแล้ว”
หยวนฉุ่ยยวี่เอียงศีรษะสลบลงไปอีกครั้ง
มหาเสนาบดีเซี่ยไม่พบร่องรอยใดของเซี่ยจื่ออันจากหยวนฉุ่ยอวี่ ในใจรู้สึกกระสับกระส่ายอย่างมาก และเมื่อสาวใช้ของซีเหมินเสี่ยวเยว่เข้ามาบอกว่า ซีเหมินเสี่ยวเยว่ต้องการจะพบเขา เขาก็ปฏิเสธออกไป แล้วให้นางไสหัวกลับไปซะ
ทว่าเด็กรับใช้รายงานกลับมาว่าสาวใช้มีเรื่องสำคัญที่จะรายงาน อีกทั้งยังสำคัญอย่างมาก เขาจึงเรียกสาวใช้เข้ามา
“เจ้านายของเจ้ามีเรื่องอะไร?” หลังจากพิษตกค้างของมหาเสนาบดีหมดไปแล้ว ใบหน้ายังคงแดงก่ำใกล้กับความคลุ่มคลั่งอยู่
สาวใช้เดินเข้ามาใกล้เขา ยิ้มเล็กน้อย แล้วเอ่ยออกมา “นายท่าน คุณหนูของพวกเราเชิญนายท่านไปสักรอบหนึ่ง”
“เจ้ากลับไปบอกนางว่า ตัวข้ายุ่งมาก ไม่มีเวลาไปที่นั่น รอเมื่อมีเวลาจะต้องไปหานางแน่นอน”
สาวใช้เดินเข้ามาใกล้ “นายท่าน คุณหนูบอกว่า นางรู้ว่าคุณหนูใหญ่เซี่ยอยู่ที่ใด หากว่านายท่านอยากรู้ ก็ให้ไปถามนาง”
มหาเสนาบดีเซี่ยรีบเงยหน้าขึ้น “นางรู้?”
“ไม่ผิด นางรู้”
มหาเสนาบดีเซี่ยรีบเปลี่ยนสีหย้า “อืม เจ้ากลับไปก่อน บอกนาง ข้าเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วจะตามไป”
“เจ้าค่ะ เช่นนั้นบ่าวขอตัวไปก่อนแล้ว”
มหาเสนาบดีเซี่ยไม่ค่อยเชื่อว่าซีเหมินเสี่ยวเยว่จะรู้ร่องรอยของเซี่ยจื่ออัน ทว่าหวงไท่โฮ่วให้เวลาเขาเพียงแค่สองวันเท่านั้น หากว่าตามหาเซี่ยจื่ออันออกมาไม่ได้แล้ว ต่อให้เขาจะไม่ถูกปลดออกจนพ้นจากตำแหน่ง แต่ต้องถูกลงโทษอย่างแน่นอน
ระยะนี้เขาโชคร้ายมาตลอด ไม่อาจที่จะถูกหวงไท่โฮ่วตำหนิได้อีก อีกทั้งยังไม่อยากต้องอาศัยราชครูเหลียงเพื่อรักษาตำแหน่งเอาไว้
อีกอย่างหนึ่งคือ เขากังวลว่าเซี่ยจื่ออันจะพบสูตรยาเข้าจริง หากเมื่อเซี่ยจื่ออันมีความดีความชอบ ไม่ต้องเอ่ยถึงตำแหน่งขุนนางของเขา แม้แต่ชีวิตก็อาจจะรักษาเอาไว้ไม่ได้
เขาพยายามมาหลายปี อาจจะถูกทำลายลงเพราะเหตุนี้ได้
เพราะฉะนั้นเขาจึงเก็บความสงสัยเอาไว้ในใจ เขายังคงไปที่นั่นอีกครั้ง กอดความหวังอันน้อยนิดเอาไว้
ฮูหยินหลิงหลงมองเห็นมหาเสนาบดีเซี่ยออกจากประตูไป นางเพิ่งจะรู้ว่ามหาเสนาบดีเซี่ยเพิ่งจะไปสร้างความลำบากที่เซี่ยจื่อหย่วนมา นางเองก็ไป “เยี่ยม” หยวนฉุ่ยอวี่มาแล้ว มองเห็นนางถูกทรมานอย่างน่าอนาถ ในใจก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาเล็กน้อย
นางคิดว่า ซีเหมินเสี่ยวเยว่จะต้องทำลายงานมงคลสมรสระหว่างเขาและตระกูลหลิน แล้วก่อความวุ่นวายไปทั่วทั้งเมือง จนไม่มีผู้ใดกล้าที่จะแต่งให้เขาอีก
เมื่อถึงเวลานั้น นางก็จะเป็นเพียงผู้หญิงคนเดียวของเขา ไม่ว่าจะเป็นฮูหยินหรือไม่ ท้ายที่สุดแล้วชื่อของนางก็ยังคงเป็นผู้ที่แต่งเข้ามาอย่างถูกต้อง
