ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 76
“เด็กสองคน?” โจเซฟินเข้าใจทันที
โรสพยักหน้า เธอเริ่มอธิบายโจเซฟิน “ใช่ เจนสันและร็อบบี้น้อยเป็นพี่น้องฝาแฝด คนที่มีความความดื้อรั้น, ความเย็นชา, และความหล่อเหลานั้นเป็นพี่ชายคนโต เจนสัน และคนที่พลังงานเหลือล้น, น่ารัก, สดใส, และหล่อเหลาอีกคนคือน้องชาย ร็อบบี้น้อย ไม่กี่วันก่อน เจ้าเด็กสองคนนี้สลับตัวกันลับหลังพวกเรา เจนสันผู้เย็นชาและร็อบบี้น้อยผู้ร่าเริง ปรากฏตัวต่อหน้าพวกคุณ และสร้างความทุกข์ให้พวกเราทั้งหมด”
ก่อนที่โรสจะอธิบายจบ โจเซฟินก็จับใบหน้าของเจนสันด้วยความดีใจ “ถ้าอย่างนั้นเจนสันของเราก็ไม่ได้ป่วยเลยสักนิด!”
“ใช่สิ คุณนั่นแหละที่ป่วย” เจนสันกล่าวด้วยความไม่พอใจ
โจเซฟินจับใบหน้าเขาอย่างนุ่มนวลและขอโทษเจนสัน “น้าขอโทษ เจนสัน น้าโจเซฟินเข้าใจเธอผิดไป”
เจนสันไม่ชอบที่น้าโจเซฟินจับใบหน้าเขามาก เขาหันหลังแล้วเอาหน้าซุกอ้อมแขนของโรส และใช้แม่เขาเป็นที่หลบภัย
โจเซฟินถูกละเลยต่อหน้าต่อหน้าโดยหลานเธอ เธอตำหนิเขาอย่างขมขื่น “เจนสัน ทำไมนายยอมให้แม่กอดนาย แต่ไม่ยอมให้น้าทำเหมือนกันบ้างเล่า?”
หลังจากแกล้งเจนสันอีกเล็กน้อย ความสนใจของโจเซฟินก็มาตกที่นางฟ้าตัวน้อยเซ็ตตี้ เซ็ตตี้มีผมหยักศกตามธรรมชาติ ผิวของเธอดูนุ่มและเด้งเหมือนเจลาตินหรือไข่ขาว—เปราะบาง และดูจะแตกสลายได้ง่าย นัยตาของเธอเปล่งประกายและระยิบระยับเหมือนฤดูใบไม้ร่วงที่ส่องแสงออกมาอย่างใสซื่อ ดวงตากลมโตของเธอเหมือนหินออบซิเดียน สว่างเหมือนดวงดาวและจันทราที่ส่องแสงท่ามกลางท้องฟ้าอันมืดมิด ปากจิ๋ว ๆ อันอวบอิ่ม และจมูกคม ๆ น้อย ๆ เธอดูเหมือนตุ๊กตาที่ถูกทำอย่างประณีต
เมื่อโจเซฟินมองเซ็ตตี้ใกล้ ๆ เธอก็ไม่สามารถละสายตาจากความน่ารักของเด็กหญิงตัวน้อยได้เลย
เธอเดินไปและอุ้มเซ็ตตี้ “พี่สะใภ้ นางฟ้าน้อยคนนี้คือใคร? เธอน่ารักสุด ๆ ไปเลย เธอควรเป็นเจ้าสาวของลูกชายตระกูลอาเรส!”
โรสหัวเราะ
เจนสันหรอกตาไปมา เขาหมดคำพูดกับโจเซฟิน “บ้าบอ”
โจเซฟินกัดฟันด้วยความโกรธเมื่อเจนสันย้อนความต้องการอันสูงส่งด้วยคำต่อว่า “เจ้าหนู น้าโจเซฟินกำลังหาภรรยาให้นาย นายจะทำตัวเกเรทำไม?”
ท่าทางของเจนสันมืดมนลงทันที
เซ็ตตี้เองก็หัวเราะ “น้าโจเซฟิน คุณเป็นนักเรียนที่ไม่ดีด้วยรึเปล่าคะ? รู้ไหมว่าพี่น้องแต่งงานกันเองไม่ได้นะ?”
โจเซฟินนั้นเจ็บปวดจากการดูหมิ่นจากเจนสันอยู่แล้ว คราวนี้เธอไม่คิดว่าเด็กน้อยน่ารักคนนี้จะเยาะเย้ยแล้วบอกว่าเธอเป็นนักเรียนที่ไม่ดีไปอีกคน!
“ไม่ใช่สักหน่อย! ผลการเรียนสมัยเรียนของฉันยอดเยี่ยมตลอด! ฉันได้ที่หนึ่งทุกเทอมเลยนะ”
เจนสันกล่าวแบบไม่ต้องคิด “จากล่างสุด”
โจเซฟินไม่ยอมแพ้ในการทะเลาะแน่ “เพ้อเจ้อ ฉันได้ท๊อป”
เซ็ตตี้กล่าว “โอ้ หนูเข้าใจแล้ว ห้องเรียนของน้าโจเซฟินมีนักเรียนแค่คนเดียวใช่ไหมคะ?”
โจเซฟินโกรธมากเพราะเด็กน้อยน่ารักทั้งสอง เธอแทบจะกระอักเลือดอยู่แล้ว
เซ็ตตี้วิ่งไปจับมือของเจนสัน “พี่ชาย ไปเล่นของเล่นกันค่ะ”
เจนสันไหลออกมาจากมือของแม่เขา จับมือของเซ็ตตี้ แล้วเดินอย่างผยองผ่านโจเซฟินไป
โจเซฟินมองดูเด็กทั้งสองเดินจับมือกันไป ก่อนจะตั้งสติได้ ดวงตาของเธอเบิกกว้างราวกับกระทิงดุ “พิ-พี่น้อง?”
เธอมองโรส ต้องการให้เธอตอบ “พี่สะใภ้ เด็กหญิงคนนั้นคือใคร?”
โรสตอบ “ลูกคนที่สามของฉัน โรเซ็ต ลอยล์”
โจเซฟินยังสับสน “คุณแต่งงานใหม่”
โรสตอบ “แฝดสาม”
โจเซฟินนิ่งงัน “พี่ชายฉันสุดยอดมาก!”
