ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 462 ไม่จำเป็นต้องอยู่กับ “ถ้า”
“หากความสงบอันละเอียดอ่อนนี้แตกแยกกัน คนที่ประสบความสูญเสียจะไม่เพียงแต่เป็นกองทหารมังกรเท่านั้น แต่ยังรวมถึงตระกูลเชลบีด้วย ดังนั้นฉันกำลังตามหาว่าใครเป็นคนบงการเบื้องหลังเรื่องนี้ น่าเสียดายที่การสืบสวนของฉันไม่ได้เกิดผลมากนัก”
กิดเดียนขมวดคิ้วกับสิ่งที่เขาค้นพบ
“แล้วพวกนายยังหาอะไรไม่เจอเลยเหรอ?”
เมื่อถูกเรียกออกมา สีหน้าของความเศร้าโศกก็เข้ามาแทนที่ใบหน้าของเกล
“ใช่ ในโลกนี้จะมีคนที่ดีกว่านายอยู่เสมอ หลายปีที่ผ่านมา ฉันคิดว่าถึงแม้ตระกูลโบฮิเนียจะไม่ได้รอบรู้เกี่ยวกับกิจการในดินแดนนี้ แต่มันก็เข้ามาใกล้มากทีเดียว… แต่ใครจะไปคิดล่ะ…”
เขาถอนหายใจเมื่อหยุดพูด กลุ่มยังไม่หายสงสัยเขา
ขณะที่ทั้งกลุ่มมองหน้ากัน กิดเดียน ลีย์ก็ทำลายความเงียบในที่สุด “เอาล่ะ ฉันจะเชื่อในสิ่งที่นายพูด ถ้ามีข้อมูลอัปเดตเกี่ยวกับเรื่องนี้ บอกให้เราทราบด้วย”
เกล เชลบีเพียงแค่พยักหน้า
ทันใดนั้น เขามองไปที่เนลล์และยิ้ม
“เมื่อเราพูดถึงปัญหาของคุณเสร็จแล้ว พวกคุณช่วยสละเวลาฟังผมหน่อยได้ไหม?”
ทุกคนตกตะลึงอย่างยิ่ง ยกเว้นเนลล์ซึ่งเป็นคนเดียวที่ขมวดคิ้วตามคำแนะนำ
เธอลุกขึ้นและตอบกลับไปอย่างเย็นชา “เราไม่มีอะไรจะคุยกันอีกแล้ว”
“ผมรู้ว่าคุณโกรธ ไม่ใช่แค่เพราะปัญหากับแม่ของคุณเท่านั้น แต่ยังเป็นเพราะการตัดสินที่ผิดพลาดของผมในครั้งนี้ ซึ่งทำให้กิดเดียนได้รับอันตราย
“อย่างไรก็ตาม จากก้นบึ้งของหัวใจผม ผมไม่ได้อยากต้องการให้สิ่งเหล่านั้นเกิดขึ้น ที่สำคัญกว่านั้น เหตุผลบางอย่างสำหรับทั้งหมดนี้เป็นเพราะเราไม่เข้าใจกันมาก่อน ซึ่งทำให้เกิดความเข้าใจผิดหลายอย่าง
“ตอนนี้เรามีโอกาสได้เจอหน้ากัน เราอาจจะต้องพยายามเข้าใจกันและปฏิบัติต่อกันอย่างจริงใจ ดีกว่าเป็นศัตรูที่ขมขื่นกันจริงไหม?”
เนลล์มองตาเขา เธอยังคงโกรธเขาอยู่มาก แต่เธอก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขามีเหตุผล
ไม่ว่าพวกเขาจะรู้สึกอย่างไรต่อกันและกัน ก็ยังเป็นสิ่งสำคัญที่จะพยายามทำความเข้าใจซึ่งกันและกันจากมุมมองของอีกฝ่ายหนึ่ง
เธอหันกลับมามอง กิดเดียน ลีย์ เมื่อเห็นกิดเดียนพยักหน้าเล็กน้อย เธอก็นั่งลง
เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ ใบหน้าของเกลก็เผยรอยยิ้มที่อ่อนโยน และขอให้สการ์เฟซออกไป
จากนั้นเขาก็ให้คนของเขาชงชาคุณภาพดีให้กับแขกของเขา ในที่สุดเขาหันไปหาเนลล์และพูดเบา ๆ ว่า “คุณดูเหมือนพ่อของคุณมาก”
เนลล์พึมพำเบา ๆ โดยไม่มองหน้าเขาเลย เธอยังคงมีความคิดเห็นที่ไม่ดีเกี่ยวกับเขา
เกลไม่สนใจ ในขณะที่เขาหัวเราะอย่างชัดแจ้ง “พูดไปก็ยังไม่รู้ชื่อของพ่อใช่ไหม? เขาชื่อ กิลล์ เชลบี พี่ชายของผม ย้อนกลับไปในสมัยนั้น เขาเป็นเด็กหนุ่มเลือดร้อนที่เปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์และเสน่ห์ที่ล้นเหลือ ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็มีหญิงสาวนับไม่ถ้วนจากครอบครัวที่ร่ำรวยมารุมล้อมเขา”
แม้ว่าเนลล์จะมีความคิดเห็นไม่ดีเกี่ยวกับเกลอยู่ แต่เขากำลังพูดถึงบิดาผู้ให้กำเนิดของเธอ บุคคลทั่วไปก็ยังจะมีความสนใจในหัวข้อนี้อยู่
ดังนั้น แม้ว่าเธอจะทำเหมือนไม่สนใจ แต่เธอก็ฟังทุกคำ
เกลรู้ว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจ เขาพูดต่อ “ผมไม่รู้ว่า คุณรู้เกี่ยวกับพ่อและแม่ของคุณมากแค่ไหน แต่ผมจะบอกคุณอย่างคร่าว ๆ แล้วกัน”
ด้วยเหตุนี้ เขาจึงเริ่มให้เล่าภาพรวมของประวัติหลายศตวรรษเบื้องหลังสายเลือดของตระกูลโบฮิเนีย และความเป็นมากับเธอ
เขาหายใจเข้าลึก ๆ และพูดว่า “พ่อของคุณเป็นคนที่มีอิสระ เขาไม่ชอบที่จะถูกกักขังด้วยทรัพย์สินทางวัตถุ แม้แต่ขนบธรรมเนียมที่บังคับเหล่านี้ ซึ่งตั้งขึ้นภายในครอบครัว
“ดังนั้น ตอนที่เขาพบและตกหลุมรักแม่ของคุณอย่างไร้ความหวังตอนที่เขายังเรียนอยู่ เขายังพยายามอย่างยิ่งที่จะแหกกฎ และขนบธรรมเนียมของตระกูลเพื่อที่จะอยู่กับเธอ
“อย่างไรก็ตาม นี่เป็นขนบธรรมเนียมที่อยู่ในตระกูลมาหลายศตวรรษแล้ว ใครมันจะทำลายได้เพื่อความคิดเพ้อฝันกันล่ะ? นอกจากนี้ พิษปีศาจได้ถูกฝังไว้แล้ว เว้นเสียแต่ว่าเขาจะต้องอยู่กับคนอื่นที่มีพิษปีศาจฝังอยู่ในตัวพวกเขา พิษก็จะเข้ามาในที่สุด ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น มันไม่ใช่กฎที่จะทำลายได้เพียงความเพ้อฝันเท่านั้น
“พ่อของคุณรู้ดีถึงผลกระทบ แต่เขาก็ยังต่อต้านอย่างไม่ต้องกลัว เขารักแม่ของคุณจริง ๆ”
ขณะที่เนลล์ฟัง อารมณ์ก็เริ่มกระจายไปทั่วใบหน้าของเธอ ออร่าที่เย็นชาของเธอได้หายไป แทนที่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นและสนอกสนใจ
เกลพูดต่อ “เมื่อพ่อกับแม่ของคุณแยกทางกันครั้งแรก เขาทำอะไรไม่ได้เลย เขารู้ว่าเขาจะไม่มีวันได้เป็นคนที่อยู่กับเธอไปตลอดชีวิต ถ้าเขาอยู่กับเธอจะเป็นภาระแก่เธอ มันเป็นความรู้สึกละอายของผู้ชายคนหนึ่ง
“ด้วยเหตุนี้ เขาจึงไปที่ไหนสักแห่งที่ห่างไกลอย่างเศร้าใจ ในที่สุดก็ตายในเขตสงครามแอฟริกา สถานการณ์ในแอฟริกาในตอนนั้นวุ่นวายมาก จนแม้แต่ตระกูลโบฮิเนียก็ไม่กล้าก้าวเข้าไป นอกจากนี้เขายังเกณฑ์ทหารราบโดยใช้นามแฝงและดำเนินการเข้าสู่สนามรบด้วยความตั้งใจที่พร้อมจะตาย เขาได้ละทิ้งความหวังที่จะมีชีวิตอยู่อย่างสมบูรณ์ ทำให้เหมือนกับว่าเขาตายไปแล้ว แต่เขารอดมาได้อย่างไรล่ะ?”
เนลล์มองเขาอย่างเงียบ ๆ มองดูความเสียใจและความเศร้าบนใบหน้าของเขา
“ช่างโชคร้ายเหลือเกิน… เขาคิดว่าการทำเช่นนั้นเพียงพอที่จะปกป้องแม่ของคุณ เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าแม่ของคุณจะตกอยู่ในภาวะซึมเศร้าอย่างรุนแรง เนื่องจากการที่เขาเสียชีวิต ทำให้เธอเดินตามรอยเท้าของเขาเพียงไม่กี่ปีต่อมา บางทีนั่นอาจเป็นแค่โศกนาฏกรรมของคู่รักสองคน แต่เมื่อได้เห็นคุณโตขึ้นแล้ว ผมอยากจะเชื่อว่าหากพวกเขาดูถูกคุณบนสวรรค์ พวกเขาจะภูมิใจที่คุณมาไกลขนาดนี้”
เนลล์ขมวดคิ้วและถามว่า “เมื่อก่อน ตอนที่เขาตาย เขาไม่รู้หรือว่าหัวใจของแม่ฉันก็ได้ตายไปพร้อมกับเขา”
เกลยิ้มอย่างร้ายกาจ “ในโลกนี้ไม่มีนักสะกดจิตคนใดที่สามารถทำนายอนาคตได้… หากมีในโลกนี้คงจะมีความเสียใจน้อยกว่านี้มาก…”
ดังที่เกลพูดในบรรทัดนั้น ทั้งห้องก็เงียบลง ไม่มีใครรู้ว่าจะพูดอะไรกับสิ่งนั้น
เกลพูดต่อ “ย้อนกลับไปเมื่อพ่อของคุณบุกเข้าไปในสนามรบ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีคุณอยู่ บางทีถ้าเขารู้เรื่องนี้ มันอาจจะเป็นสิ่งที่รั้งเขาไว้ไม่ให้เขาเดินไปตามทางนั้น”
เนลล์ยิ้มอย่างเย็นชา “สิ่งเหล่านี้ได้เกิดขึ้นแล้ว ไม่จำเป็นต้องพูดถึง ‘ถ้า’ มากมายนัก”
เกลกลืนน้ำลายอย่างแรง รอยยิ้มของเขาก็หายไปชั่วขณะ
“บางทีคุณก็พูดถูก แต่ตอนนี้คุณโตแล้ว ผมคงต้องคืนสิ่งที่เป็นของคุณอย่างยุติธรรม เมื่อคุณมีเวลามาหาผมที่ที่ดินของผม ผมจะกรอกรายละเอียดให้คุณ”
ความคิดของเนลล์ยังคงเย็นชาต่อเขา โดยไม่ได้มองที่เกล เธอตอบอย่างเย็นชาว่า “ไม่จำเป็น เราจะพูดถึงเรื่องนั้นในครั้งหน้า”
แม้ว่าเธอจะอยากรู้เรื่องราวของพ่อของเธอ แต่เธอก็ยังไม่สามารถยอมรับความจริงที่ว่า เธอเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลเชลบีได้อย่างเต็มที่
ดังนั้น เธอจึงยังคงระมัดระวังและไม่ไว้วางใจในข้อเสนอของเกล
เมื่อเป็นเช่นนี้ เกลก็ไม่ได้บังคับเธอว่า “ไม่เป็นไร คุณสามารถใช้เวลาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกหน่อย ไม่ต้องห่วง ผมเป็นคนยึดถือสิ่งที่เป็นของคุณอย่างยุติธรรม ไม่มีใครที่จะกล้าพรากมันไป เมื่อไหร่ก็ตามที่คุณคิดได้อย่างถี่ถ้วนและต้องการรับข้อเสนอของผม แค่มาหาผม ผมจะคืนทุกสิ่งให้คุณเมื่อถึงเวลานั้น”
เนลล์ไม่ได้พูดอะไร หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งในห้อง พวกเขาก็ลุกขึ้น
