ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 401 ประกาศเจตจำนง
สีหน้าของนายท่านการ์เร็ตต์ซีด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม
“เธอคิดว่าครอบครัวเชลบีจะได้ทุกอย่างเพียงแค่เรียกร้องหรือไง? เธอพาตระกูลการ์เร็ตต์ของฉันไปทำอะไร? ฉันไม่สนใจว่าเราจะพบเด็กคนนั้นหรือไม่ แม้ว่าเราจะทำเช่นนั้น แต่ก็ไม่มีผลอะไรกับเธอ! ฉันขอเตือนไว้ก่อน ตราบใดที่ฉันยังมีชีวิตอยู่ อย่าคิดจะมีความคิดใด ๆ เกี่ยวกับเด็กคนนั้น!”
เสียงของเกลเงียบลง “แม้ว่าเธอจะเกิดมาเพื่อคุณการ์เร็ตต์ แต่เธอก็ยังมีเลือดเนื้อของพี่ชายคนโตของผมเช่นเดียวกับทายาทของตระกูลโบฮิเนียของเรา เราจะไม่ยอมแพ้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น!”
ชายชราปล่อยคำเยาะเย้ยไม่มีแรงที่จะโต้เถียงกับเขาอีกต่อไป
เมื่อเห็นสิ่งนี้ เกลก็โค้งคำนับและกล่าวอย่างสุภาพว่า “ผมขอโทษที่รบกวนคุณ ผมจะกลับมาอีกครั้ง”
แล้วเขาก็หันหลังเดินจากไป
พ่อบ้านเข้ามาหลังจากที่เกลจากไป เมื่อเห็นชายชรานั่งอยู่ที่นั่นด้วยใบหน้าที่ซีด ไร้ซึ่งชีวิตชีวา เขาก็รีบวิ่งไป
“นายท่านมีอะไรหรือเปล่า? คุณเป็นอะไรไหม?!”
นายท่านการ์เร็ตต์โบกมือและชี้ไปที่ขวดยาบนโต๊ะข้าง ๆ เขา
พ่อบ้านรีบป้อนยาเม็ดให้เขา หลังจากนั้นครู่หนึ่งสีหน้าของนายท่านก็ดีขึ้น
“โทรหาโจเซฟ แล้วบอกให้เขากลับมาหาฉันทันที”
“รับทราบครับท่าน”
ด้วยเหตุนั้น โจเซฟจึงกลับมาหลังจากนั้นไม่นาน
นายท่านการ์เร็ตต์เรียกเขามาที่ห้องหนังสือ ซึ่งทั้งสองพักอยู่ตลอดช่วงบ่าย ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาพูดอะไรหรือตัดสินใจอะไรในนั้น
วันรุ่งขึ้น เนลล์ได้รับคำเชิญจากตระกูลการ์เร็ตต์อีกครั้ง
บอกว่ามีเรื่องสำคัญที่ต้องหารือ และเธอต้องหาเวลาไปที่นั่น
คำเชิญนั้นเป็นทางการมาก ยิ่งกว่านั้นคำที่เขียนไว้นั้นจริงจังและจริงใจด้วย
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเนลล์จะคิดมากเพียงใด เธอก็นึกไม่ออกว่าครอบครัวการ์เร็ตต์จะมีความสำคัญอะไรกับเธอ ถึงขั้นที่เธอต้องไปที่นั่นเป็นการส่วนตัว
แม้ว่าพวกเขาจะพูดมากขนาดนี้แล้วก็ตาม เนลล์ก็ต้องไป ไม่ว่าเธอจะลังเลใจแค่ไหนก็ตาม
เธอจะกลายดูเป็นคนไม่มีเหตุผล
ดังนั้น ในคืนนั้นเนลล์จึงไปที่การ์เร็ตต์โดยมีกิดเดียนไปด้วย
หลังจากมาถึงที่พักแล้ว เธอสังเกตเห็นว่าสมาชิกทุกคนในตระกูลการ์เร็ตต์อยู่ด้วย
นอกจากนายท่านการ์เร็ตต์แล้ว โจเซฟ, แฮเรียต, สเตฟานี และผู้อาวุโสอีกหลายคนจากสาขาด้านข้างของตระกูลการ์เร็ตต์ก็อยู่ที่นั่น แม้แต่นายท่านลีย์และท่านผู้หญิงควินตัน ก็ปรากฏตัวเช่นกัน
เนลล์รู้สึกประหลาดใจอย่างสิ้นเชิง
“คุณปู่ คุณย่า ทำไมคุณถึงมาที่นี่ด้วย” เธอเดินไปที่ท่านผู้หญิงควินตันและถามด้วยความงงงวย
สีหน้าของทั้งสองคนดูแปลก ๆ เมื่อพวกเขามองมาที่เธอ
เห็นได้ชัดว่า นายท่านการ์เร็ตต์ได้บอกจุดประสงค์ของการรวมทุกคนที่นี่ในวันนี้ ก่อนที่เนลล์จะมาถึง
หญิงชรามองมาที่เธอด้วยท่าทางที่ซับซ้อนและถอนหายใจ “เนลลี่ เธออยู่ที่นี่แล้ว นั่งลงก่อน ต่อให้มาได้ยินอะไรก็ไม่ต้องกลัว เธอจะเป็นหลานสะใภ้ของตระกูลลีย์เสมอ ไม่มีใครบังคับเธอได้”
เนลล์ชะงัก รู้สึกแปลกใจมากขึ้นไปอีก
เธอมองกลับไปที่กิดเดียนด้วยสายตาสงสัย แต่การจ้องมองของชายคนนั้นลึกล้ำและเขาไม่ได้ให้คำตอบใด ๆ กับเธอ
เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากนั่งลง
เนื่องจากนายท่านการ์เร็ตต์มีอาการกำเริบในช่วงสองวันที่ผ่านมา แพทย์บอกให้เขานอนพักผ่อนอยู่บนเตียง ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถเดินลงมาได้
ดังนั้นเมื่อทุกคนมาถึง เขายังอยู่ในห้องของเขา
เมื่อเขาได้ยินว่าทุกคนอยู่ เขาจึงบอกให้พ่อบ้านช่วยเปลี่ยนไปนั่งรถเข็นเพื่อจะเข็นออกมา ในช่วงเวลาสั้น ๆ ที่ไม่ได้พบเขา นายท่านการ์เร็ตต์ดูเหมือนจะแก่ขึ้น
ชายชราผู้ร่าเริงและสดใส แต่ตอนนี้ได้รับความทรมานจากโรค เขาผอมราวกับต้นไม้ที่เหี่ยวเฉา มีเพียงดวงตาที่เฉลียวฉลาดคู่นั้นเผยให้เห็นแวบหนึ่งในช่วงวัยเยาว์ของเขา
สายตาของเขากวาดไปทั่วผู้คนในห้องโถงอย่างช้า ๆ ก่อนที่มันจะมาที่เนลล์
“ทุกคนอยู่ที่นี่ เนลลี่ หนูก็อยู่ที่นี่ด้วย”
นายท่านมีรอยยิ้มปรากฎอยู่บนใบหน้าของเขา เนลล์รีบลุกขึ้นยืน
“คุณปู่การ์เร็ตต์…”
นายท่านการ์เร็ตต์รีบโบกมือ
“นั่งลงเถอะ ทำตัวตามสบาย เหมือนตัวเองอยู่ที่บ้าน”
เนลล์ได้ยินคำพูดบอกเป็นนัยจากความเหนื่อยล้าเล็กน้อยในน้ำเสียงของชายชรา แม้ว่าเขาจะ
พยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อปลุกเร้าพลัง แต่ก็เห็นได้ชัดว่าอาการของเขาไม่ค่อยดี
เธออดไม่ได้ที่จะถามด้วยความเป็นห่วงว่า “คุณปู่การ์เร็ตต์ คุณสบายดีไหมคะ?”
“ฉันสบายดี มันก็แค่ความเจ็บป่วยเก่า ๆ ฉันยังไหวอยู่”
เขาเงยหน้าขึ้นมองไปรอบ ๆ ขณะที่เขาพูด หลังจากหายใจหอบ เขาก็พูดว่า “ฉันโทรหาพวกคุณทุกคนมาที่นี่ในวันนี้ เพราะฉันมีเรื่องสำคัญจะประกาศ พี่ลีย์และภรรยาของคุณก็มาที่นี่เพื่อช่วยเป็นพยานให้ฉัน หากมีใครกล้าไม่เห็นด้วยในอนาคต เธอก็จัดการกับมันให้ฉันได้เช่นกัน”
นายท่านลีย์ขมวดคิ้ว มีความลังเลเล็กน้อยระหว่างคิ้วของท่านผู้หญิงควินตัน แต่สุดท้ายเธอก็เห็นด้วย
“ตกลง! เราจะเป็นพยานในเรื่องนี้”
“ดี”
เมื่อนายท่านการ์เร็ตต์โบกมือ ก็มีหญิงวัยกลางคนเดินเข้ามาจากด้านหลัง
เนลล์แปลกใจเล็กน้อย เพราะเธอจำผู้หญิงคนนี้ได้ ถ้าจำไม่ผิดเธอเคยเห็นเธอในบ้านพักเก่าของการ์เร็ตต์ในช่วงคืนวันเกิดของนายท่าน เธอเป็นสาวใช้ที่เคยรับใช้ จูเลียต การ์เร็ตต์ มาก่อนและอาศัยอยู่กับตระกูลการ์เร็ตต์หลังจากที่จูเลียตล่วงลับไปแล้ว เธอถือว่าเป็นคนงานเก่าของการ์เร็ตต์
ผู้หญิงคนนั้นยื่นเอกสารให้ นายท่านการ์เร็ตต์ เขาก็ส่งต่อให้ทนายความที่อยู่ข้าง ๆ โดยบอกให้เขา
เปิดเอกสารเอง จากนั้นเขาก็หันไปมองเนลล์
“วันนี้ฉันได้เรียกพวกคุณมาที่นี่ก็เพื่อประกาศเจตจำนงของฉัน เมื่อฉันตาย พวกคุณทุกคนต้องปฏิบัติตามถ้อยคำแห่งเจตจำนงนี้ต่อจดหมายโดยห้ามปฏิเสธ”
ทุกคนตกใจกับคำพูดของเขา
เนื่องจากท่านนายท่านการ์เร็ตต์มีสุขภาพไม่ดีมาเป็นเวลานาน พวกเขาได้ยินมาว่าเขามีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน
อย่างไรก็ตาม เจตจำนงจะมีความสำคัญในสายตรงของการสืบเชื้อสายของตระกูลการ์เร็ตต์เท่านั้น
เนื่องจาก จิม การ์เร็ตต์ ถูกส่งไปต่างประเทศ บุคคลเดียวที่มีความสามารถและความแข็งแกร่งในการสืบทอดตระกูลการ์เร็ตต์คือ โจเซฟ การ์เร็ตต์
ดังนั้น ทุกคนรู้โดยปริยายว่าโจเซฟจะเป็นผู้รับผิดชอบตระกูลการ์เร็ตต์ในอนาคต อันที่จริงโจเซฟเป็นผู้รับผิดชอบใน การ์เร็ต คอร์ปอเรชั่น แต่เพียงผู้เดียว
ในกรณีนั้น เป็นเรื่องธรรมดาที่ทุกอย่างในตระกูลการ์เร็ตต์จะเป็นของโจเซฟในอนาคต เหตุใดจึงต้องมีการประกาศเจตจำนงต่อหน้าผู้คนจำนวนมากในตอนนี้?
ทุกคนงุนงง แม้แต่เนลล์ก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วด้วยความสับสน
เธอไม่เคยคิดเกี่ยวกับโจเซฟหรือเรื่องของตระกูลการ์เร็ตต์มาก่อน เธอคิดว่าสมาชิกในตระกูลการ์เร็ตต์ที่ประกาศเจตจำนงของเขาจะเกี่ยวข้องกับสมาชิกในครอบครัวการ์เร็ตต์เท่านั้น
เนื่องจากนายท่านลีย์และท่านผู้หญิงควินตัน เป็นเพื่อนสนิทของนายท่านการ์เร็ตต์และพวกเขามีตำแหน่งสูง ดังนั้นจึงสมเหตุสมผลที่พวกเขาจะมาเป็นพยาน
อย่างไรก็ตาม กิดเดียนและเธอมาจากรุ่นน้องที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับทรัพย์สินของตระกูลการ์เร็ตต์ ทำไมนายท่านการ์เร็ตต์จึงเชิญพวกเขามาโดยเฉพาะ?
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเธอจะมีคำถามมากมายเพียงใด เนื่องจากเธออยู่ที่นี่แล้ว เธอไม่สามารถจากไปในตอนนี้ได้
เนลล์ทำได้เพียงคลายความกังวลและนั่งฟังเอกสารต่อไป
นายท่านการ์เร็ตต์ให้ทนายความดูซึ่งพยักหน้าก่อนเปิดสำเนาพินัยกรรมและอ่านออกเสียง
