ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 442 เธอแวะมาเยี่ยม
เด็กน้อยมองมาที่เธอและตอบอย่างสุภาพว่า “ขอบคุณครับ!”
จากนั้นเขาก็รีบเปิดกระดาษห่อของขวัญ
ภายใต้กระดาษห่อของขวัญเผยให้เห็นชุดอุปกรณ์วาดรูปครบชุด
เนลล์ เจนนิ่งส์ยิ้มและพูดว่า “ฉันได้ยินมาว่าไอเดนตัวน้อยชอบวาดรูปมาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก ฉันไม่รู้จะซื้ออะไรดี ฉันเลยเลือกชุดวาดรูปนี้ ฉันหวังว่าของขวัญจะไม่เชยมากจนเกินไป!”
ทุกคนได้ยินดังนั้นก็หัวเราะ ตระกูลกริฟฟินมีธุรกิจที่เฟื่องฟูและมีสมบัติแทบทุกประเภท ดังนั้นโดยปกติแล้วพวกเขาไม่สนใจการรับของขวัญที่มีราคาแพง
กิดเดียน ลีย์ยังมอบของขวัญที่เขาเตรียมไว้ด้วย
อย่างไรก็ตาม เขาเป็นคนตรงไปตรงมามากกว่าและยื่นบัตรสีดำให้ จัสติน กริฟฟินตกตะลึงกับของกำนัลอันสูงส่งนี้และปฏิเสธที่จะรับมันไว้
กิดเดียนตอบอย่างสบาย ๆ เมื่อ จัสติน กริฟฟินปฏิเสธ “เก็บไว้ เพื่อในอนาคตเขาจะต้องแต่งงาน”
คนที่เหลือจากงานเลี้ยงอาหารค่ำได้ยินดังนั้นก็หัวเราะออกมาดัง ๆ
จัสติน กริฟฟินหัวเราะ แล้วเขาก็ยอมรับของขวัญชิ้นนั้น
ท่านผู้หญิงกริฟฟินกำลังนั่งอยู่บนโซฟา เธอยิ้มและลูบหัวหลานชายของเธอ แล้วถามว่า “ไอเดน โตขึ้นอยากมีภรรยาไหม?”
เด็กน้อยได้แกะกระดาษห่อของขวัญออกแล้ว และนิ้วของเขาก็ยังไม่หยุดแตะดินสอสีเลย
เขายิ้มและตอบว่า “ครับ! ผมอยากแต่งงานกับผู้หญิงที่สวยเหมือนน้าเนลลี่!”
ทุกคนหัวเราะเมื่อได้ยินเรื่องนี้เพราะเด็กพูดตรงเกินไป
ทั้งหมดนั่งรอบห้องนั่งเล่นและพูดคุยกัน
เนลล์ เจนนิงส์ยังเป็นคนนอกและรู้สึกเคอะเขิน เพราะเธอไม่เหมือนกิดเดียนที่สามารถพูดคุยเกี่ยวกับธุรกิจกับจัสติน กริฟฟิน และเลียม แจ็คแมนได้
สักพักเธอก็ขอตัวไปเดินเล่นในสวน
มันเป็นจุดเริ่มต้นของฤดูใบไม้ร่วง สวนนี้มีดอกไม้ไม่มากนักนอกจากเบญจมาศสองสามดอก จะเห็นได้ว่าตระกูลกริฟฟินไม่ได้ใหญ่มากในการปลูกพืชในสวน
สิ่งนี้ทำให้เนลล์นึกถึงสถานรับเลี้ยงเด็กที่เฟิงเฉียว วิลล่า แม้ในฤดูกาลนี้เรือนเพาะชำก็ยังเบ่งบานด้วยดอกไม้นานาชนิด ไม่ใช่แค่ดอกไม้ตามฤดูกาลเท่านั้น แต่ยังมีดอกไม้สมุนไพรอีกสองสามชนิด เช่น ดอกโบตั๋นจีน ยังมีอีกหลายสายพันธุ์ที่เธอไม่รู้จักชื่อ
ห้องของเนลล์และกิดเดียนหันหน้าไปทางสถานรับเลี้ยงเด็ก ในตอนกลางคืนจะเธอได้กลิ่นดอกไม้จาง ๆ ที่ทำให้มึนเมา
เธอรู้สึกว่าเฟิงเฉียว วิลล่า อบอุ่นกว่ามากเมื่อเทียบกับคฤหาสน์กริฟฟินอันหรูหรานี้
เนลล์เดินไปตามทางเดินยาวและเดินมาที่ชิงช้าในสวน
ไม่นานหลังจากที่เธอนั่งบนชิงช้า เธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้ามาจากด้านหลัง
เธอหันกลับมาและพบว่ากิดเดียนกำลังเดินเข้ามาหาเธอ
เนลล์ค่อย ๆ แกว่งชิงช้าไปมา
เสียงของผู้ชายดังขึ้นอยู่เหนือหัวของเธอ
“คุณกำลังทำอะไร?”
เนลล์เงยหน้าขึ้นมองเขา แสงอาทิตย์ตกดินกระทบดวงตาของเขา เหมือนสีอำพันที่ซ่อนอยู่ในแววตาคู่นั้น
เธอหัวเราะและพูดว่า “แน่นอนฉันเล่นชิงช้าอยู่! อยากแกว่งฉันไหม?”
มันเป็นเรื่องน่าตลก แต่ชายคนนั้นก็เลิกคิ้วเหมือนถูกบังคับ
“โอเค”
นิ้วยาวของเขาจับโซ่โลหะและผลักชิงช้าไปมาเบา ๆ
เขาแกว่งไม่สูงเกินไป ในขณะที่เขาควบคุมกำลังของเขาและดูให้โซ่โลหะเคลื่อนที่ไปในบริเวณใกล้เคียงอย่างปลอดภัย
เนลล์เม้มริมฝีปากเข้าหากันและไม่พูดอะไร
ทั้งสองได้รับความสุขในช่วงเวลาอันเงียบสงบและแสนหวานนี้ อารมณ์ของพวกเขาสูงขึ้นทันที
หลังจากนั่งอยู่ในสวนได้ครู่หนึ่ง คนรับใช้ก็มาเชิญพวกเขาไปทานอาหารเย็น
เนลล์ลุกขึ้นตามกิดเดียนไปที่ห้องอาหาร
มันเป็นอาหารที่น่ารื่นรมย์พร้อมบรรยากาศที่ร่าเริง
หลังอาหารเย็น ท่านผู้หญิงกริฟฟินตัดเค้กและทุกคนก็สนุกกับมันในห้องนั่งเล่น ในเวลานี้ สการ์เล็ต กริฟฟินได้พาอีเวตต์ขึ้นไปที่ชั้นสอง
ทั้งสองคนเป็นแม่กับลูกสาว ดังนั้นจึงไม่แปลกที่พวกเขาจะออกจากกลุ่มเพื่อพูดคุยกันเล็กน้อย
อย่างไรก็ตาม เนลล์ไม่แน่ใจว่าเธอคิดผิดหรือเปล่า แต่เธอรู้สึกว่าการจ้องมองของอีเวตต์เมื่อตอนเธอเดินจากไป
สายตาของเธอช่างแปลกประหลาด
ประมาณเวลาสี่ทุ่ม ทุกคนเหนื่อยและแยกย้ายกันกลับ
กิดเดียนและเนลล์กลับไปที่โรงพยาบาล เนลล์หมดแรงหลังจากทำงานมาทั้งวัน เธออาบน้ำและนอนหลับอย่างสบาย
เมื่อเนลล์หลับไปอย่างรวดเร็วอย่างไม่รู้ตัว เจเน็ตก็มาถึงประเทศ F
ตระกูลกริฟฟินไม่เห็นด้วยกับความสัมพันธ์ระหว่างเจเน็ต แฮนค็อกและเลียม แจ็คแมน
พวกเขาต้องการให้เลียมแต่งงานกับลูกสาวของเจ้าพ่อธุรกิจในประเทศ F แต่เลียมไม่เห็นด้วย และทั้งสองฝ่ายต่างชะงักกับเรื่องนี้มาเกือบปีแล้ว
เมื่อเร็ว ๆ นี้ ท่านผู้หญิงกริฟฟินได้แสดงสัญญาณและปล่อยไปในที่สุด เลียมไม่ได้บังคับความสัมพันธ์นี้ให้กับครอบครัวของเขา แต่ให้เวลากับพวกเขาในการคิดทบทวน
คราวนี้ เจเน็ตไม่ได้แจ้งเลียมกับบการมาถึงของเธอ
เมื่อเลียมได้รับโทรศัพท์จากเจเน็ตในวันรุ่งขึ้น เขาก็ตกใจ
“เลียม คุณทำงานอยู่เหรอ? ฉันอยู่ประเทศ F และตอนนี้ฉันกำลังรออยู่ที่ล็อบบี้สำนักงานของคุณที่ชั้นล่าง”
เลียมชะงักและคิดว่าเธอแค่พูดเล่น
“อย่าทำเป็นเล่น ผมยังทำงานอยู่”
เจเน็ตหัวเราะอย่างไม่คาดคิด เธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะพูดด้วยน้ำเสียงที่ไพเราะ
“ฉันล้อเล่นหรือไง? ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน ขอให้ผู้ช่วยของคุณลงมาดู ฉันเอาขนมมาให้คุณด้วย!”
เขาหยุดที่ปลายสายอีกด้าน และมีเสียงบางอย่างราวกับว่าเขากำลังพูดกับคนอื่น
เขาพูดทันที “ชั้น 18!”
การโทรสิ้นสุดลง
เจเน็ตรู้สึกผิดหวังกับทัศนคติที่เย็นชาของชายผู้นี้ เธอมองดูโทรศัพท์ของเธอและขมวดคิ้ว
ในวินาทีถัดมา เธอรู้สึกผิดเล็กน้อยหลังจากนึกถึงจุดประสงค์ของทริปนี้
ประตูลิฟต์เปิดออก หญิงร่างสูงสวมชุดทางการสีดำและผมลอนใหญ่ดูยั่วยวนยืนต่อหน้าเจเน็ต เธอดูเหมือนผู้หญิงที่ฉลาดและมีความสามารถพร้อมความรู้สึกเย้ายวน เธอเป็นคนประเภทที่ดูมีเสน่ห์มากในสายตาของผู้ชาย
เธอโค้งคำนับอย่างสุภาพและพูดว่า “คุณคือคุณแฮนค็อกใช่ไหมคะ? ประธานขอให้ฉันรับคุณ”
เจเน็ตรู้สึกประหลาดใจ แล้วเธอก็ยิ้มและพยักหน้า
ในขณะเดียวกัน เจเน็ตคิดกับตัวเองว่า เพราะมีสาวงามที่ซ่อนอยู่ในห้องทำงานของเลียม ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงชอบอยู่ที่สำนักงาน!
เธอเดินตามเลขาไปที่ห้องทำงานของประธานและเคาะประตู อเล็กซานเดอร์ จีฟส์จึงเปิดประตู
อเล็กซานเดอร์ จีฟส์เป็นลูกชายของคุณจีฟส์ พ่อบ้านของตระกูลกริฟฟิน เขายังเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของ เลียม แจ็คแมนอีกด้วย
เลขาพยักหน้าให้อเล็กซานเดอร์และจากไป
อเล็กซานเดอร์ดูแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง เมื่อสวมสูทและเนคไทที่สุภาพ ซึ่งทำให้เขามีรูปลักษณ์ของชนชั้นสูงภายในสังคม ไม่มีใครบอกได้ว่าเขามาจากภูมิหลังที่เกเร
เขายิ้มและเปิดทางให้เจเน็ตเข้ามาในห้องทำงาน
ห้องทำงานของประธานมีขนาดใหญ่และแยกออกเป็น 2 ห้อง เจเน็ตอยู่ในพื้นที่รอบนอก ประตูระหว่างห้องถูกปิด แต่เธอสามารถมองผ่านแผงกระจกว่ามีผู้ชาย 5 ถึง 6 คนที่ไม่รู้จักอายุยืนหันหลังให้เธอภายในห้อง
ห้องนี้เก็บเสียงได้ ดังนั้นเธอจึงเห็นเพียงริมฝีปากสีชมพูของเลียมเคลื่อนไหว แต่ไม่ได้ยินสิ่งที่พูด
