ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 104
โรสนั้นมีภูมิต้านทานต่อทัศนคติอันไร้หัวใจของพ่อเธอมานานแล้ว เธอเลิกคิ้วขึ้นแล้วตอบอย่างเย็นชา “ถ้าคุณอยากให้หนูตายข้างนอกนั่น หนูสัญญากับคุณได้เลยว่าหนูจะไม่มาเสนอหน้าให้คุณเห็นอีก”
“ฮึ่ม แกจะตายยังไงก็เรื่องของแก แต่แกต้องช่วยลอยล์ เอ็นเตอร์ไพรส์ ให้ผ่านวิกฤตไปได้ก่อน” รอยอันกล่าวอย่างหน้าไม่อาย
โรสเย้ยหยัน “มีเหตุผลอะไรทำไมหนูต้องช่วยลอยล์ เอ็นเตอร์ไพรส์? หลายปีมานี้ คุณไม่เคยสนใจว่าหนูจะเป็นหรือตายด้วยซ้ำ ตอนที่คุณยังร่ำรวย คุณก็ไม่เคยคิดถึงหนูสักครั้ง มาตอนนี้คุณจนปัญญา หนูก็เกิดไปโผล่ในหัวคุณขึ้นมาทันที หนูถามหน่อย คุณไปเอาความกล้าที่ไหนมาโยนหนี้ก้อนโตขนาดนี้มาให้หนู?”
แม่เลี้ยงของโรสเดินมาแล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงดูถูก “โรส ลอยล์ อย่ามาทำตัวสูงส่งกว่าพวกฉัน แกกล้าพูดได้ยังไงว่าแกไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการล้มละลายของตระกูลลอยล์? แกรนด์เอเซียเป็นของสามีเก่าแก แกต้องไปล่วงเกินเขา เขาถึงได้ขยี้ธุรกิจของเรา ในเมื่อแกสร้างปัญหา มันก็ถูกแล้วที่แกจะต้องแก้มัน”
โรสเข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น เรื่องที่เกิดขึ้นมาจากการแก้แค้นของเจย์ อาเรส นั่นเอง
โรสมองรอยอัน ชายวัยกลางคนที่ไม่เคยแม้แต่ชายตามองเธอมาก่อน ตอนนี้เขาดูอายุมากขึ้น 20 ปี แถมยังมีผมสีเทาเต็มหัว
เจย์นั้นโหดเหี้ยมจริง ๆ!
ตอนนี้ รอยอันนั้นมองที่โรสเหมือนเขามองผู้ช่วยชีวิต “โรส ฉันได้ยินว่าแกกำลังทะเลาะกับเจย์เรื่องสิทธิ์การเลี้ยงดูบุตร ตราบใดที่แกให้สิทธิ์นั้นกับนายท่านอาเรส เขาจะหยุดลงโทษ ลอยล์ เอ็นเตอร์ไพรส์”
โรสแสยะยิ้ม “ทำไมหนูต้องขายลูกตัวเองเพื่อช่วยพวกคุณจากวิกฤตด้วย?”
แววตาของรอยอันมืดลง ในขณะที่เขายื่นข้อเสนออย่างไม่เต็มใจ “ฉันจะจ่ายค่าเสียหายจากการเสียลูกไปให้แก แล้วฉันก็จะมอบหุ้น 5% ของลอยล์ เอ็นเตอร์ไพรส์ ให้แกด้วย”
เธอเย้ยหยันกับมันทันที ‘หุ้นลอยล์ เอ็นเตอร์ไพรส์ แค่ 5%? นี่เขาให้ข้อเสนอกระจอกนี่แลกกับร็อบบี้น้อยของฉัน?’
‘ไร้สาระ พวกเขาคิดว่าฉันไม่เคยเห็นเงิน แล้วจะยอมทำทุกอย่างเพื่อเงินรึไง?’
โรสมองรอยอันแล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงเหยียดหยาม “คุณพ่อ คุณรู้ไหมทำไมเจย์ อาเรส ถึงได้ลงโทษลอยล์ เอ็นเตอร์ไพรส์? เพราะขนาดข้อเสนอหมื่นล้านของเขาเพื่อแลกกับสิทธิ์การเลี้ยงดูร็อบบี้น้อยยังล้มเหลวเลย แต่คุณจะให้หนูยอมมอบสิทธิ์การเลี้ยงดูร็อบบี้น้อยด้วยหุ้นของลอยล์ เอ็นเตอร์ไพรส์แค่ 5%? หนูคงขาดทุนถ้าทำธุรกิจกับคุณ หนูว่าหนูไปคุยกับเจย์ดีกว่า” โรสหันหลังและกลับไป
รอยอันกัดฟันก่อนจะเพิ่มข้อเสนอ “30%?”
โรสระเบิดหัวเราะ
‘นี่เขาคิดว่าฉันเป็นไอ้โง่ที่หลอกได้ง่าย ๆ รึไง?’
ถ้าเธอเป็นโรส ลอยล์คนเดิม เธออาจจะไม่เห็นความแตกต่างอันมากมายระหว่างหุ้น 30% ของ ลอยล์ เอ็นเตอร์ไพรส์ กับเงินหมื่นล้านของเจย์
โชคไม่ดีนัก เธอคือแองเจลีน เซเวียร์ เธอคือหญิงสาวผู้รอบรู้ที่ควบคุมธุรกิจของตระกูลและครอบครองการเงินทั้งหมด
“คุณพ่อ ด้วยสถานการณ์ปัจจุบันของ ลอยล์ เอ็นเตอร์ไพรส์ ในตอนนี้ หุ้น 30% นั่นคงเป็นได้แค่ตัวถ่วงของหนู มันจะเทียบกับเงินสดหมื่นล้านได้ยังไง?”
รอยอันไม่คาดคิดว่าลูกสาวของเขาจะมีความรู้มากขนาดนี้หลังจากกลับมาจากต่างประเทศ มันเหมือนเธอได้วางชั้นทองคำไว้ในสมอง “40% ไม่มากไปกว่านั้น นี่เป็นขอบเขตของฉันแล้ว!”
ก่อนที่โรสจะได้ตอบสนอง แม่เลี้ยงของเธอก็พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วแล้วตบเข้าที่แก้มของโรสอย่างแรง
“นังแพศยาโง่เง่า แกมันเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจากแค่หมาในตระกูลของเรา มันเป็นโชคของแกแล้วที่ได้หุ้น 5% แกเป็นใครถึงมาโลภมากจะฮุบทั้งลอยล์ เอ็นเตอร์ไพรส์ ของพวกเราไป? ฉันขอเตือนแกไว้นะ ถ้าฉันยังอยู่ แกจะไม่มีวันได้มันไป!”
โรสจับแก้มที่แสบร้อนของเธอก่อนจะส่งสายตาที่ดูอันตรายออกไป
การเติบโตมาในชื่อแองเจลีน เซเวียร์ เธอไม่เคยถูกตบมาก่อน
เธอยกแขนของเธอขึ้นแล้วเหวี่ยงมือหวดใบหน้าของแม่เลี้ยงเธอกลับไปอย่างแรง!
“ลอยล์ เอ็นเตอร์ไพรส์? ฮ่า ฉันไม่สนใจมันหรอก”
“อ้าา! นังสารเลว! แกกล้าตบฉันเหรอ?” แม่เลี้ยงแหกปาก
