ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 453 เป็นห่วงเธอมาก
ถัดจากแม็กซีนเป็นชายหนุ่มที่ดูอ่อนเยาว์มากสวมสูทสีแดงเข้มและต่างหูประดับด้วยเพชรพลอย เมื่อเขามองดูคนอื่น ๆ มีเพียงรอยยิ้มเล็ก ๆ ในดวงตารูปกลีบดอกไม้ของเขา ริมฝีปากของเขาโค้งขึ้นด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ และเขาดูเหมือนคนร่ำรวยคนหนึ่งที่ไม่ธรรมดา
ราวกับว่าเขาสัมผัสได้ถึงการจ้องมองของเจเน็ต เขาเอียงศีรษะและมองไปทางเธอ
โจเอลมองไปพร้อมกับเขาด้วย
เมื่อโจเอลเห็นเจเน็ต ความสุขที่ได้เห็นคนเจอรู้จักเก่า ๆ ก็ฉายแววบนใบหน้าของเขา
เจเน็ตยกแก้วของเธอให้เขาจากระยะไกล บ่งบอกว่าเขาควรจะทำหน้าที่ทางสังคมให้สำเร็จต่อไป ไม่จำเป็นที่เขาจะมาหาเธอ
เมื่อถึงจุดนั้น ลูน่าก็ปรากฏตัวพร้อมกับประธานแฮร์ริสัน เกรแฮมที่แขนของเธอ เรื่องนี้ได้รับความสนใจอย่างมากในทันที
ลูน่าสวมชุดสีม่วง เธอดูมีฐานะ มีเกียรติ และเป็นกันเอง โดยที่พ่อของเธอเป็นผู้นำ เธอคลุกคลีกับคนสำคัญในลักษณะที่ไม่ขี้ขลาดหรือเขอะเขินเลย
ไม่ยากที่จะเห็นว่าแฮร์ริสันจงใจเลี้ยงดูลูกสาวคนนี้ ในตระกูลเกรแฮมมีลูกสามคน สองคนแรกถูกต้องตามกฎหมาย และมีเพียงคนที่สามเท่านั้นที่เกิดมานอกสมรส
อย่างไรก็ตาม เกรกอรี่ ลูกนอกสมรสได้กลับมาเปิดอาวุธอีกครั้ง สิ่งนี้ทำให้ทุกคนพูดถึงทิศทางในอนาคตของตระกูลเกรแฮมอย่างกระตือรือร้น
เจเน็ตไม่สามารถพบกับนายน้อยสามในตำนานได้ในโอกาสนี้ แต่เธอก็ไม่รังเกียจ
แฮร์ริสันไปกับลูน่าและวนไปรอบ ๆ ห้อง เมื่อเขาเข้าไปใกล้โจเอล เขาก็ยิ้มอย่างอ่อนโยนและแลกเปลี่ยนคำพูดติดตลกกันอยู่พักนึง
ไม่นานหลังจากนั้น สายตาของเขาก็เปลี่ยนไปและดูเหมือนเขาจะแปลกใจเล็กน้อย
หลังจากนั้น เขาก็มาหาเลียมด้วยรอยยิ้ม
แฮร์ริสันรู้จักเลียมเป็นอย่างดี พวกเขาเป็นคนรุ่นเดียวกัน แต่เนื่องจากความแตกต่างระหว่างอายุ พวกเขาจึงไม่ได้ใช้เวลาร่วมกันมากนัก
นอกจากนี้ เลียมยังเป็นคนสันโดษและอยู่ตามลำพัง เขาไม่ใช่คนที่ชอบเข้าสังคม ดังนั้นเขาจึงไม่ค่อยปรากฏตัวในโอกาสแบบนี้ แต่จู่ ๆ เขาก็ปรากฏตัวขึ้น คนที่รู้จักเขาก็จะตกใจ เมื่อรู้อารมณ์ของเขาแล้ว พวกเขาก็ไม่พยายามที่จะเอาอกเอาใจเขา ส่วนพวกที่ไม่รู้จักเขาก็บอกได้เลยว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดา อย่างไรก็ตาม พวกเขาถูกปิดบังด้วยรัศมีอันน่าเกรงขามอันสง่างามของเขา ไม่มีใครกล้าเข้าไปหาเขา
แฮร์ริสันอ้าปากค้าง “โอ้ว! นายน้อยเลียมให้เกียรติเราด้วยการมาของเขา ช่างเป็นเหตุการณ์ที่หายากจริง ๆ!”
เลียมยิ้มอย่างสุภาพในการแสดงความสุภาพเรียบร้อยที่หายาก “ประธานเกรแฮม ไม่จำเป็นต้องเป็นทางการขนาดนั้น เกรแฮมกับกริฟฟินดูแลกันและกันตลอดหลายปีที่ผ่านมา เราต่างพึ่งพาอาศัยกันมาตลอด คุณเกรแฮมเชิญผมมา แน่นอนว่าผมก็ต้องมา”
ลูน่ายิ้มและพยักหน้าให้เจเน็ตก่อนจะตอบว่า “นายน้อยเลียมมีน้ำใจเกินไปจริง ๆ ฉันปลื้มใจมาก! ดื่มอวยพรให้คุณ”
จากนั้นเธอก็ยกแก้วไวน์ขึ้น
เลียมไม่พูดอะไรมาก แค่ชนแก้วกับเธอแล้วกลืนลงไปในอึกเดียว
“และคนนี้คือ?”
แฮร์ริสันมองเจเน็ตขณะที่เขาถามด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่น
เลียมอธิบายอย่างนุ่มนวลและสงบ “เจเน็ต ภรรยาของผม”
เขาก้มศีรษะลงและพูดกับเจเน็ตอย่างนุ่มนวลว่า “แจน นี่คือพวกเกรแฮม”
เจเน็ตพยักหน้าอย่างสุภาพและยิ้มเช่นกัน “เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้พบกับประธานเกรแฮมในที่สุด ขอดื่มอวยพรให้คุณ”
ท่าทางที่สงบเสงี่ยมของเธอทำให้แฮร์ริสันพอใจอย่างมาก ดังนั้น แม้ว่าเขาจะรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่เลียมแต่งงานโดยไม่มีการประกาศใด ๆ แต่เขาก็ยังยิ้มกว้าง “ดีดี!”
หลังจากพูดคำเหล่านี้แล้ว เขาก็ยกแก้วขึ้นดื่มจนหมด
ในขณะนั้น โจเซฟ การ์เร็ตต์ก็เข้ามาทักทายเช่นกัน
แน่นอน โจเซฟรู้จักเจเน็ตและเลียม ทั้งสามคนแลกเปลี่ยนความรื่นรมย์กันครู่หนึ่ง เจเน็ตจำได้ว่าเธอเพิ่งได้ยินว่านายท่านการ์เร็ตต์สุขภาพไม่ค่อยดีขึ้นและถามเขาด้วยความเป็นห่วง
โจเซฟถอนหายใจและส่ายหัว
“สุขภาพของนายท่านค่อย ๆ แย่ลง เราได้ลองทุกอย่างแล้ว แต่ไม่มีอะไรดีขึ้น”
เมื่อเจเน็ตได้ยินเรื่องนี้ เธอก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วด้วยความกังวล
เลียมกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “นายท่านการ์เร็ตต์ได้ผ่านบททดสอบและความยากลำบากมาแล้ว ดังนั้นเขาจะได้รับพรในอนาคต สวรรค์จะจัดเตรียมไว้ให้ผู้เหมาะสม ลุงการ์เร็ตต์ อย่ากังวลจนมากไป”
โจเซฟพยักหน้า
จู่ๆ เขาก็นึกถึงบางสิ่งและถามว่า “โอ้ ใช่แล้ว คุณทั้งคู่ได้ติดต่อกับเนลลีเมื่อเร็ว ๆ นี้ไหม?”
เจเน็ตและเลียมมองหน้ากันโดยไม่พูดอะไร
โจเซฟขมวดคิ้ว “ลุงอยากติดต่อเธอในตอนนี้ แต่ดูเหมือนจะติดต่อเธอไม่ได้ ปู่เป็นห่วงเธอมาก เราถามพวกลีย์แล้วพวกเขาก็บอกว่าเธอไปต่างประเทศกับกิดเดียน พวกหนูรู้สถานการณ์ปัจจุบันของเธอบ้างไหม?”
เลียมคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และตัดสินใจว่าหากพวกเขายังคงเก็บสิ่งนี้จากการ์เร็ตต์ต่อไป พวกลุงจะเป็นห่วงพวกกิดเดียนมากยิ่งขึ้น
ดังนั้น เขาจึงพูดว่า “เธออยู่ประเทศ F กิดเดียนเพิ่งได้รับบาดเจ็บ แต่ตอนนี้เขาสบายดี”
เมื่อโจเซฟได้ยินว่ากิดเดียนบาดเจ็บ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที
“เขาได้รับบาดเจ็บได้อย่างไร? พวกเขาไม่ได้ไปพักผ่อนในต่างประเทศเหรอ? เกิดอะไรขึ้นกับพวกเขาเหรอ?”
เลียมพูดด้วยเสียงต่ำ “ไม่มีอะไรสำคัญเกิดขึ้น ถ้าลุงอยากรู้มากกว่านี้ ทำไมลุงไม่ถามพวกเขาล่ะ?”
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงบอกโจเซฟว่าติดต่อกับเนลล์และกิดเดียนที่ยังอยู่ต่างประเทศได้อย่างไร
โจเซฟสบายใจขึ้นเล็กน้อย
หลังจากงานเลี้ยง เขาโทรหาเนลล์
ในขณะนี้ เนลล์เพิ่งส่งคุณจีฟส์ของตระกูลกริฟฟินไป
เนื่องจากกิดเดียนได้รับบาดเจ็บ ท่านผู้หญิงกริฟฟินจึงรู้สึกไม่สบายใจกับเรื่องทั้งหมด ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจว่าเธอยังคงรู้สึกกังวลกับทั้งสองคนที่อาศัยอยู่ในโรงพยาบาล
ในตอนนี้กิดเดียนสามารถย้ายไปได้ ด้วยอาการบาดเจ็บของเธอได้ เธอแนะนำให้พวกเขาอาศัยอยู่กับตระกูลกริฟฟิน นอกจากจะสะดวกแล้วยังปลอดภัยอีกด้วย
กริฟฟินมีแพทย์ประจำครอบครัว ดังนั้นการดูแลอาการบาดเจ็บจะไม่เป็นปัญหา
อย่างไรก็ตาม เนลล์ปฏิเสธข้อเสนอนี้
เธอไม่ต้องการพึ่งพาตระกูลกริฟฟิน ส่วนหนึ่งเป็นเพราะสการ์เล็ต และส่วนหนึ่งเป็นเพราะเอกลักษณ์เฉพาะตัวของเธอเอง
เนื่องจากพวกเขามาที่นี่เพื่อตรวจสอบการตายของอาวุโสเค จึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่เนลล์จะต้องจัดการกับกองทหารมังกรและผู้ที่มาจากตระกูลโบฮิเนียเธอไม่ต้องการให้พวกกริฟฟินรู้เรื่องนี้
เมื่อเห็นว่าเธอปฏิเสธ คุณจีฟส์จึงไม่สามารถยืนกรานต่อไปได้และทำได้เพียงจากไปอย่างน่าสงสาร
ทันทีที่เขาจากไป โจเซฟก็โทรเข้ามา
“เนลลี่ ลุงได้ยินมาว่ากิดเดียนได้รับบาดเจ็บ? คุณทั้งคู่สบายดีไหม?”
เนลล์ตกใจอยู่ครู่หนึ่ง เธอคิดอย่างรวดเร็วว่าต้องเป็นเลียมที่บอกโจเซฟ
เธอยิ้มเล็กน้อย “เราสบายดี ไม่ต้องห่วงค่ะลุง”
โจเซฟดูมีท่าทีหงุดหงิดเล็กน้อย “ลุงจะไม่ต้องกังวลได้อย่างไร? พวกหนูไม่มีอะไรทำที่ดีไปกว่าการหนีไปยังประเทศ F เหรอ? แถมยังได้รับบาดเจ็บอีกด้วย! แล้วหนูล่ะ? หนูสบายดีไหม?”
เนลล์ปลอบเขาด้วยน้ำเสียงปลอบโยน “หนูสบายดี มันเป็นเพียงอุบัติเหตุเล็กน้อย ลุงไม่ต้องห่วงมาก”
ปลายสายเงียบลง
“บอกความจริงกับลุงมา หนูจะไปสืบหาตระกูลไวโอเล็ตใช่ไหม?”
เนลล์เม้มปากเล็กน้อย
สักพักเธอก็หัวเราะเบา ๆ “ลุงคะ ในอดีตหนูก็สนใจอยู่แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับพ่อผู้ให้กำเนิดของหนู แต่ลุงควรเข้าใจว่าความสนใจของหนูมีแต่จะถามลุงว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้น
“สิ่งที่ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป เขาตายไปหลายปีแล้ว ทำไมลุงต้องตามหาครอบครัวของเขาด้วย? และบีบคั้นจากพวกเขาเหรอ?”
โจเซฟหยุดครู่หนึ่ง
แล้วเขาก็เย้ยหยันด้วยความขุ่นเคือง “ใครจะรู้ว่าเด็กสาวอย่างหนูคิดอะไรอยู่ในใจ”
เนลล์ยิ้มออกมา “หนูจะถือว่าเป็นคำชมก็แล้วกัน”
“เนลล์…”
โจเซฟถอนหายใจอย่างไร้เรี่ยวแรง “โอเค หนูชนะ แต่ลุงดีใจที่ได้ยินว่าหนูสบายดี เมื่อไหร่ที่หนูมีเวลาโทรหาคุณปู่บ้าง ช่วงนี้เขาไม่ค่อยสบาย ดังนั้นอย่าลืมติดต่อเขา”
เนลล์ทำเสียง “อืมมม” อย่างนุ่มนวลในข้อตกลง “เข้าใจแล้วค่ะ”
