ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 68 เขาจะไปด้วย
ตาของเนลล์หมกมุ่น
เธอเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า
“ไม่ดีกว่าเหรอ? เป็นเวลาห้าปีแล้วที่เกิดเหตุการณ์ขึ้นและฉันไม่ต้องการที่จะนำมันกลับมาอีก แต่ถ้ามีใครมาขุดและจงใจหาเรื่องกับฉันเพื่อทำให้ฉันไม่มีความสุขฉันก็ไม่ควรปล่อยพวกเขาไปง่ายๆใช่ไหม?” เจเน็ตประหลาดใจเล็กน้อย
“เนลลี่แกคิดวิธีจัดการกับพวกเขาหรือยัง?” ริมฝีปากของเนลล์โค้งงอ
“แกจะรู้ว่าเมื่อถึงเวลา” เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วและผ่านไปหนึ่งสัปดาห์
คริสต์มาสอยู่ในอีกสองวัน ในบริษัท ประธานของบริษัท กิดเดียน ลีย์ มองไปที่ผ้าพันคอที่แขวนอยู่บนชั้นวางและยิ้ม เขากดสายภายในและเรียกแมทธิวเข้ามา
“ท่านประธานเรียกผม?” กิดเดียนถามว่า
“คุณได้ทำในสิ่งที่ผมขอแล้วหรือยัง?” แมทธิวตกตะลึง แต่ตอบสนองอย่างรวดเร็วต่อสิ่งที่กิดเดียนกำลังถาม
เขารีบตอบว่า
“เสร็จแล้วครับ”
“หืม พาฉันไปดูหลังเลิกงานด้วย”
“รับทราบครับ” ทันใดนั้นแมทธิวก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาและดึงคำเชิญออกมาจากกระเป๋าเสื้อ
“ประธานนี่เป็นคำเชิญสำหรับคุณจาก โรงเรียนมัธยมปลายอาเชอ พวกเขากำลังจัดงานฉลองครบรอบ 70 ปีในสุดสัปดาห์นี้และได้เชิญคุณเข้าร่วม คุณต้องการที่จะไป?” กิดเดียนหยุดชั่วคราว
เขารู้สึกได้โดยไม่รู้ตัวว่าชื่อ โรงเรียนมัธยมปลายอาเชอ นั้นดูคุ้นเคย แมทธิวรีบเตือนเขา
“คุณผู้หญิงเรียนที่โรงเรียนนี้” ในที่สุดกิดเดียนก็จำได้ว่าสิ่งนี้ดูเหมือนจะเป็นเช่นนั้น สีหน้าของเขาไม่แยแส
“เธอจะไปเหรอ?”
“ผมเชื่อว่าเธอไปครับ”
“งั้นฉันจะไปด้วย!”
“เข้าใจแล้วครับ”
ในตอนเย็นหลังจากที่เนลล์กลับบ้านเธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จและออกมาเมื่อกิดเดียนถามว่า
“ผมได้ยินมาว่าคุณจะไปร่วมงานฉลองโรงเรียนในวันมะรืนนี้?” เนลล์หันกลับมาและเห็นเขานั่งอยู่บนโซฟา เธอพยักหน้า
“ใช่มีอะไรเหรอ?” สายตาของชายคนนั้นดูขมขื่นเล็กน้อย
“มะรืนนี้คือวันคริสต์มาส”
เนลล์ตะลึง ค่อนข้างงุนงงเธอชี้ไปที่ผ้าพันคอที่พาดอยู่เหนือไม้แขวนเสื้อที่เขาสวมใส่แทบทุกวันตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมา
“ฉันให้ของขวัญคุณแล้วไม่ใช่เหรอ?” กิดเดียน
“ … ” หน้าอกของเขาเจ็บปวด อย่างไงก็ตามเขารู้สึกไม่ดีแต่เขาต้องเก็บมันไว้
“ผมยังไม่ได้ตอบแทนคุณสำหรับสิ่งนั้นเลย ทำไมวันนั้นเราไม่ทานอาหารเย็นด้วยกัน?”
“ไม่เป็นไร ฉันตกลงที่จะกินข้าวกับแจนแล้วเราจะไปงานเลี้ยงฉลองของโรงเรียนหลังจากนั้นด้วย!” กิดเดียน
“ … ”
‘ลืมมันไปซะ ผมยอมแพ้”
ในวันหยุดสุดสัปดาห์เนลล์ตื่นแต่เช้า เธอไม่ได้รีบร้อน แต่มีบางอย่างที่เธอต้องจัดการที่ซิงฮุย ดังนั้นเธอจึงรีบจัดการเรื่องเหล่านั้นเพื่อเข้าร่วมงานฉลองของโรงเรียนในตอนเย็น
เมื่อเธอทำงานเสร็จก็เป็นเวลา 15:00 น. เจเน็ตโทรหาเธอหลายครั้งแล้ว เนลล์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
“คุณนายฉันเพิ่งทำงานเสร็จและกำลังเดินทางไป รอฉันได้ไหม?” เจเน็ตไม่พอใจ
“ฉันรอแกมาสองชั่วโมงแล้วคุณเจนนิงส์ เนื่องจากแกได้ตกลงที่จะไปงานเฉลิมฉลองแล้ว แกจะจริงจังมากกว่านี้ไม่ได้หรือ? แม้ว่าจะไม่ได้ทำเพื่อชื่อเสียงของโรงเรียน แต่อย่างน้อยแกก็แต่งตัวให้โดดเด่นในงานปาร์ตี้ได้ไหม?” เนลล์หัวเราะ
“ฉันยังมีเวลาอีกสามชั่วโมงใช่ไหม?”
“พระเจ้า!” เจเน็ตทำราวกับว่าเธอได้ยินเรื่องตลก
“แกต้องแต่งตัวแต่งหน้าและแต่งทรงผม สามชั่วโมงจะเพียงพอได้อย่างไร? ฉันเตรียมตัวมาสองชั่วโมงแล้ว” เนลล์หัวเราะเบา ๆ
“นั่นเป็นเพราะแกเป็นคนดังที่มีส่วนร่วมในการแสดงตอนกลางคืนสำหรับฉัน ฉันเป็นเพียงส่วนหนึ่งของผู้ชมที่นั่งอยู่หน้าเวทีปรบมือต้อนรับแก ดังนั้นฉันจึงไม่จำเป็นต้องแต่งตัวอลังการขนาดนั้น” เจเน็ตเร่งอย่างไม่สบอารมณ์
“ก็ได้ ฉันไม่สนใจหรอกว่าแกอยากจะเป็นแกรนด์หรือไม่ แต่แค่รีบมาที่นี่ฉันรอแกอยู่ที่นี่มานานแล้ว”
“เอาล่ะฉันจะไปที่นั่น”
เมื่อเธอมาถึงสตูดิโอที่เจเน็ตอยู่เธอก็เห็นเจเน็ตนั่งอยู่ที่นั่นพร้อมกับจัดทรงผมเรียบร้อยแล้ว เจเน็ตกำลังแต่งหน้าเสร็จ เมื่อเห็นเนลล์มาถึงเจเน็ตก็รีบพูดว่า
“ก่อนอื่นแกต้องฟังฉันวันนี้! แกจะใส่อะไรก็ได้ที่ฉันบอกให้แกใส่ และแกจะแต่งหน้าแบบไหนก็ได้ที่ฉันบอกให้แกแต่ง ไม่อนุญาตให้มีการคัดค้านหรือแสดงความคิดเห็นใด ๆ ”
เนลล์ “ … ”
ก่อนที่เธอจะมีโอกาสตอบสไตลิสต์สองคนก็เดินผ่านไป เจเน็ตชี้ไปที่เนลล์และสั่งพวกเขา
“นั่นคือเธอเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน วันนี้คุณต้องแต่งตัวให้เธอสวยงาม หากใครเหนือกว่าเธอในคืนนี้แสดงว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเทคนิคของคุณ ฉันจะยิงพวกคุณทั้งหมดถ้ามันเกิดขึ้น!”
สไตลิสต์ตอบตกลงอย่างรวดเร็ว เนลล์สับสนเล็กน้อย
“แจน แกกำลังทำอะไรอยู่” เจเน็ตยิ้มให้เธออย่างลึกลับ
“เนลลี่! แกเห็นไหมว่าฉันปฏิบัติกับแกดีแค่ไหน? พวกนั้นมองลงมาที่คุณและต้องการทำให้คุณสนุกใช่มั้ย? ฉันจะไม่ปล่อยให้พวกเขาทำ! คืนนี้เนลลี่ของฉันต้องเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดในงานปาร์ตี้!”
เธอเอื้อมมือไปแกล้งเนล เนลล์อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ
“ได้เลย! แกจะยิงนะสิ” เธอรู้ว่าเจเน็ตกำลังทำสิ่งนี้เพื่อเธอ นอกจากนี้เธอไม่ได้ตั้งใจที่จะเป็นพรมเช็ดเท้าในคืนนี้ดังนั้นเธอจึงทำตามแผนของเจเน็ต
ผ่านไปสามชั่วโมงทั้งคู่ก็พร้อม สไตลิสต์ได้เลือกชุดปักด้วยมือสีฟ้าสำหรับเนลล์
ชุดนี้มีดีไซน์แบบท่อนบนส่วนหน้าอกคอและครึ่งหนึ่งของแขนทำจากผ้าโปร่ง ด้านบนเป็นลายดอกไม้วาดด้วยมือฝังด้วยเพชรเม็ดเล็กที่ส่องแสงแวววาว
ด้านล่างของชุดเป็นแบบหางปลา จากหน้าอกถึงต้นขาเป็นมหาสมุทรสีฟ้าขนาดใหญ่ แต่เมื่อมาถึงน่องมันจะเปลี่ยนเป็นตาข่ายโปร่งใสที่ดูเหมือนดวงดาวที่แผ่กระจายไปจนถึงชายหางปลา นอกจากนี้ยังเต็มไปด้วยลวดลายปักด้วยมือที่ทำให้ใคร ๆ ก็อดไม่ได้ที่จะค้นพบฝีมืออันชาญฉลาด
รูปร่างของเนลล์นั้นดูดีเป็นธรรมชาติ แต่เจเน็ตไม่คาดคิดว่ามันจะดีขนาดนี้ ชายเสื้อหางปลาเน้นรูปร่างของเธออย่างแท้จริง หลังส่วนโค้งด้านล่างทั้งหมดของเธอเรียวและตรงและเส้นแคบ ๆ ที่เอวของเธอถูกเน้นด้วยความเซ็กซี่ที่แตกต่างกันเนื่องจากการออกแบบที่เปิดหลัง
ในคำพูดของเจเน็ตเธอสวยมาก! เนลล์มองดูตัวเองในกระจกและก็รู้สึกตกตะลึงไปชั่วขณะ
ว่ากันว่าผู้คนอาศัยการร้อยไหมและการแต่งหน้า ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องจริง สไตลิสต์ยังเลือกรองเท้าส้นสูงสีเงินให้เธอพร้อมกระเป๋าถือและเครื่องประดับที่เข้ากัน เธอดูสดใสและมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น เจเน็ตพยักหน้ารับคำชม
“เนลลี่แกจะทำให้ทุกคนหายใจไม่ออกในคืนนี้ รับรองได้เลย!”
เนลล์หัวเราะ เธอไม่สนใจว่าเธอจะโดดเด่นหรือไม่ แต่จู่ ๆ ก็เกิดขึ้นกับเธอว่าเนื่องจากเป็นงานฉลองครบรอบโรงเรียนและเธอได้รับเชิญจะมีใครบางคนอยู่ที่นั่นด้วย! มีผู้ที่ต้องจะบีบเธอทุกวันโดยหวังว่าเธอจะมีชีวิตที่ไม่ดี เธอจะปล่อยให้พวกเขาทำตามที่พวกเขาพอใจได้อย่างไร?
