ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 655
จ้วงจ้วงออกจากวังของหวงไท่โฮ่วไป เดินไปยังเบื้องหน้าทีละก้าว ฉยงหวาเอ่ยออกมา “องค์หญิง วังซีเหวยอยู่อีกไกล ไม่สู้ท่านนั่งเกี้ยวไปเถิด”
จ้วงจ้วงส่ายศีรษะ “ไม่ ข้าจะเดินไป ฉินจือ ฉยงหวา พวกเจ้ารอข้าอยู่ที่นี่ ไม่ต้องตามข้าไป”
“ให้บ่าวตามไปเถิดเพคะ” ฉินจือเอ่ย
จ้วงจ้วงเอ่ยออกมาอย่างหนักแน่น “ไม่ ระยะทางสั้น ๆ เพียงเท่านี้ ข้าอยากจะเดินไปด้วยตนเอง”
ฉินจือและฉยงหวามองสบตากัน รู้สึกว่าวันนี้องค์หญิงดูแปลกประหลาดอย่างยิ่ง ทั้งสองคนล้วนแต่เป็นกังวล แต่ว่าคำสั่งขององค์หญิงไม่ให้ตามไปด้วย พวกนางเองก็ไม่อาจจะตามไปได้
จ้วงจ้วงไปยังวังซีเหวย ยืนอยู่ด้านนอกประตูเนิ่นนาน ถึงได้เดินเข้าวังไป
ทหารองค์รักษ์ฉุดรั้งนางเอาไว้ ประสานมือแล้วเอ่ย “องค์หญิงช้าก่อน”
“ข้าอยากจะเข้าไป!” จ้วงจ้วงมองยังพวกเขา เอ่ยออกมาอย่างสงบนิ่ง “ถอยออกไป!”
ทหารองค์รักษ์เอ่ยออกมา “องค์หญิง มีพระราชเสาวนีย์ของหวงไท่โฮ่วหรือไม่ขอรับ?”
“ของแทนไท่หวงไท่โฮ่วอยู่ที่นี่ ยังจะต้องการพระราชเสาวนีย์ของหวงไท่โฮ่วอีกหรือ?” จ้วงจ้วงเอ่ยถาม
ทหารองค์รักษ์ไม่รู้จักเชือกบ่วงบาศ ทว่าเมื่อได้ยินจ้วงจ้วงเอ่ยออกมาเช่นนี้ ก็เอ่ย “องค์หญิงได้โปรดรอก่อน ข้าขอไปรายงานกับลู่กงกงก่อน”
“ลู่กงกงได้ยินว่ามู่หรงจ้วงจ้วงมา ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วออกมา “สวรรค์ นายท่านผู้นี้ยั่วยุได้ไม่ง่าย”
เขารีบเดินออกไป เมื่อเห็นว่าจ้วงจ้วงยืนอยู่ตรงประตูวัง เขายิ้มแล้วโค้งคำนับออกมา “หย๋า องค์หญิงมาแล้ว?”
“ข้าจะเข้าไป!” จ้วงจ้วงเอ่ยออกมา เอื้อมมือออกไปแตะเชือกบ่วงบาศ
ลู่กงกงเมื่อเห็นเชือกบ่วงบาศ ท่าทีก็เปลี่ยนเป็นเคารพมากขึ้น “พ่ะย่ะค่ะ องค์หญิงเชิญเข้ามา”
จ้วงจ้วงก้าวเข้ามา ลู่กงกงเอ่ยถาม “ทำไมองค์หญิงถึงได้ไม่นำสาวใช้มาด้วยพ่ะย่ะค่ะ? ท่านมาเพียงคนเดียวอย่างนั้นหรือ?”
“พวกนางรอข้าอยู่ที่วังของหวงไท่โฮ่ว ลู่กงกง องค์จักรพรรดิทรงฟื้นขึ้นมาบ้างหรือไม่?” จ้วงจ้วงเอ่ยถาม
ลู่กงกงถอนหายใจ “ฟื้นขึ้นมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ ทว่ามักจะมึนงง ฟื้นขึ้นมาก็ไม่รู้สึกตัว”
จ้วงจ้วงไม่ได้เอ่ยออกมา เงยหน้าขึ้นไปเหลือบมองท้องฟ้า ท้องฟ้าดูมืดครึ้ม
“เจ้าไม่ต้องตามเข้าไป คนที่คอยรับใช้เองก็เรียกออกมาเถิด ข้าต้องการจะเอ่ยกับองค์จักรพรรดิสักสองสามประโยค” จ้วงจ้วงเอ่ย
ลู่กงกงลังเลอยู่ชั่วครู่ “ให้บ่าวคอยอยู่ข้าง ๆ เถิด สถานการณ์ขององค์จักรพรรดิค่อนข้างจะพิเศษ ไม่เหมาะที่จะไม่มีใครอยู่ด้วย”
“ลู่กงกง ข้าจำได้ เจ้าคอยติดตามอยู่ข้างกายขององค์จักรพรรดิมาตั้งแต่ที่ยังทรงเป็นองค์รัชทายาทใช่หรือไม่?”
“พ่ะย่ะค่ะ บ่าวติดตามองค์จักรพรรดิมาหลายปีแล้ว”
จ้วงจ้วงเอ่ยออกมาอย่างเฉยเมย “ดี ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เจ้าก็คอยรับใช้อยู่ข้าง ๆ เถิด”
วังซีเหวยนั้นมีแพทย์พิเศษที่คอยเฝ้าอยู่ เมื่อลู่กงกงเข้าไป ก็จัดการให้หมอหลวงออกมา จ้วงจ้วงเข้าไป ลู่กงกงก็ปิดประตูลงตาม
ประตูวังหนัก ๆ ค่อยปิดบังแสงลง เมื่อเข้าไปยังห้องบรรทมแล้ว ก็ยังมีม่านอยู่สองผืน
จ้วงจ้วงเหยียบลงบนพื้นหยกขาวสะอาด แทบจะไม่มีเสียงใดดังออกมา
