ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 760
นางส่ายศีรษะเบา ๆ “ฮองเฮา เจ้าจะรับผิดหรือไม่?”
ฮองเฮามองไปยังรัชทายาท และรัชทายาทเองก็มองนางอย่างประหม่าเช่นกัน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยการอ้อนวอน
ร่างกายของฮองเฮาแข็งทื่อ หมัดกำแน่น มีอารมณ์ที่ซับซ้อนในดวงตาของนาง ในที่สุดนางก็ผ่อนคลายร่างกายของนางอย่างอ่อนโยนและเอ่ยว่า “ถูกต้อง ข้าเป็นคนทำเองทั้งหมด”
ฮองเฮาตรัสด้วยน้ำเสียงเคร่งว่า “ในเมื่อเจ้ายอมรับผิด เช่นนั้น เจ้าก็ต้องรับผลของสิ่งที่เจ้าทำลงไป”
มีไม่กี่คนที่เข้าใจสิ่งที่หวงไท่โฮ่วเอ่ย นางหมายความว่าในเมื่อฮองเฮาเลือกที่จะรับโทษแทนรัชทายาท นางก็ต้องรับผลของโทษนั้น ไม่ใช่ข้อกล่าวหา
ฮองเฮายิ้มเย้ยหยันอย่างเศร้าใจ “หม่อมฉันทราบเพคะ”
หวงไท่โฮ่วเคร่งขรึมไปครู่หนึ่ง ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นไปมองทุกคน “ข้าจะหารือกับผู้สำเร็จราชการแทน สำหรับการกำหนดโทษของฮองเฮา”
อย่างไรแล้ว หวงไท่โฮ่วยังคงต้องการให้โอกาสฮองเฮาอีกสักครั้ง เพราะว่าเมื่อยืนอยู่ตรงจุดนาง นางก็ยังคงคิดอยู่เสมอว่า การปลดฮองเฮาและรัชทายาทนั้นก็หนักหนาพอกัน ปลดฮองเฮา ก็จะสั่นสะเทือนไปทั้งวังหลัง เมื่อวังหลังยุ่งเหยิงวุ่นวาย เรื่องราวมากมายก็จะวุ่นวายตามไปด้วย นางไม่มีใจที่จะไปจัดการทั้งวังหลัง
หลังจากที่หารือกันแล้ว หวงไท่โฮ่วก็เรียกมู่หรงเจี๋ยและท่านอ๋องเป่าอัน อ๋องกวางตงเข้าไปยังโถงด้านข้าง
ทั้งสี่คนหารือกันกว่าครึ่งชั่วยาม สุดท้ายแล้ว หวงไท่โฮ่วจึงได้ตรัสพระราชเสาวนีย์ออกมาให้ปลดฮองเฮาลง ฮองเฮาถูกลดระดับลงมาเป็นสนมเหลียง ภายในสามวันจะต้องออกจากวังจิ้งหนิง ย้ายไปยังวังซูซิน
ฮองเฮาได้ยินประกาศพระราชเสาวนีย์ของซุนกงกง ก็ทรุดลงกับพื้นด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย
รัชทายาทเข้ามาประคองนางทั้งที่ยังบาดเจ็บ ในตอนนั้นก็คุกเข่าลงต่อหน้าขุนนางร้องไห้เอ่ยออกมา “เสด็จแม่ ลูกเคยเกลี้ยกล่อมท่านแล้ว ทำไมท่านถึงไม่ยอมฟังกัน?”
ร่างกายของฮองเฮาสั่นสะท้านเล็กน้อย จ้องมองไปยังรัชทายาท สายตาเฉียบคมราวกับคมมีด
หลังจากที่มีพระราชเสาวนีย์ปลดฮองเฮาแล้ว หวงไท่โฮ่วจึงเรียกมู่หรงเจี๋ยเอาไว้เพียงลำพัง
“วันนี้เจ้าต้องการที่จะปลดรัชทายาทสินะ? ข้าคาดเดาความคิดของเจ้าได้” หวงไท่โฮ่วเอ่ยถามออกมาอย่างตรงไปตรงมา
มู่หรงเจี๋ยเองก็เอ่ยออกมาอย่างตรงไปตรงมา “พ่ะย่ะค่ะ วันนี้ที่กระหม่อมทำไปมากมาย ก็เพื่อต้องการปลดฮองเฮา”
“เจ้าไม่มีอำนาจปลดฮองเฮา เพราะฉะนั้นเจ้าจึงประโคมข่าวใหญ่โตให้นางตกหลุมพราง ราชครูเหลียงจะต้องไม่มีทางให้เจ้าปลดรัชทายาท สุดท้ายแล้วจะต้องเป็นพวกเขาเองที่ฆ่ากันเอง อาเจี๋ย วิธีการของเจ้านี่ช่างลึกล้ำเสียจริง ทว่า เจ้าจะให้ข้าทำอย่างไรกัน? วังหลังนี้ ข้าคงไม่อาจควบคุมได้ มีใจแต่ไร้แรง” หวงไท่โฮ่วถอนหายใจออกมาเบา ๆ
มู่หรงเจี๋ยเอ่ยออกมา “เสด็จแม่ เรื่องราวมีลำดับความสำคัญ ฮองเฮาเห็นแก่ตัวและลำเอียง ไม่อาจครอบครองอยู่บนตำแหน่งสูงนั้นได้อีก มิฉะนั้นแล้วหายนะก็จะยิ่งเพิ่มมากขึ้น ตระกูลเหลียงประสบกับเรื่องถูกปลดฮองเฮาในครั้งนี้ อย่างน้อยก็คงจะสงบเสงี่ยมไปได้สักระยะหนึ่ง”
หวงไท่โฮ่วพยักหน้า “ข้าเข้าใจวิธีการกระทำของเจ้า พระสนมในวังหลังเหล่านั้น เจ้าว่าใครจะสามารถช่วยเหลือข้าได้บ้าง?”
