ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก – บทที่ 523 ขอโทษเธอซะ

ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 523 ขอโทษเธอซะ

หลังจากนั้นไม่นาน โคลอี้ก็แสดงรอยยิ้มที่ไม่คาดคิด “ฉันได้ยินมาว่า จิมมี่เป็นประธานบริษัทของเฮนเดอร์สัน คอร์ปอเรชั่น ฉันต้องขอบอกเลยว่า ฉันทึ่งกับความสามารถของเขาในการเกาะภรรยากินของเขาเลยนะคะ”

“เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ!”

ชาเนียโกรธมาก ดวงตาของเธอเบิกกว้างไปด้วยความโกรธ เธอยกมือขึ้นพยายามจะตบโคลอี้

อย่างไรก็ตาม มือของเธอหยุดกลางอากาศ

โคลอี้ยังคงมีรอยยิ้มที่นุ่มนวลบนใบหน้าของเธอ ซึ่งมันเน้นอยู่ตรงลักยิ้มตื้น ๆ ที่ด้านข้างของปากของเธอ แต่เธอก็จับข้อมือของชาเนียไว้อย่างแม่นยำ

“คุณป้า การแสดงความโกรธที่ออกมานี้เป็นปฏิกิริยาความอับอายของคุณป้าหรือเปล่า แย่จัง แต่ฉันไม่ใช่ โคลอี้ เฮนเดอร์สัน เมื่อสองปีที่แล้ว! นอกจากนี้ แม่ของฉันยังทิ้งส่วนแบ่งไว้ยี่สิบเปอร์เซนต์ของบริษัทเฮนเดอร์สัน คอร์ปอเรชั่นให้ฉันด้วย ไม่ว่าจิมมี่จะปีนไปสูงแค่ไหน เขาก็เป็นแค่ลูกจ้างของฉัน คุณป้าไม่ต้องกังวลหรือว่าเขาอาจจะตกงาน ถ้าคุณป้าตบฉัน”

ชาเนียตกตะลึง

เธอลืมไปได้อย่างไรว่าผู้หญิงคนนี้ยังมีส่วนแบ่งอีกยี่สิบเปอร์เซนต์ของ เฮนเดอร์สัน คอร์ปอเรชั่น ถ้าไม่ใช่เพราะเหตุนี้ เมื่อหลายปีก่อนเธอคงไม่ยอมรับความสัมพันธ์ของจิมมี่กับโคลอี้แน่ ๆ

สองปีแล้วที่พวกเขาพบกันครั้งสุดท้าย และนังตัวแสบตัวนี้ก็เริ่มทำให้ประสาทเสีย!

เซน เฮนเดอร์สันซึ่งยืนอยู่ใกล้ ๆ เห็นความวุ่นวายจึงเดินเข้ามา เขาถามว่า “มีอะไรหรือเปล่า?”

ทันใดนั้น สีหน้าของชาเนียก็เปลี่ยนไป และเธอก็บ่นว่า “เฮ้อ คุณเฮนเดอร์สัน! มีอะไรกับโคลอี้เหรอ ฉันแค่แวะมาทักทายเธอ แต่เธอต้องการที่จะตบฉัน!”

เซนขมวดคิ้ว เขาตระหนักถึงสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างจิมมี่กับโคลอี้ ตามสัญชาตญาณ เขาสันนิษฐานว่าโคลอี้มีพฤติกรรมแบบนั้นเพราะเธออารมณ์เสีย

ดังนั้นเขาจึงดุเธออย่างเข้มงวดว่า “โคลอี้ คุณป้าเฟอร์นันเดซเป็นผู้ใหญ่ ลูกไม่ควรตบเธอ!”

เมื่อเห็นว่าเธอมีคนคอยหนุนหลัง ชาเนียก็ร้องไห้สะอื้นต่อไป เธอร้องไห้เสียงดังและต้องการทำให้โคลอี้อับอาย

เซนโกรธจัด ทำไมลูกสาวของเขาช่างไร้เหตุผลแบบนี้!

“โคลอี้ ขอโทษป้าเฟอร์นันเดซ!”

ขอโทษ? ฮึ่ม!

โคลอี้หัวเราะอย่างเย็นชา เมื่อเธอคว้าข้อมือของชาเนีย ในอีกมุมหนึ่ง ดูเหมือนว่าเธอกำลังพยายามจะตบเธอ

ถึงกระนั้น พ่อของเธอก็ไม่ใส่ใจที่จะฟังเรื่องราวจากฝั่งของเธอเลย และเชื่อคนนอกแทน

โคลอี้เม้มปากและนึกถึงเหตุการณ์เมื่อสองปีก่อน เธอรู้สึกไม่สบายใจ เมื่อจำได้ว่าพ่อของเธอตำหนิเธอที่ทำตัวไม่เหมาะสมโดยไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นเลย

“ถ้าหนูไม่ทำล่ะ”

“แก!”

ชาเนียหัวเราะ “นี่คือวิธีที่ตระกูลเฮนเดอร์สันสอนลูกสาวของพวกเขาใช่ไหม แทนที่จะขอโทษเมื่อทำผิด เธอกลับเถียง! ฮึ่ม! ไม่น่าแปลกใจที่เธอจะไม่ใช่คนดี! โชคดีที่ไอริสของเราไม่เหมือนเธอ มิฉะนั้นการแต่งงานครั้งนี้ก็คงจะไม่เกิดขึ้น!”

เซนโกรธมาก เมื่อเขาได้ยินคำพูดที่น่ารังเกียจเหล่านั้น เขาตะโกนใส่โคลอี้ “โคลอี้ พ่อบอกให้ขอโทษเธอ!”

โคลอี้ไม่ยอมถอย แต่กลับขึ้นเสียงแทน “หนูไม่ได้ตบเธอ!”

“อ่า เธอยังไม่ยอมรับมันอีกใช่ไหม พยายามที่จะปฎิเสธการกระทำของเธอเอง พอมีคนเห็นเหตุการณ์พยานมากมาย! เธอยังเด็กอยู่ แต่ทำไมเป็นคนชั่วร้ายแบบนี้!”

“ใช่ ๆ! เราเห็นที่คุณยกมือขึ้นเมื่อกี้ ถ้าเราไม่ได้เข้ามาขว้าง เธอคงตบโดนใบหน้าของพี่เฟอร์นันเดซไปแล้ว!”

“ไม่ว่าอย่างไร เธอยังเป็นผู้ใหญ่กว่า แต่ดูสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้ทำนั้นช่างดูหมิ่นกันเหลือเกิน!”

ชาเนียและน้องสาวของเธอแทรกเข้ามา และแต่งเรื่องราวทั้งหมด เซนตอนนี้กำลังตัวสั่นด้วยความโกรธ เขายกมือขึ้น และตบหน้าโคลอี้อย่างรวดเร็ว

หัวของโคลอี้เหมือนถูกผลักไปด้านข้างทันที เมื่อสังเกตเห็นการกระทำของเซน ฝูงชนก็เงียบลง พวกเขาดูสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไป

ในเวลาเดียวกัน ไอริสตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ และวิ่งลงจากเวที

“นี่มันคืออะไร เกิดอะไรขึ้น?”

มีคนดึงเธอออกมาและอธิบายสถานการณ์ให้เธอฟัง

ไอริสตกใจพูดอย่างตกตะลึง “พี่ทำอย่างนั้นได้ยังไง ต่อให้พี่รู้สึกว่าไม่มีความสุขแค่ไหนเกี่ยวกับการแต่งงานของฉันกับจิมมี่ พี่ก็ไม่ควรตบคนที่แก่กว่า!”

โคลอี้รู้สึกโกรธเคืองกับตระกูลของเธอเอง ทำไมพวกเขาไม่รู้สึกละอายบ้างเลยเหรอ

เธอเปิดปากของเธอและพยายามอธิบายว่า “ฉันไม่ได้ทำ”

“พอสักที!”

ทันใดนั้น จิมมี่ที่ขมวดคิ้วก็พูดขึ้นว่า “ทำไมเธอถึงได้รับเชิญมา”

เขาหยุดชั่วคราวแล้วเย้ยหยัน “โคลอี้ ผมบอกคุณไปเมื่อสองปีก่อนว่าผู้หญิงที่ผมชอบคือไอริส ทำไมคุณไม่เข้าใจสิ่งนี้ หาชายคนอื่นในโลกนี้ไม่ได้นอกจากผมแล้วหรือไง นอกจากนี้เมื่อสองปีที่แล้ว คุณนอกใจผมลับหลังผม ทำไมวันนี้คุณทำเหมือนว่าคุณเป็นห่วงผมมากขนาดนี้”

โคลอี้ชะงักและจ้องจิมมี่ด้วยสีหน้างุนงง

เธอไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะพูดแบบนั้น

เมื่อเรื่องอื้อฉาวนั้นเกิดขึ้นเมื่อสองปีที่แล้ว เขาไม่เคยพูดเรื่องนี้เพื่อทำร้ายเธอ ตอนที่เขาเลิกกับเธอ

แต่ทว่าวันนี้…

จิตใจของเธอก็ว่างเปล่าอย่างสมบูรณ์ เธอรู้สึกอยากจะร้องไห้ น้ำตาทำให้การมองเห็นของเธอพร่ามัว

เสียงผู้ชายที่ลึกล้ำก็ปรากฏขึ้นโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า

“ใครบอกว่าเธอหาผู้ชายคนอื่นไม่ได้แล้ว”

ฝูงชนเดินไปที่ทางเข้า ชายหนุ่มร่างสูงสวมแว่นกันแดดเข้ามา ขณะที่ด้านข้างขนาบข้างไปด้วยบอดี้การ์ดมากกว่าสิบคนในชุดสูท

ผู้คนเริ่มอุทานว่า “พระเจ้า! เขาคือใครกัน เขาหล่อมาก!”

โคลอี้หันไปมองที่ทางเข้า ชายแถวหน้ามีรูปร่างใหญ่โตและมีลักษณะเด่น เขามีตาที่ลึก ริมฝีปากของเขาถูกกดเป็นเส้นบาง ๆ ทันทีที่เขาเข้าไปในห้องโถง ออร่าที่โดดเด่นของเขากดทุกคนที่อยู่รอบตัวเขา ชายคนนั้นสวมชุดสูทที่ตัดเย็บอย่างประณีต แม้จะไม่มีโลโก้บนชุดสูท แต่ก็สามารถบอกได้ว่ามันมีราคาแพง เนื่องจากประดับด้วยกระดุมข้อมือด้วยไพลินหกเม็ด

เขาเป็นใครกัน

สาวโสดทั้งหมดในห้องโถงรู้สึกทุกข์ใจ โดยปกติแล้วผู้หญิงเหล่านี้มาร่วมงานแต่งงาน โดยมีเป้าหมายเพื่อค้นหาคู่ครองที่มีศักยภาพที่ดี และตอนนี้พวกเขาไม่สามารถระงับความตื่นเต้นไว้ได้

วินาทีถัดมา สีหน้าของชายคนนั้นเปลี่ยนไป!

เขาเดินเข้าหาโคลอี้ สีหน้าที่จริงจังก็อ่อนลง เขาเอาแขนโอบไหล่ของโคลอี้และบ่นว่า “เราตกลงกันแล้วว่าจะมากับคุณวันนี้ ทำไมคุณถึงมาที่นี่ด้วยตัวเองล่ะครับ”

โคลอี้รู้สึกตกตะลึงและมึนงง

เขาหมายถึงอะไร

เธอรู้จักเขาด้วยเหรอ

แล้วผู้ชายชุดดำพวกนี้เป็นใคร เขาคิดว่าเขาอยู่ในรายการทีวีหรือไง

เธออ้าปากเพื่อพยายามจะพูด แต่นิ้วเรียวยาวถูกกดลงที่ริมฝีปากของเธอ

ชายคนนั้นยิ้มอย่างรักใคร่ “เอาล่ะ ผมรู้ว่าคุณกังวลที่ผมยุ่งมากขนาดไหน แต่เราเป็นคู่สามีภรรยากันและผมต้องการพบครอบครัวของคุณอยู่ดี คุณไม่เห็นด้วยเหรอ”

โคลอี้ทำหน้างง เขาไปโดนอะไรตีมา

เธอมีสามีตั้งแต่เมื่อไรและทำไมเธอถึงไม่รู้เรื่องนี้

“คุณผู้ชาย ฉัน…”

ก่อนที่เธอจะพูดจบประโยค เธอรู้สึกเวียนหัวและขาของเธอก็อ่อนแรง โชคดีที่ชายคนนั้นจับเอวเธอไว้ทันเวลา ป้องกันไม่ให้เธอล้ม

เกิดอะไรขึ้น

ทำไมถึงมีอาการเวียนหัวกะทันหันล่ะ

เธอทราบดีถึงความอดทนต่อแอลกอฮอล์ของเธอ ไวน์แค่หนึ่งหรือสองแก้วก็ไม่ทำอะไรเธอได้

เธอไม่เข้าใจสถานการณ์ แต่เธอได้ยินเสียงที่แข็งกร้าวของชายคนนั้น

“ไหนใครบอกว่าเมียผมตบใครนะ?”