ตอนที่ 9 ศิษย์อาจารย์ (1)
ณ บ้านตระกูลจาง
ในตัวบ้าน
จนถึงตอนนี้หลี่ฮ่าวยังเหงื่อออกโทรมนึกหวาดกลัวไม่หาย
จากการทำงานตลอดหนึ่งปีในกองตรวจการณ์ทำให้หลี่ฮ่าวได้เรียนรู้อะไรมาบ้าง หากเขายังอยู่กู่ย่วนหลี่ฮ่าวอาจจะไม่สามารถใช้กลยุทธ์ปิดฟ้าข้ามทะเล[1]โดยแสดงละครฉากใหญ่หน้าตายได้เช่นวันนี้
‘ต้องรีบหาแล้วรีบเผ่น เผื่อพวกเขาย้อนกลับมาเล่นงานเรา!’
“เจ้าเสือดำ!”
ครรลองสายตาของหลี่ฮ่าวจ้องไปที่เจ้าเสือดำ เขาคุ้นเคยกับบ้านของตระกูลจางมากก็จริง แต่ยิ่งคุ้นเคยมากเท่าไรก็จะยิ่งหาสิ่งของที่ตนเองต้องการจะหาไม่เจอ
อันที่จริงแล้วครั้งนี้ที่เขาเอาเจ้าเสือดำมาด้วยก็เพราะตั้งใจจะใช้มัน
เจ้าเสือดำแหงนหน้ามองหลี่ฮ่าว
หลี่ฮ่าวมองไปรอบๆ เขากล่าวเสียงต่ำแล้วจิ้มจี้หยกที่บริเวณทรวงอกของตนเอง “ลองหาดู ที่นี่น่าจะมีของจำพวกเดียวกับของชิ้นนี้ แกจมูกไว ลองหาดูหน่อย”
ใช่แล้ว บางทีเจ้าเสือดำอาจจะหาเจอ
ก่อนหน้านี้เวลาเจ้าเสือดำเจอจี้หยกของหลี่ฮ่าว มันจะมีท่าทีสนอกสนใจอย่างมาก
หลี่ฮ่าวยังสงสัยด้วยซ้ำว่าตอนแรกที่เจ้าเสือดำเร่ร่อนมาจนถึงหน้าประตูบ้านเขานั้นเพราะจี้หยกหรือเปล่านะ?
และแน่นอนว่าก่อนนี้หลี่ฮ่าวไม่เคยเอาจี้หยกออกมาเลยทำให้เจ้าเสือดำไม่มีโอกาสได้เลีย
จนวันนี้เจ้าเสือดำถึงสบโอกาส
ถ้าเป็นเช่นนี้เจ้าเสือดำจะได้กลิ่นของหินมีดหรือเปล่านะ?
คนตระกูลจางอยู่ที่นี่มาโดยตลอด หลี่ฮ่าวคิดว่าถ้าหากหินมีดยังอยู่ที่นี่ควรจะอยู่ในตัวบ้านไม่น่าโดนฉกเอาไป และคงไม่มีใครว่างจนพกหินออกบ้านไปด้วยหรอก
อีกอย่าง?
เจ้าเสือดำฟังรู้เรื่องด้วย!
แล้วเขาก็กระปรี้กระเปร่าขึ้นมาทันที
ส่วนเรื่องกลิ่นนั้นเจ้าเสือดำไม่ได้กลิ่นอะไรทั้งสิ้น มันต้องเข้าใกล้มากๆ ถึงจะได้กลิ่น
ถ้าไม่รู้ตำแหน่งอาจจะพลาดได้
แต่ในเมื่อรู้แล้วเจ้าเสือดำก็ตั้งใจในทันที จมูกเริ่มขยับฟุดฟิดขณะหมอบลงบนพื้น จมูกของมันจรดพื้นแล้วไล่ดมกลิ่นไปเรื่อยๆ ทีละน้อย
ถ้าหลี่ฮ่าวหาของชิ้นนี้เจอ ไม่แน่ว่าตัวเราอาจจะได้ผลประโยชน์อะไรเหมือนเขาก็ได้
เจ้าเสือดำดมกลิ่นอย่างตั้งอกตั้งใจ ส่วนหลี่ฮ่าวเองก็ไม่ได้อยู่ว่างๆ เขาเริ่มค้นหาตามมุมบ้าน
ซอกกำแพง บนพื้น…
เงาโลหิตเองก็เคยค้นหาตามตำแหน่งพวกนี้มาก่อน แต่จากการคาดเดาของหลี่ฮ่าว คนพวกนี้ไม่รู้จักหน้าตาของหินมีด ไม่แน่ว่าอาจไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีดของตระกูลจางเป็นแค่ก้อนหินก้อนหนึ่งเท่านั้น
เหมือนหลี่ฮ่าว ถ้าเขาบอกคนอื่นว่าจี้หยกทรงไม้กางเขนบริเวณหน้าอกของตนนั้นคือกระบี่ตระกูลหลี่ในบทเพลงพื้นบ้านล่ะก็คาดว่าคงไม่มีใครเชื่อ
พานคิดว่าเป็นคนบกพร่องทางสติปัญญา!
กระบี่ของตระกูลหลี่ มีดของตระกูลจาง ถ้าฟังจากบทเพลงพื้นบ้านเกรงว่าคงจะรู้สึกว่ากระบี่และมีดชิ้นนี้เป็นสมบัติล้ำค่า ถ้าไม่ใช่สมบัติล้ำค่าส่องแสงประกายระยิบระยับก็คงเป็นวัตถุที่ทรงพลังมากทีเดียว
แต่ในความเป็นจริงแล้ว กระบี่ของตระกูลหลี่เป็นเพียงจี้หยกชิ้นเล็กๆ ส่วนมีดตระกูลจางดันเป็นแค่ก้อนหินที่ไม่สะดุดตาอะไร
……
สิบนาที ยี่สิบนาที
หลี่ฮ่าวร้อนรนน้อยๆ หาไม่เจอแฮะ
หรือไม่อยู่ที่นี่แล้ว?
ไม่ใช่ว่าเงาโลหิตหาไม่เจอ หรือว่าตระกูลจางทำหายไปแล้วจริงๆ ไม่เพียงแต่ตัวเขาเองหาไม่เจอ เจ้าเสือดำเองก็ดมกลิ่นไม่เจอเช่นกัน
ถ้าเจ้าเสือดำได้เข้าใกล้ก็น่าจะได้กลิ่นอะไรบ้างสิ?
“ไม่มี!”
หลี่ฮ่าวไม่สามารถแช่อยู่ที่นี่ได้นาน เขาเพิ่งขู่ให้อีกฝ่ายตกใจแต่ไม่ได้แปลว่าพวกเขาจะไม่กลับมาอีก
ยิ่งไปกว่านั้นเขาจะเอาแต่หาของอยู่ที่นี่ตลอดเวลาไม่ได้ ไม่ช้าหรือเร็วก็ต้องมีคนพบว่าตนมีเป้าหมายอื่นแฝงอยู่
เขายืนอยู่ที่มุมบ้านแล้วมองที่ห้องนอนใหญ่และห้องนอนเล็ก แล้วครุ่นคิดว่าถ้าหากตนเป็นคุณพ่อฟางเขาจะเอาก้อนหินชิ้นนั้นวางไว้ที่ไหน?
ถ้าคิดในมุมของคุณพ่อฟาง บางทีอาจจะคาดเดาอะไรได้
‘ตอนนั้นคุณอาจางโยนทิ้งโยนขว้างแทบไม่สนใจด้วยซ้ำ แล้วพอเรามาที่นี่อีกก็ไม่ได้สนใจว่าหินก้อนนั้นอยู่บนพื้นหรือเปล่า แต่หลังจากนั้นเราก็มาที่บ้านตระกูลจางอีกหลายครั้งก็เหมือนว่าจะไม่เห็นหินก้อนนั้นแล้ว ถ้ายังอยู่หลายปีขนาดนี้แล้วเราก็น่าจะยังเห็นสิ’
‘ไปได้มากทีเดียวว่าคุณอาจางจะไม่เก็บรักษาของชิ้นนั้นไว้ด้วยซ้ำ มิฉะนั้นตอนนั้นคงจะไม่โยนหินก้อนนั้นส่งๆ อย่างนั้นหรอก’
เขาย้อนคิดถึงเรื่องทั้งหมดในอดีตอย่างรวดเร็ว ถึงแม้ว่าความทรงจำนั้นจะเลือนรางมากแล้วก็ตาม
แต่ในเวลานี้พอย้อนคิดกลับไปก็เหมือนว่าจะพอจำได้รางๆ
‘เสี่ยวหย่วนโดนด่าไปยกใหญ่ เหมือนว่าไม่ได้ออกมาเล่นกับเราตั้งสองสามวัน หลังจากนั้นเราไปอีก…หรือหลายแล้วนะ หินก้อนนั้นจะโดนคุณอาจางเก็บไปในช่วงตอนนั้นหรือเปล่า?’
‘แล้วเขาเก็บหินก้อนนั้นไปทำอะไร?’
‘เป็นไปได้มากทีเดียวว่าหินจะหายไปในช่วงนั้น มิฉะนั้นตั้งหลายปีดีดักมานี้เราก็จะต้องได้เห็นมันบ้างสิ’
หลี่ฮ่าวเคาะหัวของตนเอง
ตอนนั้นเด็กเกินไปจนจำได้ไม่แม่นแล้วจริงๆ
หลายวันระหว่างนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง หรือไม่คุณอาจางเกิดรู้สึกว่าหินก้อนนั้นมันเกะกะขวางทางจนโยนทิ้งไปแล้วหรือเปล่านะ?
ถ้าหากโยนทิ้งไปแล้วจริงๆ…ก็คงจะหาไม่เจอแล้ว
ไม่รู้ว่าผ่านไปสิบกว่าปีหินก้อนนั้นโดนคนกวาดไปไหนแล้ว
‘ขนาดเจ้าเสือดำยังไม่ได้กลิ่น เป็นเพราะอยู่ไกลเกินไปหรือเพราะการรับรู้กลิ่นของมันโดนรบกวนกันนะ?’
‘ถ้าอยู่ไกลเกินไปก็ไม่มีอะไรต้องพูด แต่ถ้าเพราะการรับรู้กลิ่นของมันโดนรบกวนล่ะก็…’
ดวงตาหลี่ฮ่าววูบไหวทันที
ถ้าการรับรู้กลิ่นโดนรบกวนล่ะก็ สถานที่ทั้งสองแห่งนี้อาจจะมีความเป็นไปได้ที่สุด
สถานที่แห่งแรกห้องครัว
สถานที่ที่สองก็คือห้องน้ำ!
ในอดีตบ้านเก่าแก่ประเภทนี้ใช้กันแต่ส้วมหลุมไม่ได้มีชักโครกอะไร
และทางที่ดีที่สุดแน่นอนว่าจงอย่าเป็นแบบนั้น
‘จริงสิ…เหมือนห้องน้ำกับห้องครัวของเสี่ยวหย่วนเคยซ่อมตอนเราเด็กๆ ก้อนหินหนึ่งก้อน…อย่าบอกนะว่าโดนเอาไปใช้ต่อเติมแล้ว?’
พอหลี่ฮ่าวคิดได้เช่นนี้ก็เริ่มคาดเดาอย่างไม่แน่ใจนัก
นี่คือความเป็นไปได้ที่สุดแล้ว!
ถ้าหากว่าไม่ได้อยู่ในสถานที่ทั้งสองแห่งนี้ ก็หมดหนทางจะหาแล้วจริงๆ
‘คุณอาจางด่าเสี่ยวหย่วนเสร็จแล้ว เขาจัดการซ่อมห้องครัวก่อนหรือห้องน้ำก่อนนะ?’
ลืมไปแล้วแฮะ!
ทว่าในเวลานี้เองหลี่ฮ่าวแน่ใจว่าถ้าหินมีดยังอยู่ที่ตระกูลจางละก็ สถานที่สองแห่งนี้มีความเป็นไปได้มากที่สุดแล้ว
เขารีบเดินตรงดิ่งไปที่ห้องครัวอย่างไม่ลังเลสักนิด
ส่วนเรื่องส้วมหลุม… นอกเสียจากว่าจะหาในห้องครัวไม่เจอจริงๆ มิฉะนั้นเขาคงจะไม่ไปหาที่นั่นแน่ อีกอย่างถ้าหินมีดอยู่ในส้วมหลุมจริงๆ ต่อไปหลี่ฮ่าวคงไม่เอาของชิ้นนี้มาแช่น้ำดื่มแน่ แต่ถ้าให้เจ้าเสือดำกินก็ไม่แน่
อย่างไรเสียเขาก็ยังมีกระบี่ดาราพราย!
‘หวังว่าจะอยู่ที่ห้องครัวนะ!’
“เจ้าเสือดำตามฉันมา!”
หลี่ฮ่าวตะโกนอย่างรวดเร็ว แล้วเจ้าเสือดำก็รีบวิ่งตามไปทันที
ไม่มีคนใช้ห้องครัวมานานหลายปี เมื่อเขาผลักประตูเข้าไปด้านในก็พบว่าในครัวยังมีเตาเดียว กระทะเหล็กด้านบนเป็นสนิมเขรอะ ส่วนฝาหม้อนั้นถูกกัดกร่อนจนเละไปนานแล้ว
“รีบดมดูเร็ว!”
หลี่ฮ่าวชี้ไปที่เตาไฟ “เจ้าเสือดำ อย่าโดนกลิ่นรบกวนอีกล่ะ!”
ห้องครัวไม่ได้ใช้มานานแล้วก็จริง แต่เพราะถูกใช้มานานเกินไปเลยทำให้ยังเหลือกลิ่นของควันไฟเบาบางอยู่ กลิ่นแบบนี้อาจจะรบกวนเจ้าเสือดำได้ นอกจากนั้นยังมีกลิ่นควันและน้ำมันที่ยังลอยคละคลุ้งอยู่ด้วย
เจ้าเสือดำที่อยู่ในห้องครัวเกิดอาการวิงเวียนขึ้นมาแล้วจริงๆ นั่นเป็นเพราะห้องครัวยังมีกลิ่นเชื้อราอับๆ ด้วย
ก่อนหน้านี้เจ้าเสือดำก็เคยเข้ามาดมกลิ่นในห้องนี้แต่มันก็ไม่พบอะไร
เวลานี้พอได้ยินหลี่ฮ่าวกล่าวมันก็รีบกระโดดผลุงขึ้นเตาไฟแล้วเริ่มดมกลิ่นทีละน้อย
แล้วจมูกมันก็เปื้อนขี้เถ้าสีดำอย่างรวดเร็ว
แต่หลี่ฮ่าวเองก็ไม่ได้อยู่ว่าง ตำแหน่งที่ถูกต่อเติมภายหลังในห้องครัวไม่จำเป็นต้องดูอะไรมากมาย แต่เขาดูตำแหน่งที่ซ่อมแซมเกินสิบปีเป็นหลัก เพราะสถานที่พวกนั้นต่างหากที่เป็นไปได้อย่างมากว่าจะใช้หินมีดยัดเข้าไป
สถานที่แบบนี้คนมีอิทธิพลเบื้องหลังเงาโลหิตก็คงไม่อยากเสียเวลาดูมากมายนักหรอก
มีดของตระกูลจาง พวกเขาจะซ่อนเอาไว้ที่นี่เหรอ?
…………………………………………….
[1] 瞒天过海 (Mán tiān guò hǎi ปิดฟ้าข้ามทะเล ) เป็นกลยุทธทำให้ศัตรูคลายความระมัดระวังชะล่าใจลง แล้วคอยจนกระทั่งได้จังหวะและโอกาสเหมาะสมค่อยรุกเข้าโจมตีให้พินาศย่อยยับ มาจากเรื่องสามก๊ก
