ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 380 ไม่ได้บอกถึงความทุกข์ยาก
หลังจากผ่านมาไม่กี่วัน เซซิลที่สี่ก็โทรหาเธอหลายครั้งอย่างไม่ลดละ เพื่อให้เธอเอาเงินให้
ลูซี่รู้สึกโมโหแทบจะบ้าตาย มีหลายครั้งที่เธออยากจะยอมแพ้และปล่อยให้เขาเปิดเผยตัวตนของเธอ!
แม้ว่าเธอจะรักในการแสดงและปรารถนาที่จะเป็นนักแสดง เธอก็จะยอมแพ้ทั้งหมด เธอไม่สนใจว่าเธอจะสูญเสียทุกสิ่งที่เธอเคยเป็นเจ้าของมัน!
อย่างไรก็ตาม ลูซี่รู้สึกว้าวุ่นใจเมื่อนึกถึงแม่ของเธอในโรงพยาบาล ความคิดเกี่ยวกับการทำลายล้างซึ่งกันและกันถูกระงับทันที
เธอไม่สามารถปล่อยให้อะไรเกิดขึ้นกับเธอได้!
ถ้าเธอพังพินาศ แล้วแม่ล่ะ?
ในตอนนั้นลูซี่ได้รับโทรศัพท์จากซูซาน
ซูซานเป็นคนโผงผางและไม่ใช่คนประเภทที่จะทำอย่างอ้อม ๆ ทั้งคำพูดและการกระทำ
เมื่อเชื่อมต่อสายได้แล้วเธอก็ตรงไปที่ประเด็นทันที “เธอต้องการเงินจริง ๆ ใช่ไหม?”
ลูซี่ชะงักก่อนจะพยักหน้า “ใช่”
“เอาล่ะมีงานแสดงที่เมืองเซนจูในคืนวันพรุ่งนี้ ศิลปินสองสามคนภายใต้สังกัด เพื่อนของฉันจะไป แต่พวกเขามาจากบริษัทอื่นที่ไม่ใช่ซิงฮุย
“พี่ได้บอกให้พวกเขาทราบแล้ว และพวกเขาจะพาเธอไปอยู่ในการคุ้มครองของพวกเขา เงินอาจจะไม่มาก แต่เธอจะทำเงินได้ประมาณแสน อย่างไรก็ตามเธอต้องทานอาหารเย็นกับพวกเขาหลังจบงาน เธอโอเคไหม?”
ลูซี่ตอบอย่างรวดเร็ว “ไม่มีปัญหา”
“โอเค พี่จะบอกข้อมูลเพิ่มเติมให้เธอทราบในวันพรุ่งนี้”
“แน่นอน ขอบคุณพี่ซูซาน”
ในที่สุดลูซี่ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกหลังจากวางสาย
จิตใจของเธอจมอยู่กับความคิดที่ว่าเธอจะหาเงินได้หลังจากวันพรุ่งนี้
วันรุ่งขึ้นลูซี่ขอวันหยุดกับกองถ่ายและไปที่นั่น
เมื่อมาถึงเธอก็รู้ว่ามันเป็นงานแสดงรถยนต์ นางแบบที่เข้าร่วมทั้งหมดเป็นนางแบบอิสระที่ไม่รู้จักหรือนักแสดงหญิงที่มีรายชื่อ D
คนพวกนี้คือศิลปินที่ชอบให้คนเยินยอ แต่ก็เสี่ยงที่จะฟังดูเฉยชา พวกเขาเพียงแค่ผู้ติดตามอยู่นอกวงการบันเทิงเท่านั้น
ผู้คุ้มกันที่ล่องลอยอยู่ข้างนอกวงการบันเทิง
นางแบบเหล่านี้ส่วนใหญ่สวยงามและมีร่างกายที่ร้อนแรงแม้ว่าจะไม่มีโอกาสก็ตาม แม้ว่างานแสดงรถยนต์เช่นนี้จะไม่ได้ไร้เดียงสาอย่างที่เห็น แต่พวกเขาก็ยังคงตะเกียกตะกายและแห่กันเพื่อโอกาสในการต่อสู้ครั้งนี้
ซูซานไม่ใช่ผู้จัดการที่มีชื่อเสียง เธอสมัครเข้าร่วมซิงฮุยหลังจากความสามารถบางอย่างภายใต้เธอมีบางอย่างที่จะแสดงให้เห็น
ในบรรดาศิลปินหลายคนที่อยู่ภายใต้การบริหารของเธอมีเพียงลูซี่เท่านั้นที่เป็นนักแสดงหญิงที่มีรายชื่อ B ในขณะที่คนอื่น ๆ เป็นมือใหม่
ลูซี่ไม่รู้ความสัมพันธ์ระหว่างนางแบบเหล่านี้กับซูซาน แต่เธอเดาว่าพวกเขาคงคุ้นเคยกันดี
ซูซานพูดเอง เป็นงานที่เพื่อนของเธอเข้าร่วมด้วย นางแบบเหล่านี้อาจไม่มีชื่อเสียง แต่การเข้าร่วมในงานแสดงรถยนต์จะทำให้พวกเขามีโอกาส
หลังจากนั้นก็จะมีสาวสวยมากมายนับไม่ถ้วนพากันก้าวเข้าสู่วงการบันเทิง ด้วยจำนวนที่เพิ่มขึ้นความสามารถในการคว้าโอกาสไม่ดีพอ
ลูซี่ไม่เต็มใจที่จะมีส่วนร่วมในกิจกรรมดังกล่าว แต่เธอไม่มีทางเลือกที่จะตอบสนองการต้องการที่เร่งด่วนแบบนี้
หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าหลังเวที เธอก็ออกไปพร้อมกับทุกคน
การทำงานนั้นเรียบง่าย แต่เนื่องจากความสูงของลูซี่อยู่ที่ 163 เซนติเมตร เธออาจจะไม่ได้เตี้ยที่สุดในบรรดาสาว ๆ ทั่วไป แต่มันก็ดูไม่ดีเมื่อเธออยู่ระหว่างนางแบบพวกนี้
ดังนั้นสไตลิสต์ที่จัดการเรื่องเสื้อผ้าจึงส่งรองเท้าส้นสูง 12 เซนติเมตร ให้เธอหลังจากแต่งหน้า รองเท้ามีส้นที่แหลมและบาง
เท้าของเธอปวดจนถึงขั้นชา จากการใส่ส้นเท้าในช่วงบ่าย
อย่างไรก็ตามเธอรู้สึกว่าความเจ็บปวดนั้นคุ้มค่า เมื่อความคิดของเธอจดจ่ออยู่กับเงินจำนวนหนึ่ง
แสน การได้คิดแบบนั้นเธอจึงกัดฟันเพื่อทนความเจ็บปวด
มันไม่เคยเกิดขึ้นกับเธอเลย หลังจากที่ยืนตลอดในช่วงบ่ายพนักงานคนหนึ่งเดินเข้ามาจากข้างนอกพร้อมกับปรบมือว่า “อย่าเพิ่งออกไปนะทุกคน ประธานคลีเมนต์และประธานฮิลตันจัดงานเลี้ยงอาหารค่ำหลังจากนี้ไปทานอาหารด้วยกันเถอะ”
ลูซี่ตกตะลึง
ซูซานเคยบอกเธอล่วงหน้าว่าอาจมีงานเลี้ยงอาหารค่ำหลังเลิกงาน
อย่างไรก็ตาม เธอสังเกตเห็นว่าปัจจุบันมีนางแบบมากกว่าหนึ่งโหล อาจหมายความว่าไม่ใช่ทุกคนที่ต้องไป ดังนั้นเธอจึงคิดที่จะปฏิเสธเมื่อจู่ ๆ เด็กผู้หญิงข้าง ๆ ก็พูดต่อหน้าเธอ
“พี่วิลสัน ท้องของฉันรู้สึกไม่ค่อยดี ฉันไม่ไปได้ไหม?”
พี่วิลสันซึ่งเป็นเจ้าหน้าฝ่ายบริหารเย้ยหยันอย่างเย็นชา “วันนี้ฉันไม่จ่ายค่าธรรมเนียมการมาของคุณได้ไหม?”
หญิงสาวที่เป็นปัญหาก็หน้าแดง เธอกัดริมฝีปากของเธอและเธอไม่มีความกล้าที่จะตอบกลับไป
เมื่อยืนอยู่ใกล้ ๆ ลูซี่ไม่กล้าที่จะจากไปด้วย
ในที่สุดทุกคนก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลังจากพี่วิลสันจากไป
พวกเขาบ่นกันเองด้วยเสียงที่ต่ำ แต่แค่เพียงชั่ววินาทีเดียว
ลูซี่เหลือบมองไปรอบ ๆ ห้องก่อนจะถามคนใกล้ ๆ ตัวอย่างระมัดระวัง “ทำไมพวกเขาถึงต้องการให้พวกเราทุกคนไปงานเลี้ยงอาหารค่ำล่ะ เราจะต้องไปที่ไหน?”
หญิงสาวที่เธอถามว่าเคยเข้าร่วมในเหตุการณ์ดังกล่าวมาก่อน สำหรับเธอมันจึงเหมือนเป็นการเดินเล่นในสวนสาธารณะ
เธอเหลือบไปที่ลูซี่ “นี่เป็นครั้งแรกของคุณเหรอ?”
ลูซี่พยักหน้า
“ในคืนนี้ปฏิบัติตนอย่างฉลาด ในความเป็นจริงแล้วสายงานนี้ เพียงแค่ระวังตัวไว้ให้ดีและมีไหวพริบอย่างชาญฉลาดที่รวดเร็วแล้วคุณจะสบายดี ทุกคนมาสนุกกัน ไม่ได้จงใจทำให้ใครตกอยู่ในจุดที่ยากลำบาก”
จิตใจของลูซี่ว่างเปล่าและขมวดคิ้วไปกับคำพูดของเธอ
หญิงสาวยิ้ม “ฉันพบว่ามีอะไรที่แปลก ๆ แต่ก็ไม่แปลกที่เราจะเข้าร่วมงานนี้เพื่อหาเลี้ยงชีพ แต่นักแสดงหญิงที่มีชื่อเสียงอย่างคุณจะไปที่นั่นเพื่ออะไร? ฉันไม่คิดว่าคุณจะขาดเงินแสนขนาดนั้นหรอกเหรอนะ?”
ลูซี่ตัวแข็งและยิ้มออกมาอย่างฝืน ๆ
“ฉันมา เพราะว่าฉันไม่เคยทำมาก่อน ถือว่าเป็นประสบการณ์ชีวิต”
หญิงสาวหัวเราะเยาะ
“โอเค เพื่อประสบการณ์ชีวิตของคุณ!”
ด้วยเหตุนี้เธอจึงเปลี่ยนเสื้อผ้าและย้ายไปที่ห้องน้ำ
ลูซี่ยืนอยู่ตรงนั้นรู้สึกอึดอัด อย่างไรก็ตามด้วยเหตุผลที่รู้ได้เฉพาะกับตัวเธอเองและไม่ใช่กับคนอื่นเธอจึงตามกลุ่มออกไป
อาหารค่ำจัดขึ้นที่ใจกลางเมืองในโรงแรมหรูหราระดับไฮเอนด์
ลูซี่เดินตามทุกคนลงรถและเข้าไปในโรงแรม
เธอเปลี่ยนกลับไปเป็นเสื้อผ้าแล้ว เป็นชุดลำลองสีขาวที่ทำให้เธอดูสวยและฉลาด แต่ค่อนข้างไม่อ่อนโยน
แท้จริงแล้วเธอใส่ชุดนี้โดยตั้งใจ
ท้ายที่สุดแล้วมันจะมีความเสี่ยงถ้าเธอไม่แต่งตัวไม่เด่นในสภาพแวดล้อมแบบนี้
พี่วิลสันคนที่นำพวกเขาไปมองเธอและขมวดคิ้วด้วยความรังเกียจ
อย่างไรก็ตาม เขาควบคุมมันไว้กับตัวเองและพาทุกคนไปที่ชั้นบนสุดชั้นแปด
พวกเขาขึ้นลิฟท์ตรงไปที่ชั้นแปด ข้ามล็อบบี้ที่หรูหราจนมาหยุดอยู่หน้าห้องวีไอพีในที่สุด
เสียงดนตรีที่มีชีวิตชีวาและเสียงฮัมเพลงจากด้านในสามารถได้ยินผ่านประตู
เมื่อพนักงานเปิดประตูให้พวกเขาอากาศแห่งความเสเพลก็พุ่งเข้าหาพวกเขาทันที
ลูซี่ไม่สามารถปิดจมูกของเธอได้ ในขณะที่พี่วิลสันเป็นคนแรกที่เข้าไป เขายิ้ม “ผมขอโทษที่เรามาสาย พอดีรถติด”
