ตอนที่ 28 ชีวิตของหยุนซือซือ
“ โย่วโย่ว แม่ขอโทษนะลูก วันนี้แม่…แม่ตกงาน ก็เลย….”
เมื่อได้ยินเช่นนี้โย่วโย่วตกใจมากและมองเธอด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง “ ทำไมครับ แม่ทำอะไรผิดเหรอ? ”
หยุนซือซือส่ายหัวแล้วลูบผมของเขา “ ไม่ครับ… พรุ่งนี้แม่จะไปหางานใหม่ แม่เก่งขนาดนี้ต้องหางานที่เงินเดือนสูงกว่านี้ได้แน่นอน ! ถึงตอนนั้นแม่จะพาโย่วโย่วไปกินเสี่ยวหลงเปาทุกวันเลย!”
“ ครับ…” โย่วโย่วลดสายตาลงและพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง เมื่อหยุนซือซือละความสนใจไป เขาก็ซ่อนจดหมายถึงผู้ปกครองไว้ในมือด้านหลังเพื่อไม่ให้เธอเห็น จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นและพูดขณะยิ้มว่า “แม่ครับเรากลับบ้านกันเถอะ!”
หยุนซือซือไม่เห็นการเคลื่อนไหวนี้จึงไม่รู้ว่าเขาซ่อนอะไรไว้
จนกระทั่งไม่กี่วันต่อมา….
หลังทานอาหารค่ำโย่วโย่วล้างจานอย่างตั้งใจในห้องครัว เขาย้ายม้านั่งเล็กๆในครัวและมีท่าทางเงอะงะในการล้านจาน มือเล็ก ๆ ของเขาล้างจานด้วยน้ำอุ่นอย่างระมัดะวัง
เขารู้จักวิธีช่วยหยุนซือซือแบ่งเบาภาระงานบ้านตั้งแต่เด็กและยังเอาใจใส่มากอีกด้วย ซึ่งดูเหมือนเขาจะไม่ใช่แค่เด็กอายุหกขวบ
หยุนซือซือรื้อชั้นวางและได้เจอโทรศัพท์โบราณที่ล้าสมัย เธอเสียบซิมการ์ดโทรศัพท์เข้าไปและเปิดเครื่อง เมื่อเห็นสายที่ไม่ได้รับจากคุณครูของโย่วโย่วสองสามสายเธอจึงโทรกลับ
คุณครูรับสายและแจ้งให้เธอทราบเกี่ยวกับการเดินทางไปซาฟารีในช่วงฤดูใบไม้ผลิที่จัดโดยโรงเรียนอนุบาล จดหมายถึงผู้ปกครองถูกแจกจ่ายไปไม่กี่วันก่อนหน้านี้แล้ว แต่โย่วโย่วไม่ได้ลงทะเบียน คุณครูจึงโทรหาผู้ปกครองเพื่อขอความยินยอม
หยุนซือซือค่อนข้างตกใจเพราะเธอไม่รู้เรื่องนี้เลย ด้านหลังของลูกชายตัวน้อย เธอแอบค้นกระเป๋าของเขา จากนั้นเธอก็เห็นแบบฟอร์มที่คุณครูพูดถึง
ระหว่างคุยโทรศัพท์คุณครูสนทนาด้วยท่าทีระมัดระวังเพราะกลัวว่าจะพูดคำที่ไม่เหมาะสมออกไป “ดิฉันขอพูดตามตรงนะคะ โย่วโย่วอยากไปเที่ยวกับเพื่อนๆคนอื่นๆมากและค่าใช้จ่ายก็ไม่มากนัก…. ไม่ทราบว่าคุณแม่มีปัญหาทางการเงินหรือเปล่าคะ?”
หยุนซือซือรีบตอบกลับ “ไม่เลยค่ะ ฉันจ่ายค่าธรรมเนียมในวันพรุ่งนี้นะคะ!”
หยุนซือซือวางสายโทรศัพท์ด้วยการแสดงออกที่ซับซ้อน เมื่ออ่านแบบฟอร์มเธอก็เซ็นชื่อด้วยปากกา
ตระกูลมู่
มู่หว่านโหรวเดินเข้าไปในห้องทำงานของท่านประธานและเห็นว่ามู่หย่าเจ๋อไม่อยู่ เอลเลนผู้ช่วยของเขาซึ่งกำลังวางเอกสารกองหนาไว้บนโต๊ะของมู่หย่าเจ๋อ เมื่อเขาเห็นมู่หว่านโหรวมาถึงก็ก้มหน้าและยิ้มทักทายทันที
“ คุณผู้หญิง ”
“อึ้ม” มู่หว่านโหรวตอบกลับ เธอกวาดสายตาไปรอบ ๆ แล้วถามว่า “ท่านประธานมู่ล่ะ?”
เขาตอบอย่างเคารพ “อ๋อ ท่านประธานไม่อยู่บริษัทค่ะ”
“เขาไปไหน?”
“ช่วงบ่ายมีโครงการลงทุนระหว่างมู่กรุ๊ปและหยาหยวนกรุ๊ปค่ะ ดิฉันไม่ทราบว่าท่านประธานจะกลับมาเมื่อไหร่”
“ งั้น…” มู่หว่านโหรวพยักหน้าและเดินไปหยุดอยู่ที่กองเอกสารหนา ๆ ที่วางอยู่บนโต๊ะ เธอหยิบมันขึ้นและเงยหน้ามองเขา “นี่มันอะไรกัน”
เอลเลนตกใจครู่หนึ่งแล้วตอบว่า “นี่เป็นข้อมูลที่ท่านประธานสั่งให้ฉันรวบรวมเมื่อวานนี้ค่ะ”
“ข้อมูลเหรอฉันน่าจะดูได้สิ?” มู่หว่านโหรวถามอย่างไม่แน่ใจ
เอลเลนไม่ตอบได้แต่ก้มหน้าเพื่อไตร่ตรอง มู่หว่านโหรวไม่สนใจเขาเพราะเธอถึงเป็นภรรยาของท่านประธานและคุณผู้หญิงของตระกูลมู่ ทำไมเธอจะดูไม่ได้ละ? หลักจากนั้นเธอแกะมันออกและหยิบออกมาอย่างระมัดระวังโดยไม่พูดอะไรอีก
