ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! – บทที่ 96

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 96

โจเซฟินไม่สามารถหยุดปาดน้ำตาได้เลย “ขอบคุณพระเจ้าที่เธอปลอดภัย ร็อบบี้น้อย”

โรสจ้องไปที่ประตูด้วยความสงสัย “ร็อบบี้น้อย คุณพ่ออยู่ที่ไหน? ทำไมเขาไม่ได้มากับลูก?”

เธอคิดว่าเจย์จะต้องมาหาเธอเพื่อคุยเรื่องสิทธิเลี้ยงดูบุตรแน่

ร็อบบี้น้อยกอดโรส “คุณพ่อมาช่วยผม คุณแม่ ผมประทับใจมาก แต่ผมไม่ได้เจอคุณพ่อ เพราะผมไม่อยากจากคุณแม่ไป”

โรสถึงกับสะดุด เธอถอนหายใจ “แม่ขอโทษ ร็อบบี้น้อย ตอนนี้คุณพ่อรู้เรื่องตัวตนของลูกแล้ว”

เมื่อร็อบบี้เห็นว่าแม่ของเขาเสียใจขนาดไหน เขาก็ถอนหายใจออกมาเหมือนผู้ใหญ่ “ไม่ต้องห่วงครับคุณแม่ ถึงคุณพ่อจะอยากฉกผมไปจากแม่ ผมก็จะไม่ไปจากคุณแม่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม”

ทั้งแม่และลูกกอดกันแล้วร้องไห้ เหมือนพวกเขาจะจากกันไปตลอดกาล มันช่างเป็นภาพที่น่าสงสาร

“เขาจะไม่ไปไหน” เจนสันกล่าวขึ้นมากะทันหัน

โจเซฟินเริ่มกลับมาใช้ปากอันร้ายกาจของเธอแล้วหยอกเจนสันทันที “นายจะไปรู้อะไร เจ้าหนู? พ่อนายน่ะเหมือนเสือดุร้ายที่รู้จักแค่การรังแกแม่นาย”

เจนสันจ้องโจเซฟิน เขาไม่อนุญาตให้น้าของเขาพูดไม่ดีใส่คุณพ่อสุดที่รักของเขา

โจเซฟินตีปากตัวเอง “ก็ได้ ก็ได้ ฉันจะไม่พูดถึงพ่อนายอีกแล้ว พ่อของนายเป็นสุดยอดคุณพ่อที่ดีที่สุดในโลก พอใจยัง?”

ทันใดนั้น มือถือของโรสก็ดังขึ้น เมื่อเธอเห็นชื่อที่ขึ้นบนหน้าแจ้งเตือน เธอก็โยนมือถือลงบนโต๊ะกาแฟด้วยความตื่นตระหนก จากนั้นก็มองไปที่โจเซฟินด้วยสายตาอ้อนวอน

“พี่ชายฉันใช่ไหม?” โจเซฟินถามด้วยความรู้สึกอยากจะบ้า

“ใช่” เสียงของโรสกระวนกระวาย

“ตัดสายไปเลย!” โจเซฟินกล่าวแบบไม่คิด

โรสลังเล ในตอนนั้น เจนสัน อาเรส ก็เดินมาที่โต๊ะกาแฟแล้วกดรับสาย

“เจนสัน เจ้าคนทรยศ!” โจเซฟินว่าเจนสันเงียบ ๆ

“โจเซฟิน อาเรส…” เสียงเย็นยะเยือกของเจย์ดังลอดมาจากปลายสาย

โจเซฟินกลัวแทบตาย เธอรีบคลานเข้าไปหามือถือแล้วกล่าวเสียงอ่อย “นายอยู่ไหนพี่ชาย? พวกเรากังวลกับความปลอดภัยของนายมาก!”

“ร็อบบี้น้อยกลับบ้านรึยัง?” เจย์ไม่ต้องการพูดดี ๆ กับน้องสาวจอมปลิ้นปล้อนของเขา

โจเซฟินรู้สึกถึงอันตรายในมุมมืดหากเธอยังพูดต่อล่ะก็ เธอรีบคลานหนีไปทันที “ฉันไม่รู้ นายควรถามพี่สะใภ้แทนนะ”

โรสทำอะไรไม่ได้นอกจากหยิบมือถือขึ้นมา “ร็อบบี้น้อยกลับมาแล้ว ขอบคุณ… ไม่ใช่แค่นายจ่ายเงินถึงสองร้อยล้านเพื่อเขา แต่นายยังยอมเสี่ยงอันตรายด้วย…”

โรสเตรียมคำขอบคุณเจย์ไว้แล้ว แต่เขาปฏิเสธอย่างเอาแต่ใจ “ร็อบบี้เป็นลูกของฉัน ถ้าฉันไม่ช่วยเขา ใครจะช่วย?”

โรสไม่โต้กลับในเรื่องนี้

“ห้องเลขที่อะไร?” เจย์ถามขึ้นมาหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง

“อ๋า?” โรสไม่เข้าใจคำถามของเขา

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!

ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!

Status: Ongoing
แม้จะผ่านไปสองชั่วอายุ โรสยังคงไม่สามารถละลายหัวใจอันเย็นชาของเจย์ อาเรสได้ ด้วยความเศร้าโศก เธอตัดสินใจที่จะใช้ชีวิตภายใต้หน้ากากของคนโง่ ลวงเขาและหนีไปพร้อมกับลูกทั้งสอง สร้างความโกรธเกรี้ยวที่ไม่รู้จบแก่เซอร์อาเรส ทุกๆคนรอบตัวพวกเขามั่นใจว่านี่จะนำพาความตายอันร้ายแรงมาสู่โรส ทว่า ในวันต่อมา เซอร์อาเรสผู้ยิ่งใหญ่กลับคุกเข่าข้างหนึ่งลงกลางถนน พยายามเกลี้ยกล่อมเด็กเหลือขอคนหนึ่ง “ได้โปรดทำตัวดีๆแล้วมากับฉัน!”“ฉันจะไป แต่นายต้องยอมรับเงื่อนไขของฉันซะก่อน!”“ว่ามา!”“นายไม่สามารถรังแกฉัน โกหกฉัน และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ห้ามทำหน้าไม่พอใจใส่ฉัน นายต้องคิดเสมอว่าฉันคือคนที่สวยที่สุด และนายต้องยิ้มทุกครั้งที่คิดถึงฉัน…”“ก็ได้!”เหล่าไทยมุงถึงกับตกตะลึง! นี่มันเทพนิยายที่สวนทุกตำราหรือไง? เซอร์อาเรสดูเหมือนจะจนปัญญา จิ้งจอกเจ้าเล่ห์ที่เขาสร้างขึ้นมาเล่นเขาซะอยู่หมัด ในเมื่อเขาไม่สามารถปฏิเสธเธอ เขาก็จะทำให้เธอเสื่อมเสียชื่อเสียงจนหมดสิ้นแทน!

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท