ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 58
ใช่ เธอเองก็รู้สึกว่ามันแปลกประหลาด มันดูลึกลับเช่นกัน ไม่กี่ปีมานี้ขณะที่เธอไปต่างประเทศ เธอมักจะวีดีโอคอลหาครอบครัวของเธอเสมอ แต่เธอไม่เคยได้ยินว่าเจนสันไปเรียนศิลปะการต่อสู้ ตอนที่กลับมาที่บ้านเมื่อช่วงฤดูหนาว และฤดูร้อนนั้นเธอก็ไม่เคยเห็นเจนสันไปฝึกมันเช่นกัน
แล้วสิ่งที่เขาแสดงให้เห็นก่อนหน้านี้มันคืออะไร?
โจเซฟินพยายามคิดทบทวนอย่างหนักในเรื่องนี้ ขณะที่เธอกำลังเดิน แต่เธอไม่สามารถหาเหตุผลได้ไม่ว่าเธอจะใช้สมองทั้งหมดที่มีคิดออกมาอย่างไรก็ไม่สามารถหาเหตุผลเรื่องนี้ได้
ขณะที่เจย์พาเจนสันออกจากสวนสนุก เขาเห็นผู้คนมากมายกำลังมุงรายล้อมอยู่ที่รถซุปเปอร์คาร์สีแดงที่อยู่ตรงทางเข้า ใบหน้าของเขาคล้ำลงทันที “โจเซฟิน อาเรส!”
เมื่อได้ยินเสียงตะโกนดังขึ้นมาอย่างดุเดือดของเจย์ โจเซฟินก็รีบวิ่งเข้ามา เมื่อเธอเห็นรถสปอร์ตของเธอถูกทิ้งขว้างไม่มีใครสนใจ จนถูกปรับมากมายเธอก็อยากร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตาให้ไหล
“ฉันควรที่จะตำหนินายอย่างไรดี? รอจนกว่านายจะได้พาดหัวข่าวในวันพรุ่งนี้ดีไหมนะ? เจย์เกลียดการแสดงออกทางหน้าตาของน้องสาว มันช่างดูอวดดีราวกับว่าใบหน้าของเธอจะถูกปั้นแต่งให้เป็นสีทอง
จริง ๆ แล้วโจเซฟินรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก ถ้าเธอไม่ได้กลัวว่าเจนสันจะหนีหายไป เธอก็คงไม่จอดรถผิดกฎหมายแบบนี้
เธอตำหนิเจนสันกับสิ่งที่เกิดขึ้นในเรื่องนี้
เจย์พาเจนสันกลับไปที่ คฤหาสน์ โฮไรซอน คอลเลอร์ แนนซี่ก็แยกกลับไปที่บริษัท ในขณะที่เธอมีเรื่องที่ต้องทำร่วมกันกับโจเซฟิน เธอยังคงมีเจตนาที่มุ่งร้ายต่อเจนสัน
เจย์ถามน้องสาวอย่างงง ๆ “โจเซฟิน เธอไม่กลัวเจนสันจะกัดเธอแล้วเหรอไง?”
โจเซฟินยืดหน้าอกออกมา ความมุ่งมั่นของเธอราวกับนักรบที่พร้อมจะกรีดข้อมือตัวเอง “พี่ใหญ่ ฉันบอกนายแล้วว่าเจนสันมีลับลมคมในบางอย่าง เมื่อฉันสามารถขุดเอาความลับของเขาออกมาได้ นายต้องเชื่อสิ่งที่ฉันพูดในวันนี้ ฉันไม่ได้โกหกเลยสักคำ วันนี้เขาเตะฉัน การเคลื่อนไหวของเขานั้นรวดเร็วมาก พริ้วไหวราวกับสายน้ำไหล เขามีโอกาสที่จะเป็นอาจารย์ในด้านศิลปะการต่อสู้เป็นอย่างมาก!”
“ยิ่งเธอพูดมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งฟังดูเหลือทนมากเท่านั้น” เจย์ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้
หลังจากที่เข้าไปในบ้าน เจย์ก็เข้าไปในครัว
เจย์สวมเสื้อยืดสีขาว ศีรษะของเขาดูดีมีผมสีดำหนา คู่กับผิวที่ขาวของเขา และดวงตาที่เรียวยาวเหมือนนกฟินิกซ์ ความเฉลียวฉลาดของเขานั้นห่างชั้นกับคนอื่นมาตั้งแต่เกิด มันเลยทำให้คนอื่นห่างเหินกับเขา ราวกับว่าเขาเป็นเจ้าชายของพระเจ้าที่ไม่ได้กินอาหารเหมือนมนุษย์
โจเซฟินจ้องมองไปที่เจย์อย่างเหม่อลอย พี่ใหญ่ได้รับความภาคภูมิใจ และความรุ่งเรืองของตระกูลอาเรส นับตั้งแต่ที่เขาเกิดมา เขาเติบโตขึ้นมาพร้อมกับการปกป้องของทุกคน ทุกคนต่างทุ่มเทให้เขาอย่างมาก และเขาก็เป็นคนที่เก่ง จนเหมือนราวกับว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดา เขาเพียงแค่ใช้ชีวิตใช้มือใส่เสื้อผ้า แล้วอ้าปากรับอาหารตั้งแต่ที่เขายังเล็ก ๆ
ใครจะไปคิดว่าตั้งแต่พี่ใหญ่เขามีเจนสัน เขาจะเลิกจ้างพี่เลี้ยงเด็กทั้งหมดในบ้าน เพราะเจย์ทุ่มเทรับงานภาระในบ้านทั้งหมดเลี้ยงดูเจนสันในฐานะพ่อและแม่
เขาเป็นผู้ชายที่ดีจริง ๆ!
โจเซฟินเหมือบมองเจนสันอย่างหวาดระแวง แสงสะท้อนผ่านแววตาที่เจนสันใช้มองเธอนั้นมันช่างน่าหวาดกลัว
“น้ากลับไปได้แล้ว” เจนสันไล่เธออย่างไม่มีมารยาท
โจเซฟินมองเขา “เจนสัน ไอ้เด็กเลว บอกน้ามาตรง ๆ เลย คนที่เธอเดทด้วยวันนี่เป็นใครกัน? ไม่ใช่แฟนสาวตัวน้อยของเธอใช่ไหม?”
เจนสันจ้องมองไปที่ริมฝีปากสีแดงเข้มของเธอที่เปิดและปิดไม่มีหยุด เขาปิดหูของเขาแล้วพูดอย่างรังเกียจ “ยืดยาวจริง ๆ”
โจเซฟินดึงมือของเจสันออก เขาไม่ต้องการที่จะฟัง แต่เธอต้องการให้เขาฟัง “นอกจากนี้เธอรู้จักศิลปะการต่อสู้ได้อย่างไร? ฉันจะสืบหาความจริงจนกว่าเรื่องจริงจะเปิดเผยออกมา”
ใบหน้าของเจนมันลุกลี้ลุกลน โจเซฟอนมองเห็นอย่างชัดเจน มันยิ่งทำให้เธอมั่นใจในสัญชาตญาณของเธอเอง “ฉันรู้ว่าเธอกำลังซ่อนความลับบางอย่างที่เธอไม่สามารถบอกพ่อของเธอได้ ฉันจะขุดมันออกมาอย่างแน่นอน”
