ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 53
โจเซฟินเดินลงไปชั้นล่างพร้อมกับเอามือกุมหน้าผากที่ฟกช้ำของเธอไว้ เธอเดินเข้าไปหาเจย์ ร้องไห้เข้าฟ้องเขา “เจย์ ลูกชายของนายทำร้ายฉัน นายจะไม่ทำอะไรหน่อยเหรอ?”
เจย์มองโจเซฟินเงียบ ๆ…
“เธอก็รู้ว่าเขาไม่ชอบให้เธอไปแตะต้องเนื้อตัวเขา” เขาพูดด้วยน้ำเสียงกระด้าง “แต่เธอก็ยังจะหาเรื่องใส่ตัวเอง”
โจเซฟินรู้สึกแย่เป็นอย่างมาก “ก็ฉันคิดว่าเขาคงดีขึ้นแล้ว ฉันถึงได้มาหาเขาที่นี่เพื่อดูแลเขา ใครจะไปรู้ว่าจะเป็นอีก”
ใบหน้าอันหล่อเหลาของเจย์เริ่มบูดบึ้ง “เจนสันไม่ได้ป่วย”
โจเซฟินพูดด้วยน้ำเสียงที่แห้งแหบ “นายรู้ดีแก่ใจว่าเขาป่วยหรือไม่ป่วยเจย์ ฉันขอเตือนนายไว้เลยนะว่า เจนสันคนเดิมนั้นมีนิสัยเย็นชาและหยิ่งจองหอง นายก็เคยเห็นมันด้วยตาของนายที่วันนั้นนายพาเขามาที่บ้าน เขาแตกต่างจากเดิมวันนั้นเขาดูมีชีวิตชีวา สดใสร่างเริงและสุภาพ เดิมทีฉันคิดว่าแม่ของเขาสามารถรักษาอาการที่เขาเป็นอยู่ได้ แต่นี่มันดูเหมือนจะเลวร้ายลงไปอีก เจนสันดูเงียบมากขึ้นไปอีก เขากลายเป็นคนต่อต้านสังคม ฉันพูดจริง ๆ นะ ฉันอดสงสัยไม่ได้เขาป่วยเป็นโรคจิต!”
เงาดำกระจายไปทั่วใบหน้าหล่อเหลาของเจย์
“นายรีบพาเขาไปหาจิตแพทย์ในโรงพยาบาลแกรนด์เอเชีย พาเจนสันไปตรวจเถอะ” โจเซฟินรบเร้าเขา “นายไม่ควรรีรอที่จะรักษาลูกนะ”
เจย์ถูที่ว่างระหว่างคิ้วของเขาและใช้ความคิด
‘โจเซฟินพูดถูก ไม่กี่วันมานี้เจนสันทำตัวแปลก ๆ ไม่เหมือนเดิม’
แนนซี่เห็นบรรยากาศตรงหน้าแล้วเธอรีบเข้าไปปลอบใจเจย์ “คุณไม่ต้องกังวลนะคะ เป็นเรื่องปกติของเด็กที่อารมณ์จะไม่ค่อยคงที่ ที่น้องสาวของคุณมาวุ่นวายเพราะเธอเป็นห่วงลูกของคุณ”
อยู่ดี ๆ เจนสันก็วิ่งลงมาจากชั้นสอง เมื่อโจเซฟินเห็นเจนสัน เธอรู้สึกผวาทันทีเหมือนกลัวว่าเขารู้ความลับของเธอ “เจนสัน น้าจะกลับก่อน โอเคนะ?” เธอพูดอย่างรีบร้อน น้ากลัวว่าเธอจะกังวล เธอไม่ต้องออกไปส่ง เธอกลับขึ้นไปข้างบนนั่นได้เลย!” จากนั้นเธอก็รีบออกจากบ้านด้วยอาการหวาดกลัว
“โจเซฟิน!” อยู่ ๆ เจนสันก็ร้องเรียกเธอ
โจเซฟินเกือนจะลื่นล้ม เธอมองไปที่เจนสัน แล้วตะคอกเสียงดัง “เธอต้องเรียกฉันว่าน้าโจเซฟิน ให้เกียรติฉันด้วย”
เจนสันพูดอย่างอ่อนโยนสุภาพ “พาผมออกไปเดินเล่นหน่อยครับ”
โจเซฟินขยี้หูของเธอ “ฉันได้ยินไม่ผิดใช่ไหม? หลานชายผู้ยิ่งใหญ่ของฉันกำลังขอให้ฉันพาเขาออกไปเดินเล่น?”
แม้ว่าโจเซฟินจะโตเป็นผู้ใหญ่ แต่เธอก็มีอุปนิสัยเหมือนเด็ก ความต้องการของเธอนั้น คือพาหลานชายของเธอที่เจ๋งและหล่อที่สุดในจักรวาลออกไปอวดกับเพื่อน ๆ ให้ทุกคนอิจฉา
ซึ่งปกติเจนสันเป็นเด็กที่ค่อนข้างจะเย็นชา ไม่เคยสุงสิงกับเธอเลย แม้แต่ถ่ายรูปเขาก็ปฏิเสธที่จะถ่ายร่วมกับเธอ เขาจะจ้องมองเลนส์ผ่านกล้องถ่ายรูปด้วยสายตาที่เย็นชา นั่นมันทำให้เธอรู้ว่าเธอเหมือนคนที่เอาเด็กไปขาย
เมื่อเป็นแบบนี้ความรู้สึกของเธอเหมือนโลกกำลังตาลปัตร เจนสันขอให้เธอพาไปเดินเล่น โจเซฟินอดรู้สึกไม่ได้ว่ามันกะทันหันและดีเกินไป
เจย์จ้องมองไปที่เจนสันด้วยความแปลกใจ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย
“เจนสัน แน่ใจเหรอว่าอยากจะไปเที่ยวกับน้าเขา?” เจย์อดที่จะถามอย่างสงสัยไม่ได้
เจนสันพยักหน้า
“รับปากคุณพ่อ ว่าจะไม่ทะเลาะหรือทำร้ายน้า?” เจย์เอ่ย
เจนสันจ้องโจเซฟินด้วยแววตาที่ไม่พอใจ “ถ้าน้าไม่มาแตะต้องผมหรือมาพูดวุ่นวายกับผม ผมสัญญาว่าจะไม่ทำ” เขาเอ่ยอย่างเย็นขา
โจเซฟิน เธอรีบทักท้วง “ฉันเป็นน้าของเธอ ไม่ใช่หุ่นเชิดแล้วฉันก็ไม่ได้เป็นใบ้ ฉันจะไม่สนใจหรอกนะว่าเธอจะไปหรือไม่ไป นั่นมันเรื่องของเธอ”
นั่นมันทำให้ทุกคนประหลาดใจเมื่อ เจนสันเดินเข้าไปหาเธออย่างเงียบ ๆ
ดวงตาของโจเซฟินเบิกกว้างด้วยความตกใจ “นี่! เจนสัน เธอไม่สบายหรือเปล่า? เธออยากไปข้างนอกกับน้าทั้ง ๆ ที่ฉันเพิ่งจะบอกแบบนั้นไปเนี่ยนะ”
