ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก – บทที่ 48 มีชัยในการแข่งขันรอบสุดท้าย

ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 48 มีชัยในการแข่งขันรอบสุดท้าย

เลียมคิดเสมอว่าเนลล์ไม่สามารถแข่งได้

ดังนั้นเขาจึงปฏิเสธคำขอของเธอโดยไม่ลังเลเมื่อเธอหยิบยกขึ้นมาในครั้งแรก แม้ว่าเขาจะตกลงหลังจากได้ยินเกี่ยวกับการเดิมพัน แต่เขาก็ไม่ได้มีความหวังเกี่ยวกับเรื่องนี้มากนัก ใครจะไปรู้ว่าเนลล์เก่งทีเดียว!

เมื่อเลียมมองไปที่รถที่กำลังแล่นตามเขาเขาก็คิดถึงผู้หญิงคนนั้นอย่างเป็นแน่นอน เธอสวมหน้ากากและซ่อนตัวอยู่ด้านหลังเนลล์เมื่อไม่กี่นาทีก่อน

ดวงตาของผู้หญิงนั้นยิ่งดูยิ่งเก่งกาจ เกินจะคาดเดาได้ และมันทำให้เกิดอารมณ์ที่ซับซ้อนและเจ็บปวดมากมายออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจได้อย่างง่ายดาย

‘บ้าจริง! ‘

‘เธอกล้าแสดงออกต่อหน้าฉันได้ยังไง!’

เลียมชกพวงมาลัยและใบหน้าของเขาครุ่นมัวอย่างไม่น่าเชื่อ

‘เธออยากทานข้าวกับฉันไหม?

‘ห๊ะ! ฝันไปเถอะ! ‘

เขาโค้งริมฝีปากของเขาให้เป็นรอยยิ้มที่น่ากลัว ขณะที่เขามองเข้าไปในกระจกมองหลังอีกครั้ง รถที่อยู่ข้างหลังเขายังคงติดตามเขาอย่างใกล้ชิด ซึ่งทำให้เห็นได้ว่านักแข่งรถค่อนข้างชำนาญ

กระนั้นถ้าเนลล์มีฝีมือล่ะ? เขาจะไม่แพ้! เลียมตั้งใจว่าจะไม่ให้ผู้หญิงคนนั้นเข้าใกล้เขาอีกเพื่อทำร้ายเขา! เลียมจึงเหยียบคันเร่งเพื่อเร่งความเร็ว ในทางกลับกันเนลล์รู้สึกตัวเมื่อเธอสังเกตเห็นรถคันข้างหน้าเร่งความเร็ว

‘จิ๊ คุณดูตื่นเต้นมาก ดูเหมือนว่าคุณจะชนะ! ‘

‘น่าเศร้าที่วันนี้คุณโชคไม่ดีที่ได้พบฉัน!’

ในไม่ช้านี้จะมีการหักเลี้ยว 90 องศาข้างหน้า

เนื่องจากเนลล์ติดตามเวลาเธอจึงคิดว่าถึงเวลาแล้ว ใบหน้าของเธอดูดุร้ายในขณะที่เธอเหยียบคันเร่งอย่างกะทันหันและลอยลำอย่างน่าอัศจรรย์เมื่อถึงทางเลี้ยว หลังจากนั้นเธอก็มาถึงข้างรถของเลียม ภายในรถชายคนนั้นรู้สึกประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด การแสดงออกที่รุนแรงบนใบหน้าของเขาดูเย็นชากว่าเดิม

เลียมกดคันเร่งเพื่อเร่งความเร็วอีกครั้ง เนลล์ติดตามอย่างสูสี ข้างสนามสมาชิกจากทั้งสองทีมต่างตกตะลึงเมื่อดูการแข่งขันผ่านจอขนาดใหญ่

‘โอ้พระเจ้า โอ้พระเจ้า โอ้พระเจ้า!’

‘ในที่สุดก็มีใครบางคนทัดเทียมกับ เลียม แจ็คแมน’

ผลลัพธ์ยังไม่ได้ตัดสินใจ แต่อย่างน้อยที่สุดก็มีคนทำลายตำนานเกี่ยวกับเลียม ในฐานะนักแข่งรถที่ไม่มีใครเทียบได้ มันน่ากลัวเกินไป! มันเร้าใจเกินไป! แน่นอนว่าสมาชิกจากม้ามืดตื่นเต้นมากที่สุด พวกเขาไม่ได้มองเนลล์ในแง่ดีในตอนแรก ดังนั้นพวกเขาจึงไม่คิดว่าเธอจะทำให้พวกเขาประหลาดใจ!

‘โอ้พระเจ้าความเร็วนี้แรงคงที่!’

‘แม้แต่ เอ็ลเดอร์ บราเดอร์ลีธ เมื่อสี่ปีก่อนก็ยังไม่สามารถทำได้ใช่ไหม

‘อา เฮอะ, เฮอะ, เฮอะ! พี่ลีย์ดีที่สุดตลอดกาล…อืม…แม้ว่านั่นจะเป็นเพียงสิ่งที่เราคิดเท่านั้น ‘

นักแข่งทั้งสองเข้าใกล้เส้นชัย แต่พวกเขายังอยู่ข้างๆกันทั้งคู่ไม่ยอมหลีกทางให้อีกฝ่าย เลียมแอบเพิ่มความเร็วของเขาอีกครั้งเพื่อให้เกิดการปะทุครั้งสุดท้าย

อย่างไรก็ตามทันใดนั้นรถที่อยู่ข้าง ๆ เขาก็ส่งเสียงดังและฝ่ายตรงข้ามก็เคลื่อนที่เร็วขึ้นและพุ่งผ่านเขาไป เลียมเบิกตากว้าง

‘บ้าเอ้ย!

‘ผู้หญิงคนนั้นเอาชนะฉันได้!’

มันสายไปแล้วที่เขาจะเพิ่มความเร็วและพวกเขาก็ผ่านเส้นชัยเกือบจะในเวลาเดียวกัน ในท้ายที่สุดทีมแข่งม้ามืดก็ได้รับชัยชนะโดยใช้เวลาเพียง 0.04 วินาที! ทุกคนตกตะลึง พวกเขาไม่เชื่อ! เทพแห่งการแข่งรถที่ครองแชมป์มา 4 ปีติดต่อกัน ถูกผู้หญิงคนหนึ่งโจมตีและทำให้ตำแหน่งของเขาถูกปลดออกจากตำแหน่ง!

‘โอ้พระเจ้า! ข่าวนี้คืออะไร? มันน่าตื่นเต้นเกินไป! ‘ ฝูงชนเงียบไปสองสามวินาทีก่อนที่เสียงเชียร์และเสียงกรีดร้องจะดังไปทั่วสถานที่ มันเกิดขึ้นเร็วมากจนทุกคนไม่สามารถตอบสนองได้ทันเวลา

เมื่อฝูงชนรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นพวกเขาก็เห็นเลียมออกจากรถด้วยใบหน้าที่มืดมน เนลล์ก็ออกจากรถของเธอเช่นกันและเธอก็ยังยิ้มด้วยตาที่เจ้าเล่ห์ เธอถอดหมวกกันน็อกออกแล้วสะบัดหางม้าด้วยท่าทางเท่ ๆ ทำให้ผู้ชายนับไม่ถ้วนหลงใหลในความกล้าหาญของเธอ

เธอเดินเข้ามาหาทีมม้ามืดพร้อมหมวกกันน็อคและยิ้มให้กาเร็ธ

“เป็นยังไงบ้าง? ฉันไม่ได้โกหกคุณใช่ไหม” กาเร็ธดูสับสนในดวงตาของเขา

ส่วนสมาชิกในทีมคนอื่น ๆ ต่างดีอกดีใจ กลุ่มคนที่ล้อมเนลล์ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอเป็นผู้หญิงและพวกเขาทั้งหมดเป็นผู้ชายพวกเขาคงจะอุ้มเธอขึ้นมาและเหวี่ยง

พิธีมอบรางวัลเกิดขึ้นหลังจากการแข่งขันจบลง เนลล์แชมป์เปี้ยนที่สมควรได้รับถูกเพื่อนร่วมทีมผลักขึ้นเวที อย่างไรก็ตามผู้เข้าร่วมการแข่งขันเข้าร่วมการแข่งขันเป็นทีมดังนั้นความรุ่งโรจน์จึงเป็นของเธอทั้งทีม

เมื่อเนลล์ได้รับรางวัลเลียมและเพื่อนร่วมทีมก็แยกย้ายกันไปแล้ว เธอถือถ้วยรางวัลและมอบให้กับกาเร็ธ

“ผู้กำกับลีย์ คุณจะทำตามสัญญาใช่ไหม?” กาเร็ธมองเธอและพยักหน้าอย่างแน่วแน่

“คุณทำได้ดังนั้นผมจะรักษาคำพูดของผมด้วย ที่กล่าวว่า ‘แม่น้ำที่ซ่อนอยู่:แอชลีย์’ แสดงถึงการทำงานหนักมาหลายปีของฉัน ถ้านักแสดงสมทบทำตัวแย่ละครจะเจ๊ง”

“ผมจะสัญญาว่าถ้ามีโอกาสจะแข่งขันอย่างยุติธรรม บทบาทนี้เป็นของคุณ ถ้าคุณมีความสามารถนั้นถ้าคุณทำไม่ได้ผมจะไม่ปล่อยคุณแน่ แม้ว่าผมจะถูกกล่าวหาว่าแสดงความเชื่อถือที่ไม่ดีก็ตาม”

เนลล์หัวเราะเบา ๆ

“แน่นอนฉันไม่ได้หวังว่าจะได้รับบทบาทนี้ผ่านการแข่งขันรถ ไม่ต้องกังวลฉันแค่ต้องการการแข่งขันที่ยุติธรรม ว่างเมื่อไหร่ ฉันจะพาใครบางคนมาออดิชั่น”

กาเร็ธ พยักหน้า

“พรุ่งนี้เช้า! ผมจะรอที่สำนักงานของผม”

“ตกลงค่ะ!”

เนลล์เพิ่งนึกถึงเจเน็ตได้หลังจากที่เธอนัดกับกาเร็ธ อย่างไรก็ตามเธอไม่สามารถมองเห็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอได้ไม่ว่าเธอจะมองอย่างไร

ตอนแรกเนลล์คิดว่าเจเน็ตอยู่กับทีมอินทรีบิน เธอมองหาเท่าที่จะทำได้ แต่เธอสังเกตเห็นเพียงเลียมหน้าคลุมเครือเดินหนีไปกับเพื่อนร่วมทีม ไม่มีวี่แววของเจเน็ต

เนลล์ขมวดคิ้วอย่างช่วยไม่ได้

‘สาวน้อยคนนั้นไปไหน?’

เนลล์หยิบโทรศัพท์เพื่อโทรหาเจเน็ต แต่เธอไม่รับสาย เธอทำอะไรไม่ถูกเธอทำได้เพียงขอให้สมาชิกทีมม้ามืด ช่วยมองหาเพื่อนสนิทของเธอ

ท้ายที่สุดสนามแข่งอยู่ในสถานที่ที่ค่อนข้างห่างไกล เจเน็ตเป็นสุภาพสตรีและเป็นคนดัง ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากที่จะจัดการหากเกิดอะไรขึ้น

ขณะที่เนลล์และคนอื่น ๆ มองไปทุกที่อีกด้านหนึ่งในลานจอดรถ … เจเน็ตก้มตัวขณะเดินไปที่รถอย่างเงียบ ๆ เธอหยิบกุญแจออกมาจากกระเป๋และไขรถเพื่อที่เธอจะได้ขับมันออกไป

ทันใดนั้น ก็มีแขนยื่นขึ้นเหนือศีรษะของเธอ ขณะที่มีคนกดประตู หัวใจของเจเน็ตเต้นผิดจังหวะ แน่นอนว่าเมื่อเธอหันไปมองเธอก็เห็นชายผู้ไร้อารมณ์ยืนอยู่ข้างหลังเธอ ความเงียบอยู่รอบตัวพวกเขา เมื่อเทียบกับฉากโห่ร้องที่สนามแข่งแล้วที่จอดรถเงียบกว่ามาก

เห็นไฟถนนสลัวอยู่ห่างออกไปและดูเหมือนไข่แดงที่ปรุงสุกแล้วสองสามฟองบนท้องฟ้ายามค่ำคืนที่มืดมิด แทนที่จะสดใสและอบอุ่นพวกเขากลับให้ความรู้สึกเย็นชาและโดดเดี่ยว เจเน็ตฝืนยิ้มและยืดหลังให้ตรง

“คุณออกมาทำไม?” เธอก้มหัวลงเพื่อหลบสายตาของเลียม แม้ว่าเธอจะพยายามอย่างหนักที่จะดูนิ่ง แต่ร่างกายที่ตึงเครียดและน้ำเสียงที่สั่นเทาของเธอก็แสดงให้เห็นว่าเธอประหม่าเพียงใด

เลียมดึงกุญแจออกจากมือของเธอและเก็บไว้ในกระเป๋าของเขา เขามองลงมาที่เธอจากด้านบน

คนหล่อดูไม่อ่อนโยนเลย ใบหน้าที่ดูเย็นชาและดุร้ายสามารถมองเห็นได้บนใบหน้าเชิงมุมของเขา เมื่อเขารักษาใบหน้าตรงเขาดูเหมือนไม่แยแสและเย็นชา

“คุณไม่อยากทานข้าวกับผมเหรอ? เธอชนะการแข่งขันทำไมคุณถึงวิ่งหนี?”