ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 248 เติมน้ำมันลงไปในกองไฟ
กลางดึกเซลีนสะดุ้ง
เธอมองหาเจ้าหน้าที่คนหนึ่งแล้วพึมพำ “ฉันอยากโทรหาอีกคน”
เจ้าหน้าที่จ้องมองเธออย่างไม่สบอารมณ์ “วันนี้คุณโทรไปกี่ครั้งแล้ว? คุณคิดว่าจะมีคนมาช่วยคุณจริง ๆ เหรอ? หยุดฝันและพักก่อนดีไหม? มันจะดีกว่านี้ถ้าคุณนั่งคิดและยอมรับว่าคุณก่ออาชญากรรม คุณเข้าใจไหม?”
เซลีนยกริมฝีปากของเธอขึ้นอย่างเย็นชา
ทันใดนั้นเธอก็ก้าวไปด้านข้าง และกระแทกศีรษะเธอเข้ากับกำแพง
ด้วยความกลัวเจ้าหน้าที่ทั้งสองรีบดึงเธอออกมา
“คุณเป็นบ้าไปแล้วเหรอ? คุณพยายามจะทำอะไร?”
“ฉันต้องการโทรศัพท์!”
เจ้าหน้าที่สองคน “ … ”
ในที่สุดคนหนึ่งก็โบกมืออย่างช่วยไม่ได้
“เอาล่ะ ได้ ๆ ให้เธอไป! เธอเสียสติไปเหรอไง”
เซลีนได้รับโทรศัพท์ตามสัญญา
เมื่อมีโทรศัพท์อยู่ในมือเธอ เธอรู้สึกได้ว่านิ้วมือของเธอนั้นสั่น
เธออ้างว่าเป็นเรื่องส่วนตัว เธอให้เจ้าหน้าที่ออกจากห้องก่อนที่เธอจะโทรศัพท์
เสียงผู้หญิงอ่อนโยนดังขึ้นที่ปลายสาย
“ฮับโหล นั่นใคร?”
“ฉันเอง”
ปลายสายมีความเงียบ
สิ่งที่ตามมาคือเสียงหัวเราะเบา ๆ “ฉันคิดว่าคุณถูกขังซะอีก แต่คุณสามารถโทรหาฉันได้? คุณมั่นใจว่าคุณมีไหวพริบงั้นสินะ”
เซลีนโพล่งอย่างเย็นชา “คุณมีส่วนร่วมในเรื่องนี้ด้วย อย่าแม้แต่จะคิดสักวินาทีเดียวว่าคุณจะหลุดพ้น ถ้าฉันไม่ได้รับอิสระ”
“อ่า คุณกำลังขู่ฉันเหรอ?”
“คุณบอกว่ามันไม่ผิดถ้าฉันออกมากับมัน แล้วดูว่าฉันลงเอยอย่างไร ในฐานะพันธมิตรคุณไม่ควรช่วยฉันออกไปหรือไง?”
“พันธมิตร? พันธมิตรอะไร? ฉันไม่เข้าใจว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร เซลีน เจนนิ่งส์ คุณมีหลักฐานอะไรที่บอกว่าฉันช่วยคุณในเรื่องนี้? ฉันคุยและโทรหาคุณสองสามครั้งเท่านั้น ฉันไม่ได้ทำอย่างอื่นเลยนะ คุณจะกล่าวหาฉันได้อย่างไง?”
น้ำเสียงที่เย่อหยิ่ง และค่อนข้างสุภาพทำให้เซลีนยิ่งโกรธมาก
“คุณเป็นคนของครอบครัวการ์เร็ตต์ในเมืองหลวง คุณไม่กลัวที่ฉันจะเผยแพร่เรื่องนี้เหรอ? คุณจะไม่สามารถลุกขึ้นมาท่ามกลางวงสังคมของคุณได้”
อีกฝ่ายยิ้มอย่างไม่แยแส
“ฉันเป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นคนที่อ่อนโยนและไม่เคยทำความผิดใด ๆ ท่านผู้หญิงการ์เร็ตชอบฉันมาก ทุกคนรู้ว่าฉันสุขภาพไม่ดีและไม่ค่อยได้ออกไปท่องโลกภายนอก
“ในทางกลับกันคุณเต็มไปด้วยการโกหกและเป็นนายหญิงที่ทำร้ายพี่สาวของคุณเพื่อขึ้นไปสู่จุดสูงสุด โดยพื้นฐานแล้วคุณเป็นหมาบ้าที่แพร่เชื้อพิษสุนัขบ้าไปทั่วโลก คุณคิดว่าเขาจะเชื่อคุณหรือว่าฉัน?”
“แก!”
บุคคลนี้เพิ่มต่อว่า “อ๋อฉันลืมบอกไป ฉันค่อนข้างชื่นชมพี่สาวของคุณนะ ฉันเคยเจอเธอเมื่อนานมาแล้ว และเธอช่วยชีวิตฉันไว้ เพียงแต่ดูเหมือนว่าเธอจะลืมฉันไปแล้ว
“ฉันคิดว่าในฐานะคนเราควรตอบแทนบุญคุณกันหน่อย ดังนั้นฉันจึงช่วยเธอเล็กน้อย มันไม่มีอะไรจริง ๆ แค่เติมเชื้อไฟเข้าไป
“คุณไม่ต้องโกรธแค้นขนาดนั้น คุณจะไม่โดนเอาเปรียบเลย หากคุณไม่ได้เก็บงำเจตนาร้ายไว้ตั้งแต่แรก เซลีน เจนนิงส์ คุณควรจะขอบคุณที่เนลล์ยังเป็นคนดีอยู่ ไม่อย่างนั้นวันนี้คุณจะไม่มีโอกาสได้โทรหาฉันด้วยซ้ำ
“เอาล่ะนั่นคือทั้งหมดที่ฉันต้องพูด คุณควรเตรียมพร้อมกับสิ่งที่กำลังจะมาถึง
ด้วยเหตุนี้เธอจึงวางสาย
เซลีนโกรธมาก
คน ๆ นั้นจะทำกับเป็นเธอแบบนี้ได้ยังไง!
จู่ ๆ คำพูดของคน ๆ นั้นก็เข้ามาในใจ
เนลล์ช่วยชีวิตเธอเมื่อนานมาแล้ว …
ตอบแทนบุญคุณเลย เติมเชื้อเพลิง …
เซลีนเพิ่งเข้าใจอย่างแท้จริง!
ด้วยความหนาวเย็นที่คืบคลานเข้ามาราวกับว่างูพิษกำลังเลื้อยขึ้นกระดูกสันหลังของเธอเธอก็สั่นไปหมด
เธอไปถึงจุดสูงสุดแล้ว!
ในที่สุดเธอก็ตกลงไปในจุดที่ต่ำสุดสินะ!
ทั้งหมดนี้เป็นกับดักที่สร้างขึ้นโดยเนลล์ตั้งแต่เริ่มต้น
ทุกคนในนั้นรวมถึงบอดี้การ์ดที่แข็งแกร่งเพียงไม่กี่คนที่แนะนำโดยบุคคลที่ชื่อการ์เร็ตต์อาจเป็นคนรู้จักของเนลล์
ไม่งั้นเนลล์คงไม่ได้เก็บภาพของห้องขังลับไว้!
เซลีนพบว่าเป็นเรื่องแปลกที่เนลล์สามารถกำจัดชายสี่คนและหลบหนีไปได้หลังจากที่เธอผสมยา
ทุกอย่างชัดเจนในตอนนี้ เนลล์ไม่ได้พ่ายแพ้ แต่เธอถูกปล่อยให้หนี!
เมื่อคิดออกแล้วเซลีนรู้สึกราวกับว่าเธอถูกโยนลงไปในถ้ำน้ำแข็งพร้อมกับเลือดของเธอที่เย็นจนชา
เธอตัวสั่นตั้งแต่หัวไปจนเท้า แขนของเธอที่โอบกอดร่างของเธอเข้าด้วยกันก็ไถลลงไปกับผนัง
ด้านนอกเจ้าหน้าที่ทั้งสองตกใจกับสิ่งที่พวกเขาเห็นผ่านกระจก ความรู้สึกว่าเธออาจจะไม่โอเคพวกเขาจึงรีบเข้ามา
เธอสบายดี แต่ท่าทางเธอเหมือนเธอโค้งคำนับ พวกเขาถอนหายใจและพาเธอไปที่ห้องขัง
ในคืนเดียวกัน
เนลล์หลับไปอย่างรวดเร็วเมื่อจู่ๆโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น
เธอลืมตาขึ้นเล็กน้อยและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูอย่างง่วงงุน
มันเป็นข้อความจากหมายเลขที่ไม่รู้จักซึ่งมีข้อความธรรมดา ๆ เขียนอยู่
“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ, เซเว่น”
เนลล์ตกตะลึง
เธอยังมีสติครบถ้วน
เธอจับโทรศัพท์และเหลือบมองไปที่หมายเลขพยายามจำว่าคนที่ใช้หมายเลขนี้นั้นคือใคร
เธอมีความจำที่ยอดเยี่ยมเมื่อเป็นเรื่องของตัวเลข แต่ตัวเลขนั้นไม่ได้จุดประกายอะไรในความทรงจำ นี่น่าจะเป็นคนที่เธอไม่รู้จักมาก่อน
คนนี้เป็นใครกัน?
กิดเดียนอยู่ข้าง ๆ เธอก็ตื่นขึ้นจากการเคลื่อนไหวของเธอ เขาเอื้อมมือไปโอบเธอไว้ในอ้อมกอดก่อนจะถามว่า “มีอะไรเหรอ คุณภรรยา?”
แม้ว่าจะหน้าซีดเล็กน้อย แต่เนลล์ก็ส่ายหัว
“ไม่มีอะไร”
เธอหันไปมองชายคนนั้นที่หลับตาอยู่ภายใต้แสงไฟสลัว ดวงตาของเขาหนักอึ้งด้วยการนอนหลับ
เนลล์เม้มริมฝีปากและพูดว่า “ฉันจะไปห้องน้ำ”
จากนั้นเธอก็ปีนลงจากเตียง
เธอประหลาดใจที่กิดเดียนลุกขึ้นนั่ง
“ผมจะไปกับคุณ”
เนลล์ระเบิดเสียงหัวเราะ
ห้องพักมีห้องน้ำในตัว มันไม่ได้ไกลจากชายคนนี้เลย…
เธอกดเขากลับลงบนผ้าปูที่นอน
“กลับไปนอนเถอะ เดี๋ยวฉันจะกลับมา”
โดยไม่ให้เวลาเขาตอบเธอก็แอบออกมาอย่างรวดเร็ว
หลังจากก้าวเข้าไปในห้องน้ำแล้วเนลล์ก็ล็อกประตูไว้เธอ จากนั้นเธอก็เลื่อนไปที่ข้อความและโทรออกที่หมายเลขนั้น
ในสายนั้นมันเป็นเสียงที่ติดต่อไม่ได้ ไม่สามารถเชื่อมต่อการโทรได้
เนลล์ผงะ
สมญานาม เซเว่น เป็นที่รู้จักของคนเพียงไม่กี่คน
ในช่วงเวลาแบบนี้มีไม่กี่คนที่จะส่งข้อความหาเธอ
ยิ่งกว่านั้นมันเป็นเวลาหลายปีแล้วที่เธอออกมาจากนั่นแม้แต่อาวุโสเคก็ไม่ได้ติดต่อกับเธอเพราะเขาไม่ต้องการให้เธอยังจมอยู่กับเหตุการณ์ภายในขององค์กรล่าสุด
มันจะเป็นใคร?
เนลล์ยืนงง และเกาหัวขณะอยู่ข้างนอกชายคนนั้นกำลังเรียกหาเธอเนื่องจากเธอหายไปนาน
“คุณภรรยาคุณโอเคไหม?”
เนลล์ตอบทันทีว่า “ฉันสบายดีฉันกำลังออกไป”
เธอเก็บโทรศัพท์และล้างมือ ชายคนนั้นยืนอยู่นอกประตูแล้วเมื่อเธอเดินไปเปิดประตู
เนลล์ตกใจถามว่า “คุณกำลังทำอะไรอยู่?”
กิดเดียนมองเธออย่างขมขื่น
“ผมกลัวว่าคุณอาจตกลงไปในโถชักโครก และไม่สามารถออกมาได้ ผมพร้อมที่จะมารับคุณถ้าคุณไม่ออกมาในเร็ว ๆ นี้”
เนลล์“ … ”
งี่เง่า!
