ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 77 ไม่มีทาง
เซลีนพูดไม่ออกและความเงียบที่เกิดระหว่างพวกเขา ไม่กี่วินาทีต่อมาเธอก็หัวเราะคิกคัก เธอเงยหน้าขึ้นเพื่อพบกับการจ้องมองของเนลล์เธอโพล่งอย่างเย็นชา
“เธอคิดว่าหลอกฉันได้เหรอ?” เนลล์เดาะลิ้นของเธอและส่ายหัว
“ก็ดี ถ้าเธอไม่เชื่อฉัน” เซลีนมองอย่างไม่พอใจ
”ทั้งหมดนี้เธอหมายถึงอะไร?”
“อ่อ ไม่มีอะไร จะดีมากถ้าเธอได้มันไป แต่ก็ไม่สำคัญว่าเธอจะได้หรือไม่ได้ ความตั้งใจของฉันคือบอกให้เธอรู้ว่า เธอทำให้ฉันไม่ทันระวังตัวเมื่อห้าปีก่อน แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเมื่อก่อน!
“เธออาจเข้าใจผิดคิดว่าฉันโง่ขนาดนั้น ฉันรู้ว่าเธอ และลิลี่กำลังจะวางแผนเพื่อล่อฉันมาที่นี่ และทำลายชื่อที่ฉันสร้างขึ้นมาด้วยตัวเอง ตอนนี้คิดว่าฉันจะโง่เหรอที่ไม่ได้เตรียมตัวอะไรมา?” หน้าเซลีนถอดสี เซลีนส่ายหัวเพราะไม่อยากจะเชื่อ
“ไม่มีทาง! ถ้าเธอมีหลักฐานจริง ทำไมเมื่อห้าปีก่อนเธอถึงไม่ออกมาแก้ตัว? ” เนลล์หัวเราะเยาะ เธอหันหลังกลับไปพร้อมเดินจากไปโดยไม่มีคำพูดใด ๆ เซลีนเอื้อมมือเพื่อไปจับเธอ
“หยุดอยู่ตรงนั้น! มาเคลียร์กันก่อน … ” อย่างไรก็ตามร่างหนึ่งรีบวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วและกระแทกเข้าที่เซลีนอย่างรวดเร็ว
“อ๊ะ!” ท่ามกลางเสียงกรีดร้อง การตอบสนองของเนลล์เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ทำให้เจเน็ตหยุดชะงัก เธอหันไปมองและพบว่ากระโปรงครึ่งหนึ่งของเซลีนชุ่มไปด้วยไวน์แดง
“อ๊ะ! ฉันขอโทษ ขอโทษจริง ๆ โชคชะตาเข้าข้างอะไรอย่างนี้คุณไม่คิดเหรอ? ฉันไม่สามารถหยุดเวลาเพื่อวิ่งมาที่นี่และพุ่งเข้าใส่คุณ!”
เจเน็ตแสยะยิ้มขณะหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเพื่อช่วยเช็ดไวน์แดง แน่นอนเซลีนไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเธอ กลัวว่าเจเน็ตอาจจะทำอะไรแปลก ๆ อย่างเช่นผลักเธอ เซลีนรีบถอยออก
“อย่าเข้ามาใกล้อีก!”
“ฮึก ! คุณเองที่ปฏิเสธความช่วยเหลือของฉัน ดังนั้นอย่ามาโทษว่าฉันไม่ได้ขอโทษนะ!” ด้วยเหตุนี้เจเน็ตจึงดึงสติรู้สึกผิดชอบที่ชัดเจนกลับมา เซลีนเปลี่ยนเป็นสีหน้าเขร่งขรึมที่ใบหน้า เจเน็ตยิ้ม
“อย่าโกรธสิ เป็นเพียงชุดเดรสเท่านั้น ชุดที่น่าเกลียดและทำให้คุณดูเหมือนหญิงชราที่ตั้งครรภ์ ฉันช่วยคุณด้วยการทำให้มันสกปรก ที่แย่ที่สุดฉันจะซื้อชุดใหม่ให้คุณ”
“ … ”
“อ่อ ใช่สิ สตรีมีครรภ์ไม่ควรโกรธ คุณอาจมีความเสี่ยงที่จะทำร้ายทารก หากคุณรู้สึกไม่สบายตัว นี่เป็นเพียงชิ้นส่วนที่ต้องต่อรองสำหรับคุณที่จะแต่งงานกับครอบครัวมอร์ตัน ดังนั้นคุณต้องรักษาให้ดีเลยนะ”
เซลีนกำลังฟูมฟาย หลังจากที่มีอาไปส่งเอมิลี่หลับไป มีอาก็กลับมาหาเซลีนเพราะเธอกังวลว่าเซลีนอยู่ข้างล่างคนเดียว เมื่อเห็นชุดเซลีนชุ่มไปด้วยไวน์แดง
“เซลีน เกิดอะไรขึ้น?” เซลีนจ้องเขม็งไปที่เจเน็ตโดยไม่มีคำพูดใด ๆ มองเหมือนจะฆ่า เจเน็ตมองไปที่มีอาด้วยรอยยิ้มที่สดใสโดยไม่สนใจเซลีน
“ไม่มีอะไร อุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะ ฉันทำให้ชุดของเธอสกปรก เธออยู่ที่นี่แล้ว งั้นเราจะให้คุณดูแลแล้วกัน! หญิงตั้งครรภ์ต้องได้รับการดูแล เราไม่อยากก้าวก่ายอะไรอีกแล้ว ดังนั้นเราต้องขอโทษด้วยละกัน ลาก่อน” เธอดึงเนลล์ตามไปด้วยและก้าวออกไป
“ … ” เนลล์ประหลาดใจกับการปรากฏตัวของเจเน็ตอย่างกะทันหัน เธออดไม่ได้ที่จะหัวเราะย้อนกลับไปตอนที่เซลีนพูดไม่ออก เธอดึงมือของเจเน็ตเธอถามว่า
“เอ๊ะ แกอยู่ที่ไหน? แกหายไปนานมาก” เจเน็ตกระพริบตาถี่และเธอให้คำตอบที่คลุมเครือ
“ป่าวนะ ฉันเพิ่งได้เจอกับคนที่คุ้นเคยเพียงไม่กี่คนเอง” เจเน็ตเปลี่ยนหัวข้อเพื่อหลีกเลี่ยงความต่อเนื่องของคำถาม
“โอ้ใช่ แกได้บอกความลับกับเซลีนหรือเปล่า?” เนลล์ยิ้ม
“อืม ฉันบอก”
“เธอเชื่อแกไหม?”
“ฉันไม่แน่ใจว่าเธอเชื่อหรือไม่ แต่อย่างน้อยที่สุดมันก็ทำให้เกิดความสงสัย” เธอใช้เวลาสักครู่ก่อนที่จะพึมพำด้วยสายตาที่หดหู่
“ขอโทษที่ทำให้แกลำบากในคืนนี้” เจเน็ตฉายแววยิ้ม
“ไม่มีปัญหา ฉันอาจไม่ได้ช่วยเหลือในด้านอื่น ๆ มากนัก แต่ฉันสามารถช่วยได้อย่างแน่นอน ไม่ต้องกังวล! หากใครกล้าปรากฏตัวในคืนนี้ ฉันจะพาพวกเขามาให้แกเอง” ความมั่นใจของเจเน็ตทำให้พยักหน้าจากเนลล์และเกิดรอยยิ้ม
ในอีกด้านหนึ่ง ภายใต้บริษัทของมีอา เซลีนกลับไปที่ห้องของเธอเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า
เนื่องจากโรงแรมทั้งหมดถูกจองไว้สำหรับจัดงานส่วนตัวแขกที่มาร่วมงานส่วนใหญ่แบ่งออกเป็นห้องพักแต่ละห้อง เพื่อให้พวกเขาได้พักผ่อนหลังจากสังสรรค์กันจนดึกดื่น ไม่มีความเร่งรีบสำหรับพวกเขาที่จะกลับ ห้องของเซลีนและมีอาอยู่บนชั้นแปด
เมื่อพวกเขาก้าวเข้ามาในห้องมีอาไม่สามารถทนความอยากรู้ของเธอได้อีกต่อไปและถามออกมาด้วยความโกรธ
“พวกเขาล้ำเส้น! สาดไวน์ใส่คุณในที่สาธารณะ?” เซลีนดูน่าเบื่อหน่ายตัวเอง
“เนลล์ไม่กล้าทำหรอก มันคือเจเน็ต”
“นังนั่น!” การเป่าปากท่อนบนของเธอมีอาหายใจด้วยฟันที่ขบกัน
“เป็นเพียงเพราะพ่อของเธอเป็นประธานบริษัท แฮนค็อก เอ็นเตอร์ไพรส์ นี่คือการแสดงอำนาจเหรอ” เซลีนยิ้มเยาะ
“ตัวตนของเธอในฐานะลูกสาวของ แฮนค็อก เอ็นเตอร์ไพรส์ นั้นน่าประทับใจพอสมควร! อย่างน้อยก็น่าประทับใจกว่าคุณและฉัน!”
“แต่…”
“พอแล้ว เลิกถามสักที เอาชุดมาให้ฉัน พี่เจยังรออยู่ชั้นล่าง ฉันต้องไปเร็ว ๆ ” มีอานำชุดมาให้เธอโดยไม่มีคำพูดใด ๆ
หลังจากมีอาจากไป เซลีนก็เดินเข้าไปในห้องน้ำล้างมือขณะที่ครุ่นคิดอยู่ลึก ๆ หลังจากล้างมือแล้วเธอก็เหลือบมองใบหน้าที่สวยงามในกระจกจ้องมองไปยังความคิดอย่างว่างเปล่า คำพูดของเนลล์เมื่อครู่อยู่ในหูของเธอ
“คุณแน่ใจจริง ๆ หรือว่าเอกสารที่ขโมยจากคอมพิวเตอร์ของฉันเมื่อห้าปีก่อนเป็นต้นฉบับ?”
เซลีนรู้สึกแน่นหน้าอกมและกลับมาดูใบหน้าที่แน่ใจและมั่นใจบนใบหน้าของเนลล์อีกครั้ง มันเป็นไปไม่ได้!
เธอคัดลอกต้นฉบับจากคอมพิวเตอร์ของเนลล์จริง ๆ ถูกต้อง เนลล์ไม่ควรมีสำเนาอีก! แต่เหตุใดจึงเกิดความไม่สบายใจขึ้น?
เธอรู้จักเนลล์เป็นอย่างดี! เนลล์จะไม่พูดคำเหล่านั้นต่อหน้าเธอโดยไม่มีความจริงแน่นอน! เธอจะไม่พูดโกหกเพราะเธอไม่ใช่คนแบบนั้น! อย่างไรก็ตาม… ถ้ามันไม่ใช่ความจริงล่ะ?
จะดีเหรอถ้าเธอโกหก เซลีน? แค่ลองใจเธอ? ด้วยความหวังว่าเธอจะยอมทำตามและยกโทษจากการที่ทำให้เนลล์ลำบากในวันนี้?
มันค่อนข้างไม่น่าจะเป็นไปได้ เซลีนขมวดคิ้ว จิตใจของเธอยุ่งเหยิงไม่สามารถตัดหัวหรือหางออกจากมันได้ มันทำให้เธอเสียสมดุล
ในช่วงห้าปีที่ผ่านมา คนนอกเห็นเธอในวันที่ดีขึ้นเท่านั้นและไม่เคยรู้เลยว่าเธอทำงานหนักแค่ไหน การตลาดเพียงอย่างเดียวไม่ได้ทำให้เธอไปถึงจุดที่เธออยู่ในวันนี้ เป็นการเสียสละและทำงานหนักอย่างแท้จริง ด้วยความที่เธอต้องปีนมาถึงจุดนี้เธอจะไม่ยอมให้ตัวเองล้มลงแน่
เซลีนใช้ความพยายามอย่างหนักในการเตะเนลล์ไปที่ขอบถนน และขโมยหัวใจของเจสัน ตอนนี้เธอใช้ชีวิตอย่างที่ต้องการมาตลอดเธอจะยอมให้ใครมาพรากมันไปได้อย่างไร? เป็นไปไม่ได้ ไม่มีทาง! ด้วยเหตุนี้เธอจึงหายใจเข้าลึก ๆ
จากนั้นมาเคาะประตู
