ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 384 ความยินยอมทั้งสองฝ่าย
แม้ว่าเธอจะกึ่งรู้สึกตัวและมองไม่ค่อยชัดเจนระหว่างเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ในโรงแรม แต่เธอก็รู้ว่าโจเอลช่วยเธอไว้
หลังจากที่พวกเขาอยู่ในรถ เธอก็พิงเข้ากับหน้าอกของเขาและในที่สุดก็มีแรงที่จะพูดออกมา “ขอบคุณ”
โจเอลจ้องมองเธอด้วยสายตาที่หดหู่
วันนี้เขาออกมาเพื่อทำธุรกิจ เนื่องจากช่วงนี้เขาอารมณ์ไม่ค่อยดี เขาจึงไม่ได้พาผู้หญิงคนไหนมาด้วย แต่ก็ไม่คิดเลยว่าเขาจะมาเจอกับเธอที่นี่
ในความยุ่งเหยิงแบบนี้
เธอไม่ได้อยู่ในการถ่ายทำ? ทำไมเธอถึงอยู่กับพวกเศษสวะพวกนั้น?
แน่นอนว่าเขาตระหนักถึงกฎเกณฑ์ที่เปิดกว้างในวงการบันเทิง และรู้จักคนแค่ไม่กี่คนที่ชอบเล่นกับดาราหญิงเพื่อการมีชีวิตอยู่
ในกรณีเหล่านั้น การมีเพศสัมพันธ์เพื่อแลกกับความช่วยเหลือ ถ้าหากยินยอมกันทั้งสองฝ่าย เขาไม่เคยสนใจเรื่องนั้นมันเป็นการส่วนตัว
สิ่งนี้ก็เคยเกิดขึ้นในอันนิง อินเตอร์เนชั่นเนล ตราบใดที่ทั้งสองฝ่ายเต็มใจทุกคนก็มักจะเมินและไม่ได้ให้ความสนใจ
ท้ายที่สุด ทุกคนไม่สามารถคาดหวังได้ว่าจะยังคงมีชื่อเสียงที่สะอาดสะอ้านและเป็นนักบุญในอุตสาหกรรมที่เสียหายนี้
อย่างไรก็ตามเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าวันนี้จะเกิดขึ้นกับเธอ
เขากำหมัดแน่น เขาจ้องมองไปที่ผู้หญิงคนนี้ด้วยแก้มที่แดงระเรื่อกำลังจะหมดสติ เขาไม่พอใจที่ก่อนหน้านี้เขาลงมือเบา ๆ ไป เขาต้องการทำให้นายลอว์สันพิการในตอนนั้น!
แม้ว่าเขาอาจจะสูญเสียโอกาสที่จะทำให้เขาพิการในตอนนั้น แต่เขาก็ยังสามารถทำได้ในภายหลัง!
ไม่ต้องรีบร้อนหรอก เขาสามารถทำสิ่งต่าง ๆ ให้ช้าลงได้
จัดลำดับความสำคัญคือ ต้นเหตุของเรื่องนี้
ด้วยเหตุนี้เขาจึงตีหน้าเธอ
“เฮ้ แคทซ์ อย่ามาแกล้งตายกับผม บอกผมว่ามันเกิดอะไรขึ้น”
อย่างไรก็ตามลูซี่ยังคงหลับตาและไม่แสดงปฏิกิริยาใด ๆ
โจเอลขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ
เขาปฏิเสธที่จะเชื่อว่าลูซี่จะละทิ้งศักดิ์ศรีและชื่อเสียงของเธอ แม้กระทั่งการขายเสน่ห์และร่างกายของเธอไปดื่มกับชายชราที่สกปรกเพื่อเห็นแก่เงิน
จากรูปลักษณ์ของสถานะที่เธออยู่เขาอาจจะไม่ได้รับคำตอบจากเธอ
ดังนั้นโจเอลจึงขับรถไปโรงพยาบาลโดยไม่มีคำถามเพิ่มเติม
ลูซี่ไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างสักพักนึง
ประมาณสองชั่วโมงต่อมาเธอตื่นขึ้นมา
ลูซี่ลืมตาขึ้นมองเห็นเพดานสีขาว ใช้เวลาหลายวินาทีก่อนที่เธอจะรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน
ตามที่คาดไว้เธอหันศีรษะและเห็นชายคนนั้นเข้ามาทางประตู
“ตื่นแล้วเหรอ?”
โจเอลถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ
ลูซี่กระพริบตาของเธอ
“ฉันมาอยู่โรงพยาบาลได้อย่างไร? คุณพาฉันมาที่นี่เหรอ?”
โจเอลเม้มริมฝีปากอย่างเย้ยหยัน “ผมควรจะทำยังไงดี ให้ผมจัดการคุณ และทำหน้าที่เป็นยาแก้พิษแทนการส่งคุณมาโรงพยาบาลหรือไง?”
ตะลึงจนพูดไม่ออก ลูซี่มองเขาด้วยความตกใจ
“ฉันเสร็จคุณแล้วเหรอ?”
“คุณคิดว่าไงล่ะ ?”
“ฮะ…”
พูดตามตรงความทรงจำของเธออาจเลือนลางเพราะเธอถูกวางยาและเมา แต่เธอไม่พบอาการหน้ามืดเนื่องจากฤทธิ์ยาจาง ๆ
สิ่งที่เธอจำได้ก็คือเธอได้รับการช่วยเหลือจากโจเอลและการเข้าไปในรถ พื้นที่ในความทรงจำของเธอไม่มีว่าเธอได้กระทำอนาจารต่อเขา
ลูซี่ค่อนข้างมั่นใจในการควบคุมตนเอง
ยิ่งไปกว่านั้น …
เธอมองไปที่ใบหน้าที่ดูกระปรี้กระเปร่าและงดงามมากเกินไปของโจเอล
เธอไม่ได้เป็นแฟนของเด็กผู้ชาย
ขณะที่ลูซี่จ้องมองโจเอลอย่างตั้งใจในภายหลัง ก็คิดว่าเธอรู้สึกผิดชอบชั่วดี เพราะเธอรู้สึกผิดกับทุกสิ่งที่เธอทำกับเขาหลังจากที่เขาช่วยเธอเมื่อคืนที่ผ่านมา
เขาพร้อมที่จะยอมรับคำขอโทษ และคำสารภาพที่จริงใจของเธอ เมื่อเขารู้สึกตกใจหญิงสาวส่ายหัว
เธอพ่นคำสองคำออกมาอย่างใจเย็น “ไม่มีทาง”
โจเอลพูดไม่ออก
ลูซี่ตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ฉันจำได้ชัดเจนว่าทำอะไร อย่างมากที่ฉันทำคือการยืมไหล่ของคุณเพื่อพิง และไม่มีอะไรอื่น อย่าโกหกฉัน”
โจเอลสูญเสียคำพูด
ทำไมเขาถึงมีความรู้สึกว่าได้ช่วยคนเลวที่เนรคุณ?
ในขณะนั้นโจเอลอยากจะพาเธอกลับไปที่โรงแรม และเฝ้าดูเธอเอาตัวรอดด้วยตัวเอง!
เขาคงต้องสูญเสียความคิดเมื่อคืนนี้เพื่อช่วยเธอ เขายังทำลายเย่เฉิง เอ็นเตอร์ไพรส์ ทั้งหมดเพื่อประโยชน์ของเธอ!
ลูซี่เหลือบไปมองเวลาโดยไม่รู้ตัวและรู้ว่าเป็นเวลา 03.00 น
เธออุทานว่า “โอ๊ะ! มันสายมากแล้ว!”
ลูซี่มีส่วนที่ต้องถ่ายทำในช่วงบ่ายของวันพรุ่งนี้และผู้กำกับยูริก็เข้มงวดมาโดยตลอด เธอรู้สึกผิดอยู่แล้วกับการแสดงที่น่าสยดสยองของเธอในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา และหากเธอต้องมีสภาพที่ไม่ดีในระหว่างการถ่ายทำในวันพรุ่งนี้ เพราะเธอกลับมาช้า เธอต้องโทษตัวเอง
ดังนั้นเธอจึงลงจากเตียงทันทีและสวมเสื้อแจ็คเก็ตพร้อมกับบอกให้โจเอลรู้ “ไม่ว่ายังไงก็เถอะ ขอบคุณ! ฉันไม่ได้ไร้จิตสำนึก ฉันจะเลี้ยงคุณด้วยอาหารเพื่อเป็นการขอบคุณที่ช่วยฉันเมื่อคืนนี้ นั่นคือทั้งหมดที่สำหรับตอนนี้ ลาก่อน!”
เธอโบกมือให้เขา เธอดึงเปิดประตูและจากไป
จากไป
จากไป
จากไป
โจเอลยืนอยู่ที่นั่นและจ้องมองไปที่เตียงที่ว่างเปล่า เขารู้สึกเหมือนคนงี่เง่าเมื่อนึกถึงสิ่งที่ทำเมื่อหลายชั่วโมงก่อน!
ห่าอะไรว่ะเนี้ย!
เขาขบฟันอย่างโกรธเกรี้ยว “ลูซี่ แคทซ์ คนเนรคุณ! ผมจะไม่เข้าไปยุ่งกับธุระของคุณแล้ว นามสกุลของผมไม่ใช่ฟอสเตอร์หรอก!”
อย่างไรก็ตามลูซี่หายไปนานแล้ว เธอจะได้ยินสิ่งที่เขาพูดได้อย่างไร?
ในท้ายที่สุดโจเอลก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงอย่างเหนื่อยอ่อนก่อนจะโทรหาลูอิส
“หาข้อมูลว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น บอกให้ทราบเมื่อนายตรวจสอบแล้ว”
…
เมื่อเธอกลับมาลูซี่ก็อาบน้ำและนอนลงบนเตียง
เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะได้นอนจนถึง 9.00 น
เธอมีการถ่ายทำในเวลา 10.00 น. และอย่างน้อยสองชั่วโมงต้องมีการแต่งกายทำผมและแต่งหน้าสำหรับละครประวัติศาสตร์
โดยปกติทุกคนจะมาถึงก่อนเวลาหลายชั่วโมง เนื่องจากผู้กำกับไม่เห็นสิ่งแรกของเธอในตอนเช้าเขาจึงจัดให้มีคนไปค้นโรงแรมและพบว่าเธอยังนอนอยู่ ด้วยเหตุนี้เขาจึงดูอารมณ์เสียตลอดทั้งเช้า
“คุณไปทำอะไรคืนที่ผ่านมา? ทำไมวันนี้คุณตื่นสายจัง”
ลูซี่ยิ้มเขิน “ฉันขอโทษผู้กำกับ เมื่อคืนฉันออกไปดูแลบางอย่างและกลับมาค่อนข้างดึก ฉันขอโทษที่ทำให้คุณเสียเวลา”
“เอาล่ะไม่เป็นไร เริ่มแต่งหน้ากันเลย”
“ได้ค่ะ”
เมื่อลูซี่เดินไปที่ห้องแต่งตัวซูจีก็แอบมองเธอด้วยความลนลาน
คนอื่นอาจไม่รู้ว่าเมื่อคืนเธอไปไหน แต่เธอมีเงื่อนงำ
เพราะ…
เธอเม้มริมฝีปากของเธออย่างเย็นชาขณะที่เธอนึกถึงรูปถ่ายที่ใครบางคนส่งมาที่โทรศัพท์ของเธอเมื่อคืนนี้ ซึ่งทำให้เธอมีอารมณ์ที่ผ่อนคลายลง
ไม่ต้องเร่งรีบที่จะจัดการเรื่องนี้ เธอต้องทำงานนี้เพื่อสิ่งที่เธอชอบจริง ๆ ถึงแม้ว่าจะเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย แต่เธออาจได้รับข่าวดีถ้าเธอเล่นได้ดี
ท้ายที่สุดใครจะคิดว่านักแสดงสมทบในกองถ่ายจะไปสถานที่แบบนั้น และมีส่วนร่วมเรื่องอื้อฉาวกับผู้ชาย!
เรื่องอื้อฉาวจะแพร่กระจายไปทั่วก่อนที่ละครจะออกฉาย ในตอนนั้นผู้หญิงคนนี้อาจไม่สามารถรับบทบาทสนับสนุนได้
ด้วยเหตุนี้ซูจีจึงรู้สึกดีใจ จากนั้นเธอก็ถูกผู้กำกับเรียกให้เข้าฉากต่อไป ทำให้เธอต้องย้ายไปที่กองถ่าย
ลูซี่กลับไปที่ห้องแต่งตัวทำผมและแต่งหน้า
ในขณะที่ใบหน้าของเธอเปลี่ยนไป เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรหาซูซาน
