ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 29 การไม่เชื่อฟัง
ไอแซคหันกลับมาและมองไปที่กิดเดียนด้วยสีหน้าไม่พอใจและกล่าวอย่างรวดเร็ว
“ประธานลีย์ เป็นเรื่องจริงที่ผมไม่รู้จักคุณเจนนิงส์ มาก่อน แต่ผมเคยได้ยินชื่อของเธอดังนั้นเมื่อพ่อเฒ่าคนนี้ส่งคนมาหาผมเพื่อพูดคุยเรื่องนี้ ผมถูกล่อลวงอย่างแน่นอน”
“คืนนี้ผมมาถึงเร็วและพวกเขาบอกแผนการที่เฉพาะเจาะจงหลังจากพบผม พวกเขาบอกให้ผมใส่ยาในแก้วของนางสาวเจนนิงส์แล้วพวกเขาจะบอกกับทุกคนว่าเรามีความสัมพันธ์กันจากนั้นพวกเขาจะพาเธอไปในขณะที่ใช้ประโยชน์จากความโกลาหล”
“สิ่งที่ทำไปแล้วไม่สามารถยกเลิกได้ วิธีนี้เธอต้องยอมรับแม้ว่าเธอจะไม่ต้องการก็ตาม สาเหตุที่ทำเช่นนั้นเพราะแฟนคนเก่าของคุณเจนนิงส์ คือเจสัน มอร์ตัน นั่นเอง!
“ความผิดพลาดครั้งที่สองของครอบครัวเจนนิงส์คือ ขโมยแฟนของพี่สาวของเธอเอง แต่คนแก่คนนี้ลำเอียงเกินไปเธอจึงคิดแผนชั่วร้ายนี้เพื่อปิดปากของคุณเจนนิงส์!”
“ผมเป็นแค่เบี้ยในมือของเธอตลอดเวลา ผมไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับกระบวนการวางแผน!”
“นอกจากนี้ที่กลับมาในห้องโถงสาเหตุที่ผมพยายามให้คุณเจนนิงส์ออกไปก็เพราะว่าผมไม่อยากเอาเปรียบเธอ”
“ผมยอมรับว่าก่อนที่ผมจะรู้ว่าเธอเป็นภรรยาของคุณผมชื่นชมเธอมาก อย่างไรก็ตามเพราะผมชื่นชมเธอผมต้องการเอาชนะใจเธอก่อนที่จะได้ร่างกายของเธอ ผมจะทำร้ายเธอได้อย่างไร?
“มันเกิดขึ้นกับผมว่าถ้าผมไม่ตกลงที่จะร่วมมือเจนนิงส์ก็คงคิดวิธีอื่นที่จะจัดการกับเธอ! นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมผมถึงตัดสินใจพาเธอไป”
“ถ้าผมรู้ว่าเธอเป็นภรรยาของคุณผมคงไม่กล้ายั่วโมโหเธอ! ประธานลีย์ นี่คือความจริง!” คำพูดของไอแซคเต็มไปด้วยอารมณ์และซาบซึ้งอย่างยิ่ง
หากไม่ใช่เพราะเนลล์ได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของกองขยะนี้เธอจะต้องมอบเหรียญการแสดงที่สมบทบาทให้กับเขาสำหรับผู้ที่สุดในสิบอันดับแรกในจีน!
เธอตะคอกด้วยเสียงหัวเราะเยือกเย็น กิดเดียนนิ่งไม่ไหวติงและมองไปที่ซิลเวียแทน
“แล้วคุณล่ะ? คุณต้องพูดอะไร?” ซิลเวียสงบลงเมื่อถึงจุดนี้
ท้ายที่สุดเธอเป็นคนที่มีค่าประสบการณ์ชีวิตมานานหลายทศวรรษ ในแง่ของความสงบเธอสูงกว่าไอแซคหลายระดับ
เธอมองไปที่กิดเดียนด้วยความมุ่งมั่นเย็นชาและพูดอย่างเคร่งขรึม
“สิ่งที่เขาพูดเป็นเรื่องไร้สาระทั้งหมด! ฉันไม่เคยคุยอะไรกับเขาเลยและยาในแก้วนั้นก็ถูกเขาจัดการหามา โดยที่ฉันไม่รู้ด้วย!” ริมฝีปากบางของกิดเดียนเม้มเข้าหากัน
ดวงตาด้านล่างของเขาเต็มไปด้วยแสงอันเยือกเย็น แผ่นกระดาษปลิวว่อนระหว่างปลายนิ้วของเขา เมื่อเปลวไฟลุกขึ้นกระดาษก็ลดลงเหลือเพียงขี้เถ้า
ฌอร์นและคนอื่น ๆ ต่างก็หน้าซีดเมื่อดวงตาของพวกเขาเบิกกว้าง
เป็นบริษัทเสื้อผ้าของเจนนิ่งส์มีขนาดค่อนข้างใหญ่และได้รับแรงผลักดันในการพัฒนาที่ดี ประมาณสองนาทีจู่ ๆ เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น
ฌอร์นเหลือบมองกิดเดียนก่อนจะก้าวไปด้านข้างเพื่อรับสาย
“อะไรกัน? เป็นไปได้ยังไง?!” ใบหน้าของซิลเวียซีดลงเช่นกัน เธอเดาได้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น
อย่างไรก็ตามเธอยังไม่อยากจะเชื่อเลยว่า กิดเดียน ลีย์ จะสามารถทำอะไรแบบนั้นได้ในเวลาอันสั้น!
ถ้านี่คือเมืองหลวงเธอเชื่อว่า กิดเดียน ลีย์ มีอำนาจที่จะทำให้บริษัทขึ้นไปในควันได้เพียงแค่ปลายนิ้วสัมผัส อย่างไรก็ตามนี่คือ จินเฉิง!
ครอบครัวเจนนิงส์พัฒนาในจินเฉิงมานานหลายสิบปีและรากของพวกเขาที่นี่ก็ลึก ไม่ใช่แค่ใครก็ตามที่สามารถเคลื่อนย้ายพวกเขาได้แม้ว่าพวกเขาต้องการก็ตาม
อย่างไรก็ตามเมื่อฌอร์นรีบกลับมากระซิบคำพูดสองสามคำในหูของเธอมันก็ทำให้จินตนาการของเธอแตกเป็นเสี่ยง ๆ เธอมองไปที่ผู้ชายที่นั่งอยู่บนโซฟาด้วยความไม่เชื่อซึ่งกำลังทำสีหน้าสงบและไม่แยแส กิดเดียนยิ้ม
เขาไม่ได้บินไปสู่ความโกรธและลักษณะการพูดของเขายังคงรักษาจังหวะที่ไม่เร่งรีบอยู่เสมอ ไม่แม้แต่น้ำเสียงของเขาก็เปลี่ยนไป
อย่างไรก็ตามนี่คือสิ่งที่ทำให้พวกเขารู้สึกหวาดกลัว! ราวกับว่าแม้อากาศจะบีบคั้นเพราะรอยยิ้มของเขา
กิดเดียนพูดอย่างสบาย ๆ
“ยังเหลือเวลาอีก 1 นาที ฉันควรเผาของใครต่อไป”
ในขณะที่เขาพูดเขาได้ติดต่อกับอีกหนึ่งบริษัทภายใต้บริษัทเจนนิงส์… เนลล์ที่นั่งข้าง ๆ เขาและเฝ้าดูอย่างเงียบ ๆ
เผามันเผา!
ไม่ว่าในกรณีใดทรัพย์สินของเจนนิงส์ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเธอตั้งแต่วินาทีที่แม่ของเธอจากไป เธอไม่สามารถแม้แต่จะเริ่มบรรยายได้ว่ารู้สึกสดชื่นเพียงใดที่ได้เห็นการแสดงออกของความกลัวและความเสียใจบนใบหน้าของครอบครัวนี้
พูดตามตรงเนลล์ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม กิดเดียนถึงทำแบบนี้ ด้วยความสามารถของเขาถ้าเขาแค่ต้องการระบายความโกรธแทนเธอจริง ๆ เขาสามารถทำได้โดยไม่จำเป็นต้องบังคับให้พวกเขาพูดความจริง
อย่างไรก็ตามตอนนี้เขากำลังต้มกบลงในน้ำอุ่นทรมานพวกมันทีละนิดและยืนยันว่าพวกเขาพูดความจริงด้วยตัวเอง ทันใดนั้นเนลล์ก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่างและดวงตาของเธอก็กะพริบ เธอรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่นึกไม่ถึง แต่ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มขณะที่ความอบอุ่นพุ่งเข้ามาในหัวใจของเธอ
ผู้ชายคนนี้จริงๆ …
ฌอร์นยืนอยู่ด้านหลังไม่สามารถหยุดนิ่งได้อีกต่อไปเมื่อเห็นว่ากิดเดียนกำลังจะเผาสมบัติของพวกเขาอีกครั้ง
“แม่!”
เขาร้องไห้ใส่ซิลเวีย การแสดงออกของซิลเวียก็ไม่พอใจอย่างเหลือเชื่อ อย่างไรก็ตามมันไม่สามารถช่วยได้ สถานการณ์เลวร้ายตอนนี้ได้
ในเวลานี้พวกเธอเหมือนปลาที่จะถูกเชือดบนเขียง พวกเขาไม่มีแม้แต่ความกล้าหาญ ไม่มีแม้แต่แรงต้านทาน
เป็นเรื่องตลก! ที่จะสู้กับ กิดเดียน ลีย์? นั่นไม่ใช่แค่ขอให้ตาย?
จากการโทรศัพท์ก่อนหน้านี้เธอได้เรียนรู้ว่าเอกสารของ บริษัทที่กิดเดียน เผาได้รับการจัดการทันที
ไม่ใช่การซื้อกิจการ มันเป็นการบงการ! พวกเขาบอกว่าพบปัญหาเกี่ยวกับเสื้อผ้า! ไม่มีใครรู้ว่าผ้าที่ไม่เคยมีปัญหามาสิบปี กลับมีปัญหาผิดพลาดได้อย่างไร! ซิลเวียไม่ได้โง่ เธอรู้ว่านั่นเป็นฝีมือของชายตรงหน้าเธอ อย่างไรก็ตามเธอไม่สามารถทำอะไรกับมันได้!
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เธอก็หายใจเข้าลึก ๆ ในตอนท้ายเธอพูดอย่างช่วยไม่ได้
“ประธานลีย์ คุณอยากฟังอะไร ฉันจะพูด!”
กิดเดียนชำเลืองมองเธอ มันสายเกินไปและเอกสารที่สองในมือของเขาก็สว่างขึ้น
ซิลเวียมองดูเปลวไฟที่ลุกท่วมเอกสารและรู้สึกว่าหัวใจของเธอปวดร้าว
นอกจากซิงเฉิน ซึ่งเป็นบริษัทที่ใหญ่ที่สุดและเป็นความภาคภูมิใจที่สุดของเจนนิ่งส์
ยังเป็นผลกำไรสูงสุดอีกด้วย! อาจกล่าวได้ว่าต้องขอบคุณบริษัทนี้ ที่ทำให้เจนนิงส์เติบโตมาจนถึงทุกวันนี้ได้! เฉพาะกับบริษัทที่ทำกำไรมหาศาลนี้เป็นไปได้ที่พวกเขาจะส่งทรัพยากรไปยัง บริษัทอื่น ๆ เป็นประจำเพื่อบริหารธุรกิจขนาดใหญ่ของครอบครัว
ถ้าบริษัทนี้หายไป เจนนิงส์จะทำอะไรในอนาคต? กิดเดียนดูเหมือนจะไม่รับรู้ถึงความเสียใจของเธอ เขาสลัดขี้เถ้าบนมือออกแล้วใช้กระดาษเช็ดมือเช็ดให้ก่อนเอนหลังพิงโซฟา
“ในที่สุดคุณก็เต็มใจที่จะพูด? จะดีแค่ไหนถ้าคุณตัดสินใจร่วมมือกันก่อนหน้านี้”
ซิลเวีย “ … ”
กิดเดียนเอียงศีรษะและมองไปที่เนลล์ถามเบา ๆ ว่า
“คุณอยากฟังเธอเริ่มพูดจากตรงไหน?” เนลล์กระพริบตาก่อนจะยิ้ม
“มาเริ่มจากจุดที่เธอตัดสินใจ ที่จะทำร้ายฉันกันเถอะ!”
กิดเดียนพยักหน้า “ตกลง”
จากนั้นเขาก็จับมือของเธออย่างเป็นธรรมชาติวางไว้บนตัก แล้วมองซิลเวียราวกับว่าเขากำลังดูละครดีๆ
“คุณเจนนิงส์ เรามาเริ่มกันเลย!”
