ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 701
หูฮวนสี่เอ่ยออกมา “เหลียงซู่หลินเป็นแม่ทัพขั้นห้า ราชครูมอบหมายหน้าที่ให้เขาไปส่ง ๆ รับหน้าที่ผู้บัญชาการหน่วยองค์รักษ์อวี่หลิน ในวังบูรพาขององค์รัชทายาท องค์รักษ์ในมือมีเพียงแค่สิบสองนายเท่านั้น ถือว่าเป็นขุนนางที่มีระดับต่ำที่สุดในตระกูลเหลียงแล้ว และก็เป็นหลานชายที่ราชครูเหลียงไม่เห็นความสำคัญมากที่สุด ทว่า หากว่าครั้งนี้เขาสามารถแต่งงานกับองค์หญิงได้แล้ว เขาก็จะกลายเป็นที่วิตกกังวลมากที่สุดของราชครูเหลียงแล้ว”
“คนจากวังขององค์รัชทายาท?” จื่ออันยิ้มเยาะเย้ยออกมา “กุ้ยไท่เฟยช่างหลักแหลมจริง ๆ ใช้คนของราชครูเหลียง อีกทั้งยังเป็นคนจากวังของรัชทายาทอีกด้วย นางช่างกล้าดีแท้”
“นางมีใจทะเยอทะยานของจักรพรรดิวู่ และก็มีความชั่วร้ายของจักรพรรดิวู่ และยังมีกลวิธีของจักรพรรดิวู่ คนผู้นี้จะต้องระมัดระวัง” หูฮวนสี่เอ่ยออกมา
“ข้อมูลเหล่านี้ เจ้าไปได้มาจากที่ใดกัน?” จื่ออันมองยังนาง นางเป็นเพียงคนทำการค้าที่ร่ำรวยเท่านั้น แล้วไปรู้เรื่องภายในของกุ้ยไท่เฟยได้อย่างไร?
หูฮวนสี่เงยหน้าขึ้น “ท่านคิดว่าข้ากุมร้านจู้เสียนเพื่ออะไรกัน? เพื่อที่จะทำเงินกับผู้สูงส่งเหล่านี้หรือ? หากไม่ใช่เพื่อสืบข่าวคราว กิจการเช่นนี้ข้าก็คงไม่อาจจะทำได้ จำต้องอาศัยฟ้าเพื่อทำกิน และราชวงศ์เพื่อทำกิน ไม่ใช่หรือ?”
จื่ออันยิ้มออกมา “หูฮวนสี่ ถึงคราวที่เจ้าจะร่ำรวยแล้ว
“ได้แต่งกับองค์หญิง ถึงจะร่ำรวย สถานะขององค์หญิงสูงส่ง หลังจากผ่านมาถึงสามราชวงศ์ ทรัพย์สมบัติของนางมั่งคั่งเกินกว่าที่เจ้าจะจินตนาการเอาไว้ได้”
จื่ออันพยักหน้า “ข้ารู้แล้ว วันนี้มีคนจากในวังมาบอกว่า ฮองเฮาคิดที่จะจัดงานอภิเษกให้กับองค์หญิง ข้าก็รู้ว่าพวกเขากำลังพุ่งเป้าที่อะไร”
“ท่านมีวิธีการอะไรรับมือหรือไม่?” หูฮวนสี่มองไปยังจื่ออันแล้วเอ่ยถาม นางเป็นห่วงองค์หญิงมากจริง ๆ สำหรับนางแล้ว จื่ออันที่มาจากที่แห่งเดียวกันนั้น มีความหมายกับนางน้อยเสียยิ่งกว่าองค์หญิงอีก นางสำนึกความแค้น และก็สำนึกในบุญคุณ
จื่ออันคิดอยู่ครู่หนึ่ง “รออ๋องเจ็ดออกมาจากวังกันก่อนแล้วค่อยคิดกัน เขาเข้าวังนานไป กระทั่งตอนนี้ก็ยังไม่กลับมา”
“ได้ยินมาว่าท่านอ๋องกวางตงเองก็เข้าวังมาแล้ว ท่านอ๋องกวางตงจะต้องเห็นด้วยที่จะหาสามีให้กับองค์หญิง อีกทั้ง อ๋องกวางตงไม่ลงรอยกับตระกูลเซียว เป็นเพราะว่าเรื่องในปีนั้นที่เซียวเซียวทำร้ายองค์หญิง ถึงแม้ข้าจะคิดว่าเมื่อเรื่องราวชัดเจนแล้ว อ๋องกวางตงจะมีมุมมองต่อเซียวเซียวดีขึ้น แต่เขาจะไม่ยินยอมให้องค์หญิงแต่งงานกับเซียวเซียว เพราะว่าเซียวเซียวนั้นมีคู่ครองแล้ว”
จื่ออันเอ่ย “นี่ก็เป็นสิ่งที่ข้าเป็นกังวล ตอนนี้ข้าตามหาเขาละมั่งโลหิตจนพบแล้ว ตามหาหลิวเย่ว์จนเจอ แต่ข้าไม่อาจเชื่อมั่นได้เต็มร้อยว่านางจะส่งมอบออกมา ระหว่างนางและซ่งรุ่ยหยางนั้นมีอะไรบางอย่าง…บางทีอาจจะมีบางอย่างกระมัง”
“แย่งชิง? หรือว่าขโมย?” หูฮวนสี่แนะนำออกมา
จื่ออันส่ายศีรษะ “ข้าเคยคิดมาก่อน แต่นางเป็นถึงหัวหน้าพรรคเหยียน หลักแหลมยิ่งนัก และก็เจ้าเล่ห์อย่างมาก นางรู้กลอุบายสกปรกมากมาย นางจะต้องมีวิธีป้องกัน นอกเสียจากว่านางจะยินยอมส่งมอบให้เอง มิฉะนั้นแล้ว ต่อให้พลิกค้นหาทั่วเรือนนางแล้ว ก็ไม่มีทางที่จะหาเขาละมั่งโลหิตได้”
หูฮวนสี่เอ่ย “ข้าได้ยินมาว่าหลิวเย่ว์หัวหน้าพรรคเหยียนคนนี้ ต้นตระกูลเป็นคนซีหนาน ภายหลังแต่งงานกับหญิงสาวต้าเหลียง จึงได้ลงหลักปักฐานในต้าเหลียง พรรคเหยียนเป็นปัญหาสำคัญสำหรับราชสำนักต้าเหลียง ได้ยินว่าในตอนนั้น องค์หญิงใหญ่จิงมั่วของต้าเหลียงเคยเรียกพบนางมาก่อน อยากจะให้พรรคเหยียนเข้าร่วมกับราชสำนัก ทว่าท้ายที่สุดแล้ว องค์หญิงใหญ่จิงมั่วกลับปล่อยนางออกไป ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ภายหลัง นางก็ออกจากพรรคเหยียนไป แล้วก็ออกจากต้าเหลียง ไม่คิดเลยว่าจะมาอยู่ในเมืองหลวงของต้าโจว และยังมีบุตรสาวอีกหนึ่งคน”
“อี๋เอ๋อร์เป็นบุตรสาวของซ่งรุ่ยหยาง”
หูฮวนสี่ยิ้มออกมา “เช่นนั้น เขาคิดว่านางชอบซ่งรุ่ยหยาง?”
“ข้าได้ให้คนไปตรวจสอบแล้วว่านางมาที่เมืองหลวงนี้เมื่อใดกัน หากว่าเป็นสิบเอ็ดปีก่อนหน้านั้นพอดี เช่นนั้น ที่ข้าคาดเดาไว้ก็ถูกต้องแล้ว สิบเอ็ดปีก่อนหน้านั้น ซ่งรุ่ยหยางมายังเมืองหลวง เพื่อต้องการจะสู่ขอองค์หญิง”
หูฮวนสี่เอ่ยเตือนออกมา “จื่ออัน พรรคเหยียนยั่วยุได้ไม่ง่าย ตั้งแต่ที่นางจากมานั้น พรรคเหยียนจนตอนนี้ก็ยังไม่มีหัวหน้า พิสูจน์ได้ว่าทุกคนยังคงรอคอยนางกลับไป พรรคเหยียนนั้นทรงพลังอย่างมาก กระทั่งยังเหนือกว่าพรรคเฉาปัง จะต้องรู้ว่าหัวหน้าพรรคของพรรคเฉาปังคนก่อนหน้านั้น เป็นเวินอี้จากสำนักมังกรบิน และก็เป็นไท่หวงไท่โฮ่วของต้าเหลียง”
จื่ออันเอ่ย “ข้ารู้ เพราะฉะนั้น หากว่านางไม่ส่งมอบเขาละมั่งโลหิตออกมาจริง ๆ แล้ว ข้าก็คงจะไม่มีวิธีการแล้ว หวังเพียงแต่ว่าข้าจะสามารถทำลายจุดอ่อนของเขาได้”
หูฮวนสี่ลุกขึ้นมา “อืม หากว่าต้องการให้ข้าช่วยเหลืออะไร ก็ส่งคนไปหาข้า”
“อืม เจ้าไปเถิด ข้ารู้ว่าช่วงนี้เจ้าเองก็มีเรื่องขึ้นมากมาย เรื่องนั้นในตระกูลของเจ้า…ไม่เอ่ยถึงแล้ว เพื่อไม่ให้เจ้าเป็นกังวล ไปเถิด” จื่ออันเอ่ย
หูฮวนสี่เอ่ยออกมาอย่างเรียบเฉย “ไม่มีอะไร ทหารมา แม่ทัพต้านทาน น้ำมาเอาดินมาปิดกั้น”
ทั้งสองคนล้วนแต่ก้าวผ่านขวากหนามมาด้วยกัน เข้าใจความยากลำบากที่มีอยู่ในนั้นดี
