ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 618
จื่ออันเอ่ยออกมา “ป้าชุ่ยยู่ ช้าก่อน”
ป้าชุ่ยยู่หันกลับมามีท่าทีดูตื่นตระหนก ทว่าจากนั้นก็คุกเข่าลงไป “บ่าวขอบคุณคุณหนูใหญ่มากเจ้าค่ะ”
“ขอบคุณอะไรข้า?” จื่ออันตะลึงไปครู่หนึ่ง นางไม่รู้ว่าคนในครอบครัวของป้าชุ่ยยู่ได้ติดโรคผีดิบเข้า
“หากว่าไม่ใช่เพราะว่าคุณหนูใหญ่ที่พัฒนาใบสั่งยาขึ้น คนในครอบครัวของบ่าวคงจะไม่อาจที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้” ป้าชุ่ยยู่เอ่ยออกมา
“ที่แท้เพราะว่าเรื่องนี้ ข้าไม่ได้ทำเพื่อเจ้า ลุกขึ้นเถิด” จื่ออันเอ่ยออกมาอย่างเรียบเฉย
ป้าชุ่ยยู่ลุกขึ้นยืน ราวกับกลัวว่าจื่ออันจะเข้าใจผิดว่านางมาพร้อมกับความเป็นศัตรู ก็รีบร้อนเอ่ยออกมา “บ่าวต้องการจะมาโขกศีรษะ ขอรับโทษจากเสี้ยนจู่ หลังจากที่ขอรับโทษแล้ว บ่าวก็จะไปยังพื้นที่อื่น”
“เจ้าจะจากเมืองหลวงไป? ไปที่ใดกัน?” เสี่ยวซุนเอ่ยถาม
“ไปหางานทำพื้นที่อื่น บ่าวหักหลังฮูหยินผู้เฒ่า ชื่อเสียงในเมืองหลวงคงจะเหม็นเน่าไปเสียแล้ว คงจะไม่อาจหางานทำได้แล้ว” ป้าชุ่ยยู่เอ่ยพึมพำออกมา
จื่ออันถึงได้นึกถึงเรื่องที่ซูชิงเคยเอ่ยออกมาว่า ชุ่ยยู่เองก็เคยไปให้การที่กรมอาญา ที่เรียกว่าทรยศหักหลังนั้น อันที่จริงแล้วคือถูกบีบบังคับเสียจนหมดหนทาง
มิฉะนั้นแล้ว ความสายสัมพันธ์นายบ่าวมาหลายสิบปี ก็คงจะไม่ถึงขนาดนี้หรอกกระมัง
จื่ออันเอ่ย “เจ้าเองก็ไม่จำเป็นต้องมาขอรับโทษจากท่านแม่หรอก ไปเถิด”
ชุ่ยยู่เอ่ยออกมาอย่างรู้สึกผิด “ไม่ หากว่าบ่าวไม่ได้มาโขกศีรษะ ในใจคงจะรู้สึกไม่สบาย หลายปีมานี้ บ่าวทำเรื่องที่ทำร้ายเสี้ยนจู่ และคุณหนูใหญ่มาไม่น้อย”
จื่ออันเห็นนางที่รู้สึกเสียใจจริง ๆ พลางเอ่ยออกมา “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เจ้าก็เข้าไปเถิด”
“ขอบพระคุณคุณหนูใหญ่” ป้าชุ่ยยู่เอ่ยออกมาอย่างรู้สึกซาบซึ้ง
จื่ออันนำนางเข้ามาในเรือนไม้ หยวนฉุ่ยยวี่กลับไม่อยู่ที่นั่น จึงเอ่ยถามตาวเหล่าต้า ถึงได้รู้ว่านางอยู่ในเรือนจรัส
“ทำไมถึงไปที่นั่น?” จื่ออันเอ่ยถามพร้อมกับขมวดคิ้ว
ตาวเหล่าต้าเอ่ยออกมาอย่างทำอะไรไม่ได้ “เฉินหลิงหลงผู้นั้นเอาแต่ส่งเสียงร้องตะโกนบอกว่าจะขอพบเสี้ยนจู่ เดิมนั้นเสี้ยนจู่ไม่คิดจะสนใจนาง แต่ว่าส่งเสียงตะโกนออกมาอย่างเคร่งเครียด เสี้ยนจู่ก็เลยไปที่นั่น
จื่ออันรู้สึกว่าหยวนฉุ่ยยวี่ใจอ่อนจนเกินไป และตรงไปตรงมาเสมอ
ในขณะที่ต้องการจะเข้าไปหานางนั้น กลับพบว่านางออกมาแล้ว
“ท่านแม่ ท่านไปพบนางทำอะไรกัน?” จื่ออันเอ่ยถามออกไป
หยวนฉุ่ยยวี่ประคองตรงหน้าผากของนาง เอ่ยออกมาอย่างรำคาญใจ “นางบอกว่าอยากพบกับหลินหลิน ข้าบอกนางว่าหลินหลินตายไปแล้ว นางไม่เชื่อ ยังบอกว่าหลินหลินถูกพระสนมเหมยซ่อนตัวเอาไว้ บอกให้ข้าไปหาพระสนมเหมย หากว่าได้พบหน้าหลินหลินแล้ว นางยินยอมที่จะฆ่าตัวตาย”
“ท่านไม่จำเป็นต้องสนใจนาง” จื่ออันเอ่ย
“ข้าเองก็ไม่อยากจะสนใจนาง เพียงแต่ นางร้องตะโกนเรียกชื่อหลินหลินมาตลอด”
นางเงยหน้าขึ้นมา ก็พบกับชุ่ยยู่ยืนอยู่ตรงด้านข้าง “ป้าชุ่ยยู่?”
ชุ่ยยู่คุกเข่าลง โขกศีรษะให้กับหยวนฉุ่ยยวี่ “เสี้ยนจู่ บ่าวมาเพื่อขอรับโทษ!”
หยวนฉุ่ยยวี่เอ่ย “ลุกขึ้นเถิด ไม่มีโทษอะไรให้กล่าวโทษ ข้างกายฮูหยินผู้เฒ่ามีคนอยู่มากมาย เจ้าถือว่าปฏิบัติกับพวกเราแม่ลูกไม่เลวเลย”
ที่เรียกว่าไม่เลวเลย เพียงแต่ไม่ทำร้ายทำให้ได้รับความลำบาก แน่นอนว่า ก็มีการร่วมวางแผนทำร้ายหลายอย่าง
ป้าชุ่ยยู่แทบจะไม่คิดว่าหยวนฉุ่ยยวี่จะใจกว้างอภัยให้นางเช่นนี้ น้ำตาร่วงไหลลงมา ก่อนจะโขกศีรษะลงอย่างแรงหลายครั้ง “บ่าวเสียใจเป็นอย่างมาก เมื่อผ่านครั้งนี้ไปแล้ว บ่าวถึงได้เข้าใจว่า อะไรที่เรียกว่าวัฏจักรแห่งกรรม กรรมไม่ดี”
หยวนฉุ่ยยวี่เห็นได้ชัดเลยว่าไม่คุ้นชินกับการที่คนคุกเข่ากราบไหว้ จึงให้เสี่ยวซุนดึงนางขึ้นมา แล้วเอ่ยถาม “เจ้ามีแผนการอย่างไรต่อไป?”
