ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 120 บางสิ่งที่ผิดปกติกับน้ำแก้วนั้น
เนลล์กำแก้วไว้ในมือจับนิ้วของเธอจนสีขาว ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาปล่อยให้สีแดงจาง ๆ ซึมผ่าน ครู่ต่อมาเธอหัวเราะเยาะ ซิลเวียขมวดคิ้วเมื่อเห็นเช่นนั้น
“เนลลี่ดื่มมากเกินไป แซลลี่ช่วยเธอที่ชั้นบนเพื่อพักผ่อน” แซลลีฝืนยิ้มและลุกขึ้น
เธอเดินไปและช่วยเนลล์ หลังไม่ปฏิเสธท่าทาง ประการหนึ่งเนลล์ปฏิเสธที่จะใช้เวลาอีกหนึ่งนาทีกับคนเหล่านี้และประการที่สองเธอรู้สึกไม่สบายตัว เธอถือเหล้าได้ แต่ไวน์แดงคือความตายของเธอ จิบเดียวแล้วเธอก็หายไป
ไวน์แดงครึ่งแก้วของเธอมีปริมาณแอลกอฮอล์ ห้าสิบสองเปอร์เซนต์ แน่นอนว่าเธอตกอยู่ภายใต้อิทธิพลหลังจากที่กลืนเครื่องดื่มลงไป ภายใต้การสนับสนุนของแซลลี่ เนลล์ปีนขึ้นไปบนชั้นสอง
เมื่อไม่มีห้องนอนของเนลล์อีกต่อไปแซลลีจึงวางเธอลงในห้องพักแขกและรินน้ำให้เธอหนึ่งแก้ว
“นอนลงและพักผ่อนที่นี่สักพัก โทรหาเราหากคุณต้องการอะไร” เนลล์หันหลังให้แซลลี่โดยไม่พูดอะไร เมื่อมองไปที่ด้านหลังที่อ่อนแอของเธอดวงตาของแซลลีก็เย็นชา อย่างไรก็ตามเสียงของเธอ
ยังคงสงบ
“ยกโทษให้ฉันด้วย” เนลล์แสดงความรับทราบ แซลลี่ปิดประตูด้านหลังเธออย่างนุ่มนวลและจากไป หัวของเนลหมุนอย่างบ้าคลั่ง ไวน์ในคืนนี้หนักกว่าที่เธอเคยมีมาก่อน ดูเหมือนว่าเธอจะกลับมาคืนนี้ไม่ได้
เธอควรแจ้งกิดเดียนในกรณีที่กังวลว่าเขาจะเป็นห่วง ด้วยเหตุนี้เธอจึงคลำหาโทรศัพท์และส่งข้อความ วีแชทถึงเขา
จากนั้นเธอก็รู้สึกสบายใจพอที่จะหลับตาและหลับไป ชั้นล่างในห้องโถง ดีแลนนั่งบนเก้าอี้ทำให้ซิลเวียดูสกปรก
“คุณนายเจนนิงส์คุณไม่ควรอธิบายให้ผมฟังเกี่ยวกับคืนนี้หรือ? คุณไม่ได้บอกว่าเนลล์เคยมีความสัมพันธ์เพียงครั้งเดียวเหรอ? เธอเกี่ยวข้องกับคุณมอร์ตันอย่างไร?” ถ้าไม่ใช่เพราะรูปลักษณ์ที่สวยงามของเนลล์เขาไม่อยากมีส่วนร่วมในเรื่องนี้เนื่องจากความขี้เก๊กระหว่างเธอกับกิดเดียน ซิลเวียเมื่อได้รับการแก้ไขแล้วยิ้มอย่างมีพลัง
“เรื่องมันยาว แต่ก็เป็นเรื่องเข้าใจผิดไม่น้อย เนลล์ตกหลุมรักเจสัน แต่พวกเขาไม่เคยอยู่ด้วยกัน มันเป็นความจริง หญิงสาวไปต่างประเทศเมื่อห้าปีก่อน เธออาจจะชอบเจสัน แต่ติดอยู่กับความจริงที่ว่าเขาเป็นพี่เขยของเธอและไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างพวกเขาได้” ดีแลนด์ยิ้มเยาะ
“ห้าปีในต่างประเทศและเธอมีความสัมพันธ์เพียงครั้งเดียว? คุณนายเจนนิ่งส์ คุณพาฉันไปเป็นคนโง่หรือไม่?” ซิลเวียตอบทันที
“ฉันไม่ได้โกหก คุณสามารถสืบได้ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน” ในที่สุดดีแลนก็พยักหน้าอย่างมีความสุข
“ดีผมจะเชื่อใจคุณในตอนนี้ แต่มีการเปลี่ยนแปลงในแง่” ซิลเวียผงะ
“มีอะไรเปลี่ยนแปลงไหม?”
“ฉันสามารถมองข้ามเรื่องที่เกี่ยวกับเธอและคุณมอร์ตันตลอดจนความสัมพันธ์ของเธอกับ กิดเดียน แต่ฉันต้องการตรวจสอบสินค้าในคืนนี้ ถ้าฉันพบว่ามันเป็นเรื่องจริงฉันจะส่งรถไปรับเธอในวันพรุ่งนี้ ถ้าไม่จริง … ฮึ่ม! ฉันมีนิสัยใจคอแปลก ๆ ฉันไม่ชอบของใช้แล้วถ้าคุณรู้ว่าฉันหมายถึงอะไร!”
ใบหน้าของซิลเวียกลายเป็นสีแดงในเสี้ยววินาที ไม่ว่าเธอจะดูหมิ่นเนลหลานสาวคนนั้นมากแค่ไหน แต่เธอก็ยังรู้สึกว่ามันดูถูกตำแหน่งมิสผู้อาวุโสของตระกูลเจนนิงส์ ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของเนลล์! เธอช่างน่าผิดหวังจริงๆ!
ในตอนแรกซิลเวียรู้สึกประทับใจที่เนลล์มีความสัมพันธ์ที่ดีกับกิดเดียนและในที่สุดเจนนิงส์ก็สามารถก้าวขึ้นสู่อันดับหนึ่งได้หากเธอสนับสนุนเธอให้ได้รับความยุ่งเหยิงกับกิดเดียน กิดเดียน ลีย์เป็นผู้ชายที่มีส่วนร่วมกับเธอด้วยความตกใจ ไม่จำเป็นต้องพูดว่าคู่หมั้นของลีย์ ต้องอยู่ในตระกูลที่ร่ำรวยและมีเกียรติ
ซิลเวียไม่กล้ารับโอกาส เธอไม่มั่นใจและเธอไม่เชื่อว่ากิดเดียนจะจริงจังกับเนลล์ กิดเดียนเป็นเพียงผู้ชายที่ตื่นตากับความหน้าตาดีของเธอและต้องการที่จะคาดคั้น ในกรณีที่ภรรยาตามกฎหมายพบเขาก็จะทิ้งเนลล์ หากภรรยาต้องบินไปสู่ความโกรธแค้นมันอาจจะสะกดจุดจบของเจนนิงส์ได้
ในระยะยาวครอบครัวเจนนิ่งส์จะต้องประสบกับความสูญเสียซ้ำสอง ไม่สามารถเข้ากับลีย์ได้ดีและเหยียบย่ำปลายเท้าของผู้มีอิทธิพล มันไม่คุ้มค่า ใบหน้าของซิลเวียเปลี่ยนไปจากความคิดนั้น ดีแลนด์อาจเป็นสัตว์เดรัจฉานที่ไม่รอบคอบ แต่อย่างน้อยความมั่งคั่งและการเชื่อมต่อที่กว้างขวางในอำนาจของเขาก็เป็นของแท้
แทนที่จะนับถึงความเป็นไปได้ที่สามารถพิสูจน์ได้ถึงหายนะมันจะดีกว่าถ้าเธอคว้าโอกาสตรงหน้าเธอ ผิวของซิลเวียกลับมาเป็นสีชมพูดังเดิม เธอกัดฟันพูดว่า
“โอเค ฉันยอมรับเงื่อนไขของคุณได้ แต่คุณไม่สามารถตอบกลับคำพูดของคุณได้” ความยินยอมของเธอทำให้ดีแลนยิ้มจากหูถึงหู
“ไม่ต้องกังวล! ผมไม่ได้ไร้ยางอายถึงจุดนั้น ผมชอบคุณเจนนิงส์จริงๆและใบหน้านั้นก็น่าทึ่งมาก ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง!” คำพูดของเขาทำให้ซิลเวียสบายใจ
“ฉันจะส่งคนไปเตรียมการในตอนนั้น นายแคปคุณควรเตรียมตัวให้พร้อมในห้องพัก” เธอมีแม่บ้านพาดีแลนไปที่ห้องพัก
…
เนลล์นอนหลับสบาย ๆ คนเมาทุกคนจะรู้ว่าหลังจากดื่มหนักแล้วพวกเขาจะตื่นขึ้นมากลางดึก เนลล์แบ่งปันความรู้สึกเดียวกัน เธออยากจะลุกไปเทน้ำให้ตัวเอง แต่ความรู้สึกวาบหวามในหัวของเธอทำให้เธอไม่รู้สึกตัว
ไวน์แดงเป็นจุดอ่อนของเธอ เธอเตรียมพร้อมที่จะอดทนกับมันตลอดทั้งคืนเมื่ออยู่ท่ามกลางความมืดมิดเธอรู้สึกได้ว่ามีคนเข้ามาในห้อง
ถ้าเธอจำไม่ผิดสาวใช้ชื่อ ลีย์ ฟอร์ด รับผิดชอบห้องพักแขกไม่กี่ห้องเหล่านี้ ดังนั้นเธอจึงร้องเสียงแหบว่า
“ลีย์หรือเปล่า? ฉันต้องการน้ำสักแก้ว” ได้ยินเสียงอ่อนโยน
“เอาล่ะ ให้ฉันรินให้คุณ” หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ยื่นแก้วน้ำอุ่น ๆ มาที่ริมฝีปากของเธอ ลีอาดึงเธอขึ้นมาพิงหัวเตียงแล้วพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“คุณหนู นี่ค่ะ” เนลล์ดื่มไปสองสามอึกจากแก้วในมือของลีย์ เมื่อความแห้งกร้านในลำคอดับลงในที่สุดเนลล์ก็ลืมตาขึ้นด้วยแรงและยิ้ม
“ขอบคุณ” เมื่อตื่นตากับรอยยิ้มที่เมาแล้วครึ่งหนึ่งของเธอลีย์ก็โค้งคำนับ คำใบ้ของความขัดแย้งทำให้ดวงตาของเธอสว่างขึ้น อนิจจาเธอเลือกที่จะลดศีรษะลงเพื่อหลีกเลี่ยงการจ้องมองของเธอและพูดว่า
“ยินดีค่ะ คุณหนูมีกลิ่นแอลกอฮอล์ คุณต้องการให้ฉันช่วยพาเข้าห้องน้ำไหม?”
คนที่คุ้นเคยกับเนลล์จะรู้ดีว่าเธอเป็นคนประหลาดเล็กน้อย เธอไม่สามารถทนกลิ่นแปลกปลอมใด ๆ บนตัวเธอได้ ตามที่คาดไว้เนลล์พยักหน้า
“แน่นอน ขอบคุณ” ลีย์ช่วยเธอขึ้นและพาเธอเข้าไปในห้องน้ำในตัว เธอวิ่งไปอาบน้ำอย่างครุ่นคิดก่อนจะนำทางเนลล์ลงไปในอ่าง จากนั้นเธอก็พูดว่า
“อาบน้ำให้ดี เรียกหาฉันเมื่อคุณทำอาบเสร็จแล้ว” เนลล์พยักหน้า
หลังจากลีย์หายไป เนลล์ก็ผ่อนคลายตัวเองกับอ่างอาบไอน้ำขณะที่มันคลายรูขุมขนของเธอ เธอไม่ได้เมาถึงขั้นที่เธอจะออกนอกลู่นอกทาง หัวของเธอเวียนหัว แต่เธอก็ไม่สามารถอาบน้ำให้ตัวเองได้ สาดน้ำร้อนเธอทำความสะอาดตัวเองอย่างถูกต้อง
อาจเป็นเพราะการแช่ตัวในอ่างน้ำร้อนที่แสนสบายจนในที่สุดร่างกายและจิตใจของเธอก็ปล่อยให้เป็นอิสระหรืออาจจะเหนื่อยล้าจากการทำงานหนักมาทั้งวัน ร่างกายของเธออ่อนปวกเปียกไปครึ่งทางเมื่อเธอล้าง เนลล์เริ่มง่วงเหงาหาวนอน
