ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 691
จื่ออันจ้องมองมายังนาง เมื่อเห็นว่าใบหน้าของนางดูสงบนิ่ง ไม่ได้มีความกังวลของผู้ที่บุตรสาวหายไปแม้แต่น้อย ก็ทำให้จื่ออันรู้สึกประหลาดใจขึ้นมา
หากว่านางไม่อดทนมากพอ ก็ต้องไม่เป็นกังวลกับอี๋เอ๋อร์
อีกทั้ง นางยังจะไปหาองค์รัชทายาทด้วยตนเอง นางเป็นเพียงแค่ชาวบ้านคนหนึ่งเท่านั้น จะไปหาองค์รัชทายาทได้อย่างไรกัน?
จื่ออันเอ่ย “ฮูหยิน ท่านรออยู่ที่นี้เถิด ให้พวกเราไปตามหาก็พอแล้ว”
หญิงสาวเหลือบมองพวกเขา สุดท้ายแล้วสายตาตกลงไปบนใบหน้าของอ๋องเหลียง “ท่านคงจะคืออ๋องเหลียง ใช่หรือไม่?”
อ๋องเหลียงพยักหน้า “ใช่แล้ว ฮูหยิน”
“ตกลง พวกท่านไปเถิด ไปตามหานางกลับมาให้ข้า” มารดาของอี๋เอ๋อร์เอ่ยออกมา และไม่ได้ยืนกรานความคิดเห็นก่อนหน้านั้นแม้แต่น้อย
อ๋องเหลียงโค้งกายตอบรับ
ทั้งสามคนออกจากจวนไปพร้อมกัน นำองค์รักษ์เงาของจวนองค์หญิงและตาวเหล่าต้าไปด้วย
และเป็นเพราะรู้ว่าก่อนหน้านั้นองค์รัชทายาทอยู่ที่หอหลานฟาง ทุกคนจึงตรงไปยังหอหลานฟาง ในตอนที่ไปถึงหอหลานฟางนั้น ก็พบว่าองค์รัชทายาทจากไปนานแล้ว
เพราะฉะนั้น ทั้งสามคนจึงได้แยกกัน อ๋องเหลียงเข้าวังไป จื่ออันนำคนหลายคนไปตามหาในโรงเหล้า และโรงน้ำชาในเมือง เซียวท่ากลับนำคนไปเดินตามถนนตะวันตก ที่นั่นร้านค้ามากมาย
แน่นอนว่าทั้งสามคนไม่รู้ว่า หลังจากที่พวกเขาจากไปแล้ว มารดาของอี๋เอ๋อร์ก็จากไปทันที
หลังจากที่นางจากไปแล้ว ก็ไปตามหาขอทานคนหนึ่งที่ตรงหัวมุมถนน เอ่ยกับขอทานไม่กี่คำ ขอทานก็จากไปทันที
อ๋องเหลียงไปยังวังบูรพา ทางวังบูรพาบอกว่ายังไม่กลับมา ก็ไปยังวังของฮองเฮา ก็ไม่พบว่าเขาเข้ามาก่อน
อ๋องเหลียงร้อนรนยิ่งนัก องค์รัชทายาทนำตัวอี๋เอ๋อร์ไป ส่วนวันนี้พวกเขาไปหาเขายังหอหลานฟาง ก็เท่ากับเป็นการแจ้งเตือนเขาแล้ว และด้วยลักษณะนิสัยอันโหดร้ายของเขา อี๋เอ๋อร์จะต้องเกิดเรื่องขึ้น
เซียวท่านำคนเดินไปตามร้านค้าหลายร้าน ก็ไม่พบกับเขา
จื่ออันค้นหาไปตามโรงเหล้า โรงน้ำชาทีละแห่ง แต่ก็ไม่พบ แต่กลับมองเห็นขอทางเดินไปมาบนถนน นางลอบประหลาดใจกับตนเอง ก่อนหน้านั้นเมื่อออกมาตามถ้องถนน ก็พบกับขอทานมากมาย แต่โดยมากนั้นก็อยู่ในสถานที่เดียวเท่านั้น น้อยนักที่จะเดินไปมา
เซียวท่าและคนอื่น ๆ ปกติแล้วน้อยนักที่จะใส่ใจกับองค์รัชทายาท เพียงแต่จับจ้องพรรคพวกของราชครูเท่านั้น เพราะฉะนั้น แม้แต่สถานที่ที่องค์รัชทายาทมักจะไปเป็นประจำนั้น พวกเขาเองก็ไม่รู้เลยด้วยซ้ำ
หากว่าจะบอกว่าก่อนหน้านั้นปกติแล้วราชครูจะไปสถานที่ใด เซียวท่าสามารถบอกออกมาได้ในทันที เพราะเขาเคยมีหน้าที่เฝ้าสังเกตราชครูมาก่อนระยะหนึ่ง
เมื่อไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว จึงทำได้เพียงแค่ค้นหาไปอย่างสุ่มสี่สุ่มสุ่มห้า
จื่ออันถูกขอทานเหล่านี้ทำให้สั่นไหวขึ้นมา องค์รัชทายาทมีชีวิตในเมืองหลวงอย่างสูงส่ง เมื่อออกวังก็มีทหารกองเกียรติยศใหญ่โต สูงส่งอย่างยิ่ง มีคนมากมายที่เคยพบกับเขามาก่อน หากว่าใช้กำลังของขอทานเหล่านั้น บางทีอาจจะตามหาเขาได้พบก็เป็นไปได้
เพราะฉะนั้น จื่ออันจึงให้ตาวเหล่าต้าไปหาขอทานคนหนึ่ง ให้พวกเขาแยกย้ายกันไปตามหา แล้วจะมีรางวัลตอบแทนให้
ในตอนที่อ๋องเหลียงและเซียวท่าไปหาองค์รัชทายาทนั้น ได้แหวกหญ้าให้งูตื่นเข้าแล้วจริง ๆ
เดิมทีองค์รัชทายาทเพียงแต่ต้องการจะล้อเล่นกับอี๋เอ๋อร์เท่านั้น ทว่า เมื่อเห็นว่าอ๋องเหลียงมาตามหากล่าวโทษถึงหอหลานฟาง ก็เปลี่ยนความคิดที่อดกลั้นเอาไว้ก่อนหน้านั้น กลายเป็นเอาจริงเอาจังขึ้นมา
ดังนั้น หลังจากที่อ๋องเหลียงและเซียวท่าจากไปแล้ว เขาจึงได้สั่งคนให้นำอี๋เอ๋อร์ไปคุมขังในวัดด้านนอกเมือง เขาเองก็ออกนอกเมืองทันทีเช่นกัน
เขาคิดถึงเรื่องวันนั้นในจวนองค์หญิง เป็นเพราะว่าเซียวท่าทำให้เขาถูกอ๋องอันตบเข้า เขาเข้าวังไปเพื่อร้องกล่าวโทษ ฮองเฮาไม่เพียงแต่ไม่ช่วยเหลือเขา ยังดุด่าตัวเองเสียยกใหญ่ ทำให้เขาเกิดความกรุ่นโกรธขึ้นในใจ
เมื่อเห็นว่าเซียวท่าเป็นกังวลกับเด็กสาวอย่างมาก เหมือนกับว่าจะได้โอกาสในการโจมตีพวกเขา แล้วจะปล่อยไปได้โดยง่ายได้อย่างไร?
โดยเฉพาะไอเศษสวะนั่นพึงพอใจกับเด็กสาวคนนี้ แล้วเขาจะปล่อยนางได้อย่างไร? เขาไม่เคยพบเห็นเศษสวะนั่นเกิดอาการคลุ่มคลั่งมานานแล้ว
วัดแห่งนี้ เป็นฮองเฮาที่ทรงสร้างขึ้นมา เพื่อประดิษฐานพระโพธิสัตว์ ไม่ใช่วัดของราชวงศ์ ทว่ากลับสร้างขึ้นเพื่อวังหลังเท่านั้น มีเพียงเหล่าพระสนมจากวังหลังที่สามารถไปที่นั่นได้
