ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 270 เทิดทูนไอดอล
ลูซี่หัวเราะเบา ๆ “งานแบบนี้มักจะกินเวลาหลายชั่วโมงค่ะ คราวหน้าคุณทานอะไรมาก่อนจะดีกว่า เผื่อคุณโดนพวกโดยปาปารัสซี่ถ่ายภาพ แล้วมันจะกลายเป็นข่าวในเชิงลบอีก”
ขณะที่เธอพูด เธอก็ชี้ไปที่นักข่าวสองสามคนที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ พร้อมกับกล้องถ่ายรูป
เธอทำเสียงฮึดฮัดตอบ ทว่าเธอไม่ได้สนใจพวกเขาหรอก
คนมีชื่อเสียงก็ยังคงเป็นมนุษย์ พวกเขารู้สึกเหนื่อย และหิวเป็นเหมือนกัน แล้วอย่างไรถ้าพวกเขาจะกินอะไรบ้าง
ย้อนกลับไปเมื่อครั้งที่เธอทำงานประชาสัมพันธ์ เธอพบว่าปาปารัสซี่เหล่านี้น่ารำคาญมากแค่ไหน พวกเขาทำให้เรื่องเล็กให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ได้
จริง ๆ แล้ว ศิลปินบางคนต้องการสร้างข่าวลือให้กับตัวเองเพื่อให้เป็นที่สนใจ อย่างไรก็ตาม ไม่มีคนมีชื่อเสียงคนไหนปรารถนาจะถูกสาธารณชนมองในแง่ลบ
แต่เธอไม่สนใจ
สุดท้ายแล้ว สำหรับตอนนี้ การแสดงเป็นเพียงงานอดิเรกของเธอ ตอนนี้เธอชอบมัน ทว่าไม่ได้หมายถึงว่าเธอจะชอบมันในอนาคตด้วย เธอตัดสินใจที่จะก้าวไปทีละก้าวและไม่ได้กำหนดเป้าหมายใด ๆ ให้ตัวเองเป็นพิเศษ ดังนั้นเธอจึงไม่แยแสกับเรื่องดังกล่าวสักเท่าไร
เมื่อเธอสังเกตว่าเนลล์เมินเฉยอย่างไร ลูซี่จึงหัวเราะออกมา เธอเข้าใจแล้วว่าเธอรู้สึกอย่างไรและพูดขึ้น “ตอนนี้ฉันจะไปแล้ว! โอ้ จริงด้วย นักแสดงนำชายยอดเยี่ยมเรมิงตันอยู่ตรงนั้น คุณอยากจะเข้าไปทักทายเขาไหมคะ?”
เชส เรมิงตัน?
ดวงตาของเนลล์เป็นประกายด้วยความกระตือรือร้น
เธอมองไปยังที่ ๆ ลูซี่ชี้ไปและเห็นเชสถูกห้อมล้อมด้วยกลุ่มคนขนาดใหญ่ ดังนั้นเธอจึงส่ายหัว
“ไม่เป็นไร ฉันไม่ไป คุณไปก่อนเลย”
“ได้เลย ฉันจะไปตรงนั้น”
ลูซี่ไปแล้วและเนลล์ก็นั่งลงกินต่อ
เธอต้องการทำความรู้จักกับเชสเป็นการส่วนตัว ทว่ามีคนเยอะเกินไป ลืมไป!
เธอไม่รู้ว่าเธอจะพูดอะไรเมื่อพบกับเขา ดังนั้นเธออาจจะเป็นเช่นนั้นดีแล้วที่ไม่ทำ ในกรณีที่ความคาดหวังของเธอที่มีต่อเขาถูกทำลาย
เวลาผ่านไปสักพัก เธอก็รู้สึกอิ่มในที่สุด
เธอรู้สึกปวดท้องและต้องการไปเข้าห้องน้ำ
ดังนั้นเธอจึงมุ่งหน้าไปยังห้องน้ำเพียงลำพัง
กาเร็ธอยู่ที่นี่เหมือนกัน เขามาเข้าร่วมงานด้วย แต่วันนี้เนลล์รู้สึกเหนื่อยมาก และไม่ยอมสังสรรค์กับใครทั้งนั้น ดังนั้นเขาจึงไปตามทางของเขา
แต่ถึงอย่างไร หลังจากที่พบปะสังสรรค์และกล่าวทักทายกับผู้คนหลากหลาย กาเร็ธสังเกตเห็นว่าเนลล์ไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว แต่กลับมีจานเปล่ามากมายในบริเวณที่เธอนั่งอยู่ เขาหัวเราะออกมาเบา ๆ และส่ายหัว
ในวงการบันเทิง เครือข่ายสำคัญยิ่งกว่าสิ่งใด ผิวเผิน งานนี้ดูเหมือนงานการกุศล ทว่าตอนนี้มีพูดคุยตกลงกันอย่างลับ ๆ เกิดขึ้น
เขาสงสัยว่าเนลล์จะประสบการณ์สำเร็จได้อย่างไรถ้าเธอยังคงมีท่าทีไม่สนใจเช่นนี้
จากนั้นเมื่อเขาจำคนที่หนุนหลังเอาไว้ ทันใดนั้นกาเร็ธก็ตาสว่างในทันที
แล้วอย่างไรถ้าเธอไม่สนุกกับการเข้าสังคม? ด้วยผู้ช่วยคนนั้นที่ช่วยเหลือเธอ เธอจะได้รับผลประโยชน์ตามที่เธอต้องการ
กาเร็ธคิดถึงเรื่องนี้และตัดสินใจปล่อยให้เธอเป็นตัวของตัวเอง
ในห้องน้ำ
เนลล์เพิ่งออกจากห้องน้ำเมื่อเธอได้ยินผู้หญิงสองสามคนพูดถึงเชส
พวกเธอเป็นแฟนคลับผู้หญิงที่เป็นคนจัดการให้สมาชิกในครอบครัวของพวกเขาใช้เส้นสายและพวกเขาอยู่ที่นี่เพื่อพบเชส
พวกเขาไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในฮอลล์บริเวณที่จัดงานค็อกเทลปาร์ตี้ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องอยู่ในห้องน้ำ
เนลล์หัวเราะออกมา
เธอรู้ว่าแฟนคลับผู้หญิงพวกนี้ผิดหวัง เพราะเธอได้ยินมาว่าเชสต้องรีบไปที่อื่นต่อในคืนนี้ ดังนั้นการปรากฏตัวของเขาที่นี่เป็นเพียงช่วงระยะเวลาสั้น ๆ และเขาจะกลับไปในไม่ได้
ถึงอย่างนั้นเธอไม่ได้เป็นทุกข์ร้อนกับเด็กสาวเหล่านี้และกลับไปที่ฮอลล์
หลังจากนั้นไม่นานเธอก็รู้สึกเบื่อและส่งข้อความหากาเร็ธหลังจากที่เธอออกมา
คนขับรถกำลังรอเธออยู่ด้านนอก
ขณะที่เนลล์เดินออกไป เสียงกรีดร้องดังขึ้นรอบ ๆ ตัวเธอ
“เชส เรมิงตัน อยู่ที่นี่แล้ว!”
“เชสฉันรักคุณ!”
“อ้า…เชสซี่!”
“…”
ด้วยเสียงกรีดร้องที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ทำให้เธอหยุดเดิน เธอเห็นชายที่ยิ้มแย้มแจ่มใสเดินออกมาจากประตู ขณะที่บอดี้การ์ดเดินขนาบข้าง
เขาส่งยิ้มและโบกมือให้กับแฟน ๆ ที่คลั่งไคล้ ส่งผลให้เกิดเสียงกรี๊ดขึ้นโดยรอบ !
แฟน ๆ พุ่งเข้าหาเขาเหมือนคลื่นที่ที่โหมกระหน่ำ แม้จะมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพยายามขวางพวกเขาเอาไว้ พวกเขาก็ยังคงพุ่งที่รถของเชส
แทนที่จะรีบไปขึ้นรถ เชสสั่งกับการ์ด “ตรวจดูฝูงชนและดูให้แน่ใจว่าไม่มีอุบัติเหตุเกิดขึ้น ต้องมั่นใจว่าทุกคนกลับบ้านอย่างปลอดภัย”
การ์ดพยักหน้ารับและจัดการกับฝูงชน
ทุกคนส่งเสียงเชียร์ขึ้นอีกครั้ง
ไอดอลของพวกเขาเป็นห่วงพวกเขา ช่างน่าสัมผัสอะไรเช่นนี้!!!
เนลล์หยิบโทรศัพท์ของเธอออกมาทันทีเพื่อถ่ายภาพเอาไว้
รถของเธออยู่ไม่ไกลจากรถของเชส และห่างออกไปประมาณห้าหรือหกเมตร เธอจึงสามารถมองเห็นได้ชัด
มันคือโอกาสครั้งหนึ่งในชีวิต เธออาจจะไม่ได้พูดคุยกับไอดอลของพวกเขาเป็นการส่วนตัว ทว่าเธอสามารถถ่ายภาพของเขาในระยะใกล้ได้อย่างชัดเจน
เมื่อเธอกลับถึงบ้าน เธอจะจัดการเปลี่ยนภาพพื้นหลังคอมพิวเตอร์ของเธอ
ในขณะเดียวกันก็มีเสียงดังขึ้นจากด้านหลังของเธอ
“คุณผู้หญิง คุณช่วยส่งรูปภาพให้ฉันได้ไหม?”
เนลล์ประหลาดใจและหันกลับไป หญิงชราผมหงอกกำลังยืนอยู่ที่ด้านหลังของเธอ
เธอน่าจะอายุราว ๆ หกสิบได้และสวมเสื้อผ้าแบบดั้งเดิมสีแดงเข้ม เธอสวมแว่นตาแบบวินเทจกรอบสีทอง และยิ้มให้เธออย่างเป็นมิตร
เนลล์ตอบกลับ “ได้สิคะ”
เธอรำพึงรำพัน ‘ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าหญิงชราก็เทิดทูนไอดอลเหมือนกัน! สุดยอดไปเลย!’
เชสไปแล้ว เนลล์บอกกับหญิงชรา “สแกน WeChat QR code ของฉัน และฉันจะส่งรูปภาพให้คุณ”
หญิงชรายิ้มออกมา “ได้เลย”
เธอหยิบโทรศัพท์ของเธอขึ้นมาและสแกน เพิ่มเป็นรายชื่อติดต่อ เนลล์ส่งรูปภาพสองรูปที่เธอเพิ่งถ่ายมาไปให้เธอ
เมื่อเธอสังเกตเห็นชื่อผู้ใช้ Baby” เธอถึงกับต้องกลั้นหัวเราะเอาไว้
คนแก่สมัยนี้ช่างมีอารมณ์ขัน!
เมื่อหญิงชราได้รับรูป เธอก็มีความสุขราวกับเด็กอายุสองสามปี
“ขอบคุณมาก ๆ ค่ะคุณผู้หญิง!”
เนลล์โบกมือ “ไม่เป็นไรค่ะ”
“คุณต้องเป็นคนมีชื่อเสียงเหมือนกันใช่ไหมคุณผู้หญิง!”
“เอ่อ…ใช่” เธอยิ้มออกมาด้วยความเขินอาย
“คุณสวยมาก ฉันหวังว่าลูกสะใภ้ของฉันจะสวยเหมือนกับคุณ!”
เนลล์รู้สึกขบกับเพราะเธอ เธอจึงหัวเราะออกมาเบา ๆ “ลูกสะใภ้ของคุณต้องสวยกว่าฉันสิคะ”
“ไม่จริง” หญิงชราส่ายหัวของเธอ ทันใดนั้นเองดวงตาของเธอก็เป็นประกายด้วยความหลงใหล “คุณผู้หญิง คุณชื่ออะไร? คุณทำงานอะไร? นักแสดง? หรือนักร้อง? ฉันจะติดตาม Weibo ของคุณ”
เนลล์พูดอะไรไม่ออก
มันง่ายขนาดนั้นเลยหรือที่คนแก่จะมอบความรักให้กับไอดอลของพวกเขา?
ถึงอย่างนั้นเนลล์ไม่ได้ต้องการจะปฏิเสธเธอ ดังนั้นเธอจึงบอกชื่อของเธอ และให้เธอติดตาม Weibo ของเธอ
หญิงชรายิ้มอย่างมีความสุขและพูดขึ้น “คุณผู้หญิง คุณใจดีมาก สักวันหนึ่งคุณจะเป็นคนที่มีชื่อเสียงมาก”
เนลล์หัวเราะ “ขอบคุณนะคะ ฉันก็หวังเช่นนั้นเหมือนกันค่ะ”
หลังจากนั้นหญิงชราก็เดินจากไป
เนลล์ไม่อยู่รอ เธอขึ้นรถของเธอและแล่นออกไป
ในเวลาเดียวกัน ชายวัยกลางคนตื่นตกใจรีบวิ่งออกมาจากพลาซ่า โดยมีบอดีการ์การ์ดตามหลังเขาออกมาด้วย เขาตรวจสอบฝูงชนอย่างระมัดระวังในขณะที่เขาค้นหาเป้าหมายของเขา
ในที่สุดเมื่อเขาพบหญิงชรา ท่าทีของเขาก็เปลี่ยนเป็นยินดีและวิ่งไปหาเธอ
“คุณแม่! คุณไปที่ไหนมา? รู้ไหมว่าผมเป็นห่วงแทบแย่!”
“ท่านผู้หญิง ทำไมคุณถึงออกมาตามลำพัง? ตอนนี้ฉันไม่เห็นคุณเมื่อฉันหันกลับมาในตอนนั้น พวกเราทุกคนตกใจมาก!”
