ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ – บทที่ 722

ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์

ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 722

มู่หรงเจี๋ยกอดนางเอาไว้ เอ่ยถามอย่างเคร่งขรึมออกมา “สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง?”

จื่ออันอ้าปากกว้างสูดลมหายใจเข้า และเอ่ยออกมาอย่างสะอื้น “ไม่ดี ไม่ดีเอามาก ๆ เลย”

“จะยังมีชีวิตรอดหรือไม่?” เขาถามออกมาอีกครั้ง ขอเพียงแค่ยังมีชีวิตอยู่ ก็ยังคงมีความหวัง

“ข้าไม่รู้” จื่ออันน้ำตาไหลนอง “ข้าไม่อาจรับรองได้ว่าจะไม่มีการติดเชื้อ หากว่าเมื่อติดเชื้อเข้า ข้าก็คงจะไม่มียาสามารถรักษาเขาได้”

“ทักษะเข็มทองเล่า?” น้ำเสียงของมู่หรงเจี๋ยแหบแห้ง ปลายนิ้วสั่นไหวเล็กน้อย

“ไม่มีประโยชน์ ไม่มีประโยชน์!”

มู่หรงเจี๋ยไม่ส่งเสียงได้ออกมา ทำเพียงแค่กอดนางเอาไว้แน่นอย่างระมัดระวัง และตัวสั่นเล็กน้อยราวกับกอดทั้งหมดที่มีของเขา

ซูชิงเซียวท่าและหลิวหลิ่วหลังจากที่รู้เข้าก็เข้ามา เมื่อมองเห็นสถานการณ์ ทุกคนต่างก็รู้สึกแย่เช่นกัน

หวงไท่โฮ่วเองก็ส่งคนมาถามสถานการณ์อยู่หลายครั้งแล้ว ตอนอยู่ในวังหลวง หมอหลวงหลีกเลี่ยงบอกว่าไม่สาหัส บอกแต่เพียงว่ามีบาดแผลภายนอกเท่านั้น ทว่าในใจของหวงไท่โฮ่วเองก็รู้ดี บาดเจ็บจนกลายเป็นเช่นนี้ เกรงว่าคงจะอันตรายเป็นอย่างมาก

ฮองเฮาไม่ได้ส่งคนมาสอบถาม มีเพียงแค่พานตานที่เข้ามา บอกว่าได้รับคำสั่งให้มาคุ้มครองอ๋องเหลียง ถูกมู่หรงเจี๋ยไล่ออกไปก็ไม่ได้จากไป คอยเฝ้าอยู่ด้านนอกอยู่ตลอดเวลา

หลิวหลิ่วเองที่เดิมทีนั้น เพราะว่าในที่สุดเซียวท่าก็จะขอนางแต่งงานแล้ว นางอยากจะบอกกับทุกคนออกไปเป็นอย่างมาก เรื่องที่น่ายินดีเช่นนี้ แต่ไม่อาจจะเอ่ยออกมาไม่ได้ นางเองก็คงไม่อาจจะมีความสุขได้

นางรู้มาโดยตลอดว่าชีวิตนั้นเปราะบางเป็นอย่างมาก แต่ไม่คิดเลยว่า จะเปราะบางจนกลายเป็นเช่นนี้ อ๋องเหลียงสลบไปแล้ว นอนคว่ำอยู่บนเตียงนั้น ไม่มีแม้แต่ความหวังที่จะมีชีวิตอยู่ต่อ

เพราะจื่ออันบอกว่า จะต้องอาศัยความมุ่งมั่นของเขาถึงจะผ่านด่านนี้ไปได้ เพราะฉะนั้นทุกคนถึงได้ผลัดเปลี่ยนกันพูดคุยอยู่ข้างเตียงของเขา ทำให้เขารับรู้ได้ว่า ทุกคนอยู่เคียงข้างเสมอ

เมื่อถึงกลางดึก ก็เริ่มมีไข้ขึ้นสูง จื่ออันที่เตรียมพร้อมยาฆ่าเชื้อ ลดการอักเสบ และลดไข้เอาไว้แล้ว เมื่อมีไข้สูงก็รีบเทยาลงไปทันที ทว่ายาลดไข้ใช้ไปครึ่งชั่วยามแล้ว ก็ยังไม่ลด กลับกันยิ่งมีอุณภูมิสูงขึ้นเรื่อย ๆ

เพราะว่าเขามีอาการโรคลมชัก เพราะฉะนั้นจื่ออันเกรงว่าอุณภูมิที่สูงจะทำให้โรคลมชักกำเริบขึ้น จึงไม่กล้าที่จะออกไปไหนแม้เพียงนิด ทำได้เพียงคอยเฝ้าอยู่ข้างเตียงตลอดเวลา

ในตอนกลางดึกนั้น ซุนกงกงมาด้วยตนเองครั้งหนึ่ง เพื่อตรวจสอบถึงสถานการณ์ จื่ออันบอกออกไปตามความเป็นจริง บอกว่าบางทีอ๋องเหลียงอาจจะก้าวข้ามผ่านด่านนี้ไปไม่ได้

ซุนกงกงเศร้าเสียใจเป็นอย่างมาก กลับวังไปรายงานหวงไท่โฮ่ว หวงไท่โฮ่วเศร้าเสียใจจนแทบทนไม่ไหว นำซุนกงกงไปยังวังจิ้งหนิง

ฮองเฮาที่หลับไปแล้ว แต่ก็นอนไม่หลับ ได้ยินหงฮวาบอกมาว่า หวงไท่โฮ่วมายามดึกดื่น ก็ลุกขึ้นไปต้อนรับ และแน่นอนว่าในใจย่อมไม่ยินดี

นางรู้ว่าอ๋องเหลียงเข้าใจศิลปะการต่อสู้ เพราะฉะนั้นหกกสิบไม้ขนาดใหญ่คงจะทนผ่านพ้นไปได้ มากสุดก็คงเสียขาทั้งสองไป

ทว่านางกลับลืมไปว่า อ๋องเหลียงนั้นตั้งแต่ที่มีอาการโรคลมชักแล้ว สุขภาพร่างกายก็ไม่ดีมาโดยตลอด จำต้องใช้ยาจำนวนมาก เมื่อนานมาแล้ว ก็ได้รับบาดเจ็บมาก่อน หกสิบไม้ขนาดใหญ่นี้ คงจะเอาชีวิตเขาได้จริง ๆ

“เสด็จแม่มายามวิกาลเช่นนี้ มีเรื่องสำคัญอะไรหรือเพคะ?” ฮองเฮาย่อกาย ไม่ได้ถวายพระพรก่อน เอ่ยถามออกไปในทันที น้ำเสียงก็ดูจะไม่สงบนัก

หวงไท่โฮ่วมองยังนาง ด้วยสายตาที่เย็นชา เยือกเย็นจนเข้ากระดูก “สำหรับฮองเฮาแล้ว คงไม่ถือว่าเป็นเรื่องสำคัญอะไร แต่สำหรับข้าแล้ว กลับเป็นเรื่องใหญ่”

ฮองเฮานั่งลงอย่างเกียจคร้าน เอื้อมมือออกไปเช็ดดวงตาที่บวมแดง นางคืนวันนี้นอนไม่หลับ อีกทั้งยังร้องไห้ไปหลายครั้ง มาตอนนี้ในใจก็รู้สึกกระวนกระวายอย่างมาก ไม่คิดที่ตอบโต้อะไรกับหญิงชราผู้นี้อีก

“เรื่องใหญ่โตเพียงไร อย่างไรก็จะต้องมีวิธีแก้ไขได้ เสด็จแม่ทรงรีบพักผ่อนเถิดเพคะ พรุ่งนี้เช้าหม่อมฉันจะไปถวายพระพรแต่เช้าเพคะ”

หวงไท่โฮ่วตบลงบนโต๊ะทันที ตำแหน่งที่นางนั่งอยู่ก็คือตำแหน่งในตอนกลางวันที่ฮองเฮานั่ง นางเองก็ตบลงบนโต๊ะคำรามใส่อ๋องเหลียงด้วยความโมโหอยู่สองสามครั้ง

“ข้าเพียงแต่อยากจะรู้ว่า หัวใจของเจ้าเป็นสีอะไร ลูกชายของตนเองก็ยังลงมืออย่างโหดร้ายเช่นนี้ หากว่าเจ้าอยากให้เขาตายไป เพียงแค่ดาบเดียวฟันลงไปก็พอแล้ว ทำไมจะต้องทำให้เขาทนทุกข์ทรมานก่อนตายไปเช่นนี้ด้วย?”

ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์

ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์

Status: Ongoing
แพทย์ทหารสายลับกลับกลายเป็นลูกสาวคนแรกของเสนาบดีที่ต้องทนรับการถูกข่มเหงรังแกจากพ่อและแม่เลี้ยง และต้องแต่งงานกับผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ เผชิญกับหลุมพรางและแผนการร้ายมากมายด้วยทักษะการแพทย์ของเธอทำให้เธอสามารถต่อสู้ผ่านศึกสังหารระหว่างวัง แก้ปัญหาระหว่างรัฐได้ด้วยดี ลงโทษองค์รัชทายาทที่กระทำความผิด ช่วยชีวิตองค์จักรพรรดิเหลียง และกำจัดโรคระบาดที่รุนแรงจากบุตรสาวเสนาบดีที่ขี้ขลาดแปรเปลี่ยนเป็นผู้หญิงที่จิตใจแน่วแน่สามารถต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับองค์จักรพรรดิได้ “ถ้าเจ้าแอบหนีออกมาอีก ข้าจะตามไปขัดขวางเจ้า มีที่ไหนพระชายาที่กำลังตั้งครรภ์แล้วยังวิ่งไปทั่ว?”“เจียงตงเกิดโรคระบาด ข้าในฐานะหมอหลวงต้องรีบไปช่วยเป็นธรรมดา ถ้าท่านขัดขวางข้าโรคจะระบาดจะไปถึงเมืองหลวง” อ้อมแขนอันแข็งแกร่งโอบกอดพระชายาที่พูดไม่หยุด ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์สเด็จกลับมาและกราบทูลว่า “ฮึ่ม หมอหลวงมีจำนวนมากพอแล้ว” ถ้าคุณตั้งครรภ์อยู่จะออกไปไหม? จิตใจดั่งพระโพธิสัตว์หรือไม่? หรือยืนหยัดต่อสู้กับโรคระบาดที่ร้ายแรงตอนนั้น

นิยายแนะนำ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท