ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 250 พลาดโอกาสอย่างไม่คาดคิด
ณอร์นรู้สึกรำคาญกับความขมขื่นในน้ำเสียงของเธอ “แล้วไง? เราจะบอกความจริงกับเธอเมื่อเรื่องห้าปีก่อนเหรอ?”
ซิลเวียตอบ “นั่นคือสิ่งที่เนลล์ต้องการ แต่ฉันได้สังเกตดูแล้ว เธอปกติดี เธอไม่สามารถซ่อนตัวได้ตลอด เธอเป็นเพียงคนหลอกลวงเราและอาจไม่รู้ความจริงทั้งหมด
“ไม่ใช่ว่าเธอจะทำอะไรเราได้ถ้าเราอยู่ด้วยกัน สำหรับ เซลีน ฉันจะให้คนจัดการ
“ในระหว่างนี้เธออาจจะต้องทนกับความยากลำบาก แต่เธอก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ดังนั้นมันจะเป็นการพักที่แปลกมากเกินไป มันไม่น่าจะเป็นปัญหาตราบใดที่เธอสามารถทนต่อแรงกดดันและปฏิเสธที่จะสารภาพความผิดใด ๆ”
แซลลีแทบไม่เชื่อหูของเธอและไม่จะเชื่อ
“แม่คุณกำลังตั้งข้อสมมติ! ยังมีความเป็นไปได้ที่เธอจะทำพังและสารภาพออกมา เซลีนไม่เคยเผชิญหน้ากับความยากลำบากเลยเธอจะทนอยู่ในสภาพนั้นได้อย่างไร?
ซิลเวียจ้องมองเธออย่างไม่สบอารมณ์
“ฉันบอกว่าฉันจะให้ใครบางคนจัดการให้ เธอเป็นคนที่สร้างความยุ่งเหยิงนี้ มันเยี่ยมมากที่เธอต้องเผชิญกับความยากลำบากเล็กน้อยในตอนนี้บางทีเธออาจจะดีขึ้นกว่าตอนนี้ พระเจ้ารู้ว่าเธออาจจะทำให้เกิดปัญหามากขึ้นตอนเธอกลับมา! ”
เธอเย้ยหยันอย่างไม่มีความสุข
แซลลี่ถูกทำให้ไม่สามารถหาคำพูดมาพิสูจน์ว่าไม่จริงได้
หลังจากนั้นไม่นานเธอก็หยั่งเชิง “คุณไม่พูดถึงฝั่งเมืองหลวงบ้างเลย… ”
ซิลเวียขมวดคิ้ว
“ฉันได้พยายามติดต่อแล้ว ฉันจะได้รับการติดต่อกลับภายในสองสามวัน อย่าให้เซลีนรู้เรื่องนี้ เธอคงไม่สามารถปิดปากเรื่องนี้ได้
“ไม่ต้องกังวล เซลีนจะออกทันทีเมื่อไปที่ที่เหมาะสม เราจะไม่ให้ใครรู้แม้ว่า มอร์ตัน จะมาเลียรองเท้าของเราเพาระเป็นญาติของเราก็ตาม”
เมื่อใจของเธอนิ่งพอที่จะได้ยินเรื่องนี้แซลลี่จึงพยักหน้า
“โอเคฉันฝากทุกอย่างไว้ที่คุณ”
…
ในอีกด้านหนึ่ง ในที่พักที่เงียบสงบนี้เนลล์ ไม่เคยคิดมาก่อนว่าเธอจะชนคนที่ไม่ควรอยู่ที่นี่ เธอวิ่งเข้าไปหาสเตฟานีทันทีที่มาถึงโรงแรม
สเตฟานีสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวเรียบๆและกางเกงทรงดินสอตรงข้างใต้ เธอดูสดชื่นและสะอาดตาด้วยการมัดผมเป็นหางม้า
สายตาของเนลล์ทำให้เธอประหลาดใจ
“คุณเจนนิงส์ช่างเป็นเรื่องบังเอิญจัง ฉันไม่คิดว่าจะเจอคุณที่นี่”
เนลล์ยิ้ม “คุณการ์เร็ตต์ช่างเป็นอะไรที่น่าแปลกใจเหมือนกัน”
สเตฟานีตกตะลึงและกระพริบตาของเธอ
“คนในเมืองเขาพูดกันว่าคุณหายตัวไปจากการถูกลักพาตัว ฉันคิดว่ามันเป็นเรื่องจริง แต่ดูเหมือนว่ามัน … ”
เธอยังพูดไม่จบประโยค แต่ความตั้งใจก็คงชัดเจนไป
เนลล์รู้สึกว่าไมเกรนกำลังจะขึ้น
นี่แหละชีวิตที่มาพร้อมกับความคาดไม่ถึงเสมอ
เธอรวบรวมสติก่อนที่จะยิ้มออกมา
“คุณมาที่นี่เพื่อเจอคุณยายหรือเปล่า?”
ไม่มีจุดใดที่จะซ่อนบางสิ่งบางอย่างในตอนนี้ที่มันถูกค้นพบ
อย่างไรก็ตามเธอไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะอธิบายตัวเองกับสเตฟานี
โชคดีที่ สเตฟานีเป็นบุคคลที่ชาญฉลาด เธอยิ้มโดยไม่ต้องสอบถามอะไรเพิ่มเติม “ใช่ ฉันได้ยินมาว่าคุณยายลีย์ อยู่ที่นี่ ฉันเลยจะมาหาเธอ แต่กลับชนคุณแทน”
“คุณยายอยู่ในห้อง ให้ฉันจะพาคุณไปที่นั่นไหม?”
“ไม่เป็นไรคุณเจนนิงส์ ฉันจะถามที่แผนกต้อนรับ ดูเหมือนคุณจะรีบออกไปข้างนอกฉันไม่รบกวนเวลาของคุณดีกว่า”
เนลล์พยักหน้าและหันหลังจากไป
เมื่อมองไปที่ร่างที่กำลังถอยห่างของเธอ สเตฟานี่ก็เม้มริมฝีปากของเธอด้วยแววตาที่ครุ่นคิด
ไม่เคยเกิดขึ้นกับท่านผู้หญิงสเตฟานี่ที่จะมาที่เกาะในเวลาเช่นนี้
เป็นเวลานานแล้วที่เธอซื้อเกาะและเกือบทุกคนในครอบครัวรู้เรื่องนี้ อย่างไรก็ตามพวกเขาทั้งหมดถูกยึดครองเกินกว่าที่จะเข้ามาได้และถ้าพวกเขาทำเช่นนั้นพวกเขาก็จะแจ้งให้เธอทราบล่วงหน้า
อย่างแน่นอน ดังนั้นเธอจึงไม่เคยให้ความสนใจมากเกินไป
ใครจะคิดว่าการมองข้ามเพียงเล็กน้อยได้พิสูจน์แล้วว่ามันเป็นอันตรายต่อแผนการของเนลล์?
คุณผู้หญิงรับโทษในขณะที่สเตฟานี่แสร้งทำเป็นว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น
สเตฟานีกล่าวอย่างมีความสุขเมื่อพวกเขาพบว่า “คุณยายลีย์ ฉันถ่ายทำอยู่ใกล้ ๆ ฉันรู้ว่าคุณอยู่ที่นี่ระหว่างทางฉันก็เลยแวะมาหาคุณ ฉันหวังว่าคุณจะไม่ตำหนิฉันที่ไม่บอกคุณล่วงหน้า”
มาดามควินตันยิ้มมุมปากของเธอเพื่อยิ้มอย่างฝืน ๆ
“ไม่แน่นอน ฉันมีความสุขที่คุณมาที่นี่ ทำไมฉันถึงว่าคุณล่ะ?”
เธออาจจะพูดอย่างนั้น แต่ใบหน้าของเธอบอกเป็นอย่างอื่น
สเตฟานีแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้และสังเกตเห็นลิซซี่และหยิบของขวัญที่เธอเตรียมไว้เพื่อสนุกกับเธอด้วยความรัก
เมื่อตื่นขึ้นมาจากการงีบหลับที่เธอใช้เวลาร่วมกับนานะ ลิซซี่จำได้ว่าเธอได้วางแผนกับเนลล์เพื่อสอนว่ายน้ำของเธอ
เธอตกอยู่ในช่วงเวลาแห่งความกังวลเมื่อ เนลล์ ไม่อยู่ในสายตาตอนเธอตื่นขึ้นมา ดังนั้นเธอจึงไม่มีความอดทนเหมือนกับที่เธอมักจะมีกับสเตฟานี
ลิซซี่รับของขวัญและกล่าวขอบคุณแบบสบาย ๆ ก่อนจะสวมรองเท้าแล้ววิ่งออกไป
คุณหญิงตามเธอไปไม่สบายใจที่ปล่อยให้เธอไปคนเดียว
“ลิซซี่ จะไปไหน?”
“หนูจะตามหาแม่ แม่สัญญาว่าจะพาหนูไปว่ายน้ำ”
คุณหญิงดึงเธอกลับมา
“เป็นเด็กดี แม่ของหนูออกไปทำธุระ ทำไมไม่รอให้เธอกลับมาสอนว่ายน้ำล่ะ?”
ดวงตาของลิซซี่แดงขึ้นด้วยความเสียใจ
“ไม่แม่สัญญากับหนูก่อนที่จะหลับ แม่บอกว่าหนูจะเห็นแม่เมื่อหนูตื่นขึ้นมา จากนั้นหนูสามารถไปว่ายน้ำกับแม่ในทะเลได้ แม่จะไม่โกหกหนู!”
ท่านผู้หญิงชราตกตะลึงเมื่อเห็นใบหน้าของเด็กที่โศกเศร้า
เนลล์บอกกับเธอว่าเธอจะพาลิซซี่ว่ายน้ำทันทีที่เธอตื่น
อย่างไรก็ตามวันนี้ลิซซี่ได้งีบหลับเล็กน้อยและสเตฟานี่มาเยี่ยมอย่างกะทันหันทำให้เธอตื่นครึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้
โดยปกติเธอจะตื่นหลัง 14:30 น. เนลล์จะทำธุระเสร็จและจะกลับมาในเวลานั้น
ครู่หนึ่งหญิงชราไม่สามารถหาคำที่จะอธิบายกับลิซซี่ได้
สเตฟานี่คุกเข่าและมองเธออย่างอ่อนโยน
“ลิซซี่ตอนนี้คุณเจนนิงส์ไม่ว่าง ให้ฉันสอนหนูว่ายน้ำได้ไหม?”
หลายปีที่ผ่านมากิดเดียนไม่ได้มีเพื่อนผู้หญิง ประการแรกเป็นเพราะเขาไม่สนใจผู้หญิงและประการที่สองเด็กตัวเล็ก ๆ นั้นเป็นตัวละครที่แปลกประหลาด ดูเหมือนเธอจะเกลียดผู้หญิงคนไหนที่โผล่มาข้างๆเขา
อย่างไรก็ตามสเตฟานีเป็นข้อยกเว้น
แม้ว่าลิซซี่จะไม่กระตือรือร้นแม้แต่น้อย แต่สเตฟานี่ก็ไม่ได้รับการปฏิบัติหรือปฏิเสธเหมือนศัตรูเหมือนที่เธอทำกับคนอื่น ๆ
ดังนั้นเธอจึงเชื่อเสมอว่าในความคิดของเด็ก ๆ เธอควรจะแตกต่างจากการวิ่งทั่วไป
นอกจากนี้หญิงชราคนหนึ่งเคยพยายามจับคู่สเตฟานีและกิดเดีย นทำให้เธอและลิซซี่มีเวลาเหลือเฟือในการสร้างความสัมพันธ์
ยิ่งสเตฟานี่มั่นใจว่าเธอเป็นคนโปรดของลิซซี่
ด้วยความประหลาดใจลิซซี่มองไปที่เธอ ราวกับว่าเธอไม่พอใจการดำรงอยู่ของเธอในครั้งนี้
“หนูไม่ต้องการ คุณทำไม่ได้ดีเท่าแม่ คุณดูไม่มีความอดทนของความเป็นแม่ ที่สำคัญคุณไม่สวยเหมือนแม่! หนูไม่ต้องการให้คุณสอนหนู หนูต้องการแม่ของหนู!”
สเตฟานี “ … ”
