ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 502 อดีตที่ต้องขัดเกลา
ในตอนนั้นทันทีที่โจเอลเห็นซูซาน เขามีความคิดที่จะขอให้เธอพาเขาขึ้นไปด้านบนเพื่อเจอลูซี่
เธอปฏิเสธอย่างทันทีโดยไม่ทันได้คิดด้วยซ้ำ เมื่อโจเอลถามเธอ
ไม่ว่าโจเอลจะพูดอย่างไร ไม่ว่าเขาจะกดดันเธอมากแค่ไหน ซูซานก็ส่ายหัวและยืนยันว่าเธอจะไม่ทรยศลูซี่อย่างแน่นอน
ในท้ายที่สุด โจเอลรู้สึกโกรธ และเลือกที่จะข่มขู่ครอบครัวของซูซานแทน
อย่างที่ลูซี่คิด ถ้าซูซานกล้าที่จะปฏิเสธโจเอล เขาจะทำอย่างที่เขาพูดแน่นอน
แต่นั่นก็ไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว
ซูซานไม่ได้วางแผนที่จะเชื่อใจกับสิ่งนั้น ดังนั้นลูซี่ไม่ได้ตั้งใจจะถามอะไรอีก
เธอรู้ผลลัพท์อยู่แล้ว
ไม่มีอะไรที่สำคัญไปกว่านั้น
เมื่อนึกถึงถึงสิ่งนี้ ลูซี่ก็ไม่เครียดเหมือนเมื่อก่อน และในตอนนี้เธอก็ดูผ่อนคลาย
และผลที่ตามมานั้นทำให้ลูซี่เริ่มรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย
เธอก็นอนหลับไปอีกครั้ง
ซูซานรู้ว่าลูซี่จำเป็นต้องพักผ่อนในตอนนี้ เธอเห็นความเหนื่อยล้าจากลูซี่ได้อย่างชัดเจน
จริง ๆ แล้ว คนที่ป่วยหนักจะยังมีกำลังใจที่ดีได้อย่างไร หลังจากที่เจอกับเหตุการณ์ที่รุนแรงเช่นนี้และร้องไห้เป็นเวลานาน?
ซูซานรีบพูดว่า “เธอพักผ่อนซะเถอะ พี่จะกลับแล้ว”
เธอช่วยลูซี่ให้นอนลงบนเตียงหลังจากที่พูดจบ
ลูซี่ก็ไม่ได้ปฏิเสธเช่นกัน เธอปล่อยให้ซูซานช่วยเธอและนอนลงบนเตียง
หลังจากที่ซูซานเอาผ้านวมห่มให้ลูซี่แล้ว ลูซี่ก็มองเธอด้วยความรู้สึกซาบซึ้งใจและหลับสนิท
ด้วยเหตุผลบางอย่าง ในความฝันครั้งนี้ของลูซี่
เธอเห็นโจเอลในความฝัน
ในความฝันเธอยังอายุสิบขวบ โจเอลที่อยู่ข้าง ๆ ในอายุที่เท่ากัน
พวกเขาเล่นกันอย่างสนุกสนาน หัวเราะและนอนดูดาวบนสนามหญ้า
เมื่อสิบปีที่แล้วท้องฟ้าแจ่มใส มันชัดเจนมากจนสามารถเห็นดวงดาวบนท้องฟ้าได้ในตอนมืด
ลูซี่ยิ้มขณะมองดูเพื่อนสมัยเด็กของทั้งคู่ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความอ่อนโยน
เด็กชายค่อย ๆ หายไปจากข้าง ๆ หญิงสาว
หญิงสาวเติบโตขึ้น
ผู้คนมากมายร่ายล้อมรอบตัวเธอ
ตอนแรกคือพ่อเลี้ยงของเธอที่เป็นเหมือนปลิง จากนั้นเป็นเจ้านายที่เธอเคยเจอ ตามด้วยเมซ และในที่สุดโจเอลก็ปรากฏตัวอีกครั้ง
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันตรงกับสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงสิบปีที่หลังจากลูซีได้ออกจากชุมชนทหาร
แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอรู้สึกว่ามีคนอยู่ข้างหลังเธอและคอยมองเธออยู่ตลอดเวลา
บุคคลนั้นไม่มีรูปร่างที่เฉพาะและไม่ได้เจาะจง
มันปรากฏขึ้นอย่างคลุมเครือ
แต่เธอรู้ว่าคน ๆ นั้นกำลังมองมาที่เธอ มองดูเธอที่กำลังจะเติบโตขึ้น
ลูซี่ประหลาดใจมาก เธอไม่รู้จะพูดอะไร
เพราะตอนนี้เธออยู่ในความฝัน แม้ว่าเธออยากจะคิดอย่างอิสระ เธอก็ทำไม่ได้
เธอทำได้เพียงเดินตามความฝันนี้ไป
แม้ว่าโจเอลจะปรากฏตัวในช่วงเวลานี้ แต่เธอมักจะเดินผ่านเขาไปโดยไม่ได้สนใจ
ทั้งสองสังเกตเห็นการอยู่ของกันและกัน
แต่ลูซี่ที่อยู่ในความฝันของเธอกลับมีความรู้สึกแบบนั้นเช่นกัน…
มันเป็นความจริงที่โจเอลมองเธออยู่ แต่เธอไม่สามารถหาเขาเจอได้ ถ้าเธอไม่ได้อยู่ในความฝัน
มันเป็นความรู้สึกแปลก ๆ แต่ลูซี่ไม่รู้ตัว
ต่อมาโจเอลก็ปรากฏตัวขึ้นอย่างหน้าไม่อาย
ในความฝันเขามักจะทักทายเธอ และมองหาเธออยู่เสมอด้วยเหตุผลหลายประการ
ลูซี่มีข้อสงสัยบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ไม่รู้ว่าจะแสดงอารมณ์ของเธอออกไปอย่างไร
แต่แล้วโจเอลกับเมซก็ทะเลาะกัน
พวกเขาทะเลาะกันแรงมาก ลูซี่รู้สึกกลัวเล็กน้อย เมื่อมองดูคนบ้าสองคน
“หยุดทะเลาะกัน” เธอรีบไปหาทั้งสองคนและพยายามที่จะหยุดพวกเขา “หยุดทะเลาะกัน”
ลูซี่โบกมืออย่างสิ้นหวังโดยหวังว่าพวกเขาจะเห็นเธอ
แต่เธอมันก็ไม่ประสบความสำเร็จ
ชายทั้งสองยังคงต่อสู้กันราวกับว่าพวกเขามองไม่เห็นเธอ ลูซี่ไม่สามารถแตะต้องพวกเขาได้เลย
ลูซี่กังวลมาก
เธอเริ่มกลัวและที่จะสูญเสีย
เธอยังคงยืนอยู่ข้างพวกเขา แต่เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร ปล่อยให้มันเป็นเพียงแค่ความฝัน
ใช่ ในที่สุดเธอก็นึกได้ว่าเธอกำลังฝัน
ทันใดนั้น โจเอลก็หยุด
ในเวลาเดียวกัน เมซก็หายตัวไป
โจเอลเดินเข้าไปหาเธอและกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา เขาพูดเบา ๆ ว่า “ไม่ต้องกลัว ผมอยู่นี่แล้ว”
ลูซี่ร้องไห้ออกมาทันที “โจเอล ฉันกลัว…”
โจเอลไม่พูดอะไรอีกและกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา
ทันใดนั้น โจเอลก็ขมวดคิ้วและปล่อยเธอไป เขาเอามือแตะหน้าอกและคุกเข่าลงกับพื้น
ลูซี่รู้สึกสับสน “โจเอล…”
เขาดูไม่ดีเลยและเขาก็ค่อย ๆ หายไป
ลูซี่ร้องออกมาอย่างกังวล “โจเอล อย่าไป อย่าไป!”
แต่โจเอลก็ค่อย ๆ หายไป
“โจเอล!” ลูซี่อดไม่ได้ที่จะตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจอย่างกะทันหัน
เธอพบว่าเมซอยู่ข้าง ๆ คอยจับมือเธอด้วยความตกใจ “ลูซี่ ผมอยู่นี่ ผมอยู่นี่แล้ว”
ลูซี่ตกตะลึง
จากนั้นเธอก็กอดตัวเองในอ้อมแขนของเมซและร้องไห้ออกมา
ลูซี่ร้องไห้อยู่ครู่หนึ่ง แต่แล้วเธอก็นึกบางอย่างขึ้นได้
ดวงตาของเธอมีความสับสนและมันก็ค่อย ๆ ชัดเจนขึ้น
ในที่สุด ลูซี่ก็มองชายตรงหน้าเธออย่างใจเย็น เธอผลักเขาออกไปและเช็ดน้ำตาของเธอ เธอพูดว่า “คุณนั่นเอง”
ร่องรอยของความเจ็บปวดผุดขึ้นในหัวใจของเมซ
เขารู้ว่าทำไมลูซี่ถึงเย็นชาในทันใด
มันเป็นเพียงความสัมพันธ์ที่อยู่ในสัญญาระหว่างพวกเขา
เธอบอกเขาตั้งแต่แรกว่าเธอไม่ได้รักเขา เธอแค่ต้องการนายทุนจากเขา
ทั้งสองอยู่ในความสัมพันธ์แบบร่วมมือและมีผลประโยชน์ร่วมกัน ใครก็ตามที่เข้าใกล้จะทำร้ายตัวเขาเอง
อย่างไรก็ตาม เขายังต้องการเข้าใกล้ลูซี่
เมซอารมณ์เสียมาก
ความเจ็บปวดในหัวใจของเขาเริ่มชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับว่ามันทำให้หัวใจของเขาแตกสลาย
แต่เขาไม่สามารถแสดงความรักต่อลูซี่ได้
เขารู้ว่าถ้าเขาทำ เธอจะทิ้งเขาไปอย่างไม่ลังเลเลย
เมซไม่อยากให้เป็นแบบนี้
ดังนั้น เขาจึงต้องมองไปที่ลูซี่อย่างใจเย็น และแสดงความไม่สนใจของเขา
“คุณมีทางของตัวเองอยู่แล้ว” เมซยิ้มและส่ายหัว
ลูซี่มองมาที่เมซ “คุณก็รู้แล้ว นี่คือสิ่งที่เราทั้งคู่ตกลงกันไว้ตั้งแต่แรก”
เมซพยักหน้า “ใช่ผมรู้ แค่นิดหน่อย…”
ลูซี่เลิกคิ้วขึ้น “อะไร?”
เมซไอและพยายามทำตัวลึกลับ “คุณลองพึ่งพาผมดูบ้างสิ”
ลูซี่เงียบไปครู่หนึ่ง เธอหัวเราะเบา ๆ “ถ้าเป็นคนอื่นฉันจะคิด แต่สำหรับเรา เราควรรักษาระยะห่างที่เหมาะสมและไม่ควรอยู่ใกล้กันจนเกินไป”
เมซรู้สึกอึ้งไป
เขารู้ความคิดของลูซี่ว่าทำไมเธอถึงทำอย่างนั้น
