ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 489 ไม่สนใจในอำนาจ
กิดเดียนไม่ได้ปฏิเสธ แต่เขายังคงยิ้มอย่างมีความสุขและพยักหน้าอย่างเสแสร้ง
“ใช่ ผมแค่แกล้งคุณ”
เขาพูดขณะเล่นนิ้วของเธอ ขณะที่แสงแดดส่องเข้ามาในห้อง ซึ่งทำให้ห้องอบอุ่นและทำให้จิตใจและร่างกายของพวกเขาผ่อนคลาย
เนลล์รู้สึกไม่สบายใจไปทั่วร่างกาย เนลล์ยิ้มอย่างเขินอายและผลักเขาออกไป “หยุด มันจั๊กจี้!”
“คุณภรรยา ตอนนี้ร่างกายของคุณดีขึ้นหรือยัง?”
เนลล์ขมวดคิ้วและถามว่า “อาการดีขึ้นหมายความว่าอย่างไร?”
กิดเดียนดึงเธอเข้ามาทันที
“คุณ…”
เนลล์หน้าแดงก่ำ เธออยากจะลุกขึ้นแต่ถูกสามีกดดัน
ชายคนนั้นซุกศีรษะของเขาไว้ที่คอของเธอและดมกลิ่นผมที่หอมกรุ่นของเธอ ช่วงเวลานั้นดูสงบและอบอุ่น
“อย่าหนี ขอผมกอดคุณเงียบ ๆ แบบนี้สักพักเถอะนะ”
กิดเดียนพูดเบา ๆ น้ำเสียงของเขาอ่อนโยน สภาพแวดล้อมก็อบอุ่นและเงียบสงบ
หลังของเธอแข็งและหยุดเคลื่อนไหว เธอกอดไหล่ชายของเธอด้วยความรัก
ตั้งแต่เธอท้อง กิดเดียนได้ดูแลเธอและพวกเขาก็มีเพศสัมพันธ์ไม่กี่ครั้ง
หลังจากนั้นไม่นาน กิดเดียนก็เงยหน้าขึ้นและใช้นิ้วยาวยกคางขึ้นเพื่อเผชิญหน้ากับเขา
“เมื่อกี้คิดอะไรอยู่? คุณดูไม่มีความสุข”
เนลล์ม้วนผมของเธอและพึมพำ “ไม่มีอะไรหรอก”
“อย่าโกหกผม”
กิดเดียนหรี่ตาลง และในที่สุดเนลล์ก็พูดความจริงผ่านสายตาของเขา
“เกล เชลบีมาเมื่อเช้านี้ และเล่าเรื่องตระกูลเชลบีให้ฉันฟัง”
กิดเดียนตกใจมาก
เขาเม้มริมฝีปากเข้าหากันและถามว่า “เขาพูดอะไร?”
จากนั้นเนลล์ก็ย้ำสิ่งที่เกลบอกเธอก่อนหน้านี้ในวันนี้
“ฉันค่อนข้างลังเลเพราะฉันไม่ต้องการเข้าไปพัวพันกับเรื่องของตระกูลเชลบี พูดตามตรง มันซับซ้อนเกินไปและขัดกับค่านิยมของฉัน ฉันแค่อยากมีชีวิตที่เรียบง่าย
“ฉันยังไม่รู้สึกรักครอบครัวใด ๆ กับพวกเขาเลย ฉันจะรู้สึกขุ่นเคืองถ้าฉันต้องทำอะไรเพื่อพวกเขา และพวกเขาอาจจะไม่ชอบมันเช่นกัน”
กิดเดียนยิ้มเยาะ
“คุณเคยคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เข้ายึดครองตระกูลโบฮิเนียหรือไม่? จำนวนอำนาจและความมั่งคั่งที่คุณจะได้รับ…”
เนลล์ถึงกับอึ้ง
เธอจ้องไปที่กิดเดียนและกระพริบตาที่ใสเป็นน้ำ
“ฉันไม่เคยคิดเกี่ยวกับมัน นอกจากนี้ ฉันไม่เคยต้องการความมั่งคั่งหรืออำนาจ ทั้งหมดที่ฉันต้องการคือคุณ!”
เนลล์จึงเผยรอยยิ้มที่สดใสที่สุดของเธอ ภายใต้แสงแดดยามบ่าย เธอดูเหมือนเอลฟ์ที่เปล่งประกาย เธอเอื้อมมือไปคล้องคอของกิดเดียน
“ฉันมีคุณและลูกของเรา ฉันสามารถทำทุกอย่างที่ฉันชอบและแสดงในภาพยนตร์ที่ฉันต้องการ ทั้งหมดนี้ก็เพียงพอแล้ว ฉันไม่ต้องการอะไรมากไปกว่านี้ การมีมากเกินไปหมายถึงความรับผิดชอบและการเสียสละที่มากขึ้น ฉันไม่ต้องการให้ชีวิตของฉันเป็นแบบนั้น ฉันแค่หวังว่าเราจะมีชีวิตที่เรียบง่าย อบอุ่น และมีความสุข”
กิดเดียนรู้สึกใจสั่น
เขาจับที่ด้านหลังศีรษะของเธอและจูบเธออย่างลึกซึ้งทันที
จูบนี้มีความรู้สึกซับซ้อนนับไม่ถ้วน ความรักที่ปั่นป่วนและความสุขที่อธิบายไม่ได้
เนลล์พึมพำและตะโกน
“กิดเดียน! คุณ…”
จูบที่ยาวนานและน่ารักนี้ทำให้หัวใจของพวกเขาละลายภายใต้แสงแดดยามบ่ายที่อบอุ่น
เวลาผ่านไปนานก่อนที่เขาจะคลายกำมือในที่สุด ทั้งสองได้กลิ้งออกจากโซฟาแล้วไปบนพรมด้านล่างแล้ว
โชคดีที่ใช้พรมหนา ๆ เมื่ออากาศเริ่มเย็นลง พรมจึงช่วยลดการกระแทกได้
เนลล์ลูบก้นและบ่นขณะที่เธอยืนขึ้น
“คุณทำอะไรลงไป? คุณทำให้ฉันกลัว”
กิดเดียนหัวเราะและกอดเธออีกครั้ง
“ไม่มีอะไร ผมแค่รักคุณมาก”
หัวใจของเนลล์เต้นเร็วขึ้น
ผู้ชายคนนี้ไม่เคยชอบพูดคำโรแมนติกแบบสบาย ๆ แต่ทุกครั้งที่เขาจีบเธอ แม้ว่าจะเป็นประโยคง่าย ๆ ของเขา มันก็สามารถทำให้ใจเธอสั่นได้ง่าย ๆ
เนลล์กังวลใจไปทุกทิศทุกทางและเธอก็พูดติดอ่าง “ตอนนี้คุณรักฉันไหม?”
“ไม่ ผมรักคุณมาตลอด”
กิดเดียนหัวเราะและก้มหน้าลงจูบริมฝีปากของเธอ คราวนี้เป็นจูบเบา ๆ อ่อนโยนและช้า
เนลล์ไม่สามารถทนผู้ชายคนนี้ได้
หากเป็นเพียงจูบที่เร่าร้อนเร่าร้อน เธอสามารถปล่อยมันไปได้เพราะเธอถูกตามทันในขณะนั้น
อย่างไรก็ตาม เธอไม่สามารถทนจูบช้า ๆ แบบนี้ได้ ซึ่งทำให้เธอรู้สึกเหมือนกบโดนกำลังทำอาหารในน้ำอุ่น
ราวกับว่าขนนกมาลูบไล้หัวใจของเธอและจั๊กจี้เธอ
อย่างไรก็ตาม เนลล์เห็นรอยยิ้มที่สงบและอ่อนโยนของกิดเดียน
“จริง ๆ แล้วคุณคิดว่าฉันควรทำอย่างไร? ถ้าฉันฟังเขาแล้วฉันไม่ได้เก่ง ฉันก็ไม่สามารถหยุดปัญหาที่ใหญ่และเล็กทั้งหมดไม่ให้เข้ามาหาเราได้”
เนลล์รู้สึกหงุดหงิดจนต้องเกาหัว
“ฉันไม่กลัวพวกมัน แต่ถึงแม้ไม่มีใครตายจากแมลงวันที่มากเกินไป แต่ก็ยังน่ารำคาญอย่างบ้าคลั่งที่ถูกรบกวนอยู่ตลอดเวลา”
กิดเดียนหัวเราะและลูบผมของเธอ เขาพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “คุณไม่มีทางอื่นแล้วเหรอ?”
เนลล์ขมวดคิ้วและมองมาที่เขา “ทางอื่นอะไรอีก?”
ชายคนนั้นส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้
จากนั้นเขาก็เอื้อมมือออกไปและตีหน้าผากของเธอเบา ๆ
กิดเดียนพูดด้วยน้ำเสียงที่ผ่อนคลายว่า “คุณมัวแต่จมอยู่กับมันจนมองไม่เห็น”
เขาถอนหายใจและพูดต่อ “คุณเคยได้ยินวลีที่ว่า การหารากเหง้าของปัญหาไหม?”
เนลล์ชะงักไปครู่หนึ่งก่อนในทันใด ดวงตาของเธอเบิกกว้าง
“คุณหมายถึง…”
กิดเดียนพยักหน้า
“ถ้าคุณแน่ใจว่าคุณไม่ต้องการสิ่งนี้ คุณก็ควรปล่อยมันไปให้หมด ด้วยวิธีนี้ตระกูลโบฮิเนียจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคุณอีกต่อไป แต่เนลลี่ คุณต้องคิดให้รอบคอบ เพราะเมื่อคุณทำแล้ว จะไม่มีวันหวนกลับไปได้”
เนลล์ตกตะลึงและคิดเกี่ยวกับมันชั่วครู่
หลังจากนั้นไม่นาน เธอพูดอย่างหนักแน่นว่า “ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันจะทำมัน”
สองสามวันต่อมา สมาชิกทุกคนในตระกูลเชลบีได้รับอีเมล
อีเมลมีวิดีโอสั้น ๆ
เนลล์สวมชุดยาวสีชมพูดอกบัวกับเสื้อสเวตเตอร์ถักเข้าชุดกัน เธอนั่งบนม้านั่งในสวนใต้ร่มไม้ดอก
ในวิดีโอ เธอยิ้มและอธิบายทุกอย่างอย่างเรียบง่าย เธอบอกว่าเธอไม่ต้องการเป็นหัวหน้าตระกูลเชลบี และเธอไม่สนใจเรื่องใด ๆ เกี่ยวกับตระกูลโบฮิเนีย ใครก็ตามที่คิดจะยุ่งกับเธอเพราะสิ่งนี้สามารถหยุดคิดได้ ส่วนใครจะได้ตำแหน่งนั้นในที่สุด นั่นก็ขึ้นอยู่กับความสามารถของพวกเขา
