ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 774
“เจ้าออกไป ข้าไม่รู้จักเจ้า”
“แต่ข้ากลับรู้จักท่าน ฮูหยิน” แสงไฟที่สาดส่องลงบนใบหน้าของคนผู้นั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้ม “ข้าเป็นคนข้างกายของกุ้ยไท่เฟย”
นางค่อย ๆ รินเหล้าออกมา นำจอกเหล้าผลักไปยังเบื้องหน้าของหานชิงชิว “ดื่มเหล้ากับข้าสักจอกหนึ่งเถิด กุ้ยไท่เฟยสามารถช่วยเหลือท่านได้ ทำให้เซียวเซียวลืมองค์หญิงไป เปลี่ยนมารักเจ้า”
หานชิงชิวเองก็ไม่ได้โง่ แน่นอนว่ารู้ว่าเป็นไปไม่ได้ “ข้าไม่ต้องการ เจ้าไปเสียเถิด”
“ไม่เชื่ออย่างนั้นหรือ?” คนผู้นั้นยิ้มออกมาช้า ๆ
“ข้าไม่ต้องการ”
“วางใจเถิด กุ้ยไท่เฟยต้องการเพียงในตอนที่เจ้าเข้าวังไปในวันพรุ่งนี้ ยืนกรานบอกว่าตนเองคือฮูหยินของเซียวเซียว ไม่มีทางยอมหย่าขาดด้วย ส่วนเซียวเซียวนั้นจะลืมองค์หญิงไป กระทั่งยังไม่มีทางจำได้ว่ายังมีองค์หญิงผู้นี้อยู่ จำได้เพียงแต่ฮูหยินอย่างเจ้าเท่านั้น”
“จริงหรือ?” หานชิงชิวนั้นหวังว่าจะมีวันนี้ขึ้นจริง ๆ สักวันหนึ่ง นางรู้ว่าคนที่อยู่เบื้องหน้านั้นไม่อาจเชื่อได้ ทว่าในใจนั้นก็ยังคงมีความหวังอยู่
“นี่เป็นคำสัญญาที่กุ้ยไท่เฟยมอบให้กับเจ้า” นางหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาจากแขนเสื้อ ส่งให้กับหานชิงชิว “เจ้าดูแล้วสามารถรับไปได้ หากว่าเซียวเซียวกลับมาแล้ว ยังจำองค์หญิงได้แล้ว เจ้าสามารถนำหนังสือสัญญาฉบับนี้เปิดเผยกับใต้หล้าให้รู้ได้”
หานชิงชิวมองครู่หนึ่ง ด้านในนั้นเขียนเอาไว้อย่างละเอียดว่าจะทำให้เซียวเซียวลืมองค์หญิงใหญ่ไปได้อย่างไร ในนั้นเขียนถึงยาลืมรัก
“ทำไมเจ้าถึงได้ช่วยข้า?” หานชิงชิวไม่ได้โง่ เพียงแค่เพื่อไม่ให้นางถอดใจจากตำแหน่งฮูหยินเซียวหรือ?
“หลังจากที่เซียวเซียวกลับมาแล้ว เขาจะรักเจ้าเพียงคนเดียว เมื่อถึงตอนนั้น เจ้าจะต้องเกลี้ยกล่อมให้เซียวเซียวยอมจำนนต่อกุ้ยไท่เฟย เพียงแค่เท่านี้” คนผู้นั้นเอ่ยออกมา
หานชิงชิวเคร่งขรึมไปครู่หนึ่ง “ตกลง ข้ารับปากท่าน”
คนผู้นั้นยิ้มออกมา ก่อนจะผลักเหล้าไปยังเบื้องหน้าของนางอีกครั้ง ตนเองก็รินอีกตอกหนึ่ง “มา มาดื่มเพื่อการร่วมมือของพวกเรากันสักจอกหนึ่งเถิด”
หานชิงชิวเมื่อคิดว่าเมื่อครู่นี้ตนเองนอนคว่ำหน้าอยู่ ไม่ได้มองเห็นนางเข้ามา และก็ไม่รู้ว่านางลงมืออะไรไปในเหล้าหรือไม่ เมื่อนางเห็นว่าคนผู้นี้ยกเหล้าขึ้นมา วางลงตรงริมฝีปาก นางเอ่ยออกมา “ข้าต้องการจอกนี้ของเจ้า”
คนผู้นั้นหัวเราะออกมาเบา ๆ “ฮูหยิน หากว่าข้าต้องการจะฆ่าท่านแล้ว เมื่อครู่นี้ที่เข้ามาก็สามารถลงมือได้แล้ว จะต้องวางยาทำไมกัน? ทว่าเจ้าคงจะชอบสินะ”
นางนำเหล้าในจอกของตนเองส่งให้กับหานชิง ตนเองกลับนำเหล้าในจอกของหานชิงชิวมาดื่มจนหมด
หานชิงชิวเมื่อเห็นว่านางตรงไปตรงมาเช่นนี้ ทำให้ดูเหมือนว่าตนเองจะตัวสั่นเล็กน้อย ดื่มลงไปอย่างเขินอาย
คนผู้นั้นยิ้มแล้วมองยังนาง จากนั้นก็นำหนังสือสัญญาพับลงเก็บกลับไปในแขนเสื้อ
หานชิงชิวตื่นตระหนกขึ้นมา “เจ้า…”
อาการจุกเสียดแน่นท้อง และเจ็บคอเหมือนว่ามีเข็มนับพันทิ่มแทง ทั้งเจ็บทั้งร้อน นางบีบลำคอตนเอง จ้องมองคนผู้นั้นด้วยความตื่นตกใจ “เจ้า…”
