ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก – บทที่ 92 เรียกผมว่าสามี

ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 92 เรียกผมว่าสามี

ใบหน้าที่อ่อนโยนของหญิงสาวลูบที่แขนของเขาทำให้เกิดความร้อน

ลูกกระเดือกของเขาขยับขึ้นและลงขณะที่พูดด้วยเสียงแหบห้าว

“โอเค รอเดี๋ยว” กิดเดียนจอดรถที่ข้างทางแล้วหยิบขวดน้ำขึ้นมาจากท้ายรถก่อนจะกลับขึ้นรถ เขาวางตำแหน่งน้ำไว้ที่ปากของเธออย่างระมัดระวัง

“เนลลี่ นี่น้ำ” เนลล์จับมือของเขาเอาไว้สองสามอึกใหญ่

น้ำเย็นล้างความร้อนในลำคอของเธอออกไปชั่วขณะ แต่เพียงไม่กี่วินาทีความรู้สึกที่ทำให้มึนงงและเดือดก็ส่งคลื่นผ่านร่างกายของเธอ

เธอไม่สามารถทนได้อีกต่อไป เธอดึงคอเสื้อของเธอออกและทิ้งลงพื้นบนเบาะ

“ฉันรู้สึกไม่ดีจริงๆ” กิดเดียนคาดเข็มขัดนิรภัยและพูดเสียงห้าวว่า

“ทนอีกนิด เราจะไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้”

เนลล์ล้มลงไปด้านข้าง และศีรษะของเธอก็ตกลงบนไหล่ของเขา ถ้าไม่ใช่เพราะคาดเข็มขัดนิรภัยเธออาจจะตกอยู่ในอ้อมแขนของเขา

“กิดเดียน ลีย์ ฉันไม่สามารถทนมันได้อีกต่อไป อย่าไปโรงพยาบาลเลยนะ” เขามีมือข้างหนึ่งอยู่บนพวงมาลัยและมือข้างหนึ่งก็จับผู้หญิงคนนั้นขึ้นมา

“บาดแผลบนร่างกายของคุณจำเป็นต้องได้รับการดูแล ขอให้ตอนนี้ดีขึ้นก่อน อดทนกับมันอีกสักนิด”

กิดเดียนจับพวงมาลัยให้แน่นขึ้น กิดเดียนก็เหลือบไปเห็นตึกอพาร์ตเมนต์ระดับไฮเอนด์ที่อยู่ใกล้ ๆ ดูเหมือนเขาจะจำได้ว่าเป็นเจ้าของทรัพย์สินที่นั่น ดังนั้นเขาจึงขับรถไปทางนั้น

รถแล่นเข้ามาในอพาร์ตเมนต์อย่างรวดเร็วเมื่อเขาได้ยินเสียงคลิกเบา ๆ เนลล์ปลดเข็มขัดนิรภัยออก ร่างกายของกิดเดียนเต้นแรงด้วยการกระทำและคำพูดของเธอ เขาพูดด้วยเสียงแหบพร่า

“เนลลี่นั่งนิ่ง ๆ ผมกำลังขับรถอยู่”

“ไม่!”

ขณะที่ศีรษะของเธออยู่ในอ้อมอก เธอถูกับร่างกายของเขา ทำอะไรไม่ถูกกิดเดียนปล่อยแขนของเขาเพื่อพันธนาการเธอและเอาหัวพิงไหล่ของเขา

“งั้นนั่งตรงนั้นดี ๆ อย่าขยับเราจะไปถึงที่นั่นในไม่ช้า”

“ ได้เลยค่ะ คุณสามี”

“ กรี๊ดดดด!”

ท่ามกลางการเบรกกะทันหันกิดเดียนเกือบสูญเสียการควบคุมล้อ เขาสูดลมหายใจอย่างแรง

“เนลล์ เจนนิงส์!”

“ห๊ะ?”

ผู้หญิงในอ้อมกอดของเขาเงยหน้าขึ้นด้วยความงุนงง ดวงตาที่เป็นประกายแวววาวเหล่านั้นจ้องมาที่เขาเหมือนกวางที่หลงทาง ในสายตาที่เต็มไปด้วยความรักและความรักของเนลล์ กิดเดียนสำลักคำพูดของเขาก่อนที่พวกเขาจะหนีจากริมฝีปากของเขา

ครู่ต่อมาเขาตอบด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

“อย่าขยับ ทนอีกสักสองนาทีโอเคไหม?” ราวกับว่าเธอเข้าใจเนลล์พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง

“ฉันขอกอดคุณแบบนี้ได้ไหม?”

“ได้”

เนลล์นั่งนิ่งและเกาะรอบคอของเขาห้อยลงมาเหมือนหมีโคอาล่า กิดเดียนขับรถเข้าไปในที่จอดรถใต้ดินของละแวกนั้น ก่อนที่จะลงเขาโทรหาแมทธิวเพื่อเรียกหมอมาก่อนที่จะยกเนลล์ออกจากรถ เนลล์กอดคอเขาและโน้มตัวเข้ามาเพื่อจูบ

กิดเดียนพบว่าสถานการณ์เป็นเรื่องตลก เขาหันหน้าหนีและหลีกเลี่ยงการจูบของเธอ ด้วยความโกรธเล็กน้อยเนลล์จ้องมองเขาด้วยแก้มป่อง กิดเดียนแสยะยิ้ม

“คุณอยากได้สิ่งนั้นเหรอ? คุณไม่เคยหลงใหลมันขนาดนี้” เนลล์

“ … ” เธอรู้สึกผิด แต่ความรู้สึกผิดดูเหมือนไม่มีนัยสำคัญกับฤทธิ์ของยา ในไม่ช้าเธอก็ถูกครอบงำด้วยความรู้สึกที่พลุ่งพล่านในคลื่น เนลล์เลียริมฝีปากอย่างหน้าด้าน

“ไม่ใช่เพราะฉันโดนวางยาเหรอ? มิฉะนั้นคุณจะไม่มีโอกาสนี้” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ปลายริมฝีปากของเขาลึกขึ้น

“ดีผมเลือกที่จะไม่มีโอกาสนี้”

เนลล์โกรธอย่างบ้าคลั่ง เธออ้าปากและแทะที่ไหล่ของเขา ชายคนนั้นไม่รู้สึกเจ็บปวด ในขณะที่เขาจับเธอขึ้นลิฟต์อย่างแน่วแน่

ในที่สุดความเครียดที่กล้ามเนื้อกรามของเธอก็กระตุ้นให้เธอคลายตัว เธอยกนิ้วขึ้นเพื่อชกกล้ามเนื้อแกร่งของเขา

“นี่มันเป็นเนื้อหนังประเภทไหนกัน? หนาเกินไปแล้ว!” กิดเดียนยิ้มปลอม ๆ

เนลล์“ … ”

ชิ! คนอะไรหน้าด้าน!

ฮึก ฮึก … เขาจะหน้าหนากว่านี้อีกหน่อยได้ไหม? ความรู้สึกที่ถูกกักไว้นั้นมันเหลือทน! ผู้ชายคนนี้มักจะหล่อ แม้ว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างพวกเขาตั้งแต่คืนนั้น

แต่เธอก็อยากให้เขาหวังมากกว่านี้

อะไร? เขาจะไม่ทำอะไรเลยเหรอ? ความโกรธของเธอทำให้เธอน้ำตาไหล แต่ก็ไม่มีอะไรที่เธอสามารถทำได้นอกจากยอมแพ้ เธอยื่นมือไปที่คอของเขาเบา ๆ ด้วยความคับแค้นใจ

“สามี” กิดเดียนรับรู้เธออย่างแผ่วเบา เขาอุ้มเนลล์ออกมาเมื่อลิฟต์เปิดออก

อพาร์ตเมนต์ถูกล็อครหัสผ่าน กิดเดียนป้อนรหัสผ่านที่คุ้นเคยและเป็นไปตามที่เขาคาดไว้ประตูก็คลายออก เขาอุ้มเธอเข้ามา

ประตูเพิ่งปิดลงเมื่อผู้หญิงคนนั้นเลื่อนเข้ามาเพื่อจูบพร้อมกับจับคอเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย

กิดเดียนไม่เคยรู้มาก่อนว่ามีอีกด้านหนึ่งของผู้หญิงคนนี้ เพียงแต่เธอดูเหมือนจะไม่มีความสามารถ

ในการจูบ นี่ไม่ใช่จูบ เธอกำลังเคี้ยวเขา แบบจึ๊ก ๆ !

ขณะที่ยังคงวนเวียนอยู่ระหว่างสติ เนลล์ก็ถูกกิดเดียนพาเธอไปที่ห้องหนึ่ง ไม่ว่าห้องนั้นจะอยู่ในโรงแรมหรือสถานที่อื่นก็ตามนั่นสิ่งที่เธอกังวลน้อยที่สุด

นาทีถัดมาเธอได้ยินเสียงคลิกไฟถูกเปิดในห้องส่งแสงอบอุ่นมาที่เธอ ผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาก็เกิดอาการหน้าแดง

ตาของกิดเดียนมืดลง