ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 41 พบกับคนรู้จักเก่า
แมทธิวเปิดประตูให้เนลล์และถามด้วยความเคารพ
“ตอนนี้ เรากำลังจะไปไหนครับ?”
เนลล์เหลือบมองไปรอบ ๆ และมองไปที่ตู้เซฟที่เบาะหลัง ผ่านไปครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะพูดว่า
“กลับบ้านกันก่อนเถอะ”
หลังจากกลับไปที่สวนลีย์ ป้าจอยซ์เห็นแมทธิวกลับมาพร้อมตู้เซฟขนาดใหญ่ และคิดว่าเนลล์ซื้อเครื่องประดับล้ำค่ามาให้ เธอรีบต้อนรับพวกเขากลับอย่างมีความสุข แต่ไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นสร้อยคอธรรมดาเมื่อเธอขึ้นไปชั้นบนและเปิดตู้เซฟ แม้ว่ารูปร่างจะดูสวยงามและมรกตที่อยู่บนนั้นก็แวววาว แต่ก็ดูไม่มีค่าพอที่จะบรรจุลงในตู้เซฟ! เนลล์ก็รู้สึกอายเล็กน้อยเช่นกัน
แมทธิวเตรียมตู้เซฟไว้เผื่อมีของมีค่าที่ยากต่อการขนย้ายสิ่งที่แม่ทิ้งไว้ข้างหลัง คาดไม่ถึงว่ามันเป็นเพียงสร้อยคอธรรมดา ๆ เนลล์อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ อย่างไรก็ตามเธอดีใจมากที่ในที่สุดก็ได้มรดกของแม่
เธอยืนอยู่ข้างหน้าต่างและมองไปที่สร้อยคอด้านหลังอย่างระมัดระวังภายใต้แสงแดด มีรูปสลักเล็ก ๆ หลายชิ้นอยู่ เป็นชื่อย่อของมารดาของเธอชื่อ ซี เอ็ม
เมื่อแม่ของเธอจากไปอย่างกะทันหันทุกอย่างในบ้านก็ถูกยึดครองโดยแม่และลูกสาวคู่นั้นและตอนนี้สิ่งที่เหลืออยู่ในชื่อของเนลล์ก็คือสิ่งนี้ เมื่อนึกถึงเรื่องนี้เนลล์ก็รู้สึกว่าหัวใจของเธอถูกเผาไหม้ เธอเดินไปที่หน้ากระจกและถอดสร้อยคอสีเงินที่เธอมักจะสวมใส่และสวมสร้อยคอที่ดูแปลกตานี้แทน โชคดีที่สร้อยคอถูกสร้างขึ้นอย่างประณีตแม้ว่าสไตล์จะดูเก่าไปหน่อย แต่ก็ดูไม่แปลกเมื่อเธอสวมมัน เนลล์ยิ้มและห้อยจี้ไว้หลังเสื้อผ้าเพื่อปกปิดมัน จากนั้นเธอก็ตบหน้าอกด้วยความพึงพอใจแล้วหันไปเดินออกไป
ในช่วงบ่ายเธอไปที่วัฒนธรรมซิงฮุย เป็นเวลาหลายวันแล้วที่เธอได้บริษัทมาแต่สองสามวันนี้เธอมีเวลาไม่มากนัก และสามารถตรวจสอบบริษัทด้วยตนเองในวันนี้เท่านั้น ก่อนที่เธอจะออกไปเธอได้โทรหาบุคคลปัจจุบันที่รับผิดชอบดูแลบริษัทเพื่อแจ้งว่าเธอจะมาในวันนี้
เป็นเวลา 14.00 น. เมื่อเธอมาถึงบริษัท ผู้ที่รับเธอมาคือรองประธานลูอิส
บริษัทบันเทิงแตกต่างจาก บริษัท อื่น ๆ เนื่องจากศิลปินเป็นสมาชิกส่วนใหญ่ของบริษัทจึงมีพนักงานไม่มากนักเมื่อเทียบกับอุตสาหกรรมอื่น ๆ นี่เป็นเรื่องจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับซิงฮุย ซึ่งใกล้จะล้มละลาย ไม่มีใครยอมนั่งรอความตายอยู่ตรงนั้น หลังจากซิงฮุยถูกซื้อ และมีเจ้านายคนใหม่ ทุกคนรู้เรื่องนี้แล้ว
ยังคงเป็นที่น่าสงสัยว่าเจ้านายคนใหม่ต้องการทำอะไรกับบริษัท ดังนั้นใครก็ตามที่มีแผนของตัวเองหรือมีความเชื่อมโยงอื่น ๆ ได้ออกจากเรือหรือกระโดดขึ้นเรือเป็นเวลานานก่อนที่จะซื้อกิจการ เหลือเพียงกุ้งไม่กี่ตัวที่ยังคงมึนงงกับการสูญเสีย
รองประธานลูอิส พาเนลล์มาที่สำนักงานของเธอและเล่าเรื่องราวสั้น ๆ เกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบันของบริษัทให้เธอฟัง เนลล์วิเคราะห์โดยละเอียดและพบว่ามันคล้ายกับข้อมูลที่เธอมี
ตอนนี้มีศิลปินเพียงสิบคนในแผนกศิลปินของ บริษัท หนึ่งในนั้นคือกลุ่มชายห้าคนที่เพิ่งเซ็นสัญญาเมื่อปีที่แล้ว แม้ว่าพวกเขาจะถูกเรียกว่ากลุ่ม แต่มันจะถูกต้องมากกว่าที่จะเรียกมันว่าเป็นการบังคับให้ศิลปินกลุ่มหนึ่งซึ่งมีพรสวรรค์ไม่ชัดเจนนัก
นอกจากนี้ยังมีศิลปินที่ไม่ค่อยเป็นที่รู้จัก ผลงานที่ดีที่สุดของพวกเขาจนถึงตอนนี้มีเพียงแค่ขันทีตัวน้อย หรือเป็นโสเภณีในละครและอื่น ๆ สำหรับแผนกเอเจนซี่ตัวแทนที่มีความสามารถเพียงไม่กี่คนได้หนีไปนานแล้ว และสิ่งที่เหลืออยู่คือบัณฑิตใหม่ไม่กี่คนที่มีความสามารถแย่กว่าศิลปินเสียอีก สำหรับแผนกประชาสัมพันธ์พวกเขาก็ไร้ประโยชน์
เป็นเรื่องตลก! อะไรคือประเด็นของการประชาสัมพันธ์เมื่อศิลปินของพวกเขาไม่ได้รับความนิยม? ทำไมไม่สร้างบางสิ่งบางอย่างให้เกิดขึ้นเพื่อให้พวกเขามีชื่อเสียงมากขึ้น?
แม้ว่าพวกเขาจะกลายเป็นคนน่าอับอาย แต่อย่างน้อยพวกเขาก็เป็นที่รู้จักกันดี! เนลล์นับแผนกอื่นอย่างระมัดระวังเช่นกัน พวกเขาก็อยู่ในอาการกังวลเช่นกัน
รองประธานลูอิส แสดงรอยยิ้มที่น่าอึดอัดแต่สุภาพขณะที่เขากำลังรายงาน
“ประธานเจนนิงส์ นี่คือสถานการณ์ปัจจุบันของ บริษัท ของเรา รายงานทั้งหมดอยู่ที่นี่ คุณต้องการอ่านอีกครั้งหรือไม่ ”
เนลล์ส่ายหัว มองไปที่พวกเขาอีกครั้ง?
มันไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่ว่าพวกเขามีศิลปินเพียงสิบคนและไม่มีทรัพยากรเพียงชิ้นเดียว เธอถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ รองประธานลูอิส รู้ดีว่าสถานการณ์ของบริษัท กำลังเลวร้าย ความจริงก็คือเขาเป็นเพียงผู้รับผิดชอบชั่วคราว เขาเคยเป็นเลขามาก่อนหน้านี้ อย่างไรก็ตาม บริษัท กำลังจะปิดตัวลงและทุกคนก็หนีไปดังนั้นเขาจึงได้รับคำสั่งให้ดำรงตำแหน่งรองประธานชั่วคราว ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำให้ บริษัท อยู่ในสถานะปัจจุบัน
“บริษัท ของเรากำลังประสบปัญหาการขาดแคลนทรัพยากรในขณะนี้เนื่องจากเราไม่มีเงินทุนหมุนเวียน ถ้าเราไม่มีเงิน เราไม่สามารถดึงผู้สนับสนุน และหากไม่มีผู้สนับสนุน เราก็ไม่สามารถเซ็นชื่อศิลปินที่ดีได้ สิ่งนี้นำไปสู่วงจรอุบาทว์ที่เรามีอยู่ในปัจจุบัน” เนลล์ยังรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเขา เธอยังคงเงียบและโบกมือ
“เอาล่ะทิ้งรายงานไว้ตอนนี้เลย! ฉันจะหาวิธีแก้ปัญหาเงินทุนหมุนเวียน คุณทำงานหนักมามากแล้ว คุณไปได้แล้ว!” รองประธานลูอิสพยักหน้าและจากไป
หลังจากที่เขาจากไปเนลล์ก็ไปที่แผนกศิลปิน
ศิลปินเป็นจุดแข็งหลักในการต่อสู้ของบริษัทบันเทิง ก่อนหน้านี้เธอได้ทราบคร่าว ๆ เกี่ยวกับคนเหล่านี้บนกระดาษ แต่เธอไม่ได้พบพวกเขาด้วยตนเอง
ในเวลานี้มีอีกหลายคนออกไปทดลองออดิชั่น ดังนั้นจึงมีเพียงกลุ่มชายบางคนเท่านั้นที่ยังคงอยู่ในบริษัท มีรายการวาไรตี้โชว์ ความสามารถที่โด่งดังมากในเดือนหน้า แม้ว่าบริษัทจะรู้ว่ากลุ่มนี้จะมีโอกาสเป็นเพียงก้อนหิมะในเพลิงไฟ แต่ก็เป็นสถานการณ์ที่ไม่มีหวังดังนั้นพวกเขาจึงต้องการให้กลุ่มพยายามต่อไป ตอนนี้พวกเขากำลังซ้อมเต้นอยู่ในห้องออกกำลังกาย
เมื่อเนลล์มาถึงพวกเขากำลังฝึกซ้อมอย่างขะมักเขม้น เธอไม่เข้าไปรบกวนพวกเขาและสังเกตพวกเขาจากด้านนอกผ่านกระจกเท่านั้น
พูดตามตรงแม้ในฐานะเจ้านายของพวกเขา เธอไม่สามารถเถียงได้เลยว่าพวกเขายอดเยี่ยมมาก การแข่งขันในตลาดไอดอลในประเทศนั้นดุเดือด เท่าที่เกี่ยวข้องกับการร้องเพลงและการเต้นรำ พวกเขาเหล่านี้ไม่ได้มีหน้าตาที่น่าทึ่งหรือมีพรสวรรค์ที่น่าทึ่ง คุณสมบัติของพวกเขาอยู่ในระดับปานกลาง ดูเหมือนว่าสิ่งที่เหลืออยู่คือการใช้ความพยายาม น่าเสียดายที่อุตสาหกรรมบันเทิงความพยายามนั้นคุ้มค่าที่จะกล่าวถึงน้อยที่สุด
เนลล์มองดูพวกเขาสักพักก่อนจะจากไป ไม่กี่คนที่ออกไปออดิชั่นกลับมาในตอนเย็น มีชายสองคนและหญิงสามคน เนลล์ค้นพบโดยไม่คาดคิดว่าเด็กผู้หญิงคนหนึ่งคือคนที่เธอรู้จัก
ลูซี่ แคทซ์
เนลล์เคยพบเธอหลายครั้งเมื่อเธอยังดำรงตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์ที่เฟิงฮัว
ลูซี่จบการศึกษาจากศูนย์รวมสถาบันการละครและถือได้ว่ามีพื้นฐานทางวิชาชีพ แม้ว่าหน้าตาของเธอจะไม่ใช่ใบหน้ารูปตัววียอดนิยมในปัจจุบัน แต่เธอก็ยังน่ารักน่าเอ็นดู ในบรรดาผู้มาใหม่ทักษะการแสดงของเธอนั้นโดดเด่นมาก
อย่างไรก็ตามอาจเป็นเพราะข้อ จำกัด ของใบหน้าที่กลมของเธอทำให้เธอไม่สามารถหาแหล่งข้อมูลที่ดีได้ ต่อมาเมื่อสัญญาของเธอหมดลงเธอก็ยกเลิกสัญญากับเฟิงฮัว
เนลล์ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าเธอจะมาที่ซิงฮุย!
