ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 37
อุณหภูมิภายในห้องพลันลดลงหลายองศาทีเดียว
เขาไม่เคยคิดเลยว่าเจนสันจะถูกปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรมในโรงเรียน
ดี ดีมาก!
เจย์กลายเป็นมัจจุราช ราชาแห่งนรกไปแล้ว เขาทิ่มแทงครูสาวด้วยสายตาอำมหิต
“ผมคิดว่าคนที่จะต้องกลับบ้านไปพักน่าจะเป็นคุณมากกว่านะ” เจย์กล่าวเสียงเย็น เขาหยิบมือถือออกมาโทร
ครูสาวดูชอบใจ ชัดเจนเลยว่าชายหนุ่มคนนี้กำลังเสียขวัญและกำลังโทรหาใครสักคนเพื่อให้ช่วยเจนสันยังอยู่ในโรงเรียนต่อ
ยังไงก็ตาม ครู่ต่อมา เธอก็ได้รับสายที่ไม่คาดคิดจากผู้อำนวยการ
เมื่อเห็นความสงบและท่าทางอันจองหองของเจย์ ความรู้สึกไม่สบายใจก็เริ่มก่อตัวขึ้นในอกเธอ เธอหยิบมือถือออกมาและเริ่มมีเหงื่อไหล
การพูดอันหยิ่งยะโสพลันเปลี่ยนเป็นสุภาพนอบน้อมทันที “ผู้อำนวยการ มีปัญหาอะไรรึเปล่าคะ?”
“คุณเพิ่งจะล่วงเกินตัวตนที่ทรงพลังและสำคัญมากไป” ผู้อำนวยการคำราม “เก็บข้าวของแล้วไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้!”
ผู้อำนวยการควันออกหู ช่างไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง! เธอกล้าดีที่จะล่วงเกินมัจจุราชผู้โด่งดัง เทพแห่งความตาย—ท่านอาเรส เธอยังกล้าถึงขนาดทำให้นายน้อยผู้เป็นที่รักของตระกูลอาเรสต้องอับอาย!
มันก็สมควรแล้วที่เธอจะโดนฝังลงหลุมไป แต่โรงเรียนอนุบาลมอนเตสซอรี่จะต้องไม่ถูกลากไปกับเธอด้วย!
“อะไรนะคะ?”
เมื่อได้ยินคำของผู้อำนวยการ ดวงตาของครูสาวเบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อ เหงื่อเย็น ๆ ไหลออกมาจากหน้าผาก
เธอไปล่วงเกินตัวตนที่แสนยิ่งใหญ่เข้า? มันไปเกิดขึ้นเมื่อไหร่กัน?
หัวใจของเธอพลันเต้นตึกตัก!
หรือว่า…
ครูคนนั้นจ้องไปที่เจย์อย่างไม่เชื่อ ผู้ซึ่งกำลังปลดปล่อยรังสีความตายที่เย็นเยียบ เขาคือคนสำคัญคนนั้นรึเปล่า?
มันเป็นไปไม่ได้ เธอคิด เจนสันถูกเลี้ยงมาในครอบครัวธรรมดา เขาจะเป็นตัวตนที่ยิ่งใหญ่ได้ยังไง!
ครูสาวรีบกล่าว “ผู้อำนวยการคะ คุณอาจจะเข้าใจผิดฉันกับคนอื่นหรือเปล่า? ฉันไม่ได้ไปล่วงเกินคนสำคัญคนไหนเลยนะคะ?”
ผู้อำนวยการทนไม่ไหวต้องหัวเราะออกมาอย่างสมเพช เธออยู่หน้าประตูแห่งความตายแล้ว แต่เธอก็ยังเชื่อมั่นกับตัวเอง เขาผิดหวังที่เคยตั้งความหวังไว้สูงกับผู้หญิงคนนี้ เขากล่าวสั้น ๆ “ผู้สืบทอดแกรนด์เอเซีย—ท่านอาเรส เขาคือพ่อของเจนสัน!” หลังจากพ่นคำดังกล่าวออกมา เขาก็วางสายลง
ท่านอาเรสแห่งแกรนด์เอเซีย เจย์ อาเรส ผู้ทรงเกียรติอันโด่งดัง!
ครูสาวเกือบจะเป็นลมไปแล้ว พ่อของเจนสันคือคนที่สำคัญที่สุดในโรงเรียนของเธอ!
ครูสาวรีบหันหลังไปเพื่อจะวิงวอนขอความเมตตาจากเจย์ ทว่าเจย์เองก็ได้อุ้ม “เจนสัน” ออกไปเป็นชาติแล้ว
เธอจบเห่แล้ว!
เธอไม่มีทางหาจุดยืนในเมืองหลวงอิมพีเรียลอีกตลอดชีวิต!
เจย์วางลูกชายของเขาลงในรถ Rolls-Royce และพา “เจนสัน” กลับบ้าน ใบหน้าของเขาดำมืด
เมื่อนึกถึงความไม่เป็นมิตรของครูและเด็กคนอื่นต่อเจนสัน เจย์รู้สึกอับอายมาก
โรสไปที่โรงเรียนอนุบาลเพียงแค่วันเดียวเธอก็จับได้ทันทีว่าครูและนักเรียนคนอื่นรังแกเจนสัน ทำไมเขาถึงไม่รู้มาก่อน?
“เจนสัน ถ้าลูกไม่ชอบโรงเรียนอนุบาลนี้ คุณพ่อจะเปลี่ยนโรงเรียนให้ ดีไหม?”
เจย์โยนความดื้อรั้นก่อนหน้านี้ที่เขาเคยกล่าวกับโรสทิ้งไป บางทีโรสอาจจะถูกจริง ๆ สภาพแวดล้อมหล่อหลอมคน และการเปลี่ยนโรงเรียนอนุบาลจะเป็นการดีที่สุดในการทำให้เจนสันดีขึ้น
ร็อบบี้น้อยกะพริบดวงตาดำดวงโตของเขา นี่คุณพ่อเพิ่งบอกว่าจะเปลี่ยนโรงเรียนให้เจนสัน? เขารู้สึกไม่สบายใจเมื่อต้องตัดสินใจแทนเจนสัน
เจย์วางมือบนหัวของร็อบบี้น้อย “บอกให้คุณพ่อรู้เมื่อลูกคิดได้แล้วแล้วกัน”
ร็อบบี้น้อยพยักหน้า “โอเค”
เจย์พลันจำบางอย่างได้ขึ้นมา “จริงสิ คืนนี้ เราจะไปทานอาหารกันที่บ้านคุณปู่ ลูกว่าไง?”
ดวงตาน่าหลงไหลของร็อบบี้น้อยเผยแสงแห่งความสงสัยออกมา เขาจะได้เจอคุณปู่คุณย่า?
“แน่นอน!” ร็อบบี้น้อยพยักหน้าอย่างกระตือรือร้น
เจย์แปลกใจเล็กน้อยกับความตื่นเต้นของลูกชายเขา เขามักจะเกลียดการไปบ้านคุณปู่คุณย่าเพราะโจเซฟินมักจะแกล้งเขาทุกครั้งที่เขาปฏิเสธที่จะพูด หลังจากไปที่นั่นไม่กี่ครั้ง เจนสันก็ไม่ชอบการไปบ้านคุณปู่คุณย่าอีก
นอกจากเหนือจากนั้น เขายังไม่ชอบให้คุณปู่ คุณย่า และน้าโจเซฟินมาที่บเราเขา
เวลาผ่านไป การเดินทางไปมาระหว่างทั้งสองบ้านก็น้อยลงเรื่อย ๆ
เมื่อร็อบบี้น้อยยึกครองเตียงของเจนสันและพ่อของเจนสัน ในขณะที่ฝั่งนี้กำลังสบายใจกับการได้รับการดูแลดั่งเจ้าชายที่เจนสันคุ้นเคยดี ด้านเจนสันเองก็ได้ต้อนรับชีวิตในรูปแบบใหม่ของตัวเขาเองเช่นกัน
